Χθές έλεγα να μείνω «σπίτι», γιατί είχα και ένα μικροπρόβλημα με κάτι που έφαγα. Αραχτός λοιπόν στο κρεβάτι, παρήγγειλα ένα chicken hamburger που μου το έφερε το ladyboy του ξενοδοχείου, (ναι μπήκα για λίγο στον πειρασμό
) αλλά με πήρε κατά τις 10 ο Angel που είχε βάλει το γιο του για ύπνο και με έβγαλε έξω με το ζόρι.
Ραντεβού λοιπόν στο Secrets, το αγαπημένο σημείο του Angel. Μέχρι να φθάσω είχε κάνει πάλι ένα λογαριασμό γύρω στα 6000B, αφού κάθε φορά κερνάει το μισό bar. Το Secrets, δεν έχει πια τα κορίτσια που κάποτε μάζευε, αλλά είναι πάντα πολύ «καλωλαδωμένο» και οργανωμένο bar, με καλά ποτά, καλό φαί και επειδή δεν είναι ακριβώς gogo μπορείς να πας ακόμα και με άσχετη παρέα ή το tilak και να δεις ένα αγώνα ή να πιείς ένα ποτό.
Μαζί μας ήταν και ένας Άγγλος παλιόφιλος από την Bangkok. Όταν τον είχα γνωρίσει, ήταν στα πολύ ψηλά της ιεραρχίας του Βρετανικού προξενείου, τώρα πια βγήκε στην σύνταξη και ζει στην Αγγλία. Είχε έρθει μια βόλτα από Ταιλάνδη και επιτέλους
στην παρέα υπήρχε κάποιος μεγαλύτερος από εμένα.
Αφήσαμε το Secrets και πήγαμε λίγο παρακάτω στο Beach Club που ήταν ψιλοβαρετό.
Φύγαμε στο 10λεπτο.
Συνέχεια στο Cavern, όπου υπάρχει ένα τρομακτικό μουνί, αλλά την ώρα που πήγαμε έλειπε. Όπως λέει και ο Angel με το που εμφανίζεται στον πρώτο στύλο της πίστας το έχουν κάνει barfine πριν προλάβει να φθάσει στον δεύτερο.
Τα υπόλοιπα κορίτσια φιλότιμα, αλλά μέτρια.
Με ψιλόβροχο περνάμε απέναντι στο Sweet hearts, όπου η μουσικούλα (rock) είναι το καλύτερο που θα βρεις. Συμπαθητικό gogo αλλά το lineup του θέλει επειγόντως βελτίωση. Πάντως σχεδόν κάθε φορά περνάμε από εκεί.
Ανεβαίνοντας την Walking street μπαίνουμε στο Living Dolls 2. Αχ, περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις. Σκιά του εαυτού του πια.
Μαζεύω ένα μικρό που χορεύει στην πίστα και φωνάζει και τη φίλη του για τον Angel. Από κοντά δείχνει ακόμα πιο μικρό. Σέξυ μικρό κορμάκι, μεγάλα χειλάκια και μικρό σφικτό βυζάκι. Αφού μαλακιζόμαστε καμιά ώρα έχει λυσσάξει να το κάνω barfine, αλλά εξακολουθεί να μου μοιάζει πολύ μικρό. Βάζω τον Angel να τη ρωτήσω και η απάντηση είναι κάτω από 18. Πάμε παρακάτω. Το περίεργο είναι ότι αυτή την μία ώρα πού ήταν μαζί μου, δεν ανέβηκε καθόλου στην πίστα, αλλά ξέχασα να ρωτήσω την mamasan το γιατί.
Το παρακάτω ήταν το Baccara που αυτό το βράδυ φαίνεται πως είχε μαζέψει όλες τις βασίλισσες της Σιβηρίας. Ούτε ένα βλέμμα δεν έφυγε για την μεριά μας, μη συζητήσουμε για χαμόγελο. Check bin και έξω με προορισμό το…
…Νui’s gogo, που είναι τόσο μικρό και θαμμένο ανάμεσα στα μεγαθήρια του neon, που είναι εύκολο να μη μπεις ποτέ μέσα. Είναι στο στυλάκι του Windmill και του Babydoll, αλλά πολύ μικρότερο. Παρ’ όλα αυτά, έχει μέσα 5-6 αξιόλογα κομμάτια, αλλά φυσικά εξαρτάται τι ώρα πας, τι έχει γυρίσει από το shortime και όλα τα σχετικά. Είχαμε περάσει και πριν 2 μέρες με τον Angel, οπότε με το μπήκαμε η κοπελίτσα που μαχάλευε την προηγούμενη φορά, πήδηξε πάνω του, η «δική μου» έλειπε, αλλά στην πίστα υπήρχε ένα ωραίο κομμάτι που μου έστειλε ένα χαμόγελο και το φώναξα κάτω. Πολύ δεμένο κορμάκι, χωρίς ίχνος λίπους, μικρό βυζί και παιχνιδιάρικο κώλο που όταν του έβαλα λίγο κωλοδάχτυλο μου είπε I like boom boom here, οπότε μετά από 2 τεκίλες και μία κόλα πλήρωσα το 600σαράκι barfine και φύγαμε για το τελευταίο ποτό της βραδιάς στο Secrets που είναι φυσικά καρπουζοχυμός μπας και ανταπεξέλθουμε. (Από τότε που ο κωλο-γερος έγραψε για το καρπούζι πρέπει να πίνω τουλάχιστον 60 καρπουζοχυμούς την μέρα
).
Στο δωμάτιο είχαμε πίπα επιπέδου «μου φεύγει το ρίμελ από τα δάκρια γιατί προσπαθώ να σε καταπιώ ολόκληρο» και μετά από αρκετή –γιατί να κρύψωμεν άλλωστε- προσπάθεια (και το μισό σωληνάριο Κ-Υ jelly) απολαύσαμε το τρίτο φετινό Ταιλανδέζικο κωλαράκι. Δεν πρέπει να έχω πηδήξει πιο σφικτό – μικρό στη ζωή μου. Το κοιτούσα καθώς πηγαινοερχόταν πάνω μου και πραγματικά αναρωτιόμουν που στο διάολο έχει χωρέσει το πουλί μου.
2 ώρες και 1500Β μετά την πέσαμε ευτυχισμένοι για ύπνο.
Υ.Γ. 1. Τα bar τύπου Windmill, Babydoll, Nui’s φαίνονται «κάπως» στους καινούργιους. Λογικό. Ακόμη δεν έχουν εξοικειωθεί με την πουτανιά των μπαρ και νομίζουν ότι όλες αυτές οι φατσούλες που βλέπουν είναι τα αγγελάκια που περίσσεψαν από την διαφήμιση του AXE. Κι εγώ έτσι ένοιωθα, αλλά όχι τώρα πια.
Υ.Γ. 2 @ Costas ch. Πρώτο μήνυμα και μπαίνεις να ρωτήσεις για ναρκωτικά, ε δεν ακούγεται «κάπως»; Για να μη σε τρώει η αγωνία πάντως, όποιο gogoκόριτσο και να ρωτήσεις, κάτι θα σου προτείνει.
Και ειμαι και κωλας. Τι κανω λαθος;
το θέμα 
