Τρίτη 19 Ιανουαρίου: Η Πιν δε ξεκολλάει από πάνω μου. Καψουρόκολλα! Ευτυχώς χτυπάει το τηλέφωνο-λύτρωση, ήταν ο φίλος που περιμένει στη παραλία. Εκείνη πάει χαρούμενη για το δωμάτιο της.
Το απογευματάκι και μετά τις τέσσερις η θάλασσα αρχίζει να φεύγει, πάει προς τα μέσα, σ-άμπωτης τη μαλώσαμε; Όχι δα, πάει και σε άλλους ταξιδευτές, σε ευχαριστούμε γαλαζοπράσινη μαγεύτρα που και σήμερα μας δρόσισες στην αγκαλιάσου. Μας άφησε και πίσω της άδεια παραλία για παιχνίδι. Πιο κάτω νεαροί Ταϊλανδοί ξεκίνησαν τη μπάλα και εμείς ρακέτες. Ο ήλιος αυτή την ώρα έχει κατέβει πολύ κάτω. Τη Ταυλανδέζα θάλασσα φλερτάρει από κοντά, για αυτό κοκκίνισε, σιγά μη μείνει ολάκερος ήλιος χωρίς ταίρι. Να γιατί είναι τόσο ζεστή και σκανδαλιάρα, ερωτευμένη μαζί του χρόνια τώρα…
Παίξαμε αρκετά καλά αν και μετά από καιρό. Ελπίζω αύριο να τα πάμε το ίδιο ωραία, καλή γυμναστική και θερμιδοφάγος, χάνω τη σιέστα αλλά είμαι χαρούμενος και με καλή διάθεση. Το βράδυ πάμε στα ψαράδικα χτυπάμε θαλασσινά ,ρύζι και λαχανικά νοστιμότατα.
Πρώτος σταθμός είναι το Gogo που βρίσκεται στην αρχή της Bagla. Τα κορίτσια πανέμορφα αλλά απόμακρα και το παίζανε θεές, φύγαμε. Επόμενη στάση το γκόγκο που είναι απέναντι από το Ντιάμπλ, ανακαινισμένο και με ωραία παιδιά η σερβιτόρα όμως με το όνομα Φέι ήταν όλα τα λεφτά, ομορφούλα δα, της κολλάω για έξω αλλά τη βλέπω δύσκολη. I think μου λέει…καλά άστο. Τι έμεινε, το Ντιάμπλ που πάντα μου θυμίζει την μικρή μου Νιντ καλά να είναι εκεί που είναι, Αυστραλία είναι με φαλάνγκ, μπράβο της χάρηκα για αυτήν όταν μου το είπανε αν και μου λείπει πολύ. Στο γκόγκο έπεσε πάρα πολύ πλάκα και πολύ μπαλαμούτι με τις κόρες. Είχα αποφασίσει όμως ότι απόψε θα έχω ρεπό για ανάκτηση δυνάμεων, έτσι και έγινε πολύ χαβαλές και το μαγαζί το έκλεισα στις τρεις. Μετά πήγα με τα τρία κορίτσια μου την Πιν, την Νούι και την Πάλα για σούπα. Τις κέρασα και μετά τράβηξα για το κονάκι μου το οποίο απόψε μου φάνηκε η πιο γλυκιά φωλιά του δάσους.
Τετάρτη: Ξύπνησα ήρεμος και μετά από καλό ύπνο. Σκέπτομαι να πάω στο εμπορικό σήμερα. Ψάχνω για Adidas αλλά χάθηκα , κάνω όμως ψαρομασάζ. Παραγγέλλω κρύο καφέ και κερνάω το κορίτσι που δουλεύει εκεί ποτό σοκολάτα, καλή κοπέλα αλλά όχι αυτή που θα ήθελα για ραντεβουδάκι.
Κατά τις τέσσερες πάμε για παραλία. Η θάλασσα πάλι φανταστική, έγινε και καλό παιχνίδι. Η πατούσα μου με πρόδωσε όμως και πάει για αιμάτωμα. Άσχημο αυτό για τη συνέχεια των αγώνων αλλά όχι και των διακοπών. Εννιά νύχτες ακόμα. Tο πρόγραμμα λόγω ρακέτας έχει αλλάξει, κοιμάμαι αργά το απόγευμα και βγαίνουμε έξω μετά τις έντεκα.
Βρεθήκαμε για φαγητό στα ψαράδικα. Δίπλα μας δύο Φινλανδέζες τρώγανε ήσυχα. Πριν χρόνια θα τις χτυπούσαμε σίγουρα, μετά τις ντόπιες μάγισσες όμως το χάος…Την κάνουμε για Crazy girls. Την προηγούμενη είχα δει καλά μωρά. Κατεβάζω ένα μπουμπούκι το οποίο δέχεται για λονγκ τάιμ, ωραία.
Στη συνέχεια πάμε στα Τραβέλια για ένα ποτάκι, ο άλλος την έχει καταβρεί. Η μικρή είναι μωρό, τη λένε Auy (Ούι) εικοσιτριών Μαίων και έχει Γενέθλια στις 13 Ιουνίου. Το πρόγραμμα θα είχε Hollywood αλλά η ώρα πήγε επικίνδυνα τρεις και μισή. Ακυρώνω τη ντίσκο και τραβάω δωμάτιο για μπουμ μπουμ, απαραίτητο και το 7/11 από το οποίο η μικρή δε ψωνίζει τίποτα αν και επέμενα. Παίρνω ένα Baccardi Lemon που δικαιούμαι και τα κλασικά μεζεδάκια.
Εκείνη δείχνει κουρασμένη, μου είπε ότι πονάει ..κάτω , της λέω να φύγει αν πονάει ή απλά να κοιμηθούμε αλλά γιοκ παρά, αγριεύει και με στέλνει για ντουσάκι, όταν επιστρέφω την έχει πάρει σχεδόν ο ύπνος, τη σηκώνω και πάει και αυτή μέσα. Επιστρέφει μοσχολούλουδο χαμογελάει και αρχίζει τα φιλιά και την vip περιποίηση. Με αφήνει και την κάνω φύλο και φτερό, την τρελαίνω και δείχνει να θέλει πολύ, η ανάσα της βαριά και η φωνούλα της τρεμοπαίζει, δείχνει να το ευχαριστιέται , αχ και δεν έχω καρέκλα σε τούτο το δωμάτιο μόνο δύο βαριές πολυθρόνες. Τη χειρίζομαι όμως όπως θέλω, ευλύγιστη σα χέλι, η μικρή έκανε την έκπληξη και από φυτό που ήταν μεταμορφώθηκε σε δαίμονα που με κατασπάραξε και ήπιε ότι υγρό απέμεινε στο σώμα μου σήμερα. Απορώ γιατί έκανε τη ψόφια κοριό πριν…
Τέλος καλό και εκρηκτικό, αν και είχαμε συμφωνήσει όμως να φύγει αύριο μεσημέρι, με παρακάλεσε να φύγει σε μισή ώρα. Το δέχτηκα αν και μουρμούρισα λίγο.Πήρε τον αναλογούντα φ.σ.τ. (Φόρο Σόρτ Τάιμ) και σκέφτηκα τον σίγουρο ύπνο που θα ακολουθούσε, τον χρειαζόμουνα.
Τη επομένη λίγο δύσκολα να την αναζητήσω όχι ότι δεν άξιζε , αντιθέτως… είναι αυτές οι τελευταίες μέρες που τρέχουν και θέλω να γνωρίσω όσο πιο πολλούς αγγέλους της κολάσεως.