Και τις δύναται αν αντιπει τι επαυτού? Πλην όμως πρέπει να πούμε και τα εξής. Οι Δυτικοί έχουν παρασυρθεί και έχουν ξεφύγει από αυτό το μοτίβο.Τους παρέσυρε ο πυρετός του κέρδους , επομένως ο προσανατολισμός τους δεν είναι καθεαυτές οι ανάγκες ,αλλά το κέρδος. Και μάλιστα με ιδιαίτερα βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.
Εδώ κολλάει η ρήση " κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου" και θα απαντήσω και στη σκωπτική ανωτέρω παρατήρηση συνομιλητού τινός
Τι σημαίνει αυτό? Ότι η πολιτική ενός δημοκρατικού δυτικού κράτους, καθορίζεται εν πολλοίς και συνδιαμορφώνεται μέσα από πλατύτερη σαφώς λαική συμμετοχή. Και πολλές κρατικές πολιτικές, έχουν όρια στις τάσεις, προτιμήσεις του μέσου πολίτη. Ο οποίος έχει έναν δεδομένο μυωπικό και βραχυχρόνιο ορίζοντα. Δεν αποφασίζει φυσικά σε τελική ανάλυση. Πλην όμως συνδιαμορφώνει πολύ περισσότερο από μια ανατολικού τύπου δεσποτεία. Επομένως οι αποφάσεις του κράτους στρέφονται γύρω από αυτό, ή έστω πρέπει να λάβουν αυτές τις επιδιώξεις υπόψη και μάλιστα αρκετά.
Αντίθετα, κράτη δεσποτικά μη δημοκρατικά, όπως Ρωσία Κίνα, Οθωμανική Αυτοκρατορία παλιότερα, είχαν την " πολυτέλεια" να δρουν ανεξέλεκγτα, και ανεξάρτητα από τη βούληση των υπηκόων τους. Μπορούσαν να χαράξουν μια μακροπρόθεσμη πολιτική προς αυτό που αντιλαμβάνονταν ως "κρατικό συμφέρον" δίχως να γκρινάζει ο "ψηφοφόρος".
Στη δύση αντίθετα πρέπει να λάβεις υπόψη χίλιους δυο περιορισμούς. Όσον αφορά τη Ρωσία κλπ. σαφώς και δεν έχετε καταλάβει ότι τα κριτήρια εκεί δεν είναι τα ίδια. Δεν είναι η ευημερία ενός εκάστου ατόμου αλλά του " κράτους ' ( όχι εσύ μπακάλη, άλλοι). Δηλαδή μια κλειστή ολιγομελής ελίτ. Η ελίτ αυτή υπάρχουν ενδείξεις ότι είναι " κακόβουλη" και μεσοπρόθεσμα " φιλοπόλεμη'. Όσο για τις σχέσεις με Κίνα, θα μπορούσε καθένας να το ψάξει περαιτέρω και να κρίνει. Έστω και κατά συνθήκη λυκοφιλία πάντως έχουν ισχυρές σχέσεις.
Ουφ και πολύ αναλυτάρες γίναμε