DON GIOVANNI
Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Σεπ 2011
- Μηνύματα
- 3.562
- Like
- 6
- Πόντοι
- 16
[glow=yellow,2,300]Χρόνια Πολλά ΑΕΚάρα μου. Σ' ευχαριστώ που με διάλεξες, γιατί η ομάδα σε διαλέγει δεν την επιλέγεις. Ευχαριστώ και τον Πέτρο, το φίλο του καλοκαιριού του '80 στον Ωρωπό, που για κάποιο λόγο έκανε παρέα ένα πιτσιρίκο 5 χρονών όταν εκείνος ήταν αντράκι στα 12 και του χάρισε ένα κασκόλ, ένα σκουφί κι ένα πορτοφολάκι με το Δικέφαλο. Βλέπεις ΑΕΚάρα μου εγώ δεν είχα ούτε καταγωγή από τις χαμένες πατρίδες, ούτε πατέρα ή θείο ή ξάδερφο ΑΕΚτζή. Μπορεί να σε συναντούσα γιατί μεγάλωσα σε γειτονιά προσφύγων, το Παλιό Φάληρο, αλλά εξίσου πιθανό ήταν να γίνω...ξέρεις τι, ακατανόμαστος. Χάρις στον Πέτρο έμαθα την ομάδα και χάρη στο Μαύρο, το Μπάγεβιτς, τον Αρδίζογλου, το Γεωργαμλή και φυσικά τον αγαπημένο μου Μανωλά κόλλησα. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι κάτι διαφορετικό παίζει μαζί σου, όχι μόνο στον αγωνιστικό χώρο, αλλά κυρίως έξω απ' αυτόν. Ποτέ δεν μέτρησα αχόρταγα τα κύπελλά σου σαν άλλος Σκρουτζ Μακ Ντακ, ποτέ δε γκρίνιαξα κι ας είχες δέκα χρόνια να πάρεις τον τίτλο, κι ας άλλαζαν οι νόμοι και οι κανόνες εναντίον σου. Έφτανε να δω τη χαίτη του Τάκαρου ν' ανεμίζει για 40 μέτρα στην παλιά ΣΑΝΥΟ για να τα ξεχάσω όλα. Μετά ήρθαν τα μεγαλεία, με μπάλα και τίτλους και Τσάμπιονς Λιγκ και περηφάνια γιατί κανείς δε σε έσπρωξε. Με την καλύτερη ομάδα να γίνεται ακόμη καλύτερη αλλά να μη μπορεί ν΄ανθίσει, να καρπίσει. Βλέπεις είχε πέσει χειμώνας βαρύς κι ασήκωτος στην Ελλάδα και παικτάκια όπως ο Ντέμης, ο Ζήκος, ο Δέλλας, ο Ζαγόρ, ο Λύμπε, ο Νάτσο δεν πανηγύρισαν ποτέ πρωτάθλημα. Τ' αφεντικά της ΠΑΕ και του ποδοσφαίρου μας χόρτασαν πόνο και μας έκαναν να θέλουμε να σε ξεχάσουμε, αλλά πως να γίνει αυτό λες και μπορείς να ξεχάσεις τ' όνομά σου ή τη Μάνα που σε γέννησε. Χειρότερη στιγμή η περσινή όταν σε είδα να παλεύεις θανάσιμα πληγωμένη και τα παιδιά σου, τ' αδέλφια μου, να σου δίνουν τη χαριστική βολή. Εύχομαι να μη νιώσω ποτέ ξανά τέτοια οργή αλλά και να μη γυρίσω την πλάτη και να μπουκάρω κι εγώ για να σε προστατεύσω γιατί ανήκεις και υπάρχεις χάρη στους πολλούς και όχι τους λίγους. Εύχομαι επίσης τ' αετόπουλα να πήραν το μάθημα και να μην ξανατσακωθούν ποτέ παρά να κοιτάζουν και να φυλάνε το ένα την πλάτη του άλλου. Και τώρα Αναγέννηση, σαν να ήσουν Φοίνικας και όχι Αετός. Πλήρωσες εσύ για τις αμαρτίες άλλων, όλων, και περήφανα περιδιαβαίνεις τις ερημιές χωρίς...τρακτέρ, μα με τους πιστούς σου στο πλάι σου. Δεν είμαι θρήσκος αλλά επίτρεψέ μου, λόγω και των ημερών, να σου πω ότι κάτι μου θυμίζει αυτή η ιστορία. Η περιπέτεια άλλωστε είναι μέσα σου, μια ζωή ταξιδεύεις από την Πόλη στη Φιλαδέλφεια, από το Καλιμάρμαρο στo OAKA, από την Ειρήνη στον Πόλεμο, από τη Δόξα στο Δράμα, από το Μυαλό στην Ψυχή. Να είσαι γερή και να πετάς πάντα ψηλά, σε αγαπώ.[/glow]
Απλά respect !!!