Γι' αυτό τον λένε... Μπάγεβιτς!
Στον αθλητισμό οι αξίες είναι για να υπάρχουν, να ζουν και να αυτοεπιβεβαιώνονται. Οι αξίες είναι για να αντέχουν κόντρα στις ευκαιριακές και επικοινωνιακές φωτοβολίδες. Οι αξίες είναι για να απαντούν στην αμφισβήτηση της σκοπιμότητας και να βγαίνουν ακόμη πιο δυνατές από τη σκληρή κριτική. Οι αξίες είναι για να έχουν διάρκεια.
Για τον Ντούσαν Μπάγεβιτς η διάρκεια αυτή μεταφράζεται στους 589 αγώνες που έχει καθίσει στον πάγκο σε ματς ελληνικών ομάδων. Για όλα τα υπόλοιπα μετράει το έργο που έχει αφήσει. Λίγο πριν κλείσει τα 60 του χρόνια τον περασμένο Δεκέμβριο ανέλαβε ίσως μία από τις δυσκολότερες αποστολές της καριέρας του. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και αποστολή αυτοκτονίας, αλλά ο όρος δεν μπορεί ποτέ να είναι ακριβής όταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς συναντά την ΑΕΚ.
Μικρή σημασία είχε γι' αυτόν που ανέλαβε μια ομάδα πραγματικό σκορποχώρι χωρίς αρχή και τέλος. Μια ομάδα που δεν μπορούσε να πείσει ούτε τον πιο φανατικό οπαδό της. Και μάλιστα στη μοναδική περίοδο διοικητικής αστάθειας των τελευταίων ετών στην οποία αποδείχτηκε πολύ πιο δύσκολο να βρεθεί ο μέτοχος που θα έμπαινε μπροστά, ο διοικητικός παράγοντας που θα αναλάμβανε την ευθύνη παρά ο προπονητής που θα έβαζε το κεφάλι του στην γκιλοτίνα.
Με έντονη αμφισβήτηση στο πρόσωπό του, με ανθρώπους μέσα στην ίδια του την ομάδα στους οποίους η παρουσία του μαζί με αυτή του Στέλιου Μανωλά προκαλούσε ανατριχίλα υπό το φόβο της απώλειας κεκτημένων δικαιωμάτων, μέσα σε ένα σύστημα που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να το ελέγξει όπως στις δύο προηγούμενες θητείες του, με τεράστια αγωνιστικά προβλήματα, χωρίς τη δυνατότητα να κάνει μεταγραφές (κάτι που το έμαθε και τελευταίος), με τους μετόχους της ομάδας του να διαφωνούν και να αλλάζουν e-mail λίγες εβδομάδες μετά την πρόσληψή του για το κατά πόσο πρέπει να τον κρατήσουν, με μηδενιστική κριτική του στυλ ότι... «έχει χάσει τους παίκτες του και τον έλεγχο στα αποδυτήρια» (το μοναδικό που δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί στον προπονητή Μπάγεβιτς), με μία ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που να πιστεύει ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι περισσότερο, ώστε να παρουσιάζεται μια τέτοια ΑΕΚ τη δεδομένη χρονική στιγμή και κόντρα σε τόσες απουσίες και να παίρνει μια τόσο μεγάλη νίκη μέσα στην Τούμπα και μάλιστα με εννιά παίκτες.
Τι έχει μεσολαβήσει;
Πολλά πράγματα. Πρώτον, να συμμαζευτεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό το αγωνιστικό μπάχαλο που παρέλαβε. Να υπάρξουν και περιπτώσεις που κατάφερε να παίξει και ποδόσφαιρο αξιώσεων. Να διεκδικήσει το Κύπελλο Ελλάδας έπειτα από 34 εκτελέσεις πέναλτι κόντρα στον Ολυμπιακό. Να αξιοποιήσει στο έπακρο όλο το έμψυχο δυναμικό που διαθέτει η ΑΕΚ και με τον έναν παίκτη να... εγκαταλείπει μετά τον άλλο να τραβάει άσους από τα μανίκια και να δίνει την εντύπωση ότι η ομάδα του διαθέτει υπεροπλία τουλάχιστον 40 ποδοσφαιριστών. Να ξαναφέρει στη... ζωή ποδοσφαιριστές όπως ο Ενσαλίβα και ο Μαντούκα που και οι ίδιοι είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι τελείωσαν. Να αναδείξει τον Ζεράλδο Αλβες σε υπηρεσιακό μπακ. Να στηριχτεί σε παίκτες-επένδυση για το μέλλον της ΑΕΚ όπως ο Ταχτσίδης, ο Κουτρουμάνος, ο Παυλής και ο Γκέντσογλου, χρησιμοποιώντας τους την ώρα που έπρεπε για να μην καούν μέσα στη γενική μετριότητα. Να κρατήσει την ομάδα συσπειρωμένη στα πλέι οφ όταν η απογοήτευση είχε λυγίσει και τους πιο πιστούς οπαδούς της. Να διεκδικεί το δεύτερο ελληνικό «εισιτήριο» για το Τσάμπιονς Λιγκ, να παρουσιάζεται αφύσικα ανταγωνιστική.
Και ακόμη περισσότερο; Να εμφυσήσει σε αυτήν την ομάδα και πάλι το πνεύμα του νικητή όταν σε ένα μίνι μαραθώνιο έξι ντέρμπι απουσιάζει ο φυσικός ηγέτης της φετινής ΑΕΚ που είναι ο Κυργιάκος. Να σταθεί όχι απλώς με αξιοπρέπεια, αλλά να διεκδικεί (και να πετυχαίνει κατά το ήμισυ) με αξιώσεις δύο εκτός έδρας νίκες από Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, δύο ομάδες με δεδομένα λιγότερα προβλήματα και πολύ καλύτερη παρουσία σε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα. Να έχει απολογισμό επτά βαθμών στον πρώτο γύρο του ομίλου των πλέι οφ όταν δεδομένα και στα τρία παιχνίδια είχε εχθρική διαιτησία και από τον Κουκουλάκη και από τον Σπάθα και από τον Δαλούκα. Να κερδίζει με εννιά παίκτες στην Τούμπα όταν ειδικά για τον πρώτο παίκτη που αποβλήθηκε (Γεωργέας) δεν ήταν σωστή καμία από τις δύο κάρτες που αντίκρισε.
Και όλα αυτά με υπηρεσιακή σύνθεση αμυντικής τετράδας μετά την απουσία των Κυργιάκου και Χουανφράν, του μοναδικού κανονικού αριστερού μπακ που διαθέτει το ρόστερ της. Με τραυματισμένο τον υπηρεσιακό της αριστερό μπακ Ζεράλδο Αλβες. Με τον Νίκο Γεωργέα να γνωρίζουν όλοι ότι είναι δύσκολο να ανταποκριθεί σε συνεχόμενα ματς. Πάει στην Τούμπα χωρίς τον Σκόκο, κορυφαίο της παίκτη στα τελευταία ματς και στην καλύτερη κατάστασή του από τότε που ήρθε στην ΑΕΚ. Στο ημίχρονο έχασε και τον Παντελή Καφέ. Στη συνέχεια έμεινε και με εννιά παίκτες. Και δεν... έκλεψε μία πολύ μεγάλη νίκη. Πήρε πολύ απλά αυτό που εδικαιούτο με βάση τη συνολική εικόνα του αγώνα, τις ευκαιρίες που δημιούργησε, τον τρόπο με τον οποίον αντιμετώπιζε τον ανεβασμένο ΠΑΟΚ μετά το διπλό στο Αλκαζάρ.
Με τον Μπάγεβιτς να παίρνει λύσεις από ποδοσφαιριστές την ώρα που τους χρειάστηκε. Με την ομάδα να δείχνει έπειτα από καιρό φρέσκια και έτοιμη να ανταποκριθεί σε πολύ δυνατά ματς Κυριακή και Τετάρτη. Με τον Μπάγεβιτς να αντιμετωπίζει στο κοουτσάρισμα τον Φερνάντο Σάντος, που φέτος έχει αποθεωθεί όσο κανείς, προσαρμόζοντας ρεαλιστικά το σύστημά του στις περιορισμένες του επιλογές και με την ΑΕΚ να αντέχει εκεί που όλοι την είχαν ξεγραμμένη και μιλούσαν για μάχη για δύο (ΠΑΟ και ΠΑΟΚ) σε αυτά τα πλέι οφ. Και από χθες το βράδυ, χάνοντας και Γεωργέα και Χετεμάι, μετράει τα κουκιά για να δει αν του βγαίνουν για να κατεβάσει ενδεκάδα στο ΟΑΚΑ κόντρα στον ΠΑΟΚ.
Εχει όμως καταφέρει και πάλι να πείσει τους πάντες ότι για αυτήν την ΑΕΚ αποτελεί τη μοναδική εγγύηση. Και θα ήταν ευτύχημα για αυτήν την ομάδα αν υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι που να πιστεύουν στη δυναμική της και στο μεγαλείο της όσο εκείνος και ο Στέλιος Μανωλάς. Για την ΑΕΚ, όμως, διαχρονικά αυτοί οι άνθρωποι ήταν ελάχιστοι. Ο Μπάγεβιτς έχει και πάλι τα κότσια να την ξανακάνει μεγάλη. Μπορεί όμως μόνος του;
Πηγη εφημεριδα γκολ....