Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ζήτησα να συναντηθούμε σήμερα, αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα τελευταία βίαια γεγονότα. Θέλω να σας μεταφέρω το κλίμα που επικρατεί σ’ ολόκληρη την Ευρώπη για την παγκόσμια οικονομική κρίση. Θέλω να επαναλάβω την αταλάντευτη προσήλωση στο χρέος που υπαγορεύει σε όλους μας η δυσμενής διεθνής συγκυρία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μιλήσω «έξω από τα δόντια»: Η ανησυχία όλων στο Συμβούλιο Κορυφής ήταν μεγάλη. Η κρίση χτυπά τις ευρωπαϊκές οικονομίες με ένταση πολύ μεγαλύτερη απ’ όση αναμενόταν. Σ’ ολόκληρη την Ευρώπη επικρατεί αβεβαιότητα. Τίποτε δεν είναι όπως ήταν πριν από λίγους μήνες. Επικρατεί έντονη ανησυχία για την έκρηξη της ανεργίας. Επικρατεί ο φόβος της ύφεσης, που είναι ζωντανή πραγματικότητα. Επηρεάζονται όλες οι χώρες. Πλήττονται όλοι οι τομείς της Οικονομίας. Επιβαρύνονται όλες οι επιχειρήσεις και όλοι οι πολίτες.
Αναπόφευκτα οι επιπτώσεις επηρεάζουν και τη χώρα μας. Η Ελλάδα δεν είναι έξω και πέρα από τον κόσμο. Οφείλουμε να το καταλάβουμε όλοι αυτό. Έτοιμες συνταγές δεν έχει κανένας. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Η αντιμετώπιση των συνεπειών μιας τέτοιας κρίσης εξαρτάται από τη στάση και τη συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων, όλων των κοινωνικών φορέων, ολόκληρης της κοινωνίας. Οφείλουμε, πρώτ’ απ’ όλα, να λέμε στους πολίτες όλη την αλήθεια. Οφείλουμε να είμαστε απόλυτα προσηλωμένοι στο χρέος μας. Η δική μας απόφαση είναι αυτή. Η δική μου επιλογή είναι αυτή. Δεν αρκεί, όμως, μόνο η βούληση της Κυβέρνησης. Το διακύβευμα δεν είναι σήμερα η Κυβέρνηση. Δεν είναι μια παράταξη. Είναι η πορεία του τόπου. Είναι το αύριο της κοινωνίας. Το αύριο κάθε πολίτη. Το αύριο της νέας γενιάς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Η ελληνική οικονομία έχει πλεονεκτήματα, αλλά και χρόνιες αδυναμίες. Οφείλουμε λοιπόν να τα δούμε ξεκάθαρα. Από τη μία, να μην αφήσουμε τις αδυναμίες να επιδεινωθούν και από την άλλη να ενισχύσουμε τις δυνατότητές μας. Οι αδυναμίες της Οικονομίας μας, ιδίως στην κρίσιμη αυτή συγκυρία, οφείλονται στις ανισορροπίες που έχουμε κληρονομήσει. Η πιο σοβαρή απ’ όλες είναι η βαριά κληρονομιά του δημόσιου χρέους. Υπογραμμίζω ότι, μόνο για τόκους, θα δώσουμε το 2009 περίπου 12 δις ευρώ. Είναι πάνω από το 19% του συνόλου των καθαρών κρατικών εσόδων. Είναι όλα όσα εισπράττονται από το φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων. Είναι σχεδόν το 5% του ΑΕΠ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Πρόκειται για ένα τεράστιο βάρος που περιορίζει, τόσο τις αναπτυξιακές, όσο και τις κοινωνικές δυνατότητες.
Εάν μια χώρα αφήσει να φανεί ότι εκτρέπονται τα ελλείμματα, το κόστος δανεισμού της αυξάνεται σοβαρά. Εάν μια χώρα δημιουργήσει την εντύπωση ότι διολισθαίνει σε μια ανεξέλεγκτη δημοσιονομική εκτροπή, όπως αυτή που ανεύθυνα εισηγείται η Αντιπολίτευση, μπορεί να προκύψει δυσκολία δανεισμού. Εάν το δημόσιο χρέος αγνοείται, μπορεί να εκραγεί και να παρασύρει τα πάντα. Και αυτό δεν ακούγεται για πρώτη φορά στον τόπο μας. Ο κίνδυνος ήταν γνωστός, σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Το ήξεραν, το έλεγαν, αλλά για το κομματικό συμφέρον το ξεχνούσαν. Από το 29,7% του ΑΕΠ, που ήταν το χρέος το 1981, πλησίασε το 99% το 2004. Αυξήθηκε δηλαδή πάνω από τρεις φορές.
Επιδιώξαμε τα τελευταία χρόνια ήπια δημοσιονομική προσαρμογή. Μειώσαμε σημαντικά τα ελλείμματα. Μειώσαμε το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι το χρέος της χώρας εξακολουθεί να αποτελεί ένα τεράστιο βάρος που μειώνει την ευελιξία μας στην κρίσιμη αυτή συγκυρία. Μια διευκρίνιση, ρητή και κατηγορηματική: Διαδόσεις για πρόβλημα στην αναχρηματοδότηση του χρέους είναι υποβολιμαίες, ανεύθυνες και επικίνδυνες. Το πρόβλημα με το χρέος αφορά στο κόστος του δανεισμού. Και το πρόβλημα αυτό οφείλεται τόσο στο ύψος του χρέους που άφησε το χτες, όσο και στη διεθνή συγκυρία. Επιδεινώνεται όμως και από τα τελευταία γεγονότα. Από τα γεγονότα που πλήγωσαν την εικόνα της πατρίδας μας. Τα γεγονότα που αδικούν κατάφωρα την Ελλάδα.
Έχω κρούσει επανειλημμένα τον κώδωνα του κινδύνου. Το λέω ξανά και το λέω ευθέως: Η παγκόσμια κρίση έχει στενέψει ασφυκτικά τα περιθώρια. Απαιτεί υπευθυνότητα από όλους. Απαιτεί να συνειδητοποιήσουμε ότι ο χρόνος που έρχεται είναι δύσκολος. Οφείλουμε όλοι να ξέρουμε τι γίνεται, τι λέμε και τι κάνουμε. Οφείλουμε να συγκρατήσουμε τις απαιτήσεις μας, αλλά και τους τρόπους διεκδίκησης. Είναι ανάγκη να συμβάλλουμε όλοι ώστε να περάσουμε με σιγουριά και ασφάλεια τους δύσκολους καιρούς. Να μην υπονομεύσουμε το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Αντιθέτως μάλιστα! Να διασφαλίσουμε τους όρους για μια καλύτερη επόμενη μέρα. Και αυτό το τονίζω: Η θέση μου αυτή είναι δεδομένη. Είναι αδιαπραγμάτευτη. Είμαι εδώ αποφασισμένος να ανταποκριθώ απόλυτα στο χρέος μου. Είμαι αποφασισμένος να μη διακινδυνεύσω το μέλλον του τόπου για εφήμερες εντυπώσεις. Οι καιροί δεν είναι για λαϊκισμούς και πλειοδοσία υποσχέσεων. Οι καιροί απαιτούν από όλους στάση ευθύνης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η δύναμη της ελληνικής οικονομίας βρίσκεται στην αναπτυξιακή της δυναμική. Το επισημαίνει τόσο το ΔΝΤ, όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η οικονομία της χώρας μας, ενισχυμένη από τη μεταρρυθμιστική στρατηγική των προηγούμενων χρόνων, αποδεικνύει αντοχές, ισχυρότερες σε σχέση με πολλές άλλες. Οφείλουμε λοιπόν να στηρίξουμε τη δυναμική αυτή. Οφείλουμε πάνω απ’ όλα να στηρίξουμε τους τομείς που επηρεάζονται πιο άμεσα, πιο έντονα.
Από την πρώτη στιγμή μπήκαμε σε συναγερμό. Αναπτύξαμε στοχευμένες πρωτοβουλίες και πήραμε σειρά μέτρων.
- Θυμίζω την πολιτική δέσμευση για την ασφάλεια των καταθέσεων, που πρώτοι αναλάβαμε, προκαλώντας τις καταγγελίες εκείνων που ακολούθησαν.
- Θυμίζω την αύξηση της νομικής εγγύησης στο ποσό των 100 χιλιάδων ευρώ για κάθε καταθέτη, σε κάθε τράπεζα.
- Θυμίζω τα μέτρα για την προστασία των δανειοληπτών που βρίσκονται σε δυσχερή θέση.
- Πάνω απ’ όλα, επισημαίνω το νομοθετικό πλαίσιο για την ενίσχυση της ρευστότητας της Οικονομίας. Είναι βασική προϋπόθεση τόσο για τη μείωση των επιτοκίων, όσο και για τη συνέχιση της πιστωτικής επέκτασης. Είναι αναγκαίος όρος για να σταθεί η επιχειρηματικότητα, να πάρουν ανάσα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να υποστηριχθεί η απασχόληση, να διασφαλιστεί η χορήγηση στεγαστικών δανείων. Είναι η γέφυρα για να περάσει η πραγματική οικονομία τις συνέπειες της κρίσης.
Και όμως! Κανένα αντιπολιτευόμενο κόμμα δεν τόλμησε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Κάποιοι νόμισαν ότι είναι ευκαιρία επιστροφής στις χρεοκοπημένες κρατικίστικες αντιλήψεις. Κάποιοι επιδόθηκαν σε ασύστολη δημαγωγία. Το ΠΑΣΟΚ είχε φτάσει στο σημείο, τη μία να λέει ότι το πλαίσιο για τη ρευστότητα είναι «απαράδεκτο» και την άλλη να υποστηρίζει ότι «πρέπει να γίνει υποχρεωτικό».
Έφτασαν στο σημείο - Αντιπολίτευση, αλλά και εξαρτώμενοι φορείς - να ισχυρίζονται ότι χαρίζονται τάχα δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες. Δεν είναι αλήθεια και το ξέρουν. Δεν χαρίζεται ούτε ένα ευρώ και το ξέρουν. Δεν διατίθεται από τον Προϋπολογισμό ούτε ένα ευρώ και το ξέρουν. Και όμως! Για χάρη μικροκομματικών σκοπιμοτήτων δεν διστάζουν να καταφύγουν στο λαϊκισμό. Επιμένουν να παραχαράσσουν, επιμένουν να διαστρεβλώνουν την αλήθεια. Κατασκεύασαν ισχυρισμούς που πυροδοτούν το φανατισμό, την κοινωνική αντιπαράθεση, τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας. Προσφέρουν τις χειρότερες υπηρεσίες στην πραγματική οικονομία, την κοινωνία, την πατρίδα μας.
Έφτασε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στο σημείο να μιλά για αδράνεια, όταν οι ίδιοι αντιδρούν σε όλα. Άρνηση παντού! Έφτασε στο σημείο να μιλά για αργοπορία, όταν το ελληνικό πλαίσιο είναι από τα πρώτα που ενέκρινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Έφτασε στο σημείο να μιλά για ολιγωρία, όταν οι ίδιοι ισχυρίζονταν πως δεν υπάρχει καμία οικονομική κρίση. Αυτοδιαψεύδονται και αυτοακυρώνονται συνεχώς. Αποδεικνύουν πως δεν θέλουν και δεν μπορούν να συμβάλουν σ’ αυτά που χρειάζεται ο τόπος. Αποδεικνύεται ότι επιχειρούν να υπονομεύσουν το κλίμα, τα έργα, τις πρωτοβουλίες που απαιτούν οι περιστάσεις.
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ:ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ