Την επομενη μερα ξυπνησα κατα τις 10. Πηρα πρωινο εφτιαξα ενα φραπε σε πλαστικο για να παρω μαζι μου και ξεκινησα να ψαχνω τη μικρη. Οταν τη βρηκα της ειπα οταν ειναι ετοιμη να με φωναξει να φυγουμε. Σε 20’ μου ειπε ξεκιναμε.....
Μπηκε στο αμαξι κι εκατσε στη θεση του συνοδηγου.
-Θα περασουμε να παρουμε και τη Χριστινα. Τι κανεις εσυ, καλα εισαι ?
-Μια χαρα.
Το αμαξι γεμισε με το αρωμα της. Φορουσε ενα στενο σορτσακι, εβλεπα τα μπουτακια της και το αιμα μου, ανεβαινε στο κεφαλι και μετα γεμιζε τους ιστους της πουτσας μου. Πριν ξεκινησω ακουσα μια φωνη. Γυρισα και ειδα τη μανα της να ερχετε προς το μερος μας.
-Καλημερα σας. Θα πατε για μπανιο ?
-Ναι μαμα, θα μας παει ο .........
-Να προσεχετε. Δε θελω παλαβωμαρες. ....... σε παρακαλω μην τις αφησεις να πιουν αλκοολ. Την προηγουμενη φορα ηρθε πισω χαλια. Κανουν κατι party στην παραλια και πινουν αμφιβολου ποιοτητας ποτα. Σε παρακαλω ....... να τις προσεχεις.
-ΟΚ. Κυρια Tζενη, εχεις το λογο οτι θα τις προσεχω, αν και πιστευω οτι η Τασια δεν ειναι παιδι πλεον. Μπορει να προσεχει τον εαυτο της μονη της.
Ξεκινησαμε. Αφου πηραμε και το αλλο το πουτανι, τη Χριστινα, με τις οδηγιες τους φτασαμε μετα απο κανα μισαωρο στην παραλια. Βρηκαν την παρεα τους στις ξαπλωστρες, εγιναν οι απαραιτητες συστασεις και οι μικρες πεταξαν τα ρουχα τους κι εμειναν με τα μαγιο. Η Τασια ξαπλωσε διπλα μου. Τωρα μπορουσα να την παρατηρισω καλυτερα. Ειχε καλυγραμμες γαμπες και φουσκωτο κωλαρακι. Εχει λιγα παραπανισια κιλα, αλλα σωστα κατανεμημενα στο σωμα της. Προσπαθω να φανταστω το μουνακι της, αλλα τις σκεψεις μου και την παρατηριση διακοπτουν οι φωνες τους. Εφτασε και ο Μαριος ο μαγκας της παρεας και ο φοβος του πατερα της.
Ο Μαριος οπως αποδειχτηκε στην πορεια ηταν ενας 26 χρονος Αλβανος που ειχε ερθει σε πολυ μικρη ηλικια στην Ελλαδα με τους γονεις του. Μεγαλωσε εδω και αν και μιλουσε καλα τα ελληνικα με λιγη προσοχη καταλαβενες την καταγωγη του. Ειχε το κουτελο πολλων Αλβανων που ειναι σα να τους εχεις χτυπησει με τηγανι στο προσωπο. Ηταν ομως σωματωδης λογω της δουλειας στην οικοδομη και τ΄αγροτικα. Αυτο ομως που τον εκανε καπως να ξεχωριζει και να τον συμπαθουν ή και να τον γουσταρουν, ηταν ο αερας και η ανεση που ειχε. Φαινοταν σιγουρος για τον εαυτο του. Στο αριστερο μπρατσο ειχε τατουαζ το δικεφαλο πουλι (αετος, κορακι?) που εχουν στην αλβανικη σημαια και στο στηθος κατι γραμματα, που πιθανον κατι θα σημαιναν στη γλωσσα του.
Συστηθηκαμε, ειπαμε 2-3 μαλακιες, σχολιασε με θαυμασμο τα δικα μου τατου, εκανε μερικες φιλοφρονισεις στις κοπελες της παρεας και βουτηξε στη θαλασσα.
Βγαινοντας απο τη θαλασα μας προτεινε οταν πιουμε τον καφε μας να συνεχισουμε στο bar με ποτα. Η ιδεα του δε μου αρεσε. Στο bar ειχε δυνατη μουσικη που δεν επετρεπαι τη συζητιση, οποτε αντιπροτεινα να κατσουμε σε τραπεζι για ουζα. Δεχτηκε και μαλιστα ειπε πως ο πρωτος γυρος ηταν απο αυτον. Δεχτηκε και συμφωνισε και η παρεα. Βουτηξαμε αλλη μια φορα μαζεψαμε τα πραγματα μας και πηγαμε για ουζοποσια. Διαλεξα ενα τραπεζι σχετικα κοντα στη θαλασσα ωστε να μπορουμε να ριχνουμε και καμια βουτια...........