Υπάρχει πολύς κόσμος με τα ίδια προβλήματα.
Για εμάς τους άντρες το καλό και ΣΥΧΝΟ σεξ είναι πεμπτουσία για μια καλή ζωή. Στη γυναίκα, αν και αποτελεί προτεραιότητα προ οικογένειας, γρήγορα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα ιδίως όταν τα παιδιά είναι μικρά.
Επίσης παίζει αυτό που είπαν κι άλλοι, ότι οι γυναίκες δεν αντιλαμβάνονται ότι για το ανδρικό φύλο ζωή χωρίς σεξ δεν νοείται.
Συμπέρασμα: κατά τη γνώμη μου συζητάτε με ωραίο κΑι σωστό τρόπο τις ανάγκες του καθενός σας για να ζείτε όμορφα. Εκεί της τα λες όπως είναι και όπως τα νοιωθεις, δεν αρχίζεις στρογγύλεματα του στυλ «..έλεγα.να βρισκόμασταν λίγο πιο συχνά...» διότι θα μείνεις πάλι με το πουλί στο χέρι.
Αν τωρα έχεις απαιτήσεις για τρεις φορές τη μέρα, επιπέδου fyllobios, δεν βλέπω να έχεις εύκολη συζήτηση...
Αν όμως δεις ότι και η ίδια θέλει πιο συχνά, της προτείνεις να οργανώσετε ένα σύστημα (π.χ, δυο τρεις φορές την εβδομάδα αφήνετε το παιδί σε καμμία γιαγιά και πάτε οι δυο σας σε καμμία ημιδιαμονη και περνάτε καλά 2-3 ωριτσες). Ακριβό άθλημα βέβαια αλλά χαλάλι...
Αν δεν καταλαβαίνει και σε πει σεξομανή ή ανώριμο ή τέτοιες άλλες μαλακιες, εκεί αγαπητέ αποφασίζεις ποσο ρίσκο θέλεις να πάρεις στη ζωή σου και βρίσκεις λύση (με προτεραιότητα ίσως στον πληρωμένο έρωτα για μικρότερη πιθανότητα ανατιναξης του γάμου σου)...έχεις όμως την συνείδηση σου ήσυχη πλέον διότι της τα είπες....
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν το κρατήσεις μέσα σου και δεν κάνεις κάτι γι’ αυτό θα δηλητηριαστείς μακροχρόνια και θα κάνεις κατάσταση όχι μόνο για να καλύψεις μια ανάγκη σου αλλά σε ένα βαθμό για να την εκδικηθείς επίσης.
Τέλος σαν πατέρας που είσαι αν έχεις κόρη φρόντισε, όταν μεγαλώσει, να της εξηγήσεις ότι για τους άντρες το θέμα σεξουαλικη ζωή είναι ΤΟ πρώτο και ΤΟ μεγαλυτερο ζήτημα για μια ευτυχισμένη συμβίωση, και, με την προϋποθεση βέβαια ότι ο άλλος είναι σωστό άτομο και δεν είναι κάθαρμα ή ζώον, είναι μια ευλογία της ζωής.
Εντέλει για τον άνδρα είναι σαν το φαγητό : αν δεν το βρίσκει σπίτι του, αργά η γρήγορα θα το ψάξει άλλου, όσο καλός και υπομονετικός και αν είναι...
Αυτό το λέω διότι τις λέμε Ελλεεινιδες αλλά δεν έπεσαν από τα δέντρα, αντίθετα μεγάλωσαν σε οικογένειες σαν τις δικές μας με όλους τους κομπλεξισμούς και τα προβλήματα της μέσης Ελληνικής οικογένειας, ώστε σήμερα εμείς να τις στηλιτεύουμε στα σχετικά νήματα.