Παίδες δεν διαφωνώ πως η ανθρώπινη φύση παραμένει η ίδια, όμως εκτός από το βιολογικό υπάρχει και το κοινωνικό.
Διαφορετικά ζούσαμε τότε διαφορετικά τώρα.
Είχα δει μια πολύ ενδιαφέρον συνέντευξη μιας γυναίκας που γεννήθηκε σε κομμουνιστικό κράτος και μεγάλωσε στην Γαλλία. Έλεγε πως σε όποιο κομμουνιστικό κράτος και να πήγαινε οι άνθρωποι της φαίνονταν οι ίδιοι, καχύποπτοι, φοβισμένοι, κακοί.
Σε όποιο Δυτικό κράτος και να πήγαινε της φαίνονταν πιο ανοιχτοί, ευχάριστοι, φιλικοί, ατρόμητοι.
Αυτό που της έκανε εντύπωση ήταν πως οι συμπεριφορές ήταν ίδιες, άσχετα αν τα κράτη ήταν πολύ μακριά το ένα με το άλλο.
Δείτε το, ένα ακόμα παράδειγμα του φόβου του κράτους. Του μεγαλύτερου εγκληματία που έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία με τους περισσότερους απολογητές.
Η κοινωνία στην οποία ζούμε διαμορφώνει σε τεράστιο βαθμό τους εαυτούς μας.
Η μεσαιωνική φτώχεια (και κυρίως θεοκρατική αντίληψη) είναι που έκανε τους ανθρώπους όπως τους έκανε.