Μη σου πω κιόλας ότι ενίοτε νιώθω να ταυτίζομαι περισσότερο με σοσιαλδημοκρατικές αντιλήψεις παρά με κεντροδεξιές...
.... δυσκολευομαι να το πιστέψω !
Όσο για τα αφόρητα κλισέ περί βουτηγμένων μέσα στην ανισότητα και στην εκμετάλλευση δυτικών καπιταλιστικών κοινωνιών, έχουν γίνει τεράστια άλματα προς τα εμπρός στην άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων από τότε που ο μαρξ έγραψε τις φιλοσοφίες του...
...τεράστια άλματα, ε;;;
"Η
νεοφιλελεύθερη άποψη πως οι αγορές αν αφεθούν τελείως ελεύθερες θα οδηγήσουν, αργά ή γρήγορα, σε μια ευεργετική ισορροπία και στη διάχυση του πλούτου προς τα κάτω είναι μύθος. Ενας μύθος που ακόμη και συντηρητικές προσωπικότητες όπως ο Κίσινγκερ, λόγω της πρόσφατης «ασιατικής» κρίσης, αναγκάστηκαν να απορρίψουν.
Βέβαια η πιο συντριπτική απόρριψη της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας περί της διάχυσης του πλούτου δόθηκε από τις πρόσφατες στατιστικές του ΟΗΕ για την παγκόσμια φτώχεια.
Αυτές οι στατιστικές, μεταξύ άλλων, μας πληροφορούν πως ένας μικρός αριθμός πολυεκατομμυριούχων έχει περισσότερο πλούτο από
δισεκατομμύρια άτομα που αυτή τη στιγμή ζουν υπό απάνθρωπες συνθήκες· και πως αν οι 220 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη διέθεταν ένα μικρό ποσοστό του πλούτου τους (λιγότερο από 5%), πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τα νύχια της απόλυτης φτώχειας/εξαθλίωσης.
Οι διάφορες
νεομαρξιστικές θεωρίες της εξάρτησης (από τις αρχικές θέσεις του Gunder Frank ως τις πιο πρόσφατες θεωρίες του Wallerstein) απαντούν αρνητικά στο παραπάνω ερώτημα. Οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες δεν έχουν κανένα συμφέρον να βοηθήσουν ουσιαστικά τις υπανάπτυκτες χώρες, αφού κατ' αυτούς το αναπτυξιακό παιχνίδι παίρνει πάντοτε τη μορφή μηδενικού αθροίσματος (zero-sum game):
η ανάπτυξη του «πρώτου κόσμου» βασίστηκε και εξακολουθεί να βασίζεται στην υπανάπτυξη και συστηματική εκμετάλλευση του Τρίτου Κόσμου. Και αν σε προηγούμενες εποχές η εκμετάλλευση / χειραγώγηση του Τρίτου Κόσμου γινόταν με στρατιωτικά / πολιτικά μέτρα, σήμερα γίνεται αυτόματα μέσω των απρόσωπων μηχανισμών της παγκόσμιας αγοράς."
Θα μου πεις πάλι τώρα, στα ...τέτοια μας ο τρίτος κόσμος, αρκεί που εμείς είμαστε καλύτερα...Για κοίτα όμως κι εδώ :
"Στην πόλη της Νέας Υόρκης το ποσοστό είναι στατιστικά στα ίδια υψηλά επίπεδα (19,1%) με τα προηγούμενα χρόνια, το οποίο μεταφράζεται ότι 1 στους 5 κατοίκους ζει κάτω από το όριο της φτώχειας που χρηματικά ορίζεται με 15.577 δολάρια ετησίως για μια τριμελή οικογένεια. Η περιοχή του Μπρονξ εξακολουθεί με βάση τους δείκτες να αποτελεί μια από τις πιο φτωχές περιοχές στις ΗΠΑ, με ποσοστό φτώχειας που αγγίζει το 29%, ενώ το ποσοστό παιδικής φτώχειας ξεπερνά το 40%."
"Σε μια πολιτεία με τόσο πλούτο όπως η Νέα Υόρκη, είναι απαράδεκτο ότι περισσότεροι από 800 χιλιάδες εργαζόμενοι δεν κερδίζουν αρκετά χρήματα για να θρέψουν τις οικογένειές τους"
"Σύμφωνα με την έκθεση της οργάνωσης «Συμμαχία για τους Αστέγους», από την περίοδο 2000-2006 έχει καταγραφεί ότι ένας μέσος όρος 32.609 αστέγων Νεοϋορκέζων χρησιμοποίησαν τα καταφύγια του δήμου κάθε βράδυ, σε σύγκριση με τους 23.295 τη δεκαετία του '80. Την ίδια περίοδο τα καταφύγια χρησιμοποίησαν 3.947 οικογένειες, ενώ την περίοδο 2000-2006 διπλασιάστηκαν και έφτασαν τις 7.640. Η πιο δραματική αύξηση όμως παρατηρήθηκε στον αριθμό των παιδιών που αναζήτησαν καταφύγιο. Συγκεκριμένα ένας μέσος όρος 13.616 αναζητά καθημερινά καταφύγιο, μια αύξηση της τάξης του 55% σε σχέση με τη δεκαετία του '90. Παρουσιάζοντας τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, η επικεφαλής της «Συμμαχίας για τους Αστέγους», Μαρί Σάλιβαν, εκτίμησε ότι «η δεκαετία που διανύουμε μετατρέπεται στη χειρότερη δεκαετία από την εποχή της οικονομικής κρίσης του '29..."
" Με βάση τις ίδιες μετρήσεις, η ένταση της φτώχειας στη Βρετανία υπερδιπλασιάστηκε τις δεκαετίες μεταξύ 1974 και 1995, ενώ ακόμη γίνεται η επεξεργασία για τα έτη που ακολούθησαν. Οπως επισημάνθηκε, αιτία της ανοδικής τάσης ήταν η αύξηση των άνεργων νοικοκυριών. Το 1974, μόλις ένα στα 20 νοικοκυριά δεν είχε κανένα εργαζόμενο μέλος, ενώ το 1995 το αντίστοιχο ποσοστό αυξήθηκε στο 1 προς 5. Την ίδια στιγμή τα νοικοκυριά των ανέργων αντιστοιχούσαν στο 70% των φτωχών που δεν ήταν συνταξιούχοι."
Προσοχή όμως, ισότητα μπορεί να υπάρξει μόνο στις ευκαιρίες, όχι στις απολαβές και την εξέλιξη- δεν είμαστε όλοι ίδιοι και η δημιουργία ιεραρχιών και τάξεων, πλούτου και φτώχειας είναι αναπόφευκτες, το ζήτημα είναι να αποφεύγονται οι ακρότητες (εκεί οι ΗΠΑ έχουν αποτύχει) και να είναι δυνατή η κοινωνική κινητικότητα, μακρυά από αποκλεισμούς....
Αυτό είναι το στοίχημα και όχι αταξικές κοινωνίες και δικτατορίες του προλεταριάτου...
Μπα ! Τι βλέπω ;;; Γράφουν κι άλλοι ...ευχολόγια ;;;;
Το δε αιματοκύλισμα του κόσμου μου θυμίζει έντονα επιτροπές ειρήνης και αφοπλισμού των early 80s...
Πάλι καλά που δε σου θυμίζει πχ ...το Ιράκ (το μακελειο συνεχίζεται) ή το Βιετνάμ παλιότερα (νεκροί βιετναμέζοι 2.000.000)...
Να υποθέσω ότι κοιμάσαι πιο ησυχος, τώρα, που όλο και περισσοτεροι έχουν πυρηνικά οπλα και γιαυτο χλευάζεις εκ του ασφαλούς τα κινηματα ειρηνης κι αφοπλισμού...
