Διάβασες τουλάχιστον την "Διήγησιν συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836";
Μπα! Γι' αυτό σε λέω "χαλασμένο"!!!
Ωραια λοιπον Παπουλη....ΑΣΧΕΤΟ-->(
ΔΕΝ μου γλιτωνεις την αφισα με την γιαγια)
Επειδη εγω ειμαι
"χαλασμένος"...
ΠΕΣ μου σε παρακαλω πια απο τις δυο ιδεολογιες σε ΕΚΦΡΑΖΕΙ σαν ατομο με επιχηρηματα...
ΥΓ1:
Μην πιασεις παλι τους εξωγηινους...
[size=15pt]
1> Κομμουνισμός[/size]
Ο κομμουνισμός ως έννοια σχετίζεται με μια μορφή κοινωνίας χτισμένη γύρω από ένα ανταλλακτικό οικονομικό σύστημα.
Ως ιδεολογία εκφράζει αυτήν την ιδιαίτερη κοινωνία αλλά αποτελεί συνάμα και λαϊκό κίνημα.
Ως επίσημο λαϊκό κίνημα εκφράζεται μέσω των κομμουνιστικών κομμάτων ανά τον κόσμο και ό,τι σχετίζεται μαζί τους.
Στην Ελλάδα κυρίαρχος εκφραστής της κομμουνιστικής ιδεολογίας θεωρείται το
Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος και άλλες μικρότερες μαρξιστικές-λενινιστικές ομάδες με μικρότερη επιρροή στο πολιτικό γίγνεσθαι.
Η λέξη κομμουνισμός είναι όρος που μπορεί να αναφέρεται στο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα, σε μια ιδεολογία
που στηρίζει αυτό το σύστημα, ή σε μία πολιτική κίνηση που το περιλαμβάνει ως κεντρική ιδεολογία του.
Ως κομμουνιστές ορίζονται οι ιδεολογικοί οπαδοί της κομμουνιστικής θεωρίας.
Αποτελούν μία ευρεία ιδεολογική ομάδα που ταυτίζεται με τις αρχές που πρεσβεύει ο Κομμουνισμός ως όραμα, θεωρία και
πραγματικότητα (πολιτικό κόμμα).
Ως κοινωνικό και πολιτικό σύστημα ο κομμουνισμός είναι η ανώτατη βαθμίδα της σοσιαλιστικής κοινωνίας στην οποία
δεν λαμβάνεται υπόψιν η έννοια κράτος, τα ατομικά μέσα παραγωγής (ατομική ιδιοκτησία) και οι κοινωνικές τάξεις.
Η ιδιοκτησία είναι συλλογική και όλοι οι άνθρωποι έχουν ισότιμο κοινωνικό status και δικαιώματα.
Οι ανθρώπινες ανάγκες δεν μένουν ανικανοποίητες εξαιτίας της φτώχειας, και επιλύεται με κατανομή των πόρων ως απαιτείται.
Είναι συχνά το σύστημα που προτείνεται για την επίλυση των προβλημάτων του καπιταλιστικού κύκλου φτώχειας.
Ίσως η καλύτερα γνωστή ρήση της κομμουνιστικής κοινωνίας είναι «Από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του, στον
καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του». Το οικονομικό μοντέλο που προτείνεται αναφέρεται επίσης ως ανταλλακτική οικονομία.
Ως πολιτικό κίνημα, ο κομμουνισμός είναι ένας ριζοσπαστικός κλάδος του ευρύτερου σοσιαλιστικού κινήματος.
Το κομμουνιστικό κίνημα διαφοροποιείται από τους άλλους κλάδους του σοσιαλιστικού κινήματος μέσω της επιδίωξής
του να απομακρυνθεί από όλες τις όψεις της κοινωνίας της αγοράς προς το τελικό στάδιο του συστήματος μέσω
ένοπλων ή πολιτικών στρατηγικών ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος και εστιάζεται στην διεθνή εργατική
τάξη ως κλειδί αυτής επανάστασης.
[size=15pt]
2> Μαρξισμός[/size]
Η πιο γνωστή μορφή κομουνισμού είναι ο μαρξισμός και τα διάφορα παράγωγά του. Ανάμεσα σε άλλα θέματα, ο μαρξισμός
προτείνει την υλιστική αντίληψη της ιστορίας, και υπάρχουν στάδια στην οικονομική ανάπτυξη: δουλεία, φεουδαρχία, καπιταλισμός
και κομμουνισμός. Αυτά τα στάδια προχωρούν μέσω μια διαλεκτικής διαδικασίας, όπου η κοινωνία προοδεύει παράλληλα με την ιστορία.
Αυτή η πρόοδος κατευθύνεται από την πάλη των τάξεων. Ο κομουνισμός είναι η τελική μορφή της ταξικής κοινωνίας, καθώς η κοινωνία
καταλήγει σε μία μόνο τάξη, ή σε αταξική κοινωνία, εφόσον δεν είναι δυνατή οποιαδήποτε διαίρεση όταν υπάρχει μόνο μια τάξη.
Παρόλο που πολλές μικρές κομουνιστικές κοινωνίες υπήρξαν στην ανθρώπινη ιστορία, οι Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς ήταν
οι πρώτοι που έθεσαν στερεή θεωρητική βάση για τον κομουνισμό. Η πολιτική θεωρία που επινόησαν, ο μαρξισμός, ήταν το κύριο
(θεωρητικό) στήριγμα του κομουνισμού στον σύγχρονο κόσμο.
Ο μαρξισμός προσπαθεί να εξηγήσει τα ιστορικά φαινόμενα μέσα από το πρίσμα της πάλης των τάξεων.
Σύμφωνα με τους μαρξιστές, η κοινωνία αποτελείται από διάφορες κοινωνικές τάξεις οι οποίες
διαφοροποιούνται από τη σχέση που έχουν με τα μέσα παραγωγής. Για παράδειγμα, η καπιταλιστική
κοινωνία αποτελείται από την μπουρζουαζία (τους καπιταλιστές, στους οποίους ανήκουν τα μέσα παραγωγής - οι αστοί) και το
προλεταριάτο (τους εργάτες, οι οποίοι εργάζονται έναντι απολαβών για να βγάλουν τα προς το ζην, εφόσον δεν τους ανήκει κανένα
μέσο παραγωγής). Μια κοινωνική τάξη είναι η άρχουσα τάξη, η οποία χρησιμοποιεί τον πλούτο και τη δύναμή της για να εκμεταλλευθεί
την άλλη τάξη ή τάξεις. Για παράδειγμα, στον καπιταλισμό οι αστοί εκμεταλλεύονται το προλεταριάτο κερδοσκοπώντας από την εργασία
των προλεταρίων. Σύμφωνα με τη θεωρία, το κέρδος του επιχειρηματία είναι ίσο με την παραγωγή του εργάτη μείον τις απολαβές
του εργάτη - έτσι, ο επιχειρηματίας έχει κέρδος διότι ο εργάτης αμείβεται λιγότερο από αυτό που παράγει.
Το ποσό που παράγει ο εργάτης αλλά το καρπώνεται άλλος, λέγεται υπεραξία.
Τελικά, ο λαός με πρωτοπορία την εργατική τάξη ξεσηκώνεται για να ανατρέψει την κυβερνούσα τάξη και το υπάρχον
σύστημα, εγκαθιστώντας την δικτατορία του προλεταριάτου
δηλαδή τον Σοσιαλισμό (για παράδειγμα, ο καπιταλισμός ιδρύθηκε όταν η μπουρζουαζία ανέτρεψε τον φεουδαλισμό και την φεουδαλική
κυβερνούσα τάξη - την αριστοκρατία). Η ανάπτυξη αυτών των τάξεων εξηγείται από τον Οικονομικό Ντετερμινισμό, στον οποίο η ανθρώπινη
φύση σχηματίζει αυτές τις τάξεις στην προσπάθειά της να προστατέψει την παρούσες μεθόδους παραγωγής.
Σύμφωνα με την θεωρία, ο ταξικός αγώνας είναι η μηχανή ενός κύκλου στον οποίο τα κοινωνικά - οικονομικά συστήματα
αναπτύσσονται, καταστρέφονται και αντικαθιστούνται. Ο Μαρξισμός αναγνωρίζει πολλά συστήματα τα οποία έχουν αναπτυχθεί
και καταστραφεί από την έναρξη της ανθρώπινης ιστορίας. Ωστόσο, οι κοινωνικές τάξεις - και άρα και ο ταξικός αγώνας - δεν υπήρχαν
πάντοτε.
Δημιουργήθηκαν με την εμφάνιση του ανθρώπινου πολιτισμού, όταν οι νομαδικές φυλές πρωτοεγκαταστάθηκαν και ξεκίνησαν
να εξασκούν την γεωργία. Πριν από αυτό, τα ανθρώπινα όντα ζούσαν σε ένα είδος μη ταξικής κοινωνίας που μπορεί να περιγραφεί ως
φυσικός κομμουνισμός. Ο φυσικός κομμουνισμός τερματίστηκε όταν η γεωργία δημιούργησε τις συνθήκες για ιδιωτική
ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής (το οποίο, την συγκεκριμένη περίοδο, απλά σήμαινε ιδιωτική ιδιοκτησία
της καλλιέργειας/ καλλιεργούμενης γης. Αυτή η διαφοροποίηση των ανθρώπων σε γαιοκτήμονες/ ιδιοκτήτες γης και σε εκείνους που
είχαν την ανάγκη να εργαστούν σε γη άλλων για να ζήσουν, είχε διαδοχικά ως αποτέλεσμα το δουλικό σύστημα του
παλαιού κόσμου. Αυτό το σύστημα τελικά άνοιξε τον δρόμο στον φεουδαλισμό, ο οποίος τελικά άνοιξε τον δρόμο στον καπιταλισμό.