Να ζεί κανείς η να μη ζεί?

[athal]

Αρχικα θα ηθελα να ζητησω συγγνωμη απο ολους τους επισκεπτες του site για το παραδοξο και περιεργο θεμα που ανοιγω, που αν μη τι αλλο δεν περιμενει καποιος να διαβασει σε ενα forum ,που ασχολειται με τον αγοραιο ερωτα και ολους τους τροπους απολαυσης του. Απλα ενοιωσα την αναγκη να πω η μαλλον να γραψω καποιες σκεψεις μου.Εαν εχει ανατραπει η ζωη σου, εαν εχουν εκμηδενιστει και οι τελευταιες πιθανοτητες για πιθανη βελτιωση μιας καταστασης, εαν πλεον εισαι 5mm απο τον τοιχο και δεν βλεπεις μελλον, εαν το μοναδικο χρωμα που σε χαρακτηριζει ειναι το μαυρο, τοτε πλεον εχεις μπει στον μονοδρομο και δεν το εχεις καταλαβει? Οταν πια οι σκεψεις σου ειναι πιο αργες και πιο σταθερες, οταν η κριση σου περιοριζεται στα τυπικα, οταν το μυαλο σου γυριζει γυρω απο το δελεαρ της ελευθερωσης, οταν εχεις παψει πια να ενδιαφερεσαι για τα κοινα, οταν δεν σε ενδιαφερουν τα αμεσα προβληματα των δικων σου, και δεν μπορεις να προγραμματισεις κατι για το αμεσο μελλον, οταν δεν δυνασαι να αντεπεξελθεις στην παραμικρη υλοποιηση τυπικων αναγκων,υπαρχει νοημα να ταλαιπωρεις την κοινωνια με την φυσικη σου παρουσια? υπαρχει νοημα να εξαναγκαζεις τον εαυτο σου στην απολυτη εξαθλιωση και στην αναξιοπρεπεια? υπαρχει νοημα σε ολο αυτο που λεμε ζωη? Ξερω θα μου πειτε η ζωη ειναι γλυκεια και ολα αυτα που λεγονται σε τετοιες περιπτωσεις. Ημουν ευτυχης και ξαφνικα τρελλαθηκα? Μαλλον οχι.. Ο καθενας βιωνει διαφορετικα τις επιπτωσεις μιας καταστασης. Αλλος δεν εχει τα βασικα , και αλλος δεν μπορει πια να αγορασει Guzzi. Ειναι θεμα οπτικης γωνιας. Οποτε ερχεσαι αντιμετωπος με το αναγκαστικο και μακαβριο διλλημα: βεβαιος θανατος η πιθανος? Απλα ειναι θεμα χρονου να δωσεις ενα τελος, και να υλοποιησεις αυτο που θα σε λυτρωσει. Το εχεις ηδη κανει στο μυαλο σου. Εκεινο που απομενει ειναι η εντολη απο τον εγκεφαλο στο χερι σου.Οταν δεν πιστευεις σε τιποτα, ειναι δυνατον να ελπιζεις σε κατι? Και δεν αναφερομαι αναγκαστικα σε υλιστικες ελλειψεις. Εαν μπορεσεις και ξεπερασεις το γεγονος οτι με μια λυση δημιουργεις προβληματα και μαλιστα αλυτα (και ψυχολογικα και υλικα), ολα πλεον μετα ειναι ευκολα.Εδω που εχουμε φτασει, το να ζεις και να επιβιωνεις απλα, ειναι πλεον μια πραξη αντιστασης.Το θεμα ειναι εαν μπορεις να κανεις εστω και αυτο.

 

Εἶσθε ὀλίγον... ὑπερβολικός. Ἴδιον τῶν Ἑλλήνων.

 

[axaxouxas]

Η ελπις πεθαινει τελευταια !!!!!!!

 

[jhonny64]

οχι αλλη μιρλα

 

[rigormortis]

Αρχικα θα ηθελα να ζητησω συγγνωμη απο ολους τους επισκεπτες του site για το παραδοξο και περιεργο θεμα που ανοιγω, που αν μη τι αλλο δεν περιμενει καποιος να διαβασει σε ενα forum ,που ασχολειται με τον αγοραιο ερωτα και ολους τους τροπους απολαυσης του. Απλα ενοιωσα την αναγκη να πω η μαλλον να γραψω καποιες σκεψεις μου.Εαν εχει ανατραπει η ζωη σου, εαν εχουν εκμηδενιστει και οι τελευταιες πιθανοτητες για πιθανη βελτιωση μιας καταστασης, εαν πλεον εισαι 5mm απο τον τοιχο και δεν βλεπεις μελλον, εαν το μοναδικο χρωμα που σε χαρακτηριζει ειναι το μαυρο, τοτε πλεον εχεις μπει στον μονοδρομο και δεν το εχεις καταλαβει? Οταν πια οι σκεψεις σου ειναι πιο αργες και πιο σταθερες, οταν η κριση σου περιοριζεται στα τυπικα, οταν το μυαλο σου γυριζει γυρω απο το δελεαρ της ελευθερωσης, οταν εχεις παψει πια να ενδιαφερεσαι για τα κοινα, οταν δεν σε ενδιαφερουν τα αμεσα προβληματα των δικων σου, και δεν μπορεις να προγραμματισεις κατι για το αμεσο μελλον, οταν δεν δυνασαι να αντεπεξελθεις στην παραμικρη υλοποιηση τυπικων αναγκων,υπαρχει νοημα να ταλαιπωρεις την κοινωνια με την φυσικη σου παρουσια? υπαρχει νοημα να εξαναγκαζεις τον εαυτο σου στην απολυτη εξαθλιωση και στην αναξιοπρεπεια? υπαρχει νοημα σε ολο αυτο που λεμε ζωη? Ξερω θα μου πειτε η ζωη ειναι γλυκεια και ολα αυτα που λεγονται σε τετοιες περιπτωσεις. Ημουν ευτυχης και ξαφνικα τρελλαθηκα? Μαλλον οχι.. Ο καθενας βιωνει διαφορετικα τις επιπτωσεις μιας καταστασης. Αλλος δεν εχει τα βασικα , και αλλος δεν μπορει πια να αγορασει Guzzi. Ειναι θεμα οπτικης γωνιας. Οποτε ερχεσαι αντιμετωπος με το αναγκαστικο και μακαβριο διλλημα: βεβαιος θανατος η πιθανος? Απλα ειναι θεμα χρονου να δωσεις ενα τελος, και να υλοποιησεις αυτο που θα σε λυτρωσει. Το εχεις ηδη κανει στο μυαλο σου. Εκεινο που απομενει ειναι η εντολη απο τον εγκεφαλο στο χερι σου.Οταν δεν πιστευεις σε τιποτα, ειναι δυνατον να ελπιζεις σε κατι? Και δεν αναφερομαι αναγκαστικα σε υλιστικες ελλειψεις. Εαν μπορεσεις και ξεπερασεις το γεγονος οτι με μια λυση δημιουργεις προβληματα και μαλιστα αλυτα (και ψυχολογικα και υλικα), ολα πλεον μετα ειναι ευκολα.Εδω που εχουμε φτασει, το να ζεις και να επιβιωνεις απλα, ειναι πλεον μια πραξη αντιστασης.Το θεμα ειναι εαν μπορεις να κανεις εστω και αυτο.

φίλε μου χίλια συγνώμη
αλλά καλό θα ήταν να το πείς αυτό σε κάποιον δικό σου
και μετά σε κάποιον ειδικό (ψυχίατρο)

πιστεύω ότι υπάρχει θεματάκι κατάθλιψης εδώ
(αν φυσικά δεν κάνεις πλάκα)

 

[bestman69]

Αρχικα θα ηθελα να ζητησω συγγνωμη απο ολους τους επισκεπτες του site για το παραδοξο και περιεργο θεμα που ανοιγω, που αν μη τι αλλο δεν περιμενει καποιος να διαβασει σε ενα forum ,που ασχολειται με τον αγοραιο ερωτα και ολους τους τροπους απολαυσης του. Απλα ενοιωσα την αναγκη να πω η μαλλον να γραψω καποιες σκεψεις μου.Εαν εχει ανατραπει η ζωη σου, εαν εχουν εκμηδενιστει και οι τελευταιες πιθανοτητες για πιθανη βελτιωση μιας καταστασης, εαν πλεον εισαι 5mm απο τον τοιχο και δεν βλεπεις μελλον, εαν το μοναδικο χρωμα που σε χαρακτηριζει ειναι το μαυρο, τοτε πλεον εχεις μπει στον μονοδρομο και δεν το εχεις καταλαβει? Οταν πια οι σκεψεις σου ειναι πιο αργες και πιο σταθερες, οταν η κριση σου περιοριζεται στα τυπικα, οταν το μυαλο σου γυριζει γυρω απο το δελεαρ της ελευθερωσης, οταν εχεις παψει πια να ενδιαφερεσαι για τα κοινα, οταν δεν σε ενδιαφερουν τα αμεσα προβληματα των δικων σου, και δεν μπορεις να προγραμματισεις κατι για το αμεσο μελλον, οταν δεν δυνασαι να αντεπεξελθεις στην παραμικρη υλοποιηση τυπικων αναγκων,υπαρχει νοημα να ταλαιπωρεις την κοινωνια με την φυσικη σου παρουσια? υπαρχει νοημα να εξαναγκαζεις τον εαυτο σου στην απολυτη εξαθλιωση και στην αναξιοπρεπεια? υπαρχει νοημα σε ολο αυτο που λεμε ζωη? Ξερω θα μου πειτε η ζωη ειναι γλυκεια και ολα αυτα που λεγονται σε τετοιες περιπτωσεις. Ημουν ευτυχης και ξαφνικα τρελλαθηκα? Μαλλον οχι.. Ο καθενας βιωνει διαφορετικα τις επιπτωσεις μιας καταστασης. Αλλος δεν εχει τα βασικα , και αλλος δεν μπορει πια να αγορασει Guzzi. Ειναι θεμα οπτικης γωνιας. Οποτε ερχεσαι αντιμετωπος με το αναγκαστικο και μακαβριο διλλημα: βεβαιος θανατος η πιθανος? Απλα ειναι θεμα χρονου να δωσεις ενα τελος, και να υλοποιησεις αυτο που θα σε λυτρωσει. Το εχεις ηδη κανει στο μυαλο σου. Εκεινο που απομενει ειναι η εντολη απο τον εγκεφαλο στο χερι σου.Οταν δεν πιστευεις σε τιποτα, ειναι δυνατον να ελπιζεις σε κατι? Και δεν αναφερομαι αναγκαστικα σε υλιστικες ελλειψεις. Εαν μπορεσεις και ξεπερασεις το γεγονος οτι με μια λυση δημιουργεις προβληματα και μαλιστα αλυτα (και ψυχολογικα και υλικα), ολα πλεον μετα ειναι ευκολα.Εδω που εχουμε φτασει, το να ζεις και να επιβιωνεις απλα, ειναι πλεον μια πραξη αντιστασης.Το θεμα ειναι εαν μπορεις να κανεις εστω και αυτο.

www.klinikilyrakou.gr/]Εδώ[/url] θα βρεις απαντήσεις για τα πάντα.

 

[karablaxos]

Αρχικα θα ηθελα να ζητησω συγγνωμη απο ολους τους επισκεπτες του site για το παραδοξο και περιεργο θεμα που ανοιγω, που αν μη τι αλλο δεν περιμενει καποιος να διαβασει σε ενα forum ,που ασχολειται με τον αγοραιο ερωτα και ολους τους τροπους απολαυσης του. Απλα ενοιωσα την αναγκη να πω η μαλλον να γραψω καποιες σκεψεις μου.Εαν εχει ανατραπει η ζωη σου, εαν εχουν εκμηδενιστει και οι τελευταιες πιθανοτητες για πιθανη βελτιωση μιας καταστασης, εαν πλεον εισαι 5mm απο τον τοιχο και δεν βλεπεις μελλον, εαν το μοναδικο χρωμα που σε χαρακτηριζει ειναι το μαυρο, τοτε πλεον εχεις μπει στον μονοδρομο και δεν το εχεις καταλαβει? Οταν πια οι σκεψεις σου ειναι πιο αργες και πιο σταθερες, οταν η κριση σου περιοριζεται στα τυπικα, οταν το μυαλο σου γυριζει γυρω απο το δελεαρ της ελευθερωσης, οταν εχεις παψει πια να ενδιαφερεσαι για τα κοινα, οταν δεν σε ενδιαφερουν τα αμεσα προβληματα των δικων σου, και δεν μπορεις να προγραμματισεις κατι για το αμεσο μελλον, οταν δεν δυνασαι να αντεπεξελθεις στην παραμικρη υλοποιηση τυπικων αναγκων,υπαρχει νοημα να ταλαιπωρεις την κοινωνια με την φυσικη σου παρουσια? υπαρχει νοημα να εξαναγκαζεις τον εαυτο σου στην απολυτη εξαθλιωση και στην αναξιοπρεπεια? υπαρχει νοημα σε ολο αυτο που λεμε ζωη? Ξερω θα μου πειτε η ζωη ειναι γλυκεια και ολα αυτα που λεγονται σε τετοιες περιπτωσεις. Ημουν ευτυχης και ξαφνικα τρελλαθηκα? Μαλλον οχι.. Ο καθενας βιωνει διαφορετικα τις επιπτωσεις μιας καταστασης. Αλλος δεν εχει τα βασικα , και αλλος δεν μπορει πια να αγορασει Guzzi. Ειναι θεμα οπτικης γωνιας. Οποτε ερχεσαι αντιμετωπος με το αναγκαστικο και μακαβριο διλλημα: βεβαιος θανατος η πιθανος? Απλα ειναι θεμα χρονου να δωσεις ενα τελος, και να υλοποιησεις αυτο που θα σε λυτρωσει. Το εχεις ηδη κανει στο μυαλο σου. Εκεινο που απομενει ειναι η εντολη απο τον εγκεφαλο στο χερι σου.Οταν δεν πιστευεις σε τιποτα, ειναι δυνατον να ελπιζεις σε κατι? Και δεν αναφερομαι αναγκαστικα σε υλιστικες ελλειψεις. Εαν μπορεσεις και ξεπερασεις το γεγονος οτι με μια λυση δημιουργεις προβληματα και μαλιστα αλυτα (και ψυχολογικα και υλικα), ολα πλεον μετα ειναι ευκολα.Εδω που εχουμε φτασει, το να ζεις και να επιβιωνεις απλα, ειναι πλεον μια πραξη αντιστασης.Το θεμα ειναι εαν μπορεις να κανεις εστω και αυτο.

...ακου ρε πουτανιαρη...το μονο σιγουρο πραγμα που θα σου συμβη στην ζωη ειναι οτι καποτε θα πεθανεις...μπορει κανενα ονειρο, κανενα σχεδιο,καμια επιθυμια σου να μην πραγματοποιηθη, αλλα καποια στιγμη θα πεθανεις. αυτο μπορω να στο εγγυηθω, Ως τοτε η ζωη εχει πολλες εκπληξης και φαντασια, τοση οση δεν μπορεις να φανταστεις.Για αυτο και μονον το λογο ειναι πολυ καλυτερο να εισαι περιεργος για το τι σου επιφηλασει η ζωη και να διωξεις μακρια την καταθλιψη που υποπτευομαι οτι σε περιτριγυριζει.Αν ωστοσο εχεις αποφασισει (να μην ζησει) τοτε εχεις αποτιναξει απο πανω σου τον φοβο του θανατου και αυτο ειναι η υπερτατη μορφη ελευθεριας...Αν ας πουμαι εισαι σε αυτο το σημειο τοτε κανε οτι πραγματικα γουσταρεις και κανεις κεφι. προσπαθησε τουλαχιστον. τα πιο τρελα σου ονειρα της πιο τρελλες σου επιθυμιες, οτι σου κανει κεφι με λιγα λογια....αφου δεν εχεις τιποτα να χασεις....εχεις αποφασισει (να μην ζεις)

 

[Kaloeros]

Η απογοήτευση είναι η μάνα της απελπισίας, και η απελπισία είναι το τραγικότερο συναίσθημα του ανθρώπου… άρα φίλε athal κάπου σε νοιώθουμε…

Ο ποιητής που αναφέρεις, το έχει ήδη απαντήσει το ερώτημά σου και έχει γράψει (μεταξύ άλλων) ότι για όσους υποφέρουν η μεγαλύτερη παρηγοριά είναι η ελπίδα. Εγώ θα σου γράψω μιαν άλλη  φράση (φιλόσοφος την έγραψε, όχι εγώ) : «Ο άνθρωπος απογοητεύεται από μικροπράγματα γιατί δεν μπόρεσε ακόμη να αντιληφθεί ολόκληρη την αξία μεγαλύτερων». Τουτέστιν, μη μένεις σε όσα (πιθανά άθλια) βλέπεις σήμερα, υπάρχουν και άλλα, καλύτερα, που απλά δεν τα έχεις ανακαλύψει ακόμα. Ψάξτο…

 

[apolyto_arseniko]

 

[Zwrzetos7]

χωρισες, ή/και απολυθηκες ή/και θεμα υγειας παιζει.

 

[Ψωριάρης]

χωρισες, ή/και απολυθηκες ή/και θεμα υγειας παιζει.

Για τα δυο πρώτα στη ψωλάρα σας .
Το τρίτο εντάξει είναι θέμα .

 

[o eksapodw]

ναζί 

 

[kavliariss]

αμα πεθανεις πεθανες αυτο ειναι το σιγουρο.καλυτερα ζησε και πολεμα.οπως μπορεις.περισσοτερη πλακα εχει

 

[Gamidis]

Αρχικα θα ηθελα να ζητησω συγγνωμη απο ολους τους επισκεπτες του site για το παραδοξο και περιεργο θεμα που ανοιγω, που αν μη τι αλλο δεν περιμενει καποιος να διαβασει σε ενα forum ,που ασχολειται με τον αγοραιο ερωτα και ολους τους τροπους απολαυσης του. Απλα ενοιωσα την αναγκη να πω η μαλλον να γραψω καποιες σκεψεις μου.Εαν εχει ανατραπει η ζωη σου, εαν εχουν εκμηδενιστει και οι τελευταιες πιθανοτητες για πιθανη βελτιωση μιας καταστασης, εαν πλεον εισαι 5mm απο τον τοιχο και δεν βλεπεις μελλον, εαν το μοναδικο χρωμα που σε χαρακτηριζει ειναι το μαυρο, τοτε πλεον εχεις μπει στον μονοδρομο και δεν το εχεις καταλαβει? Οταν πια οι σκεψεις σου ειναι πιο αργες και πιο σταθερες, οταν η κριση σου περιοριζεται στα τυπικα, οταν το μυαλο σου γυριζει γυρω απο το δελεαρ της ελευθερωσης, οταν εχεις παψει πια να ενδιαφερεσαι για τα κοινα, οταν δεν σε ενδιαφερουν τα αμεσα προβληματα των δικων σου, και δεν μπορεις να προγραμματισεις κατι για το αμεσο μελλον, οταν δεν δυνασαι να αντεπεξελθεις στην παραμικρη υλοποιηση τυπικων αναγκων,υπαρχει νοημα να ταλαιπωρεις την κοινωνια με την φυσικη σου παρουσια? υπαρχει νοημα να εξαναγκαζεις τον εαυτο σου στην απολυτη εξαθλιωση και στην αναξιοπρεπεια? υπαρχει νοημα σε ολο αυτο που λεμε ζωη? Ξερω θα μου πειτε η ζωη ειναι γλυκεια και ολα αυτα που λεγονται σε τετοιες περιπτωσεις. Ημουν ευτυχης και ξαφνικα τρελλαθηκα? Μαλλον οχι.. Ο καθενας βιωνει διαφορετικα τις επιπτωσεις μιας καταστασης. Αλλος δεν εχει τα βασικα , και αλλος δεν μπορει πια να αγορασει Guzzi. Ειναι θεμα οπτικης γωνιας. Οποτε ερχεσαι αντιμετωπος με το αναγκαστικο και μακαβριο διλλημα: βεβαιος θανατος η πιθανος? Απλα ειναι θεμα χρονου να δωσεις ενα τελος, και να υλοποιησεις αυτο που θα σε λυτρωσει. Το εχεις ηδη κανει στο μυαλο σου. Εκεινο που απομενει ειναι η εντολη απο τον εγκεφαλο στο χερι σου.Οταν δεν πιστευεις σε τιποτα, ειναι δυνατον να ελπιζεις σε κατι? Και δεν αναφερομαι αναγκαστικα σε υλιστικες ελλειψεις. Εαν μπορεσεις και ξεπερασεις το γεγονος οτι με μια λυση δημιουργεις προβληματα και μαλιστα αλυτα (και ψυχολογικα και υλικα), ολα πλεον μετα ειναι ευκολα.Εδω που εχουμε φτασει, το να ζεις και να επιβιωνεις απλα, ειναι πλεον μια πραξη αντιστασης.Το θεμα ειναι εαν μπορεις να κανεις εστω και αυτο.

φιλε μου η αυτοκτονια δεν ειναι ποτε η λυση.πολυ πιθανο να αντιμετωπιζεις παραπανω απο ενα προβληματα,προσωπικα,επαγγελματικα,και μαζι μαλιστα.δεν λυνεις ομως το προβλημα ετσι.και οχι μονο δεν λυνεις το δικο σου προβλημα ετσι,που βεβαια ειναι το σημαντικοτερο,αλλα θα δωσεις και δυστυχια στους ανθρωπους της οικογενειας σου,και τους φιλους σου.εαν νομιζεις οτι τωρα στεναχωριουνται για την οποια κατασταση μπορει να αντιμετωπιζεις,φαντασου τι πονο θα εχουν εαν κανεις αυτα που λες.εαν το προβλημα σου ειναι οικονομικο,ξερω,ειναι ντροπη να δηλωσεις απορος και να τρεχεις σε συσσυτια,αλλα καμμια φορα πεφτουμε πολυ χαμηλα πριν ξανασταθουμε στα ποδια μας.εαν το προβλημα ειναι οποιασδηποτε αλλης φυσεως,νομιζω οτι δεν αξιζει καν να χασεις τον χρονο σου.σε καθε περιπτωση αναζητησε την βοηθεια ενος ειδικου.σε αυτο το μπουρδελο που λεγεται ελλαδα,υπαρχουν ακομα ορισμενοι ανθρωποι που μπορουν να σε βοηθησουν και δωρεαν μαλιστα.απ'οτι βλεπω προβλημα με το ιντερνετ δεν εχεις,οποτε ψαξτο,και βγαλε αυτες τις ιδεες απο το μυαλο σου.

 

[Velvy_2]

Σου έρχονται συχνά τέτοιες σκέψεις ή πήρες αφορμή από κάτι?
Γράψε σε ένα χαρτί ωραίες στιγμές σου, πράγματα που γέμισαν την ψυχή σου και έκλαψες από χαρά, τα πάντα γράψε έστω και τα μικρά. Θυμήσου ό,τι μπορείς.
Θα ήθελες να παλέψεις γι'αυτά? Να ζήσεις κι άλλα παρόμοια? Βρίσκεις κίνητρο να συνεχίσεις? Αν όχι, αλήθεια υπάρχουν τηλεφωνικά κέντρα δωρεάν υποστήριξης από ψυχολόγους. Κάνε ένα τηλέφωνο κι άνοιξε την καρδιά σου. Ζορίσου λίγο, αλλά κάν'το.

 

[Steven_1]

...ακου ρε πουτανιαρη...το μονο σιγουρο πραγμα που θα σου συμβη στην ζωη ειναι οτι καποτε θα πεθανεις...μπορει κανενα ονειρο, κανενα σχεδιο,καμια επιθυμια σου να μην πραγματοποιηθη, αλλα καποια στιγμη θα πεθανεις. αυτο μπορω να στο εγγυηθω, Ως τοτε η ζωη εχει πολλες εκπληξης και φαντασια, τοση οση δεν μπορεις να φανταστεις.Για αυτο και μονον το λογο ειναι πολυ καλυτερο να εισαι περιεργος για το τι σου επιφηλασει η ζωη και να διωξεις μακρια την καταθλιψη που υποπτευομαι οτι σε περιτριγυριζει.Αν ωστοσο εχεις αποφασισει (να μην ζησει) τοτε εχεις αποτιναξει απο πανω σου τον φοβο του θανατου και αυτο ειναι η υπερτατη μορφη ελευθεριας...Αν ας πουμαι εισαι σε αυτο το σημειο τοτε κανε οτι πραγματικα γουσταρεις και κανεις κεφι. προσπαθησε τουλαχιστον. τα πιο τρελα σου ονειρα της πιο τρελλες σου επιθυμιες, οτι σου κανει κεφι με λιγα λογια....αφου δεν εχεις τιποτα να χασεις....εχεις αποφασισει (να μην ζεις)

Πολυ καλος

 

[kosnik26]

ναζί 

 

[διομήδης]

Ενα θα σου πω μόνο, εαν το κάνεις να είσαι σίγουρος οτι θα το μετανιώσεις αλλά τότε θα είναι πολύ αργα φίλε μου.

 

[HARD19]

Αρχικα θα ηθελα να ζητησω συγγνωμη απο ολους τους επισκεπτες του site για το παραδοξο και περιεργο θεμα που ανοιγω, που αν μη τι αλλο δεν περιμενει καποιος να διαβασει σε ενα forum ,που ασχολειται με τον αγοραιο ερωτα και ολους τους τροπους απολαυσης του. Απλα ενοιωσα την αναγκη να πω η μαλλον να γραψω καποιες σκεψεις μου.Εαν εχει ανατραπει η ζωη σου, εαν εχουν εκμηδενιστει και οι τελευταιες πιθανοτητες για πιθανη βελτιωση μιας καταστασης, εαν πλεον εισαι 5mm απο τον τοιχο και δεν βλεπεις μελλον, εαν το μοναδικο χρωμα που σε χαρακτηριζει ειναι το μαυρο, τοτε πλεον εχεις μπει στον μονοδρομο και δεν το εχεις καταλαβει? Οταν πια οι σκεψεις σου ειναι πιο αργες και πιο σταθερες, οταν η κριση σου περιοριζεται στα τυπικα, οταν το μυαλο σου γυριζει γυρω απο το δελεαρ της ελευθερωσης, οταν εχεις παψει πια να ενδιαφερεσαι για τα κοινα, οταν δεν σε ενδιαφερουν τα αμεσα προβληματα των δικων σου, και δεν μπορεις να προγραμματισεις κατι για το αμεσο μελλον, οταν δεν δυνασαι να αντεπεξελθεις στην παραμικρη υλοποιηση τυπικων αναγκων,υπαρχει νοημα να ταλαιπωρεις την κοινωνια με την φυσικη σου παρουσια? υπαρχει νοημα να εξαναγκαζεις τον εαυτο σου στην απολυτη εξαθλιωση και στην αναξιοπρεπεια? υπαρχει νοημα σε ολο αυτο που λεμε ζωη? Ξερω θα μου πειτε η ζωη ειναι γλυκεια και ολα αυτα που λεγονται σε τετοιες περιπτωσεις. Ημουν ευτυχης και ξαφνικα τρελλαθηκα? Μαλλον οχι.. Ο καθενας βιωνει διαφορετικα τις επιπτωσεις μιας καταστασης. Αλλος δεν εχει τα βασικα , και αλλος δεν μπορει πια να αγορασει Guzzi. Ειναι θεμα οπτικης γωνιας. Οποτε ερχεσαι αντιμετωπος με το αναγκαστικο και μακαβριο διλλημα: βεβαιος θανατος η πιθανος? Απλα ειναι θεμα χρονου να δωσεις ενα τελος, και να υλοποιησεις αυτο που θα σε λυτρωσει. Το εχεις ηδη κανει στο μυαλο σου. Εκεινο που απομενει ειναι η εντολη απο τον εγκεφαλο στο χερι σου.Οταν δεν πιστευεις σε τιποτα, ειναι δυνατον να ελπιζεις σε κατι? Και δεν αναφερομαι αναγκαστικα σε υλιστικες ελλειψεις. Εαν μπορεσεις και ξεπερασεις το γεγονος οτι με μια λυση δημιουργεις προβληματα και μαλιστα αλυτα (και ψυχολογικα και υλικα), ολα πλεον μετα ειναι ευκολα.Εδω που εχουμε φτασει, το να ζεις και να επιβιωνεις απλα, ειναι πλεον μια πραξη αντιστασης.Το θεμα ειναι εαν μπορεις να κανεις εστω και αυτο.

http://www.spring.org.uk/2008/01/schopenhauers-extreme-self-help-for.php

 

[axaxouxas]

Ενα θα σου πω μόνο, εαν το κάνεις να είσαι σίγουρος οτι θα το μετανιώσεις αλλά τότε θα είναι πολύ αργα φίλε μου.

Διερωτωμαι πως θα το μετανειωσει αφου θα εχει φυγει ?