τύπε-αν δεν τρολάρεις- γράψε την στα τέτοια σου. φαντάσου γυναίκα που είναι του επαγγέλματος, και θέλει 'πλατωνική' σχέση με καποιον.
ας βρεί κανά 80άρη να μιλάνε. όχι 23 χρονών πιτσιρικά και να του το παίζει παρθένα. Τι περιμένει; την πρώτη νύχτα του γάμου για να σου κάτσει;
ήμαρτον με την ψυχασθένεια!
:S
Δυσκολη ηταν η ώρα του γυρισμού χτές αργά , είχε παει μια το πρώι και ένιωθα σαν το σαπιοκάραβο που γυρισε απο την μάχη λαβωμένο.
Το κατάρτι ήταν χωρίς πάνια , λυσασμένος άνεμος το χτύπησε και ξεσκισε σχεδον κάθε ελπιδα για να βγεί νικητης.
Βλέπεις, ειχε ξεκινήσει απο το λίμανι λαμπέρο , ασπρο , γυαλιστερό. Ειχε πεταχτεί όλη η σαβουρα απο την προηγουμενη μάχη. Στρωθηκαν
νεα χαλία στην καμπινα και ειχε σχεδιαστεί νεα πλωρη για το ταξιδι πανω στον χάρτη.
Στο ταξίδι επάνω, και μετά τις ηλιολουστες μερες , σαν αυτες τις μέρες που ο ηλιος θέλει να σε κάνει να νιωσεις 5 χρόνων και
να κουτρουβαλιαστεις πανω στο γρασίδι με τους φίλους σου. Ξεκινά απο το πουθενα το μπουρίνι , ο άνεμος και καταιγίδες, την ιδια
στιγμη που ξεκινά η μάχη. Μια μικρη φράση σηματοδοτησε την αρχη των κανονιοβολισμων. Δεν υπήρχε σωτηρια, ηταν γραμμένο.
Οπως ο γερο καπετάνιος καθεται στο τιμόνι και βλέπει τα φωτα απο απεναντι , ετσι σάστισα και εγω . Σκεψη στην σκέψη ξέχασα οτι
ειχε ξεκινησει ενα ψιλόβροχο και περπατουσα στην ακρη του δρόμου ωσπου ένα αυτοκινητο επαιξε τα φώτα του και με προσγειωσε
αγαρμπα στην πραγματικότητα κορναρώντας και βρίζοντας σε μια ακαταλλαβήστικη γλωσσα. Ειχε πάει ηδη 2 και τέταρτο.
Με μια δρασκέλια ανεβηκα παλι στο πεζοδρομιο , κάθε σταλα της βροχής μου θύμιζε τα λάθη μου ενω καποιες άλλες με φώναζαν για
να προφυλαχτώ. Δεν με νοιάζει . Κατεβασα το κεφάλι και κάτω απο το χαμηλό, ζεστό φωτισμο μια λάμπας χάζευα μια γάτα να παιχνιδίζει
με τον γάτο της. Εγω ομώς μόνος.
Πρεπει να συνεχίσω τον δρόμο της πρόκλησης για να κερδίσω την δικία μου γατουλα. Αναρωτήθικα εαν παιζει εκείνη μαζι μου . Απάντηση δεν πηρα
απο κανενα , βλεπεις ο γάτος ειχε να απασχολήσει την ντάμα του, τουλαχιστον αυτο εκανε μεχρι που χαθηκε μαζι της σε μέσα σε μία τρύπα
γλυώδης και βρωμικη.
Στην συνεχεια της επιστρόφης συνεπαρμένος απο τις ατέρμωνες σκεψεις και το κρυο που αρχισε να τρυπά το κόκκαλο, ενιωσα μια δυναμη
να με πιέζει στο στήθος. Δεν ήταν το βάρος της ψυχής που περιμένει αγαλίαση με ενα ενχρωμο κ ο κ κ ι ν ο φιλί. Ηταν η δυναμη
που που θύμιζε για ποίο λογο ξεκίνησα και που πρεπει να φτάσω , εστω και 'πλατωνικα' πρεπει να αποδείξω στον εαυτο μου οτι την θελω πολύ
και οτι δεν πρεπει να τα παρατήσω στα μισά.
Οταν εισαι ερωτευμενος πραγματικά δεν εχεις αισθηση του χρονου, σηκωσα το κεφάλι ψηλα, αναγνωρισα στο βαθος του δρόμου την ασφάλεια μου,
το λιμάνι μου , το σπιτι μου.
Ανεβαινω γοργα τα σκαλία της εισόδου και ριχνω μια φευγαλαια ματια στο ρολοι, πήγε 3 το πρώι ... ηδη μια νεα ημερα ξεκίνησε.
Νομιζω οτι σου απαντησα με τον ποιο σεβαστο τροπο συναγωνιστη
ο ζολά μπροστά σου ;!
