Προς KALIS
Φίλε KALIS, καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ τη θέση σου. Δεν ανήκω σε αυτούς τους άσχετους παπαρολόγους που δεν αντιλαμβάνονται την ανάγκη της ΑΜΥΝΑΣ και επειδή έχουν φτωχό μυαλό αναμασούν τις βλακείες που τους πασάρει η παρέα του Τσίπρα περι "μιλιταρισμού" και "ούτε μια ώρα στο στρατό" καθώς κι άλλες ξενόφερτες και πολιτικά υποκινούμενες ανοησίες.
...Όμως, ΔΕΝ μπορείς να αγνοήσεις τα παρακάτω (σημειώνω με bold τα σημαντικότερα), τα οποία είναι επιβαρυντικά για το ΠΝ:
Το Πολεμικό Ναυτικό είναι ένας Κλάδος με μεγάλη συναισθηματική αίγλη στην Ελλάδα, τόσο στην αρχαιότητα, όσο και στα νεότερα χρόνια, οπότε υποτίθεται ότι αρχίζει η νεότερη ιστορία του Κλάδου. Μια προσεκτική ανάγνωσή της όμως θα δείξει ότι είναι ενοχλητικά γεμάτη με συντεχνιακές κινήσεις, στάσεις, ανάμιξη στην πολιτική (ιδίως υπέρ του Στέμματος). Ο Κλάδος δεχόταν βασικά αριστοκρατικής προέλευσης αξιωματικούς και ενέτεινε αυτό το πνεύμα.
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα εμφανίστηκε η έξωθεν μόδα της Διακλαδικότητας. Κατά βάση, στην εδώ χρήση της, είναι μια προσπάθεια κατασπατάλησης χρήματος σε φανταιζί πράγματα (υπόγεια διοικητήρια, γιγαντοθόνες, πυρηνικά λάπτοπ κλπ) και, πάνω απ' όλα, μια τάση αφαίρεσης εξουσίας και ευθύνης από τους στρατιωτικούς και μεταβίβασης τους στους πολιτικούς: αρχικά στον εκάστοτε ΓΕΕΘΑ (ένστολος πολιτικός 100%, όπως φάνηκε πρόσφατα) και εξ' αυτού στον Υπουργό Άμυνας, το ΚΥΣΕΑ και τον Πρωθυπουργό. Τα αποτελέσματα τα είδαμε στα Ίμια.
Φυσικά, μια τέτοια Διακλαδικότητα είναι απευκταία και καταγέλαστη. Αλλά η υγιής της διάσταση, η αγαστή συνεργασία μεταξύ μονάδων των 3 Κλάδων για την βέλτιστη επίτευξη συγκεκριμένων πολιτικοστρατιωτικών σκοπών, είναι αναγκαία. Και αυτό ίσχυε πολύ προτού μας επανέλθει από το εξωτερικό, η νέα, αντιστρατιωτική και αντιπολεμική της μορφή (όπως εμφανίζεται στην ελληνική εφαρμογή). Σε αυτή τη Διακλαδικότητα, το ΠΝ υπήρξε πάντα ο μέγας οπισθοδρομικός και την υπέσκαπτε με κάθε τρόπο, έχοντας αναπτύξει έναν μύθο γύρω από τον εαυτό του (η δράση του μετά την Απελευθέρωση στους πολέμους είναι το λιγότερο φτωχή, με εξαίρεση τους Βαλκανικούς-και αυτό χωρά πολλή συζήτηση) και αντιμετωπίζει τις θαλάσσιες επιχειρήσεις και τη θάλασσα σαν τσιφλίκι του. Πράγματι μετα την Απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό η συμμετοχή του Ναυτικού στους αγώνες του Έθνους είναι ιδιαίτερα φτωχή. Ακόμα και στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο που ο Στόλος υπό τον Κουντουριώτη και με το "Αβέρωφ" μάντρωσε τον Τουρκικό εντός των Στενών στις δύο κύριες ναυμαχίες που δόθηκαν δεν σημειώθηκε κάποια απώλεια/βύθιση εχθρικού σκάφους. Βέβαια η καταβύθιση του εχθρού σε μια ναυμαχία δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά είναι χαρακτηριστική η απουσία επίτευξης εχθρικών απωλειών σε ναυμαχία με Ελληνικά πλοία στις μάχες του 20ου αιώνα. Και αυτό από έναν Κλάδο, που πρόσφατα (2000) ανέφερε επισήμως ότι σκοπός του είναι να φέρει όσο το δυνατόν περισσότερα από τα στελέχη του στην Ξηρά και να περιορίσει την υπηρεσία εν πλω (οι κληρωτοί του Κλάδου είναι εδώ και χρόνια όλοι στην ξηρά, προσφέροντας σε αγγαρείες, σκοπιές και δεξιώσεις).
Χειρότερα ακόμη, όχι μόνο δεν επιτρέπει στους άλλους Κλάδους αντίστοιχες δραστηριότητες, αλλά αρνείται να καλύψει εκείνο τις θαλάσσιες ανάγκες του, αν δεν το κρίνει σκόπιμο ή συμφέρον. Διαρκώς ζητά πανάκριβα συστήματα και πλοία, με γνώμονα το συμφέρον του Κλάδου και των Στελεχών του (πρεστίζ, συμβόλαια) και όχι την αμυντική του αποστολή. Δεν αρκεί που δεν έχει διάθεση, πίστη και κότσια στην αποστολή του, εμποδίζει και τους άλλους να κάνουν ότι μπορούν! Μέχρι τα Ίμια έβαζε Βέτο στην ΠΑ για την απόκτηση πυραύλων ναυτικής κρούσης, με αποτέλεσμα πρακτική απομόνωση της Κύπρου από 1-2 τουρκικές φρεγάτες μόλις νοτίως της Ρόδου! Απαίτησε την εκπαίδευση των Βατραχανθρώπων του στρατού, με αποτέλεσμα εξαιρετικά μικρούς αριθμούς αποφοίτων. Πήρε την κυριότητα των αεροστρώμνων Zubr ("Κεφαλονιά") από τον ΕΣ, με αποτέλεσμα την απώλεια δυνατοτήτων ολοκληρωμένου αμφίβιου ελιγμού, παρά το ότι δεν μπορεί να τα προστατεύσει και συνοδεύσει. Και ακολουθεί πειθήνια έξωθεν εντολές, καθώς αποφέρουν καριέρα, γνωριμίες και Εκτός Έδρας σε "ειρηνευτικές αποστολές" χωρίς τους κινδύνους των ανταρτών και των ναρκών που αντιμετωπίζει ο ΕΣ στο εκάστοτε "ειρηνευόμενο" έδαφος. Όταν πρόσφατα (2006) του προτάθηκε από ρωσοϊνδική κοινοπραξία το στρατηγικό ναυτικό βλήμα Brahmos, που έχει εμβέλεια 300 χλμ, υπερηχητική ταχύτητα θηριώδη εκρηκτική κεφαλή και μπορεί να πλήττει στόχους τόσο εδάφους όσο και θαλάσσης, εκτοξευόμενο από έδαφος (φορτηγό) αέρα και θάλασσα, το ΠΝ, αντί να χαρεί με την πιθανότητα έλευσης ενός πραγματικά στρατηγικού όπλου που θα προξενούσε αύξηση του ειδικού του βάρους μεταξύ των Κλάδων, αλλά και στην ευρύτερη ανατολική Μεσόγειο και θα αρρώσταινε από ανησυχία τους Μογγόλους, έφριξε στην ιδέα και αρνήθηκε κάθε προσέγγιση με πανικό.
Και αυτό όχι επειδή είναι άγνωστο όπλο στους αξιωματικούς του και την υπάρχουσα υποδομή, και άρα πολυέξοδο στην επιτυχή εγκατάστασή του στα υπάρχοντα πλοία. Η κατασκευάστρια προσφέρει με δικά της έξοδα την οπλική ολοκλήρωση και ηλεκτρομαγνητική συμβατότητα του Brahmos στο περιβάλλον των φρεγατών Ύδρα, στα πλαίσια του προγραμματισμένου εκσυγχρονισμού τους. Aν σκεφτεί κανείς ότι ο Μιαούλης έκαψε, για πολιτικούς λόγους τον ελληνικό στόλο (κάτι που δεν είχε τολμήσει να κάνει με τον τουρκικό, παρά την προσπάθεια του Κανάρη στην Αλεξάνδρεια), καταλαβαίνουμε ποιες παραδόσεις εμπνέουν τον Κλάδο και τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτόν, όσο επιμένει στο να έχει πολιτική συνείδηση.
Βαρύνεται με ανάρμοστες πρακτικές και είναι σφόδρα και ενεργά πολιτικοποιημένο: στο παθητικό του καταγράφονται η αδυναμία της ΜΥΚ στην Κύπρο το '74 να εκτελέσει οποιαδήποτε αποστολή με το εκεί κλιμάκιο, η ανταρσία του "Βέλος", η παράδοση της τορπιλλακάτου Τ2 στους Τούρκους στην Κύπρο (όλα αυτά στα πλαίσια του αντιδικτατορικού αγώνα). Και αυτό ενώ, πάλι οι Τούρκοι είχαν περισσότερο παλαιό αμερικανικό υλικό, αλλά το ΠΝ είχε, χάρη στη χούντα, τέσσερις πυραυλακάτους με πυραύλους Exocet. Οι Τούρκοι ούτε που είχαν ονειρευτεί τέτοια πλοία (και όπλα στο Ναυτικό). Επίσης, εκτός των περισσευμάτων του Β' ΠΠ, υπήρχαν 4 υπερσύγχρονα γερμανικά υποβρύχια με κατευθυνόμενες τορπίλλες και νέα ηλεκτρονικά και ακουστικά συστήματα. Το τουρκικό ναυτικό (TDK) δεν είχε δει κάτι τέτοιο ούτε ζωγραφιστό.
Τέλος, η εθνική ντροπή των Ιμίων και πρόσφατα η ανεκδίκητη δολοφονία του Ηλιάκη. Στα δύο τελευταία ίσως τυχαία, αρχηγοί ΓΕΕΘΑ ήταν Ναύαρχοι (τότε ο Ναύαρχος Λυμπέρης, νυν ο Ναύαρχος Χηνοφώτης). Το σκορ είναι εκπληκτικό, αν κανείς αναλογιστεί ότι μόνο 1 στους 4 ΓΕΕΘΑ προέρχεται από το ΠΝ! Ωσαύτως, τόσο ο Ναύαρχος Χηνοφώτης όσο και ο Πλοίαρχος Γκίκας, που πολιτεύτηκε στην Κέρκυρα με το Κυβερνόν κόμμα, αμείφθηκαν με πολιτική καριέρα για τις πράξεις τους από υπεύθυνες θέσεις, ο ένας καταπίνοντας τη δολοφονία Ηλιάκη και διάφορα άλλα (πχ την αποδόμηση των ΕΔ) και ο δεύτερος απαγορεύοντας πάσα αναφορά στον τουρκικό κίνδυνο από την θέση του, ενεργώντας σχεδόν ως τοποτηρητής των πλέον φιλότουρκων και αμερικανόδουλων κύκλων του ΥΠΕΞ στο ΥΕΘΑ. Και αυτό δεν είναι καινούργιο: Ο Κυβερνήτης του "Βέλος" Ναύαρχος Παππάς (που παρέδωσε πλοίο, πλήρωμα και Σημαία σε ξένη δύναμη και οι Ελληνικές Κυβερνήσεις που ακολούθησαν όχι μόνο δεν του έκοψαν τον κώλο, αλλά έχτισαν και ένα μύθο γύρω από το γεγονός της ανταρσίας) είχε δείξει το δρόμο του πολιτεύεσθαι από παλιά…
