Με συγκίνηση και περηφάνεια σας παρουσιάζω το πουλέν μου, την παμμέγιστη σκυλομορφή, τον περίφημο ΜΟΥΡΓΟ.
Σίγουρα κάποιοι αναγνωρίσατε αυτή τη μουσούδα. Όσοι περνάτε από Σύνταγμα τον έχετε δει να βαράει σκοπέτο στο φανάρι απέναντι απ'την Ερμού. Έχει βγάλει ρίζες λέμε.
Συνήθως αράζει στο πεζοδρόμιο, αλλά μπορεί να'ναι και στο δρόμο ή στο παρτέρι να στήνει καρτέρι, τέλεια καμουφλαρισμένος στα χόρτα (βλ. φωτό). Σκυλοράμπο είναι ο κολλητός.
Δείτε ψαρωτικό βλέμμα. Τσεκάρετε απολλώνια κορμοστασιά. Απ'την ακινησία βεβαίως. Ο δικός μου βαριέται τα πάντα.
Του μιλάς; Βαριέται. Τον χαϊδεύεις; Βαριέται. Να γαβγίσει; Βαριέται. Να καβλαντίσει με τ'άλλα σκυλιά; Βαριέται. Ακόμα και να κοιμηθεί βαριέται. Μάλλον απ'αυτόν βγήκε η λέξη «σκυλοβαριέμαι».
Καμιά φορά, όμως, τον πιάνουν τα διαόλια του και κυνηγάει κάνα αυτοκίνητο. Για μια στιγμή δηλαδή, γιατί αμέσως σκυλοβαριέται.
Πολύ μυστήριος για σκύλος ε; Δε φέρνει σε άνθρωπο; Μήπως τελικά είναι σκυλάνθρωπος; Χμμμμμ
Ό,τι και να'ναι, είναι κορυφή και του αξίζουν πολλά καντάρια σκυλορισπέκτ!