Επισκέπτης
H Τατιάνα μου εγραφε ότι οπωσδηποτε την επομενη μερα το πρωι επρεπε να επικοινωνήσουμε με τον ιδιοκτητη του σπιτιού στο Nikolassee. Περιμενε μια απαντηση γιατι το ζητουσαν κι αλλοι. Ειχα στη διαθεση μου 2 με 3 μερες, μετά επρεπε να φύγω από το σπιτι. Την πηρα τηλέφωνο και της ζητησα μια μερα ακομα μεχρι να απαντησω. Περιμενα να δω τι θα μου ελεγε το βραδυ η Αφροδίτη.
Η Αφροδίτη ηρθε στη δουλειά κανονικα. Τα ακουσε από τον μαγειρα και τα αφεντικά. Η Σάντρα η πιτσιρικα γκόμενα του αφεντικου κοιτουσε χωρις να μιλαει. Μονο στο σχόλασμα ειπε στην Αφροδίτη : I hope to see you again.
Κατσαμε σ΄ένα bar στη διαδρομή να μιλησουμε.
-Τι συμβαίνει τελικα με σενα ? Ψαχνουμε σπιτια εδώ και μηνες και οι δυο και τώρα που βρηκα κατι εσυ εξαφανίζεσαι. Τι εχεις παθει ? Στη δουλεια γιατί δεν έρχεσαι ? Κινδυνεύω να βρεθω στο δρόμο από μερα σε μερα και αντι να απαντησω σε μια αγγελια για σπιτι, περιμενω τις αποφασεις σου.
-Ακου, δεν γινεται να μείνουμε μαζι. Θα σου πω και θα καταλαβεις. Θελω να ξερεις ότι σε αγάπησα, οσο μπορουσα να σε αγαπησω. Αλλα ρε Θάνο, εσυ εχεις αλλα σχεδια κι εγώ αλλα. Οι δρομοι μας μπορεί καπου να συναντηθηκαν, αλλα οδηγουν αλλου.
-Δε σε καταλαβενω. Πως ξερεις που βγαζει ο δικός μου δρόμος ?
-Θελω να πω ότι εσυ ηρθες στο Βερολίνο να μαζεψεις καποια λεφτα να ξεφυγεις λιγο από το μικροκοσμο του χωρίου σου και θα γυρισεις πισω. Ετσι εχω καταλαβει δλδ από αυτά που μου εχεις πει. Εγω όμως δεν εχω κατι να με περιμενει εκεί πισω. Εσυ εχεις τη μάνα σου, τους φίλους σου, το σπιτι σου, τα χωραφια. Εγω αποφασισα ότι εδώ ειναι η ζωη μου.
-Και που είναι το προβλημα, σε χαλαει να μοιραστουμε ότι εχω ?
-Ρε Θάνο σοβαρεψου άλλο σου λεω. Με κοβεις εμενα για αγρότισσα ή για νοικοκυρα ? Εγω δε μπορω να κοψω μια ντοματα να φτιαξω σαλατα…
-Εμενα μου αρέσεις ετσι όπως εισαι. Θα μαγειρευω εγω.
-Ναι αλλα εμενα δε μου αρέσει να μεινω σε χωριο. Ξερεις πόσους φιλους εχω που μόλις ξεσπασε η κριση στην Ελλάδα εφυγαν για τα χωρια τους ? Θα μπορουσα να ειχα παει κι εγω καπου με καποιον αλλα δεν μου άρεσε αυτή η προοπτικη. Δεν είναι του στυλ μου.
-Ωραια θα μεινουμε στην πόλη. Αμα υπαρχει αγαπη και συνεννόηση όλα τα προβληματα εχουν λυσεις. Με αγαπας και τωρα ?
-Τι σημασια εχει ? Η κατασταση είναι πιο περιπλοκη απ΄ότι νομιζεις. Ξερω οτι σε στεναχωρω αλλα η ιστορια αυτη ηταν λαθος απο την αρχη. Δεν επρεπε να τα παρεις κι εσυ τοσο σοβαρα....... Ξερεις από τη δουλεια θα σταματησω.
-Nαι? και τι θα κανεις, βρήκες κατι άλλο ?
-Εχω κατι υποψην μου. Βασικα θελω να κανω μερικα μεροκάματα ακομα στο μαγαζί μεχρι να ξεκινησω κατι άλλο.
To κερασακι της τουρτας μου το φυλουσε για αργοτερα. Καθόμουν αμιλιτος κι επινα την μπυρα μου. Για μερικα λεπτά δεν μιλουσαμε. Αρχισε να μιλαει αυτή. Μου ειπε για καποιον φιλο της από την Αργεντινή που επεστρεφε στο Βερολίνο. Μου πήρε λιγο χρονο μεχρι να καταλάβω ότι μου μιλούσε για έναν πρωην γκομενο της που τελικα δεν ηταν μόνο πρωην.
-Με αυτόν ήσουν τις μερες που δεν ερχοσουν για δουλεια ?
-Ναι, ψαχναμε για σπιτι.
Εγω ο μαλακας κυνδυνευα να βρεθώ στο δρομο, περιμενοντας ποτε και αν θα αποφασιζε να μεινουμε μαζι κι αυτή εψαχνε σπιτι με τον άλλο γκομενο. Θυμωσα. Μου ερχόταν να την αρπαξω από τα μαλλιά και να κοπανίσω το κεφαλι της στη μπαρα. Μιλήσαμε λιγο ακομα, δλδ αυτή μιλουσε και προσπαθουσε να μου εξηγήσει την κατασταση. Εγώ απλα την ακουγα.
Τη διεκοψα λεγοντας :
-Δεν χρειάζεται να πεις κατι αλλο Αφροδίτη. Πιες την μπυρα σου και δινε του.
-Εισαι πολύ εγωιστης ρε Θάνο, το περιμενα ότι δεν θα με καταλάβαινες.
Κοιτουσα το ποτήρι της μπυρας χωρίς να λεω κουβέντα. Σηκωθηκε μετα από κανα δυο λεπτα κι εκανε να βγάλει λεφτα να πληρωσει.
-Φυγε θα πληρώσω εγω.
-Όχι θελω να σε κεράσω.
-Με κερασες ηδη.
-Μη κρατας κακια, προσπάθησε να καταλαβενεις και τους αλλους.
Πηρε την τσάντα της εσκυψε προς το μερους μου και με φιλησε. Ηταν δακρυσμενη. Ήπια 2 μπυρες ακομα και εφυγα για το σπίτι. Όταν εφτασα ημουν κομμάτια. Δεν ειχα ορεξη ουτε μπάνιο να κάνω. Βρηκα ένα μπουκάλι κρασι εκατσα στο κρεβατι κι επινα. Ευτυχως κατάφερα να κοιμηθω.
Η Αφροδίτη ηρθε στη δουλειά κανονικα. Τα ακουσε από τον μαγειρα και τα αφεντικά. Η Σάντρα η πιτσιρικα γκόμενα του αφεντικου κοιτουσε χωρις να μιλαει. Μονο στο σχόλασμα ειπε στην Αφροδίτη : I hope to see you again.
Κατσαμε σ΄ένα bar στη διαδρομή να μιλησουμε.
-Τι συμβαίνει τελικα με σενα ? Ψαχνουμε σπιτια εδώ και μηνες και οι δυο και τώρα που βρηκα κατι εσυ εξαφανίζεσαι. Τι εχεις παθει ? Στη δουλεια γιατί δεν έρχεσαι ? Κινδυνεύω να βρεθω στο δρόμο από μερα σε μερα και αντι να απαντησω σε μια αγγελια για σπιτι, περιμενω τις αποφασεις σου.
-Ακου, δεν γινεται να μείνουμε μαζι. Θα σου πω και θα καταλαβεις. Θελω να ξερεις ότι σε αγάπησα, οσο μπορουσα να σε αγαπησω. Αλλα ρε Θάνο, εσυ εχεις αλλα σχεδια κι εγώ αλλα. Οι δρομοι μας μπορεί καπου να συναντηθηκαν, αλλα οδηγουν αλλου.
-Δε σε καταλαβενω. Πως ξερεις που βγαζει ο δικός μου δρόμος ?
-Θελω να πω ότι εσυ ηρθες στο Βερολίνο να μαζεψεις καποια λεφτα να ξεφυγεις λιγο από το μικροκοσμο του χωρίου σου και θα γυρισεις πισω. Ετσι εχω καταλαβει δλδ από αυτά που μου εχεις πει. Εγω όμως δεν εχω κατι να με περιμενει εκεί πισω. Εσυ εχεις τη μάνα σου, τους φίλους σου, το σπιτι σου, τα χωραφια. Εγω αποφασισα ότι εδώ ειναι η ζωη μου.
-Και που είναι το προβλημα, σε χαλαει να μοιραστουμε ότι εχω ?
-Ρε Θάνο σοβαρεψου άλλο σου λεω. Με κοβεις εμενα για αγρότισσα ή για νοικοκυρα ? Εγω δε μπορω να κοψω μια ντοματα να φτιαξω σαλατα…
-Εμενα μου αρέσεις ετσι όπως εισαι. Θα μαγειρευω εγω.
-Ναι αλλα εμενα δε μου αρέσει να μεινω σε χωριο. Ξερεις πόσους φιλους εχω που μόλις ξεσπασε η κριση στην Ελλάδα εφυγαν για τα χωρια τους ? Θα μπορουσα να ειχα παει κι εγω καπου με καποιον αλλα δεν μου άρεσε αυτή η προοπτικη. Δεν είναι του στυλ μου.
-Ωραια θα μεινουμε στην πόλη. Αμα υπαρχει αγαπη και συνεννόηση όλα τα προβληματα εχουν λυσεις. Με αγαπας και τωρα ?
-Τι σημασια εχει ? Η κατασταση είναι πιο περιπλοκη απ΄ότι νομιζεις. Ξερω οτι σε στεναχωρω αλλα η ιστορια αυτη ηταν λαθος απο την αρχη. Δεν επρεπε να τα παρεις κι εσυ τοσο σοβαρα....... Ξερεις από τη δουλεια θα σταματησω.
-Nαι? και τι θα κανεις, βρήκες κατι άλλο ?
-Εχω κατι υποψην μου. Βασικα θελω να κανω μερικα μεροκάματα ακομα στο μαγαζί μεχρι να ξεκινησω κατι άλλο.
To κερασακι της τουρτας μου το φυλουσε για αργοτερα. Καθόμουν αμιλιτος κι επινα την μπυρα μου. Για μερικα λεπτά δεν μιλουσαμε. Αρχισε να μιλαει αυτή. Μου ειπε για καποιον φιλο της από την Αργεντινή που επεστρεφε στο Βερολίνο. Μου πήρε λιγο χρονο μεχρι να καταλάβω ότι μου μιλούσε για έναν πρωην γκομενο της που τελικα δεν ηταν μόνο πρωην.
-Με αυτόν ήσουν τις μερες που δεν ερχοσουν για δουλεια ?
-Ναι, ψαχναμε για σπιτι.
Εγω ο μαλακας κυνδυνευα να βρεθώ στο δρομο, περιμενοντας ποτε και αν θα αποφασιζε να μεινουμε μαζι κι αυτή εψαχνε σπιτι με τον άλλο γκομενο. Θυμωσα. Μου ερχόταν να την αρπαξω από τα μαλλιά και να κοπανίσω το κεφαλι της στη μπαρα. Μιλήσαμε λιγο ακομα, δλδ αυτή μιλουσε και προσπαθουσε να μου εξηγήσει την κατασταση. Εγώ απλα την ακουγα.
Τη διεκοψα λεγοντας :
-Δεν χρειάζεται να πεις κατι αλλο Αφροδίτη. Πιες την μπυρα σου και δινε του.
-Εισαι πολύ εγωιστης ρε Θάνο, το περιμενα ότι δεν θα με καταλάβαινες.
Κοιτουσα το ποτήρι της μπυρας χωρίς να λεω κουβέντα. Σηκωθηκε μετα από κανα δυο λεπτα κι εκανε να βγάλει λεφτα να πληρωσει.
-Φυγε θα πληρώσω εγω.
-Όχι θελω να σε κεράσω.
-Με κερασες ηδη.
-Μη κρατας κακια, προσπάθησε να καταλαβενεις και τους αλλους.
Πηρε την τσάντα της εσκυψε προς το μερους μου και με φιλησε. Ηταν δακρυσμενη. Ήπια 2 μπυρες ακομα και εφυγα για το σπίτι. Όταν εφτασα ημουν κομμάτια. Δεν ειχα ορεξη ουτε μπάνιο να κάνω. Βρηκα ένα μπουκάλι κρασι εκατσα στο κρεβατι κι επινα. Ευτυχως κατάφερα να κοιμηθω.
