Χθεσινοβραδινό (αστραπιαίο όπως αποδείχτηκε) πέρασμα από το καινουργιο λατινοπίπινο του 86 σκαλάκια, ονόματι Βαλεντίνα. Πετίτ, μελαχροινή, μελαμψή πιτσιρίκα με ωραίο πρόσωπο και ορισμένα διάσπαρτα ταττού, απ’ ό,τι κατάφερα να διακρίνω, κάτω από το baby doll που φορούσε και το οποίο, όπως λίγο αργότερα διαπίστωσα, δεν ψηνόταν να βγάλει. Αρχικά να σημειώσω πως μπήκε μέσα με το κινητό στο χέρι. Λίγα κουτσοϊσπανικά με σος αλαβανοαγγλικών στη πρώτη επαφή για να σπάσει ο πάγος, αλλά δυστυχώς η επικοινωνία ήταν σχεδόν αδύνατη. Πρώτη της κίνηση, να στρωθεί σα γοργόνα στο κρεβάτι και να αφήσει τη καπότα δίπλα της.
(μια εσάνς φόλας/ξεπέτας αρχίζει να γαργαλάει τα ρουθούνια μου)
Αφήνει το κινητό στο κομοδίνο και ξεκινώ ελαφρύ μπαλαμούτι προσπαθώντας παράλληλα να τη ψήσω (στη νοηματική κατά κύριο λόγο) να βγάλει αυτή την «εξάρτηση» με την οποία είχε μπει στο δωμάτιο μπας και κάνουμε δουλίτσα. Αποκαλύπτει με τα πολλά λίγο βυζί (~1,5 άρι), το οποίο άρχισα να σπατουλάρω, ενώ έκανα και μερικά περάσματα από το λαιμό και τα μάγουλα της. Αμήχανη αυτή καθ’ όλη τη διάρκεια και με μια έντονη τάση αποφυγής. Μόνη εξαίρεση, ορισμένα απότομα και αντιαισθητικά χαϊδέματα στους ώμους και τη πλάτη μου. Κατεβαίνω σιγά σιγά προς τα κάτω και καθώς πλησιάζω το υπεργρασαρισμένο (μύριζε πολύ έντονα το λιπαντικό) μουνί της, μεριάζω λίγο το στριγκάκι της και τρώω κατευθείαν άκυρο. Βάζει το χέρι της μπροστά και άρχισε κάτι ισπανικά, ενώ κάτι δεύτερα αργότερα παίρνει το κίνητο στέλνει κάπου φωνητικό μήνυμα

και βάζει να παίξει ένα άλλο που της είχαν στείλει. ΡΕ μλκς τι άλλο θα δούμε δλδ…;
!!Υποθέτω!! πως ρώτησε αν μπορούσε να με αφήσει στο 20άρι να τη γλείψω. Μου έκανε ένα νόημα για έξτρα λ7 γι’ αυτό πήγε εκεί το μυαλό μου. Όπως και νά’ χει δεν έχω ιδέα. Τεσπά η φόλα ήταν πλέον ολοφάνερη και απλά σηκώθηκα και της είπα να φύγει. Έκατσα μέσα περίπου 3´.
Όταν βγήκα έξω μανουριάστηκα με το

Χρήστο

σε γεμάτο σαλόνι για να μου επιστρέψει τα 20, όπου και τελικά έγινε, αφού με άρχισε στα κλασικά του αρχιδιλίκια. Του έριξα και γω κάτι μπινελίκια και σηκώθηκα και έφυγα, κλείνοντας με το ότι «τέλος η ανοχή σε τέτοιες μαλακίες» και εκείνον να μου απαντά ότι αυτά που κάνω είναι καραγκιοζιλίκια και να μην ξαναπατήσω.
Άδειασα εν τέλει αργότερα στη Βίκυ απέναντι κάνα τέταρτο πριν τις 23:00, όπου έληγε η βάρδια της, με άψογη συμπεριφορά (όπως πάντα απεναντί μου) και αρκετή διάθεση αν και ήμουν σίγουρα ο τελευταίος στη βάρδια της.