Είναι σαν Κυριακή σήμερα, οπότε ας βάλω κ' εγώ το λιθαράκι μου στο θέμα.
Ξέρω πολύ κόσμο που δεν έχει πάει στρατό και δεν έχει κανένα πρόβλημα να δουλέψει σε δημόσια νοσοκομεία, πανεπιστήμια και ιδιωτικό τομέα. Γενικά με τους νέους νόμος περί προσωπικών δεδομένων δεν μπορεί κανένας να σε ρωτήσει παραπάνω λεπτομέρειες, απλά ένα χαρτί που βεβαιώνει ότι δεν είσαι πλέον υπόχρεος στρατιωτικής θητείας, είτε υπηρέτησες είτε απαλλάχθηκες (εκτός πολύ συγκεκριμένων επαγγελμάτων).
Στο πρακτικό της υπόθεσης, όπως πολύ σωστά είπε ένας φίλος, στρατό πλέον αν δεν θες δεν πας, τέλος. Όσο στα της διαδικασίας, επειδή την ξέρω πως είναι και για παθολογική αλλά και για ψυχιατρική απαλλαγή, δεν είναι και τίποτα τρελό, είναι κλασικό τζάμπα άγχος για κάτι που μόλις το δεις θα καταλάβεις ότι δεν πρέπει να σε αγχώνει καθόλου. Να διορθώσω και ένα λάθος που είδα λίγο πιο πίσω, σου λένε πως αν η ψυχική σου πάθηση γιατρευτεί, πας και τους το λες και είσαι και πάλι υπόχρεος να υπηρετήσεις.
Μιας και όλοι μας έχουμε μια άποψη, ας πω και εγώ την δικιά μου, τζάμπα είναι.
Ο στρατός όντως παλιά μπορεί να βοηθούσε κάποιους να ανδρωθούν και να πάρουν κάποια εφόδια, καθώς και να μάθουν να φροντίζουν τον εαυτό τους μόνοι τους. Δυστυχώς έτσι όπως έχει καταντήσει ο στρατός σήμερα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων είναι κατασκήνωση ενηλίκων. Αν δεν πας δεν σε κάνει να είσαι ούτε λιγότερο άνδρας ούτε τίποτα. Απ' την άλλη, είναι μία ιδιαίτερη εμπειρία μέσα απ την οποία μπορείς να κάνεις αληθινές φιλίες, να ζήσεις εμπειρίες, αλλά και (σημαντικότερο) να δεις άτομα που ζουν "δίπλα" σου και είναι τόσο διαφορετικοί από σένα. Εν ολίγοις, αν είναι 18-22 και δεν σε κυνηγάνε υποχρεώσεις, να πας. Αν απ την άλλη με σπουδές κλπ πέρασαν τα χρόνια και είσαι 30 ή πρέπει να ζήσεις οικογένεια, να κοιτάξεις αυτά πάνω απ όλα και να το αποφύγεις αν μπορείς (που μπορείς 1000%)
Συγγνώμη αν σας κούρασα με το μεγάλο post.
ΥΓ: Σκοπευτική ταυτότητα, άδεια οπλοφορίας αλλά και κατοχής, όλα μπορούν να βγουν και με Ι5