Mindreader
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 24 Φεβ 2014
- Μηνύματα
- 14.802
- Κριτικές
- 110
- Like
- 20.337
- Πόντοι
- 28.786
τερμα αριστερα με κλειστα ματιαΔιαλέχτε !!!!
Αγαπητέ mindreader τα σέβη μου!
Μπήκα την κατάλληλη στιγμή (πριν λίγο) στο θέμα που μόλις άνοιξες και δεν θεωρώ ότι είναι τυχαίο!
Αποφάσισα χθες να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου, που το κρατάω στο συρτάρι από το 2009... Ένα ταξίδι μόνος μου στη Ταϊλάνδη και να συνδυάσω όλα αυτά που πολύ ωραία περιέγραψες.
Ταυτίζομαι σε μεγάλο βαθμό με τις απόψεις σου καθώς έχω ταξιδέψει αρκετά στη ζωή μου, πάνε χρόνια που πέρασα τα 40 και σε καμία περίπτωση δεν θα πήγαινα εκεί μόνο για το σεξ.
Μπορώ να σου ζητήσω λοιπόν 2-3 συμβουλές για το επικείμενο ταξίδι μου ή θα σε ζαλίσω;
Να σου γράψω σε PM ή εδώ;
Ευχαριστώ
τερμα αριστερα με κλειστα ματια
ωραιο τοπικ , εχεις ταλεντο το ειπαμε και αλλες φορες
Προσωπικές ΠΑΝΤΑ παρατηρήσεις παρακάτω.
1. Κυκλοφορούν πολλές μα πολλές επαγγελματίες που ανήκουν εμφανισιακά στη κατηγορία μπάζα ( ο όρος ναι μεν δεν με αντιπροσωπεύει αλλά είναι ακριβής ) και που σε άλλες απο τις χώρες που εγώ έχω επισκεφθεί ( και έχω ταξιδέψει όπως είπα πάρα πολύ ) ούτε για αστείο δεν θα μπορούσες να τις εντάξεις στη κατηγορία των '' επαγγελματιών''.
Οι Ταιλανδέζες δεν έχουν ( τουλάχιστον σε στατιστικά πλαίσια ) τα πληθωρικά χαρακτηριστικά από πλευράς εμφάνισης των λευκών, η για να είμαστε ακριβείς των ''καυκάσιων'' γυναικείων φυλών της δύσης. Τι διάολο συμβαίνει λοιπόν και οι δυτικοί εξιτάρονται και ''κολλάνε'' τόσο πολύ μαζί τους ?? Γιατί πραγματικά ''κολλάνε'' κάποιοι δυτικοί μαζί τους !! Και ο λόγος όπως και στη περίπτωση των σπονσορων της Ελλάδας δεν είναι το πληρωμένο σεξ όπως κάποιοι εύκολα θα συμπεράνουν. Αυτό διότι το πληρωμένο σεξ το βρίσκουν οι δυτικοί και στις χώρες τους και μάλιστα φθηνότερα αν λάβει κανείς υπ' όψιν και τα μεγάλα έξοδα ταξιδιού και διαβίωσης σε δυτικά στάνταρτς σε αυτές τις χώρες. Αλλος είναι πιστεύω ό λόγος και τη γνώμη μου θα δώσω προς το τέλος του thread γιατί θέλει αρκετή ανάλυση και δεν θέλω να κουράζω.
2. Πάμε τώρα στις κοπέλες που είναι σε πιο καλά εμφανισιακά στάνταρτς αντικειμενικά ( όση αντικειμενικότητα χωράει βέβαια σε αυτό το θέμα). Ας δούμε πρώτα τα αρνητικά τους, Εχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που για εμένα προσωπικά ( και για αρκετούς άλλους νομιζω ) δεν θα τις έκαναν ιδιαίτερα ελκυστικές σεξουαλικά. Είναι οι περισσότερες αρκετά κοντές, με ιδιαίτερα μικρό στήθος, και χωρίς καμπύλες γενικότερα.
3. Ας δούμε όμως και τα θετικά τους. Εχουν οι περισσότερες πολύ ωραία απαλή επιδερμίδα και μεταξωτά μαλλιά που χαίρεσαι να χαιδεύεις. Είναι τις περισσότερες φορές ευχάριστες και γελαστές και σου φτιάχνουν τη διάθεση. Εχουν την ειλικρινή πρόθεση να σε ευχαριστήσουν. Είναι καθρέπτες, υπό την έννοια ότι όπως τους φέρεσαι σου φέρονται, όσο δε καλύτερα τους φέρεσαι τόσο καλύτερα σε πολλαπλασιαστικό βαθμό σου φέρονται.
4. Το ιδιαίτερο όμως στοιχείο τους που τις κάνει μοναδικές είναι η τρομερή ικανότητά τους να σε κάνουν να ξεχνάς ότι είναι επαγγελματίες. Σε αυτό υποκλίνομαι, δεν το έχω ξαναδεί πουθενά. Είναι πραγματικά μαέστροι. Ο τρόπος που το πετυχαίνουν είναι η γενικότερη ζεστασιά και η τρυφερότητα της συμπεριφοράς τους τόσο στο σεξ ( αυτο που λέμε gfe) όσο και κυρίως εκτός σέξ. Σχετικά παραδείγματα, σκηνές ζηλοτυπίας αν κοιτάξεις άλλη όσο είσαι μαζί τους, η πρόθεσή τους να σε περιποιούνται με διάφορους τρόπους απο το να σου κάνουν μασάζ μέχρι να σε χτενίζουν, να σου κόβουν τα νύχια κλπ κάνοντάς σε να έχεις την ψευδαίσθηση μιας οικειότητας που μόνο σε μακροχρόνιες σχέσεις επιτυγχάνεται. Επιπλέον το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις απέρριπταν τύπους που τους την έπεφταν άτσαλα ασχέτως του τι ήταν πρόθυμοι οι τύποι να πληρώσουν ( και το έλεγξα με το τρόπο μου πολλές φορές αυτό ) συνηγορούσε στο επιχείρημα ότι δεν είναι τόσο ''στυγνές'' επαγγελματίες και επιλέγουν με ποιον πάνε και με στοιχεία όχι αμιγώς οικονομικά ( δηλαδή κριτήρια δικού τους γούστου ).
5. Σε κάποιες περιπτώσεις είχα την αίσθηση/ψευδαίσθηση ότι οι κοπέλες πραγματικά με γούσταραν σαν άντρα. Οτι με έβλεπαν δηλαδή περισσότερο σαν γκόμενο και λιγότερο σαν πελάτη. Επιανα συχνά τον ευατό μου να μου λέει '' Ξύπνα μαλάκα τη πληρώνεις πουτάνα είναι'' Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω για τις συγκεκριμένες περιπτώσεις αν ήταν αίσθηση η ψευδαίσθηση. Ισως αυτή είναι η Ταυλάνδη !!! Ισως βέβαια αν τους είχα δώσει το κανονικό μου τηλέφωνο και όχι το ταυλανδέζικο να το καταλάβαινα αμέσως με το που θα με έπαιρναν στην ελλάδα τηλέφωνο και θα μου ζητούσαν να τους στείλω λεφτά !!!! Πράγμα που γίνεται κατά κόρον με πρωταθλητές τους άγγλους και τους ελβετούς φαράγκ όπως έμαθα.
6. Αυτή η καλλιεργημένη ψευδαίσθηση του ότι δεν πηγαίνουν μαζί σου για τα λεφτά η τουλάχιστον όχι μόνο για τα λεφτά αλλά και γιατί σε γουστάρουν σαν άντρα κατά κάποιο τρόπο είναι το κύριο κεφάλαιό τους και η κύρια διαφορά τους απο τις εργαζόμενες του χώρου σε άλλες χώρες. Αυτή η καλιεργημενη ψευδαίσθηση σε κάνει να αισθάνεσαι ότι έχεις ( και καλά ) το sex appeal ενός επώνυμου χολυγουντιανού ηθοποιού η ενός ροκ σταρ. Και σίγουρα αυτό σε συνεπαίρνει γιατί πρωταρχικά τονώνει την αυτοπεποίθησή σου. Προσωπικά το βρήκα αρκετά δύσκολο να κοντρολάρω τον εαυτό μου και να μην αφήσω τη ψευδαίσθηση να με παρασύρει σε μαλακίες. Αυτό βέβαια έχει να κάνει κυρίως με το ψυχισμό και με την ωριμότητα του κάθε ανθρώπου. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αυτός είναι και ο κύριος μηχανισμός μέσω του οποίου κάποιοι φαράγκ ''κολάνε'' με τη χώρα και την επισκέπτονται συνέχεια. Εκεί που στη χώρα τους νοιώθουν από τίποτα έως μέτριοι έρχονται στην Ταυλάνδη και ξαφνικά γίνονται και καλά αντικείμενα πόθου.
7. Τέλος και για να ελαφρύνουμε λίγο τη περιγραφή χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στα τραβέλια τους. Τα lady boys η Katois για τους ντόπιους. Δεν θα σου πουν ότι είναι τράβελοι και πολλοί απο αυτούς είναι πιο θηλυκοί απο γυναίκες στο ντύσιμο στη φωνή στη κίνηση και στη συμπεριφορά. Για ένα νεοφερμένο farang είναι συχνά δύσκολο να τα ξεχωρίσει. Υπάρχει ο κίνδυνος να ανακαλύψεις πάνω στο σεξ ότι η γκόμενα που διάλεξες διαθέτει ματσούκι. Εκτός βέβαια αν δεν έχει κανείς θέμα ( περί ορέξεως ...... ).
πες μας πως τα ξεχωριζεις τα τραβελια για να τα αποφευγουμε
τυπε μαϊντριντερ την εχεις πατησει ποτε?μπεσα ομως
Να μη παρεις πρεφα ladyboy εννοω
να μη φτασεις εκει ειναι το θεμα :Sαν βγάλει το παντελόνι θα το καταλάβεις trust
τυπε μαϊντριντερ την εχεις πατησει ποτε?μπεσα ομως
Να μη παρεις πρεφα ladyboy εννοω
Αντε και μια ''διδακτική'' Ιστορία !!
Την έννατη ημέρα ακολούθησα κούρα αποτοξίνωσης. Ελαφρύ υγιεινό πρωινό, μπόλικο κολύμπι στη πισίνα και το αγαπημένο μου Thai Massage με αρκετό νερό με λεμόνι στο τέλος συν ένα green tea.
Νωρίς το βραδάκι γυρνοβόλαγα με το μηχανάκι σε διάφορα υπαίθρεια bars. Σε κάποια στιγμή τράβηξε το μάτι μου ένα μακρύ όμορφο καφε γυναικείο πόδι που μισοκρεμόταν απο ένα ψηλό σκαμπό σε ένα μπαρ και κατέληγε σε ένα πανέμορφο εκκεντρικό γυναικείο σανδάλι. Μέχρι να συνειδητοποιήσει η λογική τι έβλεΤπα, το συναίσθημα είχε ήδη αποφασίσει και φρέναρα ασυνείδητα. Παρκινγκ το μηχανάκι μεταβολή και φουλ για το μπαρ. Κάθησα παρήγγειλα και χάζευα τη φάση. Το πλασματάκι αν έπρεπε να το περιγράψω με μια μόνο λέξη θα διάλεγα την λέξη ''αιθέριο''.
Το μπαρ γεμάτο όμως ελεεινούς Αγγλους. Δεν έχω τιποτα με την χώρα, αντιθέτως εκεί έκανα μεταπτυχιακά και δούλεψα για ένα χρόνο οπότε και τη σέβομαι. Κάθε χώρα όμως διαθέτει ανθρώπους που απολύτως χαρακτηρίζονται απο τη λέξη ελεεινοί.
Φορώντας κάτι καφέ σαγιονάρες που μου θύμιζαν τις περίφημες μπούφαλο των δικών μας λαικών αγορών της δεκαετίας του 80, κάτι σορτσάκια πανερίου, με όλα τα χρώματα της ίριδος πάνω τους, κάτι μπλουζάκια με τιραντάκια 2-3 νούμερα μικρότερα απο το κανονικό τους ώστε επιμελώς και ενεπιτηδεύτως, να αφήνουν τα σεξουαλικότατα κρεμάμενα πατσοκοίλια τους σε κοινή θέα, έχοντας καλύψει πάνω απο το 70% του σώματος τους με τατουάζ, και τέλος έχοντας τρυπήσει με σκουλαρίκια χείλη, γλώσες, μάτια, μύτες και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να τρυπηθεί (και δεν θέλω να φανταστώ ), ήταν στα 60 τους η επιτομή της αντρικής αηδίας.
Παίζανε πουλ έχοντας καταναλώσει μια δεκάδα μπύρες ο καθένας, και στα διαλείματα προσέγγιζαν διακριτικά τα 4-5 δύστυχα κορίτσια του μαγαζιού. Και όταν λέω διακριτικά εννοώ για παράδειγμα, λαβή κεφαλοκλειδώματος με το αριστερό χέρι και προτροπή προς την κοπέλα να πιεί απο την μπύρα του που κράταγε στο δεξί. Η σχετική άρνηση και απαγκίστρωση απο την εφαρμοζόμενη λαβή ελληνορωμαικής της κοπέλας, κατέληξε στα ηχηρά γέλια των υπολοίπων και στην κραυγή-αποροίας του πρωταγωνιστή ''΅What the fuck ??''
Εδειωξα ευγενικά μια άλλη κοπέλα που ήρθε στο τραπέζι μου, και φώναξα το γκαρσόν. Παρήγγειλα ένα δεύτερο ποτό για εμένα και παρήγγειλα και ένα ποτό για το πλασματάκι που μου είχε γυαλίσει και καθόταν στο μπαρ. Το γκαρσόν σε ''άψογα αγγλικά'' μου πρότεινε ''Sir I speak her come to you'', του απάντησα ''No just serve her the drink there''. Μετά απο λίγο το γκαρσόν την σέρβιρε, και όταν αυτή τον ρώτησε παραξενεμένη το γκαρσόν με έδειξε. Σηκώθηκα και πήγα και κάθησα δίπλα της. Το όνομά της Bell. O μπαμπάς Αγγλος, η μαμά Μαλαισιανή. Οι μίξεις δίνουν συνηθως ακραία όμορφα η άσχημα αποτελέσματα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά όμορφο. Καφέ ανοικτή επιδερμίδα, γκρίζα περίεργα μάτια που κάνανε ωραία αντίθεση με το δέρμα της, λεπτός σωματότυπος αλλά με τριάρι στήθος και ωραίο τουρλωτό κώλο που αγνάντευε τα αστέρια. Επιλέον γύρω στο 1,70 ύψος με αποτέλεσμα να μου μπαίνει και ο διάολος μήπως είναι ladyboy αφου ένα βασικό χαρακτηριστικό τους ( για τους παροικούντες στη Ταιλάνδη ) είναι το ύψος. Το γεγονός ότι εγώ ο συνήθως χύμα χιουμορίστας με τις κοπέλες ντρεπόμουν να τη ρωτήσω ανοικτά αν είναι ladyboy με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ''κάτι άλλο συμβαίνει εδώ'' μέσα στο κεφάλι μου. Τα απόνερα της αυτοψυχανάλυσης στην οποία ο κορεσμός σε οδηγεί.
Σε κάποια φάση η κουβέντα έφτασε στα χρήματα. 1000 baht bar fine, and 3500 for me long time η απάντησή της. Το ψιλοπαζάρεψα λίγο όχι γιατί δεν θα την έπαιρνα ( αυτό το είχα αποφασίσει χωρίς να ακούσω νούμερα ) αλλά γιατί αν δεν παζαρέψεις σε παίρνουν για μαλάκα. Ενα ηχηρότατο ομαδικό ξέσπασμα γέλιου απο τους παρακείμενους μεθυσμένους άγγλους της τραβηξε για λίγο τη προσοχή και της υπενθύμισε που ήταν. Νεα προσφορά εκ μέρους της ''You pay bar fine 1000 baht, you give me anything you want but please no less than 2000 baht. Please take me from here tonight''. Τελειώααμε τα ποτά πλήρωσα το bar fine, και πήγε και άλλαξε στα γρήγορα ρούχα. Τη ώρα που καβαλάγαμε το μηχανάκι οι μεθυσμένοι Αγγλοι ξέσπασαν βλέποντάς μας σε ένα ακατανόητo ορυμαγδό κραυγών ''θριάμβου'' απο τις οποίες οι μόνες λέξεις που καταλάβαινα ηταν το ''hurray hurray'' και το ''nice fuck''. Αν μπορούσα ευχαρίστως τους πλάκωνα στις μάπες, αλλά πρώτον με 6 δεν τα βάζεις και δεύτερον και κυριώτερον η προτεραιότητα εδώ ήταν άλλη.
Τις τελευταίες 3 ημέρες τις πέρασα γυρνώντας με το μηχανάκι απο παραλία σε παραλία, τη Chalong που ήθελα και πάλι να δώ, και το Phuket Zoo με τη Bell. Ισως απο τις ωραιότερες διακοπές - εμπειρίες της ζωής μου. Φωτογραφίες παρακάτω.
Αντε και μια ''διδακτική'' Ιστορία !!
Την έννατη ημέρα ακολούθησα κούρα αποτοξίνωσης. Ελαφρύ υγιεινό πρωινό, μπόλικο κολύμπι στη πισίνα και το αγαπημένο μου Thai Massage με αρκετό νερό με λεμόνι στο τέλος συν ένα green tea.
Νωρίς το βραδάκι γυρνοβόλαγα με το μηχανάκι σε διάφορα υπαίθρεια bars. Σε κάποια στιγμή τράβηξε το μάτι μου ένα μακρύ όμορφο καφε γυναικείο πόδι που μισοκρεμόταν απο ένα ψηλό σκαμπό σε ένα μπαρ και κατέληγε σε ένα πανέμορφο εκκεντρικό γυναικείο σανδάλι. Μέχρι να συνειδητοποιήσει η λογική τι έβλεΤπα, το συναίσθημα είχε ήδη αποφασίσει και φρέναρα ασυνείδητα. Παρκινγκ το μηχανάκι μεταβολή και φουλ για το μπαρ. Κάθησα παρήγγειλα και χάζευα τη φάση. Το πλασματάκι αν έπρεπε να το περιγράψω με μια μόνο λέξη θα διάλεγα την λέξη ''αιθέριο''.
Το μπαρ γεμάτο όμως ελεεινούς Αγγλους. Δεν έχω τιποτα με την χώρα, αντιθέτως εκεί έκανα μεταπτυχιακά και δούλεψα για ένα χρόνο οπότε και τη σέβομαι. Κάθε χώρα όμως διαθέτει ανθρώπους που απολύτως χαρακτηρίζονται απο τη λέξη ελεεινοί.
Φορώντας κάτι καφέ σαγιονάρες που μου θύμιζαν τις περίφημες μπούφαλο των δικών μας λαικών αγορών της δεκαετίας του 80, κάτι σορτσάκια πανερίου, με όλα τα χρώματα της ίριδος πάνω τους, κάτι μπλουζάκια με τιραντάκια 2-3 νούμερα μικρότερα απο το κανονικό τους ώστε επιμελώς και ενεπιτηδεύτως, να αφήνουν τα σεξουαλικότατα κρεμάμενα πατσοκοίλια τους σε κοινή θέα, έχοντας καλύψει πάνω απο το 70% του σώματος τους με τατουάζ, και τέλος έχοντας τρυπήσει με σκουλαρίκια χείλη, γλώσες, μάτια, μύτες και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να τρυπηθεί (και δεν θέλω να φανταστώ ), ήταν στα 60 τους η επιτομή της αντρικής αηδίας.
Παίζανε πουλ έχοντας καταναλώσει μια δεκάδα μπύρες ο καθένας, και στα διαλείματα προσέγγιζαν διακριτικά τα 4-5 δύστυχα κορίτσια του μαγαζιού. Και όταν λέω διακριτικά εννοώ για παράδειγμα, λαβή κεφαλοκλειδώματος με το αριστερό χέρι και προτροπή προς την κοπέλα να πιεί απο την μπύρα του που κράταγε στο δεξί. Η σχετική άρνηση και απαγκίστρωση απο την εφαρμοζόμενη λαβή ελληνορωμαικής της κοπέλας, κατέληξε στα ηχηρά γέλια των υπολοίπων και στην κραυγή-αποροίας του πρωταγωνιστή ''΅What the fuck ??''
Εδειωξα ευγενικά μια άλλη κοπέλα που ήρθε στο τραπέζι μου, και φώναξα το γκαρσόν. Παρήγγειλα ένα δεύτερο ποτό για εμένα και παρήγγειλα και ένα ποτό για το πλασματάκι που μου είχε γυαλίσει και καθόταν στο μπαρ. Το γκαρσόν σε ''άψογα αγγλικά'' μου πρότεινε ''Sir I speak her come to you'', του απάντησα ''No just serve her the drink there''. Μετά απο λίγο το γκαρσόν την σέρβιρε, και όταν αυτή τον ρώτησε παραξενεμένη το γκαρσόν με έδειξε. Σηκώθηκα και πήγα και κάθησα δίπλα της. Το όνομά της Bell. O μπαμπάς Αγγλος, η μαμά Μαλαισιανή. Οι μίξεις δίνουν συνηθως ακραία όμορφα η άσχημα αποτελέσματα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά όμορφο. Καφέ ανοικτή επιδερμίδα, γκρίζα περίεργα μάτια που κάνανε ωραία αντίθεση με το δέρμα της, λεπτός σωματότυπος αλλά με τριάρι στήθος και ωραίο τουρλωτό κώλο που αγνάντευε τα αστέρια. Επιλέον γύρω στο 1,70 ύψος με αποτέλεσμα να μου μπαίνει και ο διάολος μήπως είναι ladyboy αφου ένα βασικό χαρακτηριστικό τους ( για τους παροικούντες στη Ταιλάνδη ) είναι το ύψος. Το γεγονός ότι εγώ ο συνήθως χύμα χιουμορίστας με τις κοπέλες ντρεπόμουν να τη ρωτήσω ανοικτά αν είναι ladyboy με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ''κάτι άλλο συμβαίνει εδώ'' μέσα στο κεφάλι μου. Τα απόνερα της αυτοψυχανάλυσης στην οποία ο κορεσμός σε οδηγεί.
Σε κάποια φάση η κουβέντα έφτασε στα χρήματα. 1000 baht bar fine, and 3500 for me long time η απάντησή της. Το ψιλοπαζάρεψα λίγο όχι γιατί δεν θα την έπαιρνα ( αυτό το είχα αποφασίσει χωρίς να ακούσω νούμερα ) αλλά γιατί αν δεν παζαρέψεις σε παίρνουν για μαλάκα. Ενα ηχηρότατο ομαδικό ξέσπασμα γέλιου απο τους παρακείμενους μεθυσμένους άγγλους της τραβηξε για λίγο τη προσοχή και της υπενθύμισε που ήταν. Νεα προσφορά εκ μέρους της ''You pay bar fine 1000 baht, you give me anything you want but please no less than 2000 baht. Please take me from here tonight''. Τελειώααμε τα ποτά πλήρωσα το bar fine, και πήγε και άλλαξε στα γρήγορα ρούχα. Τη ώρα που καβαλάγαμε το μηχανάκι οι μεθυσμένοι Αγγλοι ξέσπασαν βλέποντάς μας σε ένα ακατανόητo ορυμαγδό κραυγών ''θριάμβου'' απο τις οποίες οι μόνες λέξεις που καταλάβαινα ηταν το ''hurray hurray'' και το ''nice fuck''. Αν μπορούσα ευχαρίστως τους πλάκωνα στις μάπες, αλλά πρώτον με 6 δεν τα βάζεις και δεύτερον και κυριώτερον η προτεραιότητα εδώ ήταν άλλη.
Τις τελευταίες 3 ημέρες τις πέρασα γυρνώντας με το μηχανάκι απο παραλία σε παραλία, τη Chalong που ήθελα και πάλι να δώ, και το Phuket Zoo με τη Bell. Ισως απο τις ωραιότερες διακοπές - εμπειρίες της ζωής μου. Φωτογραφίες παρακάτω.