Τωρα μιλάς για 3 και 4 γεννιές πίσω. Φυσικό είναι να υπάρχει πρόοδος.
Υπήρχαν εποχές που κι ο ξυπόλητος με σκληρή δουλειά και λίγη τύχη, μπορούσε να προοδευσει.
Κάποτε αν δούλευες σκληρά ένα χρόνο στα νταμάρια στο γαλάτσι σαν βαροκόπος, μάζευες λεφτά κι έπαιρνες ένα οικόπεδο.
Σήμερα πρέπει να δουλέψεις σκληρά 30χρόνια, κι πάλι δε θα μπορέσεις.
Στην εποχή μας, αν είσαι εργαζόμενος των 700 των 1000, των 1500, πολύ δύσκολα θα κάνεις οικογένεια, κι ακόμα πιο δύσκολα θα μπορέσεις να παρέχεις στα παιδιά σου ευκαιρίες για ένα καλύτερο μέλλον.
Μια γενιά μετρά 35 χρόνια. Εγώ μιλώ για την προηγούμενη της δικής μου δλδ του 60.... Εσύ με πας πριν από τον πόλεμο.
Και οι περισσότεροι που αναφέρομαι έκαναν λεφτά με δουλειά, όχι από κωλοφαρδία.
Απλά στην Ελλάδα του 2008 η εργασία μεταφράζεται σε επί πληρωμή δουλεία.
Επίσης έχεις μπλέξει τη δική σου ζωή με αυτής της προηγούμενης γενιάς... Ο πατέρας μου ήταν όπως και οι σημερινοί μετανάστες.
Πήρε μερσεντέ αλλά πηγαινοερχόταν με τα πόδια στη δουλειά. Δούλευε όλη μέρα και έβγαινε ελάχιστα. Δεν είχε 15 κινητά, ούτε 25 πάγια ούτε άλλαζε τηλεόραση και αυτοκίνητο κάθε 5 χρόνια. Εγώ μεγάλωσα σε πολύ εύπορη μεσοαστική οικογένεια αλλά απ ότι θυμάμαι είχαμε μια τηλεόραση, ένα αυτοκίνητο, ένα ψυγείο, ένα πλυντήριο κτλ 20 χρόνια. Σήμερα οικογένειες με το 1/10 της οικονομικής ευμάρειας της οιογενείας μου, έχει ο καθένας από ένα κινητό, μια τηλεόραση, ένα κομπιούτερ και ένα δωμάτιο.
Εγώ θυμάμαι ότι χαρτζιλίκι πρωτοπήρα στο γυμνάσιο....
Σήμερα απ την πρώτη δημοτικού τα 10 Ευρω του Μομαντ τά χουν στην πλάκα για κάνα δυό μέρες...... Το κολατσό μου ήταν σάντουιτς και μήλο απ το σπίτι.
Τωρα θέλουν κρουασάν, κόκα κόλα τυρόπιττα και σνίκερς......
Ασε τώρα γιατί και το πολύ κλάμα των σημερινών νεολαίων αποδεικνύει την κατάντια τους. Αγαθά κόποιος κτώνται.... Οταν παλιά δεν είχες λεφτά καθόσουν σπίτι. Δεν έπαιρνες καταναλωτικό δάνειο να πας να δεις το Πάριο.......
