Ενα ενδιαφερον αρθρο του Πανουτσου ειχε χθες η Sportday για την...Αντισταση επι 21ης Απριλη
Παρτε ενα αποσπασμα.... (ολο το αρθρο ειναι στη διευθυνση
)
"Γύψο; Για ποιο γύψο μιλάμε;
Κάπως διαφορετική θυμάμαι τη σχέση των ανθρώπων του αθλητισμού με τη χούντα. Φύσει συντηρητικός, ο χώρος του αθλητισμού συνεργάστηκε μια χαρά με τους συνταγματάρχες. Και δύσκολα θα υπάρξουν πολλοί που έζησαν εκείνη την εποχή για να τους κακίσουν. Το σύνθημα της πρώτης πενταετίας της χούντας ήταν για τους μισούς: «Επιτέλους, βρέθηκε κάποιος να βάλει τάξη» και για τους άλλους μισούς: «Τουλάχιστον έχουμε την ησυχία μας». Ελάχιστοι περίεργοι είχαν αντίρρηση. Πόσω μάλλον αντιστάθηκαν στη χούντα. Τα προαναφερθέντα ισχύουν για όλον τον κόσμο και περισσότερο για τον συντηρητικό, όπως επαναλαμβάνω, χώρο του αθλητισμού. Ο αθλητικός κόσμος όχι μόνο συνεργάστηκε, αλλά ένιωσε ευτυχισμένος που ο αθλητισμός και τα κλαρίνα ήταν οι μόνες μορφές κουλτούρας που καταλάβαιναν οι συνταγματάρχες. Περασμένα ξεχασμένα, όπως περασμένα και ξεχασμένα είναι ότι η μαζική αντίσταση στον Παπαδόπουλο ξεκίνησε μετά την κατάρρευση της οικονομίας, όταν ο κόσμος έπαψε να λαδώνει το αντεράκι του και αποφάσισε να χάσει την ησυχία του. Και θα δεν θα ασχολιόμουν με το θέμα, αν δεν είχαμε δημοσιεύσει χθες μια σελίδα με τίτλο «Ο αθλητισμός στον γύψο». Hardly, που λέμε και στα αγγλικά. Οπως προανέφερα, μια χαρά πέρασε ο αθλητισμός, σε σημείο που μετά τη μεταπολίτευση το ποδόσφαιρο είχε δεθεί τόσο στενά με τη χούντα, που τα πρώτα χρόνια πέρασε κρίση. Οπως και δεν θυμάμαι την ιστορία με τον Μίμη Δομάζο να κοντράρεται με τον Ασλανίδη. Θυμάμαι να έχει κοντραριστεί με τον Νταν Γεωργιάδη, να μην παίζει στη Ρουμανία και να χάνουμε την πρόκριση, αλλά δεν θυμάμαι αυτό το αντιστασιακό κομμάτι της καριέρας του «στρατηγού». Αντίθετα, τον θυμάμαι δύο χρόνια αργότερα να σκαρφαλώνει μαζί με τους άλλους παίκτες του Παναθηναϊκού για να φιλήσει τη Δέσποινα, πανηγυρίζοντας την πρόκριση στο Γουέμπλεϊ. Οπότε και αντίσταση να είχε κάνει, πρέπει να του το συγχώρησαν. Οπως δεν καταλαβαίνω τι αντίσταση είχε κάνει ο Κώστας Καραπατής. Οτι δεν άφησε τις γυναίκες των συνταγματαρχών να καπνίσουν στο πούλμαν. Ο Καραπατής κανέναν δεν αφήνει να καπνίζει κοντά του, είτε είναι χουντικός είτε κομισάριος. Επίσης αντιστασιακό προπονητή της Εθνικής ένα χρόνο μετά τη χούντα, δεν το δέχομαι. Ο Χελένιο Χερέρα να ήταν, θα είχε πάρει πόδι. Αν ψάχνουμε για αντιχουντικούς ποδοσφαιριστές, μπορούμε να θυμηθούμε τον Βασιλείου και τον Μπαλόπουλο. Είναι οι μόνοι που μου έρχονται στο κεφάλι η χούντα να τους έκοψε την μπάλα. Οι υπόλοιποι μια χαρά τα πέρασαν και αν κάποιος έχει αντιρρήσεις, να βάλω ένα μικρό να κοιτάξει τα αρχεία της εποχής για να ψάχνουμε τρύπα να κρυφτούμε. "