και εγώ φίλε από wikipedia κάνω παράθεση κάνε ένα κόπο να διαβάσεις προηγούμενο post μου αλλά αν ήταν βασιλόφρων θα πολιτευόταν με το Σοφοκλή Βενιζέλο
Οκ εχεις δικιο. Ας πουμε λοιπον οτι ο "Στρατηγος" δεν ειχε και πολυ σταθερες πολιτικες πεποιθησεις, παλι απο wikipedia
Φανατικός Βενιζελικός, προσχώρησε από τους πρώτους στο κίνημα « Εθνικής Αμύνης» που εκδηλώθηκε το 1916, πήρε μέρος σε πολλές μάχες του Μακεδόνικου Μετώπου (1917-1918), στις οποίες και διακρίθηκε, και το 1920, προαγόμενος πάντοτε «έπ’' ανδραγαθία», έφθασε στον βαθμό του ταγματάρχη. Μετά την ήττα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του ίδιου χρόνου διέφυγε στην Κωνσταντινούπολη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα μετά την Επανάσταση του 1922 και κατατάχθηκε πάλι στον στρατό. Μετά την επιβολή της δικτατορίας του Θεοδώρου Πάγκαλου (Ιούνιος 1925) ο Ζέρβας διορίστηκε φρούραρχος της Αθήνας και παράλληλα ανέλαβε τη διοίκηση του Β' Τάγματος Δημοκρατικής φρουράς, το οποίο, μαζί με το Α' Τάγμα του αντισυνταγματάρχη Παναγιώτη Ντερτιλή, αποτελούσε ένα από τα κύρια στηρίγματα του καθεστώτος. Ωστόσο, ο Ζέρβας πήρε μέρος στο πραξικόπημα της 22ας Αυγούστου 1926 του Γεωργίου Κονδύλη που ανέτρεψε τον Πάγκαλο. Όταν τον Σεπτέμβριο ο Κονδύλης αποφάσισε τη διάλυση της Δημοκρατικής Φρουράς, ο Ζέρβας προέβαλε αντίσταση, με αποτέλεσμα να διεξαχθούν πολύνεκρες μάχες στην Αθήνα ανάμεσα τους άνδρες του και στις δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού. Μετά την επικράτηση των κυβερνητικών ο Ζέρβας καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Δύο χρόνια αργότερα, τον Οκτώβριο του 1928, αμνηστεύτηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και ονομάστηκε αντισυνταγματάρχης "εν αποστρατεία".
Κατά τους πρώτους μήνες της Κατοχής (Σεπτέμβριος 1941) ίδρυσε μαζί με άλλους Βενιζελικούς αξιωματικούς και πολιτευτές τον ΕΔΕΣ. Επίτιμος πρόεδρος της οργάνωσης ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας, εξόριστος τότε -στη Γαλλία, και πρόγραμμά της ο αγώνας εναντίον των κατακτητών και η εγκαθίδρυση αβασίλευτης «Λαϊκής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας». Λίγο αργότερα, με υπαρχηγό και πολιτικό του σύμβουλο τον Κομνηνό Πυρομάγλου, βγήκε στα ηπειρώτικα βουνά, όπου συγκρότησε τον στρατιωτικό κλάδο του ΕΔΕΣ με την επωνυμία Εθνικαί Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών(ΕΟΕΑ). Οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ αναγνωρίστηκαν ως τακτικός συμμαχικός στρατός από το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Τον Νοέμβριο του 1942 οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ και οι ανταρτικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ με τον Άρη Βελουχιώτη, σε συνεργασία με Βρετανούς σαμποτέρ, ανατίναξαν τη γέφυρα του Γοργοπόταμου. Προς τα τέλη της Κατοχής οι δυνάμεις του Ζέρβα έλεγχαν ένα μέρος της Ηπείρου. Κατά τα Δεκεμβριανά δέχθηκαν επίθεση από δυνάμεις του ΕΛΑΣ (Άρης Βελουχιώτης), που μέσα σε 24 ώρες τους έδιωξε από την περιοχή του Κραβασαρά και υποχρεώθηκαν να αναδιπλωθούν και να καταφύγουν με την βοήθεια Αγγλικών πολεμικών πλοίων στην Κέρκυρα. Αργότερα (15 Φεβρουάριου 1945),ο Ζέρβας διέλυσε τις ανταρτικές του δυνάμεις.
Φανατικός Βενιζελικός, προσχώρησε από τους πρώτους στο κίνημα « Εθνικής Αμύνης» που εκδηλώθηκε το 1916, πήρε μέρος σε πολλές μάχες του Μακεδόνικου Μετώπου (1917-1918), στις οποίες και διακρίθηκε, και το 1920, προαγόμενος πάντοτε «έπ’' ανδραγαθία», έφθασε στον βαθμό του ταγματάρχη. Μετά την ήττα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του ίδιου χρόνου διέφυγε στην Κωνσταντινούπολη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα μετά την Επανάσταση του 1922 και κατατάχθηκε πάλι στον στρατό. Μετά την επιβολή της δικτατορίας του Θεοδώρου Πάγκαλου (Ιούνιος 1925) ο Ζέρβας διορίστηκε φρούραρχος της Αθήνας και παράλληλα ανέλαβε τη διοίκηση του Β' Τάγματος Δημοκρατικής φρουράς, το οποίο, μαζί με το Α' Τάγμα του αντισυνταγματάρχη Παναγιώτη Ντερτιλή, αποτελούσε ένα από τα κύρια στηρίγματα του καθεστώτος. Ωστόσο, ο Ζέρβας πήρε μέρος στο πραξικόπημα της 22ας Αυγούστου 1926 του Γεωργίου Κονδύλη που ανέτρεψε τον Πάγκαλο. Όταν τον Σεπτέμβριο ο Κονδύλης αποφάσισε τη διάλυση της Δημοκρατικής Φρουράς, ο Ζέρβας προέβαλε αντίσταση, με αποτέλεσμα να διεξαχθούν πολύνεκρες μάχες στην Αθήνα ανάμεσα τους άνδρες του και στις δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού. Μετά την επικράτηση των κυβερνητικών ο Ζέρβας καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Δύο χρόνια αργότερα, τον Οκτώβριο του 1928, αμνηστεύτηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και ονομάστηκε αντισυνταγματάρχης "εν αποστρατεία".
Κατά τους πρώτους μήνες της Κατοχής (Σεπτέμβριος 1941) ίδρυσε μαζί με άλλους Βενιζελικούς αξιωματικούς και πολιτευτές τον ΕΔΕΣ. Επίτιμος πρόεδρος της οργάνωσης ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας, εξόριστος τότε -στη Γαλλία, και πρόγραμμά της ο αγώνας εναντίον των κατακτητών και η εγκαθίδρυση αβασίλευτης «Λαϊκής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας». Λίγο αργότερα, με υπαρχηγό και πολιτικό του σύμβουλο τον Κομνηνό Πυρομάγλου, βγήκε στα ηπειρώτικα βουνά, όπου συγκρότησε τον στρατιωτικό κλάδο του ΕΔΕΣ με την επωνυμία Εθνικαί Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών(ΕΟΕΑ). Οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ αναγνωρίστηκαν ως τακτικός συμμαχικός στρατός από το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Τον Νοέμβριο του 1942 οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ και οι ανταρτικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ με τον Άρη Βελουχιώτη, σε συνεργασία με Βρετανούς σαμποτέρ, ανατίναξαν τη γέφυρα του Γοργοπόταμου. Προς τα τέλη της Κατοχής οι δυνάμεις του Ζέρβα έλεγχαν ένα μέρος της Ηπείρου. Κατά τα Δεκεμβριανά δέχθηκαν επίθεση από δυνάμεις του ΕΛΑΣ (Άρης Βελουχιώτης), που μέσα σε 24 ώρες τους έδιωξε από την περιοχή του Κραβασαρά και υποχρεώθηκαν να αναδιπλωθούν και να καταφύγουν με την βοήθεια Αγγλικών πολεμικών πλοίων στην Κέρκυρα. Αργότερα (15 Φεβρουάριου 1945),ο Ζέρβας διέλυσε τις ανταρτικές του δυνάμεις.
Αποφάσισε να πολιτευθεί, ίδρυσε το Εθνικό Κόμμα και στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 εξελέγη βουλευτής Ιωαννίνων, ενώ το κόμμα του κέρδισε συνολικά 25 έδρες. Στην κυβέρνηση Μαξίμου ανέλαβε το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως (23 Φεβρουαρίου 1947), στο οποίο παρέμεινε μέχρι τις 29 Αυγούστου 1947. Αργότερα συγχώνευσε το κόμμα του με το Κόμμα των Φιλελευθέρων και ο ίδιος επανεξελέγη βουλευτής Ιωαννίνων. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1950 ανέλαβε το υπουργείο Δημοσίων 'Έργων στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου. Στις επόμενες βουλευτικές εκλογές δεν κατόρθωσε να εκλεγεί βουλευτής και έκτοτε αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική. Πέθανε το 1957.
