Το χω ξαναπεί και δε θα κουραζομαι να το λεω. Η ιστορία είναι μια επιστήμη. Όπως τα μαθηματικά, η φυσική, η χημεία, η κτηνιατρική κλπ. Παρά το γεγονός όμως ότι είναι μια επιστήμη είναι σε τετοιο βαθμο εκκλαικευμένη και όργανο ιδεολογιών και, κυρίως, εθνικών κρατών και παιδειών που ενώ για παράδειγμα κανεις από εσας δε θα μπουκαρει σε ένα νοσοκομείο να δειξει στον χειρούργο πως θα κανει την επέμβαση, όλοι, μα όλοι έχουν γνώμη για το τι και πως στην ιστορία. Και σαν να μην εφτανε αυτο ο καθε αδαης που η μοναδικη σχεση με την ιστορια ειναι η ιστορια που μαθαινε στο σχολαιο, άντε και κανα "εξωσχολικο" αμφιβόλου προελεύσεως στην παραλαλία, όχι μόνο έχει γνώμη αλλά επιχειρεί να την επιβάλλει και στον άλλον. Η ιστορία κύριοι είναι η έρευνα πρωτογενών και δευτερογενων πηγων,όλα τα άλλα είναι τρίχες. Ο Βελουχιωτης ήταν γκει, ο Μεταξας νεκροφιλος αλλα ενταξει τυπος που δεν αφησε να πατησει ο εχθρος τα πατρια εδαφη, ο Μακαριος εθνικος ηρωας που δεν πεθανε ποτε. Ένας κακος ιστορικός ακομα με την ελαχιστη κριση αντιλαμβανεται οτι η ιστορια δεν ειναι σε καμια περιπτωση ένα τεράστιο δικαστηριο. Και επειδη αυτες τις μερες εχω ακουσει πολλακις την μπαρουφα "θα τον κρινει η ιστορια", η ιστορια δεν κρινει κανεναν. Η ιστορια κατασκευαζει.