Επειδή βλέπω ότι το θέμα έχει ξεφύγει και στην ουσία έχει οδηγηθεί σε πολιτική συζήτηση, επαναλαμβάνω το ρεζουμέ της υπόθεσης. Ο Αλαφούζος κατηγορήθηκε ως φοροφυγάς και του καταλογίστηκαν κάποια ποσά. Το δημόσιο, για να διασφαλίσει ότι οι φόροι που καταλόγισε στον Αλαφούζο δε θα κάνουν φτερά προχώρησε σε δέσμευση των καταθέσεων του, ούτως ώστε να μην μπορεί να τις πάρει, να τις μεταβιβάσει εικονικά σε άλλον, να ανοίξει λογαριασμούς στο εξωτερικό κλπ. Αυτή είναι μια συνήθης διαδικασία που εφαρμόζεται σε όλους. Και μάλιστα είπα και το παράδειγμα πιο πάνω ότι αν πχ σε ένα μήνα που θα βγουν τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ δεν τα πληρώσουμε, τότε θα δεσμευτούν και οι δικοί μας λογαριασμοί. Αν έχετε γνωστό τραπεζικό ρωτήστε τον πόσοι λογαριασμοί εταιρειών και φυσικών προσώπων δεσμεύονται καθημερινά για φορολογικές ατασθαλίες.
Ο Αλαφούζος απ την πλευρά του, αν θέλει να σταματήσει τον ντόρο, μπορεί είτε να πληρώσει το ποσό, είτε να μπει σε ρύθμιση πληρώνοντας σε δόσεις, αυτόματα τότε αίρεται η δέσμευση. Επιπλέον, μπορεί κατόπιν να προσφύγει και στα δικαστήρια και να δικαιωθεί, αν νομίζει ότι αδικήθηκε και να απαιτήσει επιστροφή των χρημάτων του. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Τώρα φυσικά, αυτό το σκηνικό αποτελεί βούτυρο στο ψωμί ορισμένων. Οι κυβερνητικοί θα πουν ότι δεν διστάζουμε να τα βάλουμε με έναν καναλάρχη, ο οποίος ταυτόχρονα είναι και πρόεδρος ΠΑΕ, ενώ οι αντιπολιτευτικοί θα μιλήσουν για πολιτικές διώξεις κλπ. Από κοντά και ο ίδιος ο παθών, ο οποίος περιφέρεται ως κλαίουσα Μαγδαληνή και ψάχνει φαντάσματα (είναι δάχτυλος του Μαρινάκη κλπ), αποσκοπώντας φυσικά στο να συσπειρώσει το αντικυβερνητικό ακροατήριο, υπό τον Μητσοτάκη, μιας και οι δημοσιογράφοι του Πορτοσάλτε και Μπογδάνος (που έχουν αναλάβει το promo του Μητσοτάκη) είναι για τον πούτσο καβάλα.
