Θα μπορούσες να Γκουγκλάρεις, ώστε να μην φανεί η Ουρανομήκης Άγνοιά σου. ΕΚΤΟΣ κι αν δηλώνεις ότι γνωρίζεις καλύτερα από το Γάλλο Συνταγματικό Νομοθέτη
Το Πρόσωπο και ο Nόμος. H απαγόρευση της απόκρυψης του προσώπου στον δημόσιο χώρο
Γιώργος Καραβοκύρης, Δικηγόρος, Δ.Ν., Ειδικός Επιστήμονας στο Τμήμα Νομικής Δ.Π.Θ.
«Κανείς δεν μπορεί να εξαιρεθεί, με ειδικές συμβάσεις, από τους νόμους που ενδιαφέρουν τη δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη»[2]
2. Μια νέα δημόσια τάξη σε παλιές βάσεις
Όλοι ανεξαιρέτως οι έγκυροι σχολιαστές της απόφασης του Conseil Constitutionnel, επικεντρώνουν τις αναλύσεις τους στην άμεση νομοθετικά και έμμεση δικαστικά αναγνώριση μιας νέας εκδοχής της δημόσιας τάξης
[28]. Το Conseil d’État είχε με τη γνωμοδότησή του σαφώς προειδοποιήσει το νομοθέτη και τον συνταγματικό δικαστή ότι η αναγωγή του μέτρου της γενικής απαγόρευσης στη δημόσια τάξη θα αποτελούσε μεν την πιο ασφαλή δικαιικά λύση, αλλά θα συνιστούσε μια «ανέκδοτη» σήμανση του συγκεκριμένου όρου
[29]. Και τούτο γιατί η
μοντέρνα γαλλική δημόσια τάξη, η προστασία δηλαδή της ασφάλειας, της υγείας και της κοινωνικής ηρεμίας, η οποία διατράνωνε απερίφραστα την
πολιτισμική ουδετερότητά της, λόγω του ακραιφνώς πολιτικού περιεχομένου του
ρεπουμπλικανικού ιδεώδους της εθελούσιας υποταγής στον αφηρημένο και καθολικό νόμο
[30], παραχωρεί τη θέση της σε μια
αξιακή αντίληψή της
[31].
Σύμφωνα με αυτήν την αλλαγή παραδείγματος, η απόκρυψη του προσώπου δεν θέτει απλώς εμπειρικά σε κίνδυνο την πρακτική συμβίωση των μελών της γαλλικής κοινωνίας. Στην πραγματικότητα, υπονομεύει τα ίδια τα θεωρητικά της θεμέλια, τις βασικές δηλαδή γραμμές της συμφωνίας των υποκειμένων με τον Κυρίαρχό τους και της αναγνώρισης των δικαιωμάτων τους. Όταν δηλαδή κάποιος φέρει το καθολικό πέπλο ή κάτι παρόμοιο, το οποίο εμποδίζει δραστικά την ταυτοποίηση του προσώπου, παρακωλύει ουσιαστικά τη ζωή με τους άλλους, αφού εμμέσως πλην σαφώς δηλώνει ότι δεν επιθυμεί τη ζωή σε κοινωνία αλλά την πιο προκλητική -καθότι επιδεικτική- μοναξιά. Έτσι, είναι λογικά παράδοξο να απολαμβάνει το δικαίωμα της έκφρασης ή γενικότερα της επικοινωνίας με τους άλλους ή ακόμη και το προσωπικό δικαίωμα στην ταυτότητα, διότι έχει απορρίψει προηγουμένως, με τον πλέον εμφατικό και συνάμα αντιφατικό τρόπο, την ίδια την πράξη της επικοινωνίας. Εφόσον η προσωπική του αντίληψη έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την έννοια του προσώπου, η ενέργειά του δεν συνιστά απλή ή σοβαρή διακινδύνευση του πλησίον του, αλλά προκαλεί ανεπανόρθωτη ζημία σε όλο το κοινωνικό σύνολο, γιατί είναι αδύνατο μια έννομη τάξη να αποτελείται από μη πρόσωπα.
Η πρόσφατη απόφαση του Conseil Constitutionnel για την απαγόρευση της απόκρυψης του προσώπου στον δημόσιο χώρο υπονοεί μια σύμφωνη με το νόμο αντίληψη του προσώπου και υπηρετεί μια νέα εκδοχή της δημόσιας τάξης. Παράλληλα, παραπέμπει στις βασικές αρχές του γαλλικού νομοκεντρισμού.
www.constitutionalism.gr
