Friedrich Nietzsche
- Μέλος που άνοιξε το νήμα Nearxos
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 203
- Εμφανίσεις 10K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 4 άτομα (0 μέλη και 4 επισκέπτες)
Χρειάζεται άραγε να προσθέσω ότι σε όλη τη καινή διαθήκη μία μόνο μορφή εμπνέει σεβασμό;
Ο Ρωμαίος ηγεμών Πιλάτος. Να πάρει αυτός μια διαμάχη μεταξύ Εβραίων στα σοβαρά; - Τίποτα δεν μπορεί να τον πείσει για κάτι τέτοιο. Ένας Εβραίος λιγότερος - τι σημασία έχει;
Ο Ρωμαίος ηγεμών Πιλάτος. Να πάρει αυτός μια διαμάχη μεταξύ Εβραίων στα σοβαρά; - Τίποτα δεν μπορεί να τον πείσει για κάτι τέτοιο. Ένας Εβραίος λιγότερος - τι σημασία έχει;
Ήταν πολύ μεγάλος φιλόσοφος ο Νίτσε. Επηρέασε τη σκέψη της εποχής του και τις επόμενες γενιές μέχρι σήμερα. Όμως, για μας τους Έλληνες πρέπει να είναι ιδιαίτερα σεβαστός και αγαπητός. Γιατί ήταν μεγάλος Ελληνολάτρης. Μελέτησε και κατανόησε το αρχαίο ελληνικό πνεύμα όσο πολύ λίγοι άλλοι ξένοι ή και δικοί μας διανοητές.Το έργο του "Η Γέννηση της Τραγωδίας" (η πρώτη μετάφρασή της έγινε από τον Νίκο Καζαντζάκη, που φαίνεται ότι εκτιμούσε τον Νίτσε βαθύτατα)είναι ένα μνημείο βαθιάς κατανόησης του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Αυτό το βιβλίο πρέπει όχι μόνο απλά να διαβάζεται αλλά και να γίεται αντικείμενο μελέτης από κάθε ελληνόπουλο που θέλει να κατανοήσει το αρχαίο ελληνικό πνεύμα.
Η ευγενής περιφρόνηση ενός Ρωμαίου, προ του οποίου συντελείται η θρασύτατη κακοποίηση της λέξεως «αλήθεια», εμπλούτισε την καινή διαθήκη με τη μοναδική φράση που έχει αξία – που συνιστά σύγχρονος την κριτική και την αναίρεσή της: «Τι εστίν αλήθεια!» …
Εκείνο εν τέλει που ξεχωρίζει εμάς δεν είναι το ότι δεν βρίσκουμε κάποιον θεό – ούτε μέσα στην ιστορία, ούτε στη φύση ή πίσω από τη φύση-, αλλά το ότι εκείνο που λατρεύτηκε ως θεός δεν το νιώθουμε ως κάτι «θεϊκό», μα σαν κάτι αξιοθρήνητο, παράλογο και βλαβερό, και όχι απλά σαν σφάλμα, αλλά σαν έγκλημα κατά της ζωής.
........Αλλα που ειναι ''καταδικασμενο''να ασπαστει το ''νεοελληνικο'' πνευμα!!!!!!!!!!!!
Μια θρησκεία σαν τον χριστιανισμό, η οποία βρίσκεται τόσο μακριά από την πραγματικότητα, που γκρεμίζεται ευθύς μόλις το παραμικρό δείγμα πραγματικότητας την αγγίξει, βεβαιότατα και θα είναι θανάσιμος εχθρός της «σοφίας του κόσμου», δηλαδή της επιστήμης.
Ο Παύλος θέλει να καταισχύνει «την σοφία του κόσμου» (τη φιλολογία και την ιατρική, τις δύο μεγάλες αντιπάλους κάθε δεισιδαιμονίας). Εχθροί του είναι οι καλοί φιλόλογοι και γιατροί με την αλεξανδρινή εκπαίδευση – ενάντια σε αυτούς κηρύσει πόλεμο. Στη πραγματικότητα κανένας φιλόλογος, κανένας ιατρός δεν μπορεί να μην είναι συνάμα και αντίχριστος. Διότι ο φιλόλογος μπορεί και βλέπει πίσω από τα «ιερά βιβλία», ο γιατρός πίσω από τον εκφυλισμό του τυπικού χριστιανού. Ο γιατρός θα πει «ανίατος», ο δε φιλόλογος «αερολογίες».
Ο γερο-θεός, όλος «πνεύμα», όλος αρχιεροσύνη, όλος τελειότητα, περιφέρεται στον κήπο του, μόνο που πλήττει. Τι κάνει λοιπόν; Επινοεί τον άνθρωπο, ο άνθρωπος είναι διασκεδαστικός … Όμως ιδού, ο άνθρωπος πλήττει και αυτός. Η θεϊκή ευσπλαχνίαγια τη μοναδική μορφή ένδειας που χαρακτηρίζει κάθε παράδεισο είναι απεριόριστη, αυστοστιγμή δημιουργεί και άλλα ζώα.
Πρώτο θεϊκό σφάλμα: ο άνθρωπος δεν βρήκε τα ζώα διασκεδαστικά. Κυριάρχισε πάνω τους, δεν θέλησε καν να είναι ο ίδιος «ζώο». Μετά ο θεός έπλασε τη γυναίκα. Και πράγματι δόθηκε μεν τέλος σε αυτή τη πλήξη, αλλά είχε και συνέχεια!
«Η γυναίκα είναι από τη φύση της όφις, Εύα [Heva]», κάθε ιερέας το γνωρίζει, «από τη γυναίκα έρχονται όλα τα κακά στο κόσμο», κάθε ιερέας το γνωρίζει αυτό επίσης. «Συνεπώς από αυτήν προέρχεται και η επιστήμη». Από τη γυναίκα γεύτικε για πρώτη φορά ο άνθρωπος του δένδρου της γνώσης.
Τι είχε συμβεί; Θανάσιμος φόβος κυρίευσε το γερο-θεό. Ακόμη και ο άνθρωπος εξελίχθηκε στο πιο μεγάλο σφάλμα Του, δημιούργησε ο θεός έναν αντίπαλο, η επιστήμη γενεί ισοθέους, αν ο άνθρωπος γίνει φιλομαθής, χρεωκόπησαν και οι ιερείς και οι θεοί! Επομένως η επιστήμη είναι το κατ’ εξοχήν απαγορευμένο – το μόνο απαγορευμένο. Η επιστήμη είναι το πρώτο αμάρτημα, η αρχή όλων των αμαρτημάτων, το προπατορικό αμάρτημα: ιδού το ηθικό δίδαγμα, όλη η ηθική.
- «Μη ερεύνα», τα υπόλοιπα έπονται.
Ωστόσο παρά το θανάσιμο φόβο του, ο θεός δεν έχασε την εξυπνάδα του. Πως υπερασπίζει κανείς τον εαυτό του απέναντι στην επιστήμη; Αυτό υπήρξε επί μακρόν το κύριο πρόβλημά του. απάντηση: Να διωχθεί ο άνθρωπος από τον παράδεισο! Η ευτυχία, η αργία γεννούν σκέψεις – όλες οι σκέψεις είναι άσχημες σκέψεις. Να μην σκέπτεται ο άνθρωπος. Και ο «κατ’ουσίαν ιερέας» επινοεί την ένδεια, τον θάνατο, τον θανάσιμο κίνδυνο της εγκυμοσύνης, κάθε είδους συμφοράς, γήρατος, κόπου, την αρρώστια πάνω από όλα – τίποτα άλλο από τεχνάσματα στον αγώνα κατά της επιστήμης! Η ένδεια δεν αφήνει τον άνθρωπο να σκεφτεί … Και παρόλα αυτά! Τι φρίκη! Το οικοδόμημα της γνώσης ορθώνεται ως τα ουράνια, σημαίνοντας το λυκοφώς των θεών – τι να κάνει ο γερο-θεός! Επινοεί το πόλεμο, διχάζει τους λαούς, κάνει τους ανθρώπους να αλληλοκαταστρέφονται (ο πόλεμος ήταν πάντα απαραίτητος στους ιερείς). Ο πόλεμος! Ανάμεσα στ’ άλλα ένας μεγάλος ανατροπέας της επιστήμης. Απίστευτο! Η γνώση, η χειραφέτηση από τον ιερατικό ζυγό, προοδεύει παρά τους πολέμους. Και ο γερο-θεός φτάνει στην τελική του απόφαση: «Ο άνθρωπος έγινε φιλομαθής. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Πρέπει να καταπνιγεί!».
Πρώτο θεϊκό σφάλμα: ο άνθρωπος δεν βρήκε τα ζώα διασκεδαστικά. Κυριάρχισε πάνω τους, δεν θέλησε καν να είναι ο ίδιος «ζώο». Μετά ο θεός έπλασε τη γυναίκα. Και πράγματι δόθηκε μεν τέλος σε αυτή τη πλήξη, αλλά είχε και συνέχεια!
«Η γυναίκα είναι από τη φύση της όφις, Εύα [Heva]», κάθε ιερέας το γνωρίζει, «από τη γυναίκα έρχονται όλα τα κακά στο κόσμο», κάθε ιερέας το γνωρίζει αυτό επίσης. «Συνεπώς από αυτήν προέρχεται και η επιστήμη». Από τη γυναίκα γεύτικε για πρώτη φορά ο άνθρωπος του δένδρου της γνώσης.
Τι είχε συμβεί; Θανάσιμος φόβος κυρίευσε το γερο-θεό. Ακόμη και ο άνθρωπος εξελίχθηκε στο πιο μεγάλο σφάλμα Του, δημιούργησε ο θεός έναν αντίπαλο, η επιστήμη γενεί ισοθέους, αν ο άνθρωπος γίνει φιλομαθής, χρεωκόπησαν και οι ιερείς και οι θεοί! Επομένως η επιστήμη είναι το κατ’ εξοχήν απαγορευμένο – το μόνο απαγορευμένο. Η επιστήμη είναι το πρώτο αμάρτημα, η αρχή όλων των αμαρτημάτων, το προπατορικό αμάρτημα: ιδού το ηθικό δίδαγμα, όλη η ηθική.
- «Μη ερεύνα», τα υπόλοιπα έπονται.
Ωστόσο παρά το θανάσιμο φόβο του, ο θεός δεν έχασε την εξυπνάδα του. Πως υπερασπίζει κανείς τον εαυτό του απέναντι στην επιστήμη; Αυτό υπήρξε επί μακρόν το κύριο πρόβλημά του. απάντηση: Να διωχθεί ο άνθρωπος από τον παράδεισο! Η ευτυχία, η αργία γεννούν σκέψεις – όλες οι σκέψεις είναι άσχημες σκέψεις. Να μην σκέπτεται ο άνθρωπος. Και ο «κατ’ουσίαν ιερέας» επινοεί την ένδεια, τον θάνατο, τον θανάσιμο κίνδυνο της εγκυμοσύνης, κάθε είδους συμφοράς, γήρατος, κόπου, την αρρώστια πάνω από όλα – τίποτα άλλο από τεχνάσματα στον αγώνα κατά της επιστήμης! Η ένδεια δεν αφήνει τον άνθρωπο να σκεφτεί … Και παρόλα αυτά! Τι φρίκη! Το οικοδόμημα της γνώσης ορθώνεται ως τα ουράνια, σημαίνοντας το λυκοφώς των θεών – τι να κάνει ο γερο-θεός! Επινοεί το πόλεμο, διχάζει τους λαούς, κάνει τους ανθρώπους να αλληλοκαταστρέφονται (ο πόλεμος ήταν πάντα απαραίτητος στους ιερείς). Ο πόλεμος! Ανάμεσα στ’ άλλα ένας μεγάλος ανατροπέας της επιστήμης. Απίστευτο! Η γνώση, η χειραφέτηση από τον ιερατικό ζυγό, προοδεύει παρά τους πολέμους. Και ο γερο-θεός φτάνει στην τελική του απόφαση: «Ο άνθρωπος έγινε φιλομαθής. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Πρέπει να καταπνιγεί!».
Έγινα κατανοητός. Η αρχή της βίβλου περιέχει όλη τη ψυχολογία του ιερέα. Έναν μονάχα κίνδυνο γνωρίζει ο ιερέας: την επιστήμη – την ορθή κατανόηση αιτίου και αποτελέσματος. Αλλά η επιστήμη ευδοκιμεί μόνο υπό ευνοϊκές συνθήκες, χρειάζεται χρόνος, χρειάζεται περίσσεια νοητικών λειτουργιών κανείς για να «γνωρίσει». «Επομένως πρέπει να κάνουμε τον άνθρωπο δυστυχή!» - αυτή υπήρξε ανέκαθεν η λογική των ιερέων. Και δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε τι ακριβώς προέκυψε παρευθύς στον κόσμο, σύμφωνα με τη λογική αυτή: «η αμαρτία» … Η ιδέα της «ενοχής» και της «τιμωρίας», όπως και ολόκληρη η «ηθική τάξη του κόσμου», επινοήθηκαν για να αναχαιτίσουν την επιστήμη - για να μην επιτρέψουν την απεξάρτηση του ανθρώπου από τον ιερέα. Να μην κοιτάζει ο άνθρωπος γύρω του, να κοιτάζει μέσα του, να μην κοιτάζει με σκέψη και φρόνηση, σαν μαθητευόμενος, στην καρδιά των πραγμάτων – να μην κοιτά ει δυνατόν καθόλου: να υποφέρει … Και να υποφέρει έτσι ώστε να έχει την ανάγκη του ιερέα.
Παρατήστε μας με τους γιατρούς σας!
Η ανθρωπότητα χρειάζεται έναν σωτήρα!
Όταν οι φυσικές συνέπειες μιας πράξης δεν είναι πλέον «φυσικές» αλλά δήθεν επενέργειες πλασμάτων της δεισιδαιμονίας (του «θεού», των «πνευμάτων», των «ψυχών»), όταν θεωρούνται απλώς «ηθικές» συνέπειες (ανταμοιβή, τιμωρία, παραίνεση, μέσος παιδαγωγικό), τότε κάθε προϋπόθεση για γνώση καταστρέφεται – τότε διαπράττεται το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Η αμαρτία το ξαναλέω, τούτη η αυτοβεβήλωση του ανθρώπου par excellence, επινοήθηκε για να καταστήσει ανέφικτη την επιστήμη, την πνευματική καλλιέργεια και κάθε ανθρώπινη εξύψωση και ευγένεια. Ο ιερέας κυριαρχεί μέσα από την επινόηση της αμαρτίας.
Το να υπηρετεί κανείς την αλήθεια είναι η πιο σκληρή υπηρεσία. Διότι σημαίνει επιτέλους εντιμότητα στα πνευματικά πράγματα. Σημαίνει να είναι κανείς άτεκτος με τη καρδιά του, να περιφρονεί τα «όμορφα συναισθήματα», να κάνει ζήτημα συνείδησης το κάθε Ναι και κάθε Όχι του !
Επισκέπτης
Ο Νίτσε ούτε ερωμένην είχε, ούτε εις τα πορνεία πήγαινε. Τα έργα του αντανακλούν πλήρως αυτήν την πραγματικότητα.
Η εξάπλωση της αρρώστιας είναι ο αληθινός σκοπός που κρύβεται πίσω από όλο το σύστημα των «θεραπευτικών» διαδικασιών της εκκλησίας. Και η ίδια η εκκλησία δεν έχει άραγε ως ύψιστο ιδεώδες το φρενοκομείο; Να γίνει όλη η γη ένα άσυλο φρενοβλαβών;
