Γνωρίζουμε σήμερα, η συνείδησή μας γνωρίζει τι αξίζουν, αλήθεια όλες αυτές οι ολέθριες επινοήσεις των ιερέων και της εκκλησίας, σε τι χρησιμεύουν αυτές οι επινοήσεις που οδήγησαν την ανθρωπότητα σε μία τέτοια αυτολεηλάτηση, που ναυτία προκαλεί και η θέα τους μονάχα - οι έννοιες «επέκεινα», «δευτέρα παρουσία», «αθανασία της ψυχής», όπως και η «ψυχή» είναι όργανα μαρτυρίου, είναι συστήματα απάνθρωπα, δυνάμει των οποίων ο ιερέας κατέστη – και παραμένει – κύριος. Όλοι το γνωρίζουν αυτό, και παρά ταύτα όλα μένουν απαράλλακτα. Που πήγε λοιπόν το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμού, όταν οι ίδιοι οι πολιτικοί μας, ένα κατά τα άλλα αδίστακτο είδος ανθρώπου, αντίχριστοι σε όλες τους τις πράξεις, αυτοαποκαλούνται ακόμα χριστιανοί και εκκλησιάζονται;
Ένας νεαρός ηγεμόνας επικεφαλής των στρατευμάτων του, λαμπρότατη έκφραση του εγωισμού και της επάρσεως του λαού του – αλλά χωρίς ντροπή ομολογεί χριστιανός !
Ένας νεαρός ηγεμόνας επικεφαλής των στρατευμάτων του, λαμπρότατη έκφραση του εγωισμού και της επάρσεως του λαού του – αλλά χωρίς ντροπή ομολογεί χριστιανός !