Φαντάσματα-Στοιχειωμένα σπίτια-ιστορίες τρόμου!

[Κώστας Λαδάκης]

oχι με επισκεφθηκε η μ ο΄'ι ρα ενα πνευμα που ερχεται κατα τη διαρκεια του υπνου. ειναι σαν σκια σε ακινητοποιει και δεν μπορεις ουτε να κινηθεις ουτε να μιλησεις .εισαι σε ακινησια.

Αυτο λέγεται στάδιο REM ύπνου .Είναι το στάδιο που βλέπεις όνειρα ,και ο μυϊκός τόνος είναι πολυ ελαττωμένος .Γι'αυτό νοιώθεις ότι έχεις "ακινητοποιηθεί " .Πρόσεξε όμως ,αν νοιώθεις δύσπνοια ,είναι πιθανό να πάσχεις από μια κατάσταση ,από την οποία πάσχουν ,σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ,το 15% των ενηλίκων ,που ονομάζεται
"υπνική άπνοια ".
Το πρωϊ ξυπνάς ξεκούραστη ?

Όταν είσαι ξύπνια ,είχες ποτέ σου τέτοιου είδους εμπειρία ?

 

[Κώστας Λαδάκης]

Αυτο ειναι που λεμε χορευοντας με το φαντασμα!

Ο Λαζόπουλος είναι αυτός δεξιά ?

 

Ο Λαζόπουλος είναι αυτός δεξιά ?

Κι εγω αυτο ειπα στην αρχη απο μεσα μου! 

 

Κάτι συνηθισμένο:
Πολλές φορές συμβαίνει σε ανθρώπους που βρίσκονται σε τέτοιες περιοχές, να ακούσουν κάποιον να τους καλεί από πίσω. Αν κάτι τέτοιο συμβεί και σε σένα, μην γυρίσεις, ακόμα κι αν η φωνή είναι οικεία. Αν πιστεύεις ότι γνωρίζεις αυτόν που σε καλεί, χωρίς να γυρίσεις ζήτα του να έρθει μπροστά σου χρησιμοποιώντας το όνομά του (π.χ. «Γιώργο, αν είσαι εσύ, έλα μπροστά μου»). Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρεις το όνομα, γιατί μια «γενική» πρόσκληση περιλαμβάνει και το τυχόν πνεύμα. Κολπάκια του είδους «έλα ρε φίλε, εγώ είμαι!» μην σε πτοήσουν… φύλαγε τα ρούχα σου όπως λέει και ο σοφός λαός. Αν η φωνή επιμένει, ξεκίνα να μουρμουρίζεις κάποια προσευχή και -αν είσαι καπνιστής- άναψε ένα τσιγάρο ή τον αναπτήρα ή οτιδήποτε με φλόγα. Καλό είναι επίσης, άμα γνωρίζεις ότι θα βρεθείς σε τέτοιες τοποθεσίες νύχτα, να έχεις πάνω σου ένα κομμάτι ψωμί, μιας και ο άρτος είναι από τα αγαπημένα φαγώσιμα των πνευμάτων και των αερικών, και έτσι, σε περίπτωση ανάγκης, μπορείς να το πετάξεις και να τα απασχολήσεις για λίγο μέχρι να προλάβεις να απομακρυνθείς, ή να το ανταλλάξεις για να σε αφήσουν ήσυχο. Το ίδιο ισχύει και για οτιδήποτε περιέχει ζάχαρη, αλλά η ζάχαρη ενδιαφέρει μόνο τα αερικά. Όχι ότι τα πνεύματα και τα αερικά έχουν ανάγκη από τροφή, αλλά τον λόγο θα τον εξηγήσουμε και αυτόν σε άλλη ενότητα.

 

[apolyto_arseniko]

Κάτι συνηθισμένο:
Καλό είναι επίσης, άμα γνωρίζεις ότι θα βρεθείς σε τέτοιες τοποθεσίες νύχτα, να έχεις πάνω σου ένα κομμάτι ψωμί, μιας και ο άρτος είναι από τα αγαπημένα φαγώσιμα των πνευμάτων και των αερικών, και έτσι, σε περίπτωση ανάγκης, μπορείς να το πετάξεις και να τα απασχολήσεις για λίγο μέχρι να προλάβεις να απομακρυνθείς

αυτο δεν ειναι πνευμα τυπε
ειναι κοπροσκυλο που πειναει

 

[apolyto_arseniko]

 

αυτο δεν ειναι πνευμα τυπε
ειναι κοπροσκυλο που πειναει

χ0α0χα0χα0 καπως ετσι τυπε! 

 

[dimis74]

Κάτι συνηθισμένο:
Πολλές φορές συμβαίνει σε ανθρώπους που βρίσκονται σε τέτοιες περιοχές, να ακούσουν κάποιον να τους καλεί από πίσω. Αν κάτι τέτοιο συμβεί και σε σένα, μην γυρίσεις, ακόμα κι αν η φωνή είναι οικεία. Αν πιστεύεις ότι γνωρίζεις αυτόν που σε καλεί, χωρίς να γυρίσεις ζήτα του να έρθει μπροστά σου χρησιμοποιώντας το όνομά του (π.χ. «Γιώργο, αν είσαι εσύ, έλα μπροστά μου»). Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρεις το όνομα, γιατί μια «γενική» πρόσκληση περιλαμβάνει και το τυχόν πνεύμα. Κολπάκια του είδους «έλα ρε φίλε, εγώ είμαι!» μην σε πτοήσουν… φύλαγε τα ρούχα σου όπως λέει και ο σοφός λαός. Αν η φωνή επιμένει, ξεκίνα να μουρμουρίζεις κάποια προσευχή και -αν είσαι καπνιστής- άναψε ένα τσιγάρο ή τον αναπτήρα ή οτιδήποτε με φλόγα. Καλό είναι επίσης, άμα γνωρίζεις ότι θα βρεθείς σε τέτοιες τοποθεσίες νύχτα, να έχεις πάνω σου ένα κομμάτι ψωμί, μιας και ο άρτος είναι από τα αγαπημένα φαγώσιμα των πνευμάτων και των αερικών, και έτσι, σε περίπτωση ανάγκης, μπορείς να το πετάξεις και να τα απασχολήσεις για λίγο μέχρι να προλάβεις να απομακρυνθείς, ή να το ανταλλάξεις για να σε αφήσουν ήσυχο. Το ίδιο ισχύει και για οτιδήποτε περιέχει ζάχαρη, αλλά η ζάχαρη ενδιαφέρει μόνο τα αερικά. Όχι ότι τα πνεύματα και τα αερικά έχουν ανάγκη από τροφή, αλλά τον λόγο θα τον εξηγήσουμε και αυτόν σε άλλη ενότητα.

γιατί αν γυρίσεις τι θα γίνει;

 

[lustforlife]

γιατί αν γυρίσεις τι θα γίνει;

θα κουτουλησεις σε καμια κολωνα...

 

[apolyto_arseniko]

Κάτι συνηθισμένο:
Πολλές φορές συμβαίνει σε ανθρώπους που βρίσκονται σε τέτοιες περιοχές, να ακούσουν κάποιον να τους καλεί από πίσω. Αν κάτι τέτοιο συμβεί και σε σένα, μην γυρίσεις, ακόμα κι αν η φωνή είναι οικεία. Αν πιστεύεις ότι γνωρίζεις αυτόν που σε καλεί, χωρίς να γυρίσεις ζήτα του να έρθει μπροστά σου χρησιμοποιώντας το όνομά του (π.χ. «Γιώργο, αν είσαι εσύ, έλα μπροστά μου»).

γιατί αν γυρίσεις τι θα γίνει;

θα δεις αυτον τυπε :S

 

Ο Χριστός και οι νεκροί

Όταν ο Χριστός πέθανε πάνω στο σταυρό, η ανθρώπινη ψυχή Του μεταφέρθηκε στον τόπο των νεκρών (στα ελληνικά «Άδης», στα κινέζικα δεν ξέρω πώς είναι το όνομά του), όπου μίλησε στους νεκρούς, όπως είχε κάνει και στους ζωντανούς (δες γι’ αυτό την ορθόδοξη εικόνα «Εις Άδου κάθοδος», αλλά και τη μαρτυρία του μεγάλου και αγίου αποστόλου Πέτρου, μαθητή του Χριστού, στην πρώτη επιστολή του, που βρίσκεται μέσα στην Καινή Διαθήκη, κεφ. 3, στίχοι 19-20). Τότε πήρε τις ψυχές των νεκρών από τον Άδη και τις έφερε στον τόπο όπου πηγαίνουν οι ψυχές τώρα, τόπο που τον ονομάζουμε «ουρανό». Εκεί οι ψυχές των προ Χριστού νεκρών και οι ψυχές των ανθρώπων που έζησαν μετά το Χριστό, μαζί, περιμένουν την ανάσταση, για να ζήσουν στη βασιλεία του Θεού παίρνοντας πάλι τα σώματά τους, αλλά ως αθάνατα και φωτεινά πλέον σώματα.
Οι άνθρωποι που έζησαν σ’ αυτό τον κόσμο έχοντας προχωρήσει προς το Χριστό με καθαρή καρδιά, στον ουρανό, τον τόπο των ψυχών, προγεύονται την απερίγραπτη ευτυχία που προκαλεί η σχέση με το Χριστό, η θέα του ουράνιου κάλλους Του και του άκτιστου Φωτός Του. Η ευτυχία αυτή είναι ανάλογη με την καλοσύνη τους και θα ολοκληρωθεί μετά την ανάσταση όλων των ανθρώπων. Την ονομάζουμε «παράδεισο».
Αντίθετα, εκείνοι που έζησαν σ’ αυτό τον κόσμο περιορίζοντας την αγάπη τους στον εγωιστικό εαυτό τους, στον ουρανό προγεύονται την οδύνη που προκαλεί η σχέση με το Χριστό (τον οποίο δεν αγαπούν), η θέα του ουράνιου κάλλους Του και του άκτιστου Φωτός Του. Η οδύνη αυτή είναι ανάλογη με την παραμόρφωση που έχει προκαλέσει ο εγωισμός τους και θα ολοκληρωθεί μετά την ανάσταση όλων των ανθρώπων. Την ονομάζουμε «κόλαση».
Μια αναφορά στην ανάσταση και την τελική κατάσταση, στην οποία θα ζουν όλοι οι άνθρωποι, όλων των λαών και των εποχών, αλλά και όλων των θρησκειών, βρίσκουμε στα λόγια του ίδιου του Χριστού, στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφ. 25, 31-46. Την περιγραφή αυτή πρέπει να την κατανοήσουμε μέσα στα πλαίσια της αγάπης του Θεού προς όλους τους ανθρώπους και προς όλα τα πλάσματα. Ο Θεός δεν «στέλνει στην κόλαση» τους αμετανόητους αμαρτωλούς, αλλά η ίδια η κατάσταση της ψυχής τους είναι η κόλαση. Η κατάσταση, που δεν τους επιτρέπει να γευτούν την απερίγραπτη ευτυχία του παραδείσου.

 

[dimis74]

θα δεις αυτον τυπε :S

AMAN!!!

 

Ξερει κανεις κατι για το σπιτι στον Πειραια στην Καστελλα?

 

[apolyto_arseniko]

 

x0a0xa0x0a0xa0xa0! 

 

[KATASKOPOS]

Ο Χριστός και οι νεκροί

Όταν ο Χριστός πέθανε πάνω στο σταυρό, η ανθρώπινη ψυχή Του μεταφέρθηκε στον τόπο των νεκρών (στα ελληνικά «Άδης», στα κινέζικα δεν ξέρω πώς είναι το όνομά του), όπου μίλησε στους νεκρούς, όπως είχε κάνει και στους ζωντανούς (δες γι’ αυτό την ορθόδοξη εικόνα «Εις Άδου κάθοδος», αλλά και τη μαρτυρία του μεγάλου και αγίου αποστόλου Πέτρου, μαθητή του Χριστού, στην πρώτη επιστολή του, που βρίσκεται μέσα στην Καινή Διαθήκη, κεφ. 3, στίχοι 19-20). Τότε πήρε τις ψυχές των νεκρών από τον Άδη και τις έφερε στον τόπο όπου πηγαίνουν οι ψυχές τώρα, τόπο που τον ονομάζουμε «ουρανό». Εκεί οι ψυχές των προ Χριστού νεκρών και οι ψυχές των ανθρώπων που έζησαν μετά το Χριστό, μαζί, περιμένουν την ανάσταση, για να ζήσουν στη βασιλεία του Θεού παίρνοντας πάλι τα σώματά τους, αλλά ως αθάνατα και φωτεινά πλέον σώματα.
Οι άνθρωποι που έζησαν σ’ αυτό τον κόσμο έχοντας προχωρήσει προς το Χριστό με καθαρή καρδιά, στον ουρανό, τον τόπο των ψυχών, προγεύονται την απερίγραπτη ευτυχία που προκαλεί η σχέση με το Χριστό, η θέα του ουράνιου κάλλους Του και του άκτιστου Φωτός Του. Η ευτυχία αυτή είναι ανάλογη με την καλοσύνη τους και θα ολοκληρωθεί μετά την ανάσταση όλων των ανθρώπων. Την ονομάζουμε «παράδεισο».
Αντίθετα, εκείνοι που έζησαν σ’ αυτό τον κόσμο περιορίζοντας την αγάπη τους στον εγωιστικό εαυτό τους, στον ουρανό προγεύονται την οδύνη που προκαλεί η σχέση με το Χριστό (τον οποίο δεν αγαπούν), η θέα του ουράνιου κάλλους Του και του άκτιστου Φωτός Του. Η οδύνη αυτή είναι ανάλογη με την παραμόρφωση που έχει προκαλέσει ο εγωισμός τους και θα ολοκληρωθεί μετά την ανάσταση όλων των ανθρώπων. Την ονομάζουμε «κόλαση».
Μια αναφορά στην ανάσταση και την τελική κατάσταση, στην οποία θα ζουν όλοι οι άνθρωποι, όλων των λαών και των εποχών, αλλά και όλων των θρησκειών, βρίσκουμε στα λόγια του ίδιου του Χριστού, στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφ. 25, 31-46. Την περιγραφή αυτή πρέπει να την κατανοήσουμε μέσα στα πλαίσια της αγάπης του Θεού προς όλους τους ανθρώπους και προς όλα τα πλάσματα. Ο Θεός δεν «στέλνει στην κόλαση» τους αμετανόητους αμαρτωλούς, αλλά η ίδια η κατάσταση της ψυχής τους είναι η κόλαση. Η κατάσταση, που δεν τους επιτρέπει να γευτούν την απερίγραπτη ευτυχία του παραδείσου.

lebron Σωστά τα λες. Συμφωνώ.

 

[apolyto_arseniko]

Αντίθετα, εκείνοι που έζησαν σ’ αυτό τον κόσμο περιορίζοντας την αγάπη τους στον εγωιστικό εαυτό τους, στον ουρανό προγεύονται την οδύνη που προκαλεί η σχέση με το Χριστό (τον οποίο δεν αγαπούν), η θέα του ουράνιου κάλλους Του και του άκτιστου Φωτός Του. Η οδύνη αυτή είναι ανάλογη με την παραμόρφωση που έχει προκαλέσει ο εγωισμός τους και θα ολοκληρωθεί μετά την ανάσταση όλων των ανθρώπων. Την ονομάζουμε «κόλαση».
Ο Θεός δεν «στέλνει στην κόλαση» τους αμετανόητους αμαρτωλούς, αλλά η ίδια η κατάσταση της ψυχής τους είναι η κόλαση. Η κατάσταση, που δεν τους επιτρέπει να γευτούν την απερίγραπτη ευτυχία του παραδείσου.

 

Ηταν βράδυ.Κοντά στο σπίτι μου υπάρχει ένα τεράστιο πάρκο και τις καλοκαιρινές βραδιές πολλά παιδιά μαζεύονται εκεί και καθονται.Ετσι λοιπόν ενα βραδυ σαν ολα τ αλλα,μη με ρωτησετε ώρα ηταν σιγουρα μετα τις 9 είχε νυχτώσει μα την ακριβή ώρα δε μπορώ να την γνωρίζω γιατι πολύ απλά δεν ήμουν εκεί μια παρέα σαν όλες τις αλλες είχε καθησει κάπως πιο απόμερα απο τις υπόλοιπες.Ηταν η παρέα της κολλητής μου. Διπλα απο το παγκάκι τους υπηρχε μονο μια λαμπα αλλα απο εκεινο το σημείο και προς τά πάνω το μονο που έβλεπες ήταν δεντρα και σκοτάδι.Εκει λοιπον συνέβη κάτι το ανεξήγητο.Τα παιδιά της παρέας εκείνης ορκίζονται οτι μια λευκή φιγούρα ξεπρόβαλε αργά καπου αναμεσα στα δέντρα.Αρχισαν να φοβουνται και έτσι έφυγαν αμεσσως μα η ιγουρα εμεινε εκει αποκοσμη και αχνή οπως μου περιέγραψαν.Φυσικα δε φανταζομαι να με εχετε για ανθρωπο που δεν ειναι περιεργος.Εμαθα οσα μπορουσα για το παρκο.Και το σημαντικο ειναι οτι ηταν καποτε φυλάκειο...Πηγα σ εκεινο το σημειο παροτι ηταν σκοτεινα μα τιποτα.Οποτε μαλλον ολα αυτα ηταν ενα γλυκο παραμυθακι η το φαντασμα δε με συμπάθησε. Παντως ηταν διασκεδαστικο δε μπορω να πώ..

 

>

 

Ποιος ψηνεται να παμε να εξερευνισουμε 1 κωλοσπιτο στο Γκαζι?.....