Αυτό δε σημαίνει ότι έμαθες, αυτό σημαίνει ότι «γλυτωσες». Μα αυτό είπα... για να μάθεις, πρέπει να πονέσεις και να ζήσεις τις σχέσεις, η μόνιμη επαφή καθημερινά με το άλλο φύλο σε όλα μέσα στη μέρα σου είναι που σε κάνει να μάθεις. Εσυ λες «δεν έγινα σοφός», σωστο, και «δεν έγινα άγριο θηρίο», και πάλι σωστο, γιατί θεώρησες ότι δρν μπορείς να ανταπεξέλθεις ψυχολογικά σε ότι συνεπάγεται μια σχέση. Ή είχες μια που ήταν γαμησετα, πληγώθηκες, τόσο που αποφάσισες να κλείσεις πόρτες για να προστατευτείς. Και πάλι σεβαστό. Και εκεί έρχεται ο αγοραίος έρωτας, σου δίνει στο πιάτο τα βασικά (δλδ σεξ, ντοπαμίνη, λίγο μπλαμπλα, μηδέν έννοιες, μηδέν συναισθημα επίσης, τουλάχιστον αμοιβαίο), και λες «εδώ είμαστε». Σωστό και πάλι. Μα ο άνθρωπος δημιουργεί φράχτες ασφαλείας σε όλη του τη ζωη. Αυτό άλλωστε είναι και η κατάθλιψη. Δε βγαίνει πχ ο άλλος απ το σπίτι, γιατί; Γιατί μέσα αισθάνεται ασφαλής. Μέχρι που δεν αισθάνεται ούτε εκεί, και κλείνεται πχ στο δωμάτιο μόνο. Μέχρι που σκάει και εκεί, και και και...