ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
1) Στις 11:31 πήρα τηλέφωνο την τσατσά στο σπίτι. Η τηλεδιάσκεψη κράτησε 3 λεπτά και 22 δευτερόλεπτα. Αξίζει να αναφερθεί ότι η συμπεριφορά της, μου θύμισε ένα άρθρο του Κώστα Λεφάκη για τον κρόνο στο σκορπιό.
2) Στις 12:41, καθώς επέστρεφα από τη θάλασσα με το λεωφορείο Ε22, κάθισα δίπλα σε μια 70άχρονη καβλιάρα χήρα. Πολύ σύντομα, ακολούθησε γνωριμία. Η κυρία ήταν αρκετά ευγενική (δεν έκανε καμία αστεία γκριμάτσα). Το μοναδικό εμπόδιο στην επικοινωνία μας, ήταν ο θόρυβος του οχήματος.
Θέματα συζήτησης: Life style in the UK, ανεργία των νέων, ιαματικά νερά της λίμνης βουλιαγμένης, πορείες στο κέντρο της Αθήνας, κτλ.
3) Στις 17:51 έφυγα από το σπίτι για μπουρδελότσαρκα, με σκοπό να πάρω το πρόγραμμα "Μαλακία με την τσατσά" σε λογική τιμή. Δυστυχώς όμως, ήμουν άτυχος. Το στουντέλο της οδού Δροσοπούλου 95 (όπου εργαζόταν η κυρία Βίκυ) ήταν κλειστό και επιπλέον δε μου κάθισε καμία α-καπέλο τσατσά (έκανα 3 προσπάθειες, αλλά δεν πέτυχε καμία). Έτσι λοιπόν, κατέληξα στο μπουρδελάκι της οδού Αχαρνών 85, όπου εργαζόταν ένα μιλφοπούτανο (για να φύγουν τα χοντρά). Παρόλο που η εκσπερμάτωση ήταν επιτυχής και η κοπέλα αρκετά καλή στη συμπεριφορά (δε θυμάμαι το όνομά της), φεύγοντας αισθάνθηκα ένα τεράστιο κενό μέσα μου.
1) Στις 11:31 πήρα τηλέφωνο την τσατσά στο σπίτι. Η τηλεδιάσκεψη κράτησε 3 λεπτά και 22 δευτερόλεπτα. Αξίζει να αναφερθεί ότι η συμπεριφορά της, μου θύμισε ένα άρθρο του Κώστα Λεφάκη για τον κρόνο στο σκορπιό.
2) Στις 12:41, καθώς επέστρεφα από τη θάλασσα με το λεωφορείο Ε22, κάθισα δίπλα σε μια 70άχρονη καβλιάρα χήρα. Πολύ σύντομα, ακολούθησε γνωριμία. Η κυρία ήταν αρκετά ευγενική (δεν έκανε καμία αστεία γκριμάτσα). Το μοναδικό εμπόδιο στην επικοινωνία μας, ήταν ο θόρυβος του οχήματος.
Θέματα συζήτησης: Life style in the UK, ανεργία των νέων, ιαματικά νερά της λίμνης βουλιαγμένης, πορείες στο κέντρο της Αθήνας, κτλ.
3) Στις 17:51 έφυγα από το σπίτι για μπουρδελότσαρκα, με σκοπό να πάρω το πρόγραμμα "Μαλακία με την τσατσά" σε λογική τιμή. Δυστυχώς όμως, ήμουν άτυχος. Το στουντέλο της οδού Δροσοπούλου 95 (όπου εργαζόταν η κυρία Βίκυ) ήταν κλειστό και επιπλέον δε μου κάθισε καμία α-καπέλο τσατσά (έκανα 3 προσπάθειες, αλλά δεν πέτυχε καμία). Έτσι λοιπόν, κατέληξα στο μπουρδελάκι της οδού Αχαρνών 85, όπου εργαζόταν ένα μιλφοπούτανο (για να φύγουν τα χοντρά). Παρόλο που η εκσπερμάτωση ήταν επιτυχής και η κοπέλα αρκετά καλή στη συμπεριφορά (δε θυμάμαι το όνομά της), φεύγοντας αισθάνθηκα ένα τεράστιο κενό μέσα μου.