Και τώρα θα γράψω κριτική για τη στουντιότσαρκα της 16ης Σεπτεμβρίου.
A) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟΤΣΑΡΚΑΣ
Στις 16/09/2013 ώρα 10:42 ξεκίνησα από το σπίτι μου με προορισμό το στούντιο της οδού Βριλησσού 36, κουβαλώντας όπως πάντα, την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα. Στη γωνία των οδών Κασταλίας και Κυψέλης (ώρα 10:48) πήρα τηλέφωνο την τσατσά. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:
ΤΣΑΤΣΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Ψυχουλίτσα μου ...
ΤΣΑΤΣΑ (μιλώντας με τόνο, σα να απευθύνεται σε τρόφιμο στο Δαφνί): Γειά σου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε πήρα να σε ενημερώσω ότι έρχομαι προς τα εκεί.
ΤΣΑΤΣΑ: Εντάξει παιδί μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Θα τα πούμε.
ΤΣΑΤΣΑ: (έκλεισε το τηλέφωνο).
Μετά την παραπάνω τηλεδιάσκεψη με την αρκούδα, διέσχισα τις οδούς Κυψέλης και Σκύρου. Περπατώντας κατά μήκος της οδού Σκύρου, ανακάλυψα ένα παντοπωλείο. Σε αυτό το σημείο έκανα στάση και αγόρασα μια χρονοκάρτα του ΟΤΕ των 6 ευρώ, για να μπορεί να με παίρνει η τσατσά τηλέφωνο στην Αγγλία.
Στη συνέχεια, κατευθύνθηκα προς την Ευελπίδων. Η ψυχική μου κατάσταση δεν ήταν καθόλου καλή. Τα μάτια μου ήταν δακρυσμένα και είχα αφόρητη ταχυπαλμία. Αισθανόμουν αγχωμένος, στενοχωρημένος και μια γενικότερη πικρία μέσα μου. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα, να γλιστρήσω και να φάω τούμπα σε κάτι σκαλιά. Σε αυτό το σημείο οφείλω να αναγνωρίσω ότι η Παναγίτσα έκανε το θαύμα της. Αν εξαιρέσουμε έναν μικρό πόνο στις κλειδώσεις, δε χτύπησα πουθενά. Αμέσως σηκώθηκα, έριξα μερικά μπινελίκια και συνέχισα την πορεία μου. Στις 11:09 πήρα το 224 από τη στάση "Δικαστήρια" και στις 11:16 κατέβηκα στη 2η στάση της Βριλησσού και έκλεισα το κινητό μου.