Ερωτική Ατζέντα Του ΤΑΚΜΑΝ,του γυπα τα 9μερα,τσαρκες,Κα ΝΙκη κτλ

[ΤΑΚΜΑΝ]

Στις 19:40 βγήκα από το σπίτι, για να πάρω νερά από το εβγατζίδικο της Πολωνής. Στις 19:42 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Τάκης είμαι. Σε πήρα να σε ρωτήσω, αν τελικά θα έχεις ρεπό αύριο για να βρεθούμε.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δυστυχώς αγάπη μου είσαι άτυχος. Δεν έχω ρεπό αύριο. Σίγουρα όμως, θα έχω ρεπό την Πέμπτη. Αν θες, το κλείνουμε και από τώρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Ωραία. Θα τα πούμε από κοντά την Πέμπτη. Για να το σιγουρέψω όμως, θα σε πάρω και ένα τηλέφωνο την Τρίτη το απόγευμα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Να με πάρεις όποτε θες.
ΤΑΚΜΑΝ: Ελπίζω την Πέμπτη να πάνε όλα καλά. Θέλω πάρα πολύ να βρεθούμε σπίτι σου, να τα πούμε με την ησυχία μας. Ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπάω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Και εγώ γλυκέ μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε. Να σαι καλά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Τα λέμε. Έλα γεια.
ΤΑΚΜΑΝ: Γεια.

Είναι γεγονός ότι στενοχωρήθηκα. Ήμουν ψυχολογικά προετοιμασμένος ότι την Κυριακή θα πήγαινα στο σπίτι της Σταυρούλας για extra μπαλαμούτιασμα και κουβεντούλα. «Αχ Παναγίτσα μου. Ελπίζω την Πέμπτη να μπορέσω να τη δω. Σε παρακαλώ πάρα πολύ. Την αγαπάω με όλη μου την καρδούλα. Να στέκεσαι δίπλα της και να την έχεις καλά».
Η Κυριακή δεν ξεκίνησε καλά. Ξύπνησα με πονόλαιμο, συνάχι και βήχα. Είχα κολλήσει προφανώς ίωση από το London Underground. Η ξενόφερτη ίωση σε συνδυασμό με το τσουχτερό κρύο των ημερών έριξαν μια γροθιά στην ψυχολογία μου. Ήρθα στην Ελλάδα για 16 μέρες για να γιορτάσω την επιτυχία μου και δεν μου πάει τίποτα καλά. Καιρός: Χάλια, Υγεία: Χάλια, Αισθηματικά: Σκατά. Αχ Παναγιά μου, δεν αντέχω άλλο.

Αύριο τα υπόλοιπα. Στις 09:15 θα πάω στη London Road στα Agencies για να βρω accommodation.

 

[ΤΑΚΜΑΝ]

τακουλη η κυρα νικη κρατιεται καλα?λεει?ποσο ειναι?τι εγινε τελικα?την καταβρεξες η ακομα?

Η κυρία Νίκη είναι 81 ετών, καρκίνος στο ζώδιο από την Καρδίτσα. Φαίνεται 10 χρόνια νεότερη. Αύριο θα ενημερωθείς για την εξέλιξη της ιστορίας.

 

[ΤΑΚΜΑΝ]

Λοιπόν, συνεχίζω.

Στις 16/01/2012 πήγα με τους γονείς μου για την ανανέωση του διαβατηρίου. Εξαιτίας της ίωσης και της κακοκαιρίας, η Δευτέρα ήταν μια μέρα ερωτικά νεκρή.
Στις 17/01/2012 στις 12:30 ξεκίνησα από το σπίτι μου, για να πάω στο ίδρυμα Προποντίς (Ζεφύρου 58Β, Παλαιό Φάληρο) για να ρωτήσω τι έγγραφα πρέπει να προσκομίσω, για να διεκδικήσω υποτροφία (από ότι μου είπαν, αν η αίτησή μου είναι επιτυχής, θα μου δίνουν 800 ευρώ το μήνα από 01/10/2012). Στις 13:55 είχα ήδη ξεμπλέξει. Κατόπιν, κατευθύνθηκα προς το Πανεπιστήμιο Πειραιά, για να πάρω 2 συστατικές επιστολές από καθηγητές. Στις 14:22 κατέβηκα στην Πλατεία Κοραή. Στις 14:26 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι γλυκέ μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε πήρα να σε ρωτήσω, αν την Πέμπτη θα είσαι τελικά ελεύθερη, για να βρεθούμε.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δεν το ξέρω ακόμα σίγουρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Πότε θα ξέρεις;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Πάρε με αύριο στις 19:30.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα σε πάρω αύριο. Ελπίζω να μου έχεις ευχάριστα νέα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εσύ τι κάνεις; Καλά είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Πήγα στο ίδρυμα Προποντίς για να διεκδικήσω υποτροφία. Τώρα είμαι στο ΠΑΠΕΙ και ψάχνω να βρω κανέναν καθηγητή να μου κάνει συστατική.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Μπράβο αγάπη μου. Σου εύχομαι να την πάρεις την υποτροφία.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε ευχαριστώ. Έγινε. Θα τα πούμε αύριο. Καλό μεσημέρι και με συγχωρείς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εντάξει αγάπη μου. Θα μιλήσουμε αύριο.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι η Τρίτη ήταν η χειρότερη μέρα, όσον αφορά την υγεία μου. Είχα συνάχι, ρήγη, βήχα και τάση για εμετό. «Αχ Παναγιά μου. Θέλω να τη δω τη Σταυρούλα την Πέμπτη. Σε παρακαλώ πάρα πολύ».
Στις 14:28, αφού κοίταξα τον ουρανό δακρυσμένος και αφού έκανα το σταυρό μου 2-3 φορές, πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε παρακαλώ πολύ, μπορώ να σου μιλήσω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πάνω στο φαγητό βρε Δημήτρη βρήκες να με πάρεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Συγχώρεσέ με σε παρακαλώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός ροφού).
ΤΑΚΜΑΝ: Να σε πάρω σε μισή ώρα;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι να μη με πάρεις. Είναι τα παιδιά μου εδώ (αξίζει να σημειωθεί ότι ο τόνος της φωνής της ήταν άγριος).
ΤΑΚΜΑΝ: Να σε πάρω κατά τις 21:00;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πάρε τότε. Δεν θα είναι κανείς εδώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα μιλήσουμε το βράδυ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Είναι γεγονός ότι με στενοχώρησε πολύ η επιθετική συμπεριφορά της κυρίας Νίκης. Στο λεωφορείο της επιστροφής, σχεδόν έκλαιγα. Επιπλέον, η τάση για εμετό αυξήθηκε, εξαιτίας της στενοχώριας.
Όσον αφορά τις συστατικές, οι καθηγητές μου είπαν ότι θα είναι έτομιες τη Δευτέρα 23 Ιανουαρίου.
Στις 21:00 το βράδυ είχα κανονίσει ραντεβού με τον Μπάο, για να ψάξουμε παρέα για διδακτορικά στη Βιοστατιστική. Στις 19:40 ξεκίνησα από το σπίτι μου. Στις 20:20 είχα φτάσει στη Συγγρού Φιξ. Εκεί περίμενα το λεωφορείο 202, για να κατέβω στο σταθμό της Δάφνης (το μετρό είχε απεργία). Και σωματικά και ψυχολογικά αισθανόμουν απαίσια. Το κρύο ήταν τσουχτερό (0 βαθμοί). Το συνάχι δεν έλεγε να σταματήσει, ενώ το στομάχι μου ήταν χάλια. Επιπλέον αισθανόμουν αγχωμένος σε σχέση με την υπόθεση της κυρίας Νίκης (θα μου φερθεί καλά ή θα με βρίσει πάλι). Η ώρα είχε πάει 20:52 και δεν φαινόταν κανένα λεωφορείο. Τουρτούριζα από το κρύο και ρεβόμουν συνεχώς. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να πάρω ταξί. Πριν φύγω όμως, ήθελα να επικοινωνήσω με την κυρία Νίκη. Έκανα ζικ-ζακ, πέρασα διάφορους δρόμους και στις 21:00 βρήκα ένα ήσυχο μέρος για να τηλεφωνήσω. Για 3 λεπτά κάθισα σιωπηλός και έκανα την προσευχή μου. Στις 21:03 την πήρα τηλέφωνο, αλλά δεν το σήκωσε κανείς. Στις 21:04 και στις 21:07 επανέλαβα το πείραμα, αλλά τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Στις 21:12 πήρα ταξί και στις 21:24 με άφησε στο δρόμο, που μένει ο Μπάο. Εκεί κοντά βρήκα ένα ερημικό παρκάκι και στις 21:27 ξαναπήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε είχα πάρει και στις 21:05, αλλά δεν ήσουν εκεί.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στις 20:30 με φώναξε η Τασούλα και καθίσαμε παρέα μέχρι τις 21:10. Μετά σε θυμήθηκα και κατέβηκα κάτω.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε πήρα να σε ρωτήσω, αν τελικά θα βγούμε για καφέ στο κέντρο μόλις πάρεις τη σύνταξή σου. Αν έχεις οικονομικό πρόβλημα, μην το σκέφτεσαι. Θα σε κεράσω εγώ για την επιτυχία μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν αισθάνομαι άνετα να βγω μαζί σου έξω. Ο κόσμος θα μας κοιτάει περίεργα. Τι θα πω στα παιδιά μου, αν μας δουν; Τι θα πεις στη μάνα σου, αν μας δει;
ΤΑΚΜΑΝ: Στενοχωρήθηκα τώρα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να βρεις κοπέλα να βγαίνεις μαζί της, όχι να βγαίνεις με εμένα.
ΤΑΚΜΑΝ: Συμφωνώ με τα επιχειρήματά σου, θα έπρεπε όμως να μου το πεις από την αρχή.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ε τι να κάνουμε; Το σκέφτηκα καλύτερα τώρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Στα ΚΑΠΗ όμως να βρεθούμε. Αυτό μου το έχεις υποσχεθεί.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει, εντάξει.
ΤΑΚΜΑΝ: Η επιτυχία μου στα Αγγλικά ήταν πολύ σημαντική. Με το χαρτί αυτό μπορώ να γίνω δεκτός σε οποιοδήποτε διδακτορικό σε Αγγλία, Αμερική, Καναδά ή Αυστραλία. Για να σου δώσω να καταλάβεις, τώρα μιλάς με υποψήφιο διδάκτορα. Είμαι ακαδημαϊκός πλέον. Στο λέω για να χαρείς.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μπράβο, μπράβο. Καλά είσαι τώρα; Αυτό έχει σημασία.
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γιατί;
ΤΑΚΜΑΝ: Έχω κολλήσει ίωση από το μετρό του Λονδίνου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι σημαίνει ίωση; Δεν καταλαβαίνω.
ΤΑΚΜΑΝ: Γρίπη. Πώς να σου το πω για να το καταλάβεις; Έχω συνάχι και το στομάχι μου είναι χάλια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Περαστικά σου εύχομαι. Πρώτα να γίνεις καλά και ύστερα θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει. Μην ανησυχείς. Παίρνω ισχυρή αντιβίωση και θα συνέλθω γρήγορα. Δεν πιστεύω να σε κόλλησα και εσένα τίποτα;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι, ευτυχώς.
ΤΑΚΜΑΝ: Τελικά θα πάω Αγγλία στις 26 Ιανουααρίου και θα επιστρέψω 18 Μαρτίου. Για αυτό το λόγω, θέλω οπωσδήποτε να σε δω, πριν φύγω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι με θες εμένα να με δεις;
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Γιατί καλέ; Δεν σου αρέσει η παρέα μου; Ωραία δεν περνούσαμε  το καλοκαίρι, που ερχόμουν σπίτι σου;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλά ήταν.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν θέλω να μου ξαναπεις τέτοια πράγματα, γιατί παρεξηγούμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός χρυσόψαρου).
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων. Αυτά. Επειδή τώρα θα πάω στον καθηγητή μου, θα τα ξαναπούμε άλλη ώρα. Και με συγχωρείς για αυτά, που σου είπα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ε τα λόγια είναι για να λέγονται.
ΤΑΚΜΑΝ: Μόλις συνέλθω από την ίωση, θα σε πάρω για να κανονίσουμε να βρεθούμε στα ΚΑΠΗ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έγινε.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Τα λέμε. Έλα γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Είναι γεγονός ότι απογοητεύτικα με τη συμπεριφορά της. Μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν ήθελε να βρεθούμε και προσπαθούσε να μου το πει με πλάγιο τρόπο. Το στομάχι μου επιδεινώθηκε από την ψυχική δυσφορία και έκανα εμετό στο σπίτι του Μπάο (ευτυχώς πήγα έγκαιρα στην τουαλέτα και δεν έκανα ζημιά).

Πάω για φαγητό τώρα. Θα σας πω αργότερα τη συγκλονιστική συνέχεια. Θέλω σχόλια.

 

[trikardos]

Kλαίω :'( :'( :'( :'( μετσάκισε η πικρή σου ιστορία.

Θάρθεις στην υποδοχή του Δημητράκη;;;;;;;

 

[larousse]

:S :S :S :S :S :S :S :S :S :S :S :S


μενω αφωνος!!!!!!!!!

δεν το περιμενα ποτε αυτο απο την κυρα νικη.........!!!!!!!!

 

[trikardos]

:S :S :S :S :S :S :S :S :S :S :S :S


μενω αφωνος!!!!!!!!!

δεν το περιμενα ποτε αυτο απο την κυρα νικη.........!!!!!!!!

Aσε Λάρυ μου, ειναι όλες καργίολες

 

[ΤΑΚΜΑΝ]

Kλαίω :'( :'( :'( :'( μετσάκισε η πικρή σου ιστορία.

Θάρθεις στην υποδοχή του Δημητράκη;;;;;;;

Δεν θα μπορέσω να έρθω. Από τις 28/01/2012 ώρα 15:05 βρίσκομαι σε Αγγλικό έδαφος.

 

[kostas_thai]

Λοιπόν, συνεχίζω.

Στις 16/01/2012 πήγα με τους γονείς μου για την ανανέωση του διαβατηρίου. Εξαιτίας της ίωσης και της κακοκαιρίας, η Δευτέρα ήταν μια μέρα ερωτικά νεκρή.
Στις 17/01/2012 στις 12:30 ξεκίνησα από το σπίτι μου, για να πάω στο ίδρυμα Προποντίς (Ζεφύρου 58Β, Παλαιό Φάληρο) για να ρωτήσω τι έγγραφα πρέπει να προσκομίσω, για να διεκδικήσω υποτροφία (από ότι μου είπαν, αν η αίτησή μου είναι επιτυχής, θα μου δίνουν 800 ευρώ το μήνα από 01/10/2012). Στις 13:55 είχα ήδη ξεμπλέξει. Κατόπιν, κατευθύνθηκα προς το Πανεπιστήμιο Πειραιά, για να πάρω 2 συστατικές επιστολές από καθηγητές. Στις 14:22 κατέβηκα στην Πλατεία Κοραή. Στις 14:26 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι γλυκέ μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε πήρα να σε ρωτήσω, αν την Πέμπτη θα είσαι τελικά ελεύθερη, για να βρεθούμε.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δεν το ξέρω ακόμα σίγουρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Πότε θα ξέρεις;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Πάρε με αύριο στις 19:30.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Θα σε πάρω αύριο. Ελπίζω να μου έχεις ευχάριστα νέα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εσύ τι κάνεις; Καλά είσαι;
ΤΑΚΜΑΝ: Πήγα στο ίδρυμα Προποντίς για να διεκδικήσω υποτροφία. Τώρα είμαι στο ΠΑΠΕΙ και ψάχνω να βρω κανέναν καθηγητή να μου κάνει συστατική.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Μπράβο αγάπη μου. Σου εύχομαι να την πάρεις την υποτροφία.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε ευχαριστώ. Έγινε. Θα τα πούμε αύριο. Καλό μεσημέρι και με συγχωρείς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εντάξει αγάπη μου. Θα μιλήσουμε αύριο.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι η Τρίτη ήταν η χειρότερη μέρα, όσον αφορά την υγεία μου. Είχα συνάχι, ρήγη, βήχα και τάση για εμετό. «Αχ Παναγιά μου. Θέλω να τη δω τη Σταυρούλα την Πέμπτη. Σε παρακαλώ πάρα πολύ».
Στις 14:28, αφού κοίταξα τον ουρανό δακρυσμένος και αφού έκανα το σταυρό μου 2-3 φορές, πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε παρακαλώ πολύ, μπορώ να σου μιλήσω;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πάνω στο φαγητό βρε Δημήτρη βρήκες να με πάρεις;
ΤΑΚΜΑΝ: Συγχώρεσέ με σε παρακαλώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός ροφού).
ΤΑΚΜΑΝ: Να σε πάρω σε μισή ώρα;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι να μη με πάρεις. Είναι τα παιδιά μου εδώ (αξίζει να σημειωθεί ότι ο τόνος της φωνής της ήταν άγριος).
ΤΑΚΜΑΝ: Να σε πάρω κατά τις 21:00;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πάρε τότε. Δεν θα είναι κανείς εδώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα μιλήσουμε το βράδυ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Είναι γεγονός ότι με στενοχώρησε πολύ η επιθετική συμπεριφορά της κυρίας Νίκης. Στο λεωφορείο της επιστροφής, σχεδόν έκλαιγα. Επιπλέον, η τάση για εμετό αυξήθηκε, εξαιτίας της στενοχώριας.
Όσον αφορά τις συστατικές, οι καθηγητές μου είπαν ότι θα είναι έτομιες τη Δευτέρα 23 Ιανουαρίου.
Στις 21:00 το βράδυ είχα κανονίσει ραντεβού με τον Μπάο, για να ψάξουμε παρέα για διδακτορικά στη Βιοστατιστική. Στις 19:40 ξεκίνησα από το σπίτι μου. Στις 20:20 είχα φτάσει στη Συγγρού Φιξ. Εκεί περίμενα το λεωφορείο 202, για να κατέβω στο σταθμό της Δάφνης (το μετρό είχε απεργία). Και σωματικά και ψυχολογικά αισθανόμουν απαίσια. Το κρύο ήταν τσουχτερό (0 βαθμοί). Το συνάχι δεν έλεγε να σταματήσει, ενώ το στομάχι μου ήταν χάλια. Επιπλέον αισθανόμουν αγχωμένος σε σχέση με την υπόθεση της κυρίας Νίκης (θα μου φερθεί καλά ή θα με βρίσει πάλι). Η ώρα είχε πάει 20:52 και δεν φαινόταν κανένα λεωφορείο. Τουρτούριζα από το κρύο και ρεβόμουν συνεχώς. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να πάρω ταξί. Πριν φύγω όμως, ήθελα να επικοινωνήσω με την κυρία Νίκη. Έκανα ζικ-ζακ, πέρασα διάφορους δρόμους και στις 21:00 βρήκα ένα ήσυχο μέρος για να τηλεφωνήσω. Για 3 λεπτά κάθισα σιωπηλός και έκανα την προσευχή μου. Στις 21:03 την πήρα τηλέφωνο, αλλά δεν το σήκωσε κανείς. Στις 21:04 και στις 21:07 επανέλαβα το πείραμα, αλλά τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Στις 21:12 πήρα ταξί και στις 21:24 με άφησε στο δρόμο, που μένει ο Μπάο. Εκεί κοντά βρήκα ένα ερημικό παρκάκι και στις 21:27 ξαναπήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε είχα πάρει και στις 21:05, αλλά δεν ήσουν εκεί.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Στις 20:30 με φώναξε η Τασούλα και καθίσαμε παρέα μέχρι τις 21:10. Μετά σε θυμήθηκα και κατέβηκα κάτω.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε πήρα να σε ρωτήσω, αν τελικά θα βγούμε για καφέ στο κέντρο μόλις πάρεις τη σύνταξή σου. Αν έχεις οικονομικό πρόβλημα, μην το σκέφτεσαι. Θα σε κεράσω εγώ για την επιτυχία μου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν μπορώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν αισθάνομαι άνετα να βγω μαζί σου έξω. Ο κόσμος θα μας κοιτάει περίεργα. Τι θα πω στα παιδιά μου, αν μας δουν; Τι θα πεις στη μάνα σου, αν μας δει;
ΤΑΚΜΑΝ: Στενοχωρήθηκα τώρα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Να βρεις κοπέλα να βγαίνεις μαζί της, όχι να βγαίνεις με εμένα.
ΤΑΚΜΑΝ: Συμφωνώ με τα επιχειρήματά σου, θα έπρεπε όμως να μου το πεις από την αρχή.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ε τι να κάνουμε; Το σκέφτηκα καλύτερα τώρα.
ΤΑΚΜΑΝ: Στα ΚΑΠΗ όμως να βρεθούμε. Αυτό μου το έχεις υποσχεθεί.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει, εντάξει.
ΤΑΚΜΑΝ: Η επιτυχία μου στα Αγγλικά ήταν πολύ σημαντική. Με το χαρτί αυτό μπορώ να γίνω δεκτός σε οποιοδήποτε διδακτορικό σε Αγγλία, Αμερική, Καναδά ή Αυστραλία. Για να σου δώσω να καταλάβεις, τώρα μιλάς με υποψήφιο διδάκτορα. Είμαι ακαδημαϊκός πλέον. Στο λέω για να χαρείς.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Μπράβο, μπράβο. Καλά είσαι τώρα; Αυτό έχει σημασία.
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γιατί;
ΤΑΚΜΑΝ: Έχω κολλήσει ίωση από το μετρό του Λονδίνου.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι σημαίνει ίωση; Δεν καταλαβαίνω.
ΤΑΚΜΑΝ: Γρίπη. Πώς να σου το πω για να το καταλάβεις; Έχω συνάχι και το στομάχι μου είναι χάλια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Περαστικά σου εύχομαι. Πρώτα να γίνεις καλά και ύστερα θα τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Εντάξει. Μην ανησυχείς. Παίρνω ισχυρή αντιβίωση και θα συνέλθω γρήγορα. Δεν πιστεύω να σε κόλλησα και εσένα τίποτα;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι, ευτυχώς.
ΤΑΚΜΑΝ: Τελικά θα πάω Αγγλία στις 26 Ιανουααρίου και θα επιστρέψω 18 Μαρτίου. Για αυτό το λόγω, θέλω οπωσδήποτε να σε δω, πριν φύγω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Τι με θες εμένα να με δεις;
ΤΑΚΜΑΝ (σχεδόν κλαίγοντας): Γιατί καλέ; Δεν σου αρέσει η παρέα μου; Ωραία δεν περνούσαμε  το καλοκαίρι, που ερχόμουν σπίτι σου;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Καλά ήταν.
ΤΑΚΜΑΝ: Δεν θέλω να μου ξαναπεις τέτοια πράγματα, γιατί παρεξηγούμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός χρυσόψαρου).
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων. Αυτά. Επειδή τώρα θα πάω στον καθηγητή μου, θα τα ξαναπούμε άλλη ώρα. Και με συγχωρείς για αυτά, που σου είπα.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ε τα λόγια είναι για να λέγονται.
ΤΑΚΜΑΝ: Μόλις συνέλθω από την ίωση, θα σε πάρω για να κανονίσουμε να βρεθούμε στα ΚΑΠΗ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έγινε.
ΤΑΚΜΑΝ: ΟΚ. Τα λέμε. Έλα γεια.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Γεια.

Είναι γεγονός ότι απογοητεύτικα με τη συμπεριφορά της. Μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν ήθελε να βρεθούμε και προσπαθούσε να μου το πει με πλάγιο τρόπο. Το στομάχι μου επιδεινώθηκε από την ψυχική δυσφορία και έκανα εμετό στο σπίτι του Μπάο (ευτυχώς πήγα έγκαιρα στην τουαλέτα και δεν έκανα ζημιά).

Πάω για φαγητό τώρα. Θα σας πω αργότερα τη συγκλονιστική συνέχεια. Θέλω σχόλια.

μορφασμος χρυσοψαρου...

 

[lagoudakis]

Η κυρία Νίκη είναι 81 ετών, καρκίνος στο ζώδιο από την Καρδίτσα. Φαίνεται 10 χρόνια νεότερη. Αύριο θα ενημερωθείς για την εξέλιξη της ιστορίας.

με καυλωσες με την βλαχα!!!!!στα ντουζενια της ειναι

 

[trikardos]

με καυλωσες με την βλαχα!!!!!στα ντουζενια της ειναι

Ακόμα δεν ελιωσε ο Λιλάκος στο χώμα και εσυ τσιλιμπουρδίζεις.

Τόσο λίγο τον αγάπησες - ΑΠΙΣΤΗ

Δεν θα μπορέσω να έρθω. Από τις 28/01/2012 ώρα 15:05 βρίσκομαι σε Αγγλικό έδαφος.

Πάρε μια πτήση και έλα Σ/Κ θα χάσεις μια τεράστια ΥΠΟΔΟΧΗ

 

[lagoudakis]

Ακόμα δεν ελιωσε ο Λιλάκος στο χώμα και εσυ τσιλιμπουρδίζεις.

Τόσο λίγο τον αγάπησες - ΑΠΙΣΤΗ

Πάρε μια πτήση και έλα Σ/Κ θα χάσεις μια τεράστια ΥΠΟΔΟΧΗ

μονο στα λογια!!!!το λιλακι το εχω στην καρδια μου

 

[trikardos]

μονο στα λογια!!!!το λιλακι το εχω στην καρδια μου

Στις εννιά του μακαρήτη - άλλων έβαλες στο σπίτι


Ντροπή και αίσχος, η κυρα Γιώτα μόνο τιμά την μνήμη του Λιλά.

όλο με μαύρα εσώρουχα κυκλοφορεί και μένα μαυρο στο πλευρό της

 

[ΤΑΚΜΑΝ]

Λοιπόν, συνεχίζω.

Όπως καταλαβαίνετε, μετά από μια τέτοια χυλόπιτα, το βράδυ κοιμήθηκα δακρυσμένος.
Στις 18/01/2012 αισθανόμουν κάπως καλύτερα (όσον αφορά την ίωση, γιατί από ψυχολογία βράσε όρυζα). Έτσι λοιπόν, κανόνισα με τον φίλο μου τον τραγουδιστή να βρεθούμε στις 17:30 στο βιβλιοπωλείο του στον Πειραιά. Στις 18:26 βγήκα για λίγο έξω από το βιβλιοπωλείο για να πάρω τη Σταυρούλα. Δυστυχώς όμως, το σήκωσε ένας άντρας και μου είπε ότι η Σταυρούλα είχε ρεπό. Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα πολύ μεγάλη στενοχώρια. «Αχ Παναγίτσα μου. Με κοροίδεψε και η Σταυρούλα. Γιατί Παναγιά μου; Γιατί μου φέρονται έτσι; Εγώ στην καρδούλα μου έχω πολύ μεγάλη αγάπη και δεν έχω πειράξει κανένα. Εντάξει το αναγνωρίζω ότι έχω περίεργα γούστα στις γυναίκες. Αυτό όμως, δεν είναι και λόγος να πεταχτώ και στα σκουπίδια. Σε ευχαριστώ για την κατανόησή σου». Ο φίλος του τραγουδιστή μου είχε υποσχεθεί ότι θα μου γνώριζε μια 85άχρονη γειτόνισσά του, η οποία είναι τίγκα στα βραχιόλια και μένει μόνη της. Δυστυχώς όμως, τελευταία στιγμή υπαναχώρησε με το πρόσχημα ότι η α-καπέλο είχε επισκέψεις εκείνο το βράδυ. Στις 21:10 έφυγα από το βιβλιοπωλείο. Κατόπιν, κατευθύνηθηκα προς την οδό Σωτηρίου Διός και βρήκα ένα ήσυχο παγκάκι. Στις 21:17, αφού κοίταξα τον ουρανό δακρυσμένος, αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Σε πήρα να σε ρωτήσω, αν μπορείς αύριο το πρωί να βρεθούμε στα ΚΑΠΗ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Έχουν κόψει το ρεύμα τώρα εκεί.
ΤΑΚΜΑΝ: Και πότε θα το φτιάξουν;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν ξέρω. Αύριο θα τους πάρω τηλέφωνο.
ΤΑΚΜΑΝ: Καλά, θα σε ξαναπάρω την Παρασκευή για να μου πεις.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πού είσαι εσύ τώρα;
ΤΑΚΜΑΝ: Στον Πειραιά είμαι. Τώρα θα πάρω το λεωφορείο για να επιστρέψω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Αύριο στις 12:00 θα είμαι σπίτι. Αν μπορείς, πέρνα να τα πούμε.
ΤΑΚΜΑΝ: Αύριο το μεσημέρι η μαμά μου θα είναι σπίτι. Εκτός από αυτό από τις 11:00 μέχρι τις 16:00 θα είμαι έξω (είχα κανονίσει να βρεθώ στη Νέα Φιλαδέλφεια με τον Γύπα).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ε τότε θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα.
ΤΑΚΜΑΝ: Ευτυχώς σήμερα τα συμπτώματα της ίωσης έχουν μειωθεί αισθητά. Πάντως ήμουν πολύ άτυχος. Από τις 12 Δεκεμβρίου μέχρι τις 8 Ιανουαρίου, που ήμουν Αθήνα, η μαμά μου δεν βγήκε καθόλου με τις φίλες της. Το τετραήμερο, που ήμουν στην Αγγλία, η μαμά μου βγήκε δυο φορές (9 και 12 Ιανουαρίου). Λίγο δύσκολο το βλέπω να ξαναξεκολλήσει μέχρι να φύγω.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ήσουν άτυχος.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε σχέση με αυτά, που σου είπα χθες, σου ζητάω ταπεινά συγνώμη. Έχεις δίκαιο. Είναι καλύτερα να βρεθούμε στα ΚΑΠΗ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δεν έγινε τίποτα καλέ.
ΤΑΚΜΑΝ: Και δεν θέλω να νομίζεις ότι μαλώναμε χθες. Συζήτηση κάναμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ποτέ δεν σκέφτηκα τέτοιο πράγμα.
ΤΑΚΜΑΝ: Και τώρα θέλω να σου δώσω μια συμβουλή. Όταν υπόσχεσαι κάτι (όχι μόνο σε εμένα, γενικότερα μιλάω), θα το κάνεις. Αν δεν είσαι σίγουρη, είναι καλύτερο να λες «Άσε με να το σκεφτώ και θα σου απαντήσω αργότερα».
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εντάξει, εντάξει.
ΤΑΚΜΑΝ: Αν ας πούμε υποσχεθείς σε μια φίλη σου ότι θα έρθεις στο σπίτι της για φαγητό και τελευταία στιγμή αλλάξεις γνώμη, είναι φυσικό να παρεξηγηθεί.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Και ένα άλλο παράδειγμα. Ο καθηγητής, με τον οποίο συνεργάζομαι, είχε αναθέσει σε ένα φίλο μου μια εργασία. Ο φίλος μου του είχε υποσχεθεί ότι σε 2 ημέρες θα τελείωνε. Οι 2 ημέρες τελικά έγιναν 2 εβδομάδες. Έτσι λοιπόν, η συνεργασία τους διαλύθηκε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμείς δεν έχουμε τέτοια πράγματα. Δεν έχουμε λόγο να τσακωθούμε. Είμαστε γειτόνοι.
ΤΑΚΜΑΝ: Συμφωνώ. Αυτά. Επειδή τώρα θέλω να πάρω το λεωφορείο, θα σε ξαναπάρω την Παρασκευή για να συννενοηθούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Θα τα πούμε. Καληνύχτα.
ΤΑΚΜΑΝ: Καληνύχτα.

Μετά από αυτό το διάλογο αισθάνθηκα αγαλίαση στην ψυχούλα μου. Αισθάνθηκα τη φλόγα της αγάπης να πλημμυρίζει όλο μου το είναι. Παρακάλεσα την Παναγίτσα να πάνε όλα καλά και να μπορέσω επιτέλους να δω από κοντά τον έρωτα της ζωής μου.

Αύριο τα υπόλοιπα. Τώρα θα πάω στο Bella Italia για να φάω βραδινό.

 

[digenis87]

Καλα δικε μου εχεις φαει τρελο σωτο απ τις γριες



Σε δουλευουν ψιλο γαζι και αυτες και οι "φιλοι" σου αλλα και εδω μεσα



Εισαι επικη μορφη ρε φιλε υποψηφιε διδακτορα 

 

[ΤΑΚΜΑΝ]

Μερικά σχόλια έχουν πολύ πλάκα. Τα διαβάζω και γελάω μόνος μου σαν κορνούτος.
Λοιπόν, συνεχίζω.
Στις 19/01/2012 στις 12:00 βρέθηκα με τον Γύπα στον ΗΣΑΠ της Νέας Ιωνίας. Περπατήσαμε στο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας και φάγαμε παρέα γλυκό στα FLOCAFE. Η βόλτα διήρκησε μέχρι τις 15:26. Στις 15:40, καθώς περίμενα το λεωφορείο Α8 στη στάση «Περισσός», πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα για να της ζητήσω εξηγήσεις. Δυστυχώς όμως, το σήκωσε άλλη υπηρεσία. Όταν τη ρώτησα σχετικά με τη Σταυρούλα, μου απάντησε «Έχει ρεπό». Η στενοχώρια και η απόρριψη, που αισθάνθηκα, ήταν παροιμιώδης. Έλεγα από μέσα μου «Γιατί Σταυρουλίτσα μου γλυκιά μου λες ψέματα; Εγώ σου έχω δείξει τόση αγάπη. Αχ Παναγιά μου, δεν αντέχω άλλο. Υποφέρω». Στις 16:23 επέστρεψα σπίτι. Ο βραδινός ύπνος συνοδεύτηκε από αρκετά δάκρυα. Κοιτούσα το νταβάνι και εξέφραζα τα παράπονά μου στο θεό.
Στις 20/01/2012 το διαβατήριό μου ήταν έτοιμο. Ξεκίνησα από το σπίτι στις 10:35 για να το παραλάβω. Στις 11:21 είχα το καινούργιο διαβατήριο στα χέρια μου. Στις 11:41 πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εγώ είμαι γλυκέ μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε πήρα τηλέφωνο και χθες και προχθές και μου είπαν ότι είχες ρεπό.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στα κρατητήρια ήμουν.
ΤΑΚΜΑΝ: Γιατί γλυκιά μου αγάπη;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Γιατί έκανε έφοδο η αστυνομία. Με έπιασαν, επειδή το στούντιο δεν έχει άδεια λειτουργίας. Έμεινα στα κρατητήρια 2 μέρες, μέσα στο κρύο. Αρρώστησα εκεί μέσα. Έπαθα ασθματική βρογχοπνευμονία.
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα όλα εντάξει; Αποφυλακίστηκες κανονικά;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι ματάκια μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα πότε θα πάρεις ρεπό;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Δεν ξέρω, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να πάρω για να πάω στο νοσοκομείο.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σου εύχομαι περαστικά μέσα από την καρδιά μου. Η Παναγιά μαζί σου.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Σε ευχαριστώ αγάπη μου, να σαι καλά.
ΤΑΚΜΑΝ: Μόλις πήρα το καινούργιο μου διαβατήριο. Τελικά θα φύγω στις 28 για Αγγλία, γιατί θέλω την Κυριακή 29 να πάω στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Essex, για να προσευχηθώ. Θα δώσω και το δικό σου το όνομα. Το ξέρεις ότι σε αγαπάω και προσεύχομαι καθημερινά για εσένα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Να πας αγάπη μου, άμα το νιώθεις ανάγκη.
ΤΑΚΜΑΝ: Τη Δευτέρα μάλλον, θα περάσω από εκεί να σε δω. Αυτή τη βδομάδα δεν μπορώ, γιατί κόλλησα ίωση από την Αγγλία. Τώρα είμαι στην ανάρρωση.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εντάξει γλυκέ μου, σε περιμένω.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Να σαι καλά. Θα τα πούμε.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Τα λέμε. Καλό μεσημέρι.
ΤΑΚΜΑΝ: Επίσης.

Στις 12:15 είδα τη γνωστή 95άχρονη ζητιάνα να ζητάει ελεημοσύνη στα σκαλιά του Ανδρεάδης Homestores. Μόλις την είδα, πέρασα το δρόμο απέναντι χωρίς να κοιτάξω καν, αν έρχονται αυτοκίνητα και κάθισα αμέσως δίπλα της. Την αγκάλιασα, την κοίταξα με στοργικό βλέμμα και της έσκασα 1 ευρώ. Δυστυχώς όμως, φορούσε γάντια λεοπαρδαλέ και έτσι δεν είχα πρόσβαση στα ριγκάκια της. Εξαιτίας της ξενέρας, μετά από 1 λεπτό της είπα «έχω δουλειά» και σηκώθηκα και έφυγα. Στις 12:23 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη, αλλά δεν ήταν σπίτι. Στις 12:35 έφτασα σπίτι. Αμέσως, έκλεισα το εισιτήριό μου για την Αγγλία (ημερομηνία αναχώρησης: 28/01/2012). Στις 13:45 ξαναβγήκα από το σπίτι για ψώνια. Στις 13:47 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Εγώ είμαι. Σε πήρα να σου πω κάτι ευχάριστο. Υπάρχει αυξημένη πιθανότητα η μαμά μου την άλλη εβδομάδα να πάει στην Εύβοια, οπότε μάλλον θα μπορέσω να σε δω σπίτι (της είπε ο θείος μου να έρθει για κάτι κληρονομικά).
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Με ακούς καλέ;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Σε ακούω. Πες στα γρήγορα αυτό, που έχεις να μου πεις, γιατί τηγανίζω ψάρια.
ΤΑΚΜΑΝ: Να σε πάρω σε 10 λεπτά να τα πούμε με την ησυχία μας;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πιο μετά ακόμα.
ΤΑΚΜΑΝ: Να σε πάρω κατά τις 14:00;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Πάρε τότε.
ΤΑΚΜΑΝ: Έγινε. Θα τα πούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Στις 13:49 μπήκα στο supermarket και ψώνισα. Στις 14:04 πήρα ξανά τηλέφωνο την κυρία Νίκη (ήμουν σε απόσταση αναπνοής από το σπίτι, δεν μπορούσα να την πάρω αργότερα). Ο διάλογος, που ακολούθησε, ήταν ο παρακάτω:

ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι. Μπορώ να σου μιλήσω τώρα;
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Δημήτρη σε παρακαλώ! Τηγανίζω ψάρια (ο τόνος της φωνής της ήταν πολύ νευριαμένος)!
ΤΑΚΜΑΝ: Συγχώρεσέ με, σε παρακαλώ.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Μη μου κρατάς κακία.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Όχι (με καρδιτσιώτικη προφορά).
ΤΑΚΜΑΝ: Θα σε πάρω την Κυριακή το βράδυ να συνεννοηθούμε.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: (έκλεισε το τηλέφωνο).

Η επιθετική συμπεριφορά της κυρίας Νίκης μου έριξε αρκετά την ψυχολογία. Αυτή διαρκώς αυτοαπακαλούσε τον εαυτό της «καλόψυχη». Γιατί τέτοια νεύρα τον τελευταίο καιρό; Το βράδυ της ίδιας μέρας κοιμήθηκα κλαίγοντας.

Αύριο η συγκλονιστική συνέχεια της ιστορίας. Enjoy.

 

[Naruto-Sasuke]

Αφου ρε τυπε τηγανιζε ψαρια και τα ατιμα πετανε πολυ λαδι..ηθελες να καει η μονακριβη σου αγαπη?Λογικο να στα χωσει  κανε ενα μορφασμο τσιπουρας να γουσταρω τωρα 

 

[kasparov]

2 ερωτησεις...

την γρια την πηδαει?
ποσο ειναι αυτη?

 

[sebastian2]

ταμαν ταμαν ρε τακμαν καλυτερα ετσι να παραμεινει το θεμα σου τυπε γιατι σε βλεπω να κανεις ταματα μπας και σου κατσει επιτελους η κυρια νικη πραγματικα δηλαδη ειμαι σιγουρος οτι σε εχει καταλαβει ρε συ σε εχει παρει χαμπαρι οτι εισαι καψουρα και ετσι μαζι της και αισθανεται ισως λιγο καπως ασφικτυα ρε παιδι μου μαζι σου πως να το κανουμε δηλαδη? αφου στο ειπε και η ιδια δεν κανει αυτη για τετοια ειναι μεγαλης ηλικιας και στην τελικη τι θα πουν οι αλλοι αμα σε δουν μαζι της? ολα αυτα ξερω οτι σε ταλανιζουν και σενα ρε τυπε αλλα τι να κανεις και συ ο δυστυχος ετσι οπως τα κανες αντε να ξεμπλεξεις τωρα γαμησε τα απλα εχω μια απορια δηλαδη η μανα σου στα αληθεια και χωρις πλακα γνωριζει οτι πηδας πουτανες σε στουντιο και ετσι? και συ καθεσαι ας πουμε και της λες οτι μανα μολις τωρα γυρισα απο μπουρδελοτσαρκα και εριξα και ενα πουτσο? και κατι αλλο μικρος που ησουνα δεν φαντασιωθηκες ποτε να παιρνεις κανενα ωραιο νεανικο γκομενακι και να το χυνεις με τρελα? δε σου αρεσαν ποτε μα ποτε κοπελες της ηλικιας σου?

 

[sebastian2]

Το ωραιο με αυτο το Βιντεακι ειναι οτι ο ΤΑΚΜΑΝ αρχισε δειλα δειλα να κανει Στριπτιζ Πιστευω του πηγαινει το Στριπτιζ και θα τον βοηθισει στην καριερα του Κριμα που ο ΤΑΚΜΑΝ θα ειναι Αγγλια και δεν θα μπορεσει να ερθει στο Αεροδρομιο!

τακμαν πραγματικα σε συμπαθω ειδα και απο αλλα βιντεο σου οτι τα μιλας καλα τα αγγλικα και επισης εχεις αυτη τη προφορα με το ννι και με το λλι εισαι απο πατρα πυργο μερια μηπως? κατω απο το αυλακι? μεγαλωσες σιγουρα εκτος αθηνων εχω δικιο? ανεβασε και αλλα βιντεο σου η μπορεις να γραψεις και την κυρια νικη με κρυφη καμερα καποια στιγμη να την δουμε και εμεις αλλα προσεχε μη σε καταλαβει επισης προτεινω μια καινουρια σεναριακη ιδεα να φτιαξεις ενα μικρου μηκους φιλμακι με εσενα να παριστανεις οτι κανεις καμακι στην κυρια νικη αυτη στο μπαλκονι και συ απο κατω να της απαγγελνεις καποιο απο αυτα τα πολυ κουλ καψουροτραγουδα που λες με τοση χαρη βαλε κανενα γυπα η καμια δαναη να κανει την κυρια νικη με τσεμπερι α και την ωρα που θα κανεις ερωτικη εξομολογηση να χτυπαει και καλα το τηλεφωνο και να μαθαινεις τα μαντατα οτι μπουζουριασανε την σταυρουλα οποτε και καλα παρατας την κυρια νικη στα κρυα του λουτρου και τρεχεις στο καπακι να συμπαρασταθεις στην αλλη 

 

[ΤΑΚΜΑΝ]

ταμαν ταμαν ρε τακμαν καλυτερα ετσι να παραμεινει το θεμα σου τυπε γιατι σε βλεπω να κανεις ταματα μπας και σου κατσει επιτελους η κυρια νικη πραγματικα δηλαδη ειμαι σιγουρος οτι σε εχει καταλαβει ρε συ σε εχει παρει χαμπαρι οτι εισαι καψουρα και ετσι μαζι της και αισθανεται ισως λιγο καπως ασφικτυα ρε παιδι μου μαζι σου πως να το κανουμε δηλαδη? αφου στο ειπε και η ιδια δεν κανει αυτη για τετοια ειναι μεγαλης ηλικιας και στην τελικη τι θα πουν οι αλλοι αμα σε δουν μαζι της? ολα αυτα ξερω οτι σε ταλανιζουν και σενα ρε τυπε αλλα τι να κανεις και συ ο δυστυχος ετσι οπως τα κανες αντε να ξεμπλεξεις τωρα γαμησε τα απλα εχω μια απορια δηλαδη η μανα σου στα αληθεια και χωρις πλακα γνωριζει οτι πηδας πουτανες σε στουντιο και ετσι? και συ καθεσαι ας πουμε και της λες οτι μανα μολις τωρα γυρισα απο μπουρδελοτσαρκα και εριξα και ενα πουτσο? και κατι αλλο μικρος που ησουνα δεν φαντασιωθηκες ποτε να παιρνεις κανενα ωραιο νεανικο γκομενακι και να το χυνεις με τρελα? δε σου αρεσαν ποτε μα ποτε κοπελες της ηλικιας σου?

Ο πατέρας μου, επειδή έβλεπε ότι δεν είχα γκόμενες στο πανεπιστήμιο (δεν γνωρίζει για τα α-καπέλο), με προέτρεψε το Σεπτέμβρη του 2008 να αρχίζω να πηδάω σε στούντιο για να εκτονώνομαι. Όταν το συζητήσαμε αυτό, ήταν μπροστά και η μαμά μου. Οι γονείς μου ξέρουν απλά ότι πάω στουντιότσαρκες, δεν κάθομαι να τους δώσω αναφορά, αν έχυσα στο μουνί ή στο σεντονάκι. Όσον αφορά τα γούστα μου, από την ηλικία των 5 ετών μου άρεσαν οι δασκάλες. Ποτέ οι συνομήλικές μου. Πώς μπορεί να κατάλαβε η κυρία Νίκη την καψούρα μου; Αφού μετά τις 13 Σεπτεμβρίου, οι επαφές μας ήταν μόνο από το τηλέφωνο.