ʼντε λοιπόν να βρεθούμε πάλι απολογούμενοι στον καραμήτρο που χωρίς κανένα στοιχείο αμφισβητεί. Πάμε λοιπόν...
ΝΑΙ, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός έγραψε τα απομνημονεύματά του που δημοσιεύθηκαν το 1837 και επανεκδόθηκαν το 1976.
Δεν έχω αυτή τη στιγμή μπροστά μου το ακριβές κείμενο από τα Απομνημονεύματα, μια και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ΔΕΝ ΕΥΛΟΓΗΣΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΛΑΒΑΡΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ, ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ, ΟΜΩΣ...
Η γαλλική εφημερίδα «Κονστιτουσιονέλ» της 6/6/1821 δημοσίευσε την προκήρυξη του Παλαιών Πατρών Γερμανού με ημερομηνία 20 Μαρτίου 1821 στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας με την οποία καλούσε τους Έλληνες να πάρουν τα όπλα και να αποτινάζουν τον ζυγό. Η επιτροπή εκ των εκδουλεύσεων και των Θυσιών του Αγώνος, αποτελούμενη από τους ίδιους τους Αγωνιστές, με Πρόεδρο τον Γενναίο Κολοκοτρώνη, εξέδωσε πιστοποιητικό έπειτα από αίτηση των κληρονόμων του Παλαιών Πατρών Γερμανού, εις την οποία αναφέρεται ότι «κατετάχθη εις την τάξιν των Αξιωματικών (Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός) ως υπηρετήσας σπουδαίως απ΄αρχής μέχρι του τέλους του Αγώνος, υψώσας πρώτος εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας την σημαία της Επαναστάσεως». Φυλάσσεται εις το αρχείο του Αγώνος (Εθνική Βιβλιοθήκη) και φέρει αριθμό 401.
Για το παιδομάζωμα...
Η ενίσχυση της αριστοκρατίας των παλαιών τουρκικών οικογενειών και των τιμαριούχων σπαχήδων ανησύχησε τον Μουράτ α΄. Για να μην εξελιχθούν οι τιμαριούχοι σε αυτόνομους άρχοντες, όπως οι Βυζαντινοί προνοιάριοι, ήταν απαραίτητο ένα αντιστάθμισμα της στρατιωτικής ισχύος τους. Έτσι ιδρύθηκε το σώμα των kapé kullaré, των δούλων της Πύλης. Αρχικά οι νέοι στρατιώτες προέρχονταν από το ένα πέμπτο των αιχμαλώτων πολέμου (pencik), που ανήκαν στον σουλτάνο. Το παιδομάζωμα, το devshirme, μαρτυρείται ως θεσμός από την εποχή του Βαγιαζίτ α΄. Μία ομιλία του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ισίδωρου Γλαβά το 1395 περί της αρπαγής των παιδίων κατά το του αμηρά επίταγμα περιέχει την παλαιότερη αναφορά στον θεσμό του παιδομαζώματος. Σύμφωνα όμως με νεώτερη έρευνα του Β. Δημητριάδη, ο σουλτάνος απλώς υιοθέτησε μια συνήθεια, που είχαν πρώτοι επιβάλει στη Μακεδονία με ατομική τους πρωτοβουλία και για ίδιο όφελος οι κατακτητές της περιοχής, οι ημιανεξάρτητοι μπέηδες των ακιντζήδων, ίσως με πρώτο τον περίφημο Evrenos. Με το πρόσχημα ότι οι μουσουλμάνοι δεν μπορούσαν να γίνουν δούλοι, αποκλείστηκαν από το νέο σώμα οι γόνοι της παραδοσιακής αριστοκρατίας και οι δούλοι του σουλτάνου αποτέλεσαν μια διαφορετική ελίτ με ορθόδοξες χριστιανικές καταβολές. Το πεζικό των δούλων του σουλτάνου, οι περίφημοι γενίτσαροι, απέβησαν τελικά οι κατεξοχήν γαζήδες του οθωμανικού κράτους κατά την εξέλιξή του σε αυτοκρατορία. Η φυσιογνωμία αυτή, την οποία επρόκειτο να προσλάβουν οι γενίτσαροι, δεν ήταν κάτι που μπορούσε να προεξοφληθεί από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής τους. Μέχρι το τέλος της μεσοβασιλείας, οι γενίτσαροι δε φαίνεται να θεωρούνται ως επίλεκτο σώμα. Η ανάδειξή τους σε καύχημα του οθωμανικού στρατού υπήρξε το αποτέλεσμα και το ενδεικτικό σημείο μιας βαθύτερης ιστορικής εξέλιξης, της οποίας η αποφασιστικότερη φάση σημειώθηκε κατά τη μεταβατική εποχή του Μουράτ Β΄.
Ο Μουράτ Β΄ είχε περισσότερο από κάθε προκάτοχό του ανάγκη αυτό το αντίπαλο δέος της παραδοσιακής αριστοκρατίας, τους δούλους της Πύλης. Όχι μόνο ως στρατιωτική δύναμη, αλλά και ως πηγή ανθρώπινου δυναμικού για τη στελέχωση κρατικών θέσεων. Η εχθρική στάση της κεντρικής εξουσίας του Μουράτ Β΄ απέναντι στους uύ μπέηδες, όπως ήταν ο Τουραχάν, και η αντιπαράθεση των kapé kullaré, που περιέβαλλαν τον ανήλικο Μεχμέτ Β΄, προς τους εκπροσώπους της παραδοσιακής αριστοκρατίας, όπως ήταν ο Χαλίλ, έγιναν εμφανείς, όταν αφηγηθήκαμε την τελευταία περίοδο της βασιλείας του Μουράτ. Βιώνοντας τις ανάγκες, που συνεπαγόταν αυτό το κοινωνικό γίγνεσθαι, ο Μουράτ θέλησε να ενισχύσει την ομάδα των δούλων, που ήταν εξαρτημένοι από το πρόσωπό του. Μετά τη μάχη της ¢γκυρας οι κατακτήσεις είχαν ανακοπεί και το pencik δεν επαρκούσε, για να τροφοδοτήσει την ανανεωτική προσπάθεια του σουλτάνου. Χρειάστηκε λοιπόν να τονωθεί και να αναδιοργανωθεί ο θεσμός του devshirme, που από την εποχή του Βαγιαζίτ α΄ είχε παραμείνει, κατά τα φαινόμενα, στάσιμος. Ο Μουράτ Β΄ δεν καθιέρωσε πρώτος αυτός το παιδομάζωμα. Παλαιότερα μία λανθασμένη ανάγνωση της σχετικής επιστολής (1438) του Βαρθολομαίου de Jano, παπικού απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη για τη διεξαγωγή ενωτικών διαπραγματεύσεων, είχε προκαλέσει παρανόηση πάνω σ?αυτό το θέμα. Σήμερα επικρατεί η άποψη ότι ο Μουράτ απλώς επανέφερε ή αναδιοργάνωσε τον προϋπάρχοντα θεσμό. Το 1430 ο Σινάν πασάς υπόσχεται στους Ιωαννίτες ότι, αν παραδοθούν, δε θα κινδυνεύουν από πιασμόν παιδίων.* αυτό σημαίνει ότι το παιδομάζωμα ήταν γνωστό και ότι ο Μουράτ Β΄ το εφάρμοζε ή προετοίμαζε την ευρύτερη εφαρμογή του. από τον Γεώργιο τον Ούγγρο εξάλλου μαθαίνουμε ότι η στρατολόγηση αιχμαλώτων εξακολουθούσε επί Μουράτ Β΄ και Μεχμέτ Β΄.
Το 1601 με φιρμάνι της Υψηλής Πύλης προς τις οθωμανικές αρχές της Ρούμελης, που είχε ημερομηνία 29 Μάρτιου, ορίζεται ότι: "Οι νέοι των απίστων πρέπει να είναι καλλίμορφοι, αρτιμελείς και προς πόλεμον κατάλληλοι... Όταν κανείς αντιστεί εις την παράδοσιν των γενιτσάρων ν' απαγχονίζεται ευθύς εις το κατώφλι της θύρας του?" Καταργήθηκε από το Μουράτ Δ΄ (σουλτάνο 1623-1640), ύστερα από τις εξεγέρσεις.
Και για το τραγουδάκι που με τόση αφέλεια χλευάζεις...
«Μόνοι των οι Έλληνες εφρόντιζαν διά την παιδείαν, η οποία εσυνίστατο εις το να μανθάνουν τα κοινά γράμματα, και ολίγην αριθμητικήν ακανόνιστον . Εν ελλείψει δε διδασκάλου, ο ιερεύς εφρόντιζε περί τούτου. Όλα αυτά εγίνοντο εν τω σκότει και προφυλακτά από τους Τούρκους»!!! Φωτάκος, υπασπιστής του Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα.
ΦΥΣΙΚΑ ΑΝΑΜΕΝΩ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.
Διαφορετικά, θα επιβεβαιώσεις απλώς ότι τα κατσαρολικά τα προσέχει κανείς μόνο όταν κάνουν θόρυβο...
