Ενας απο αυτους ειμαι κι εγω. Σεπτεμβρη πηρα πτυχιο, Νοεμβρη παρουσιαστηκα. Για 19 μηνες. Σιγα μην μου στερησε την καριερα μου η στρατιωτικη θητεια ή μην εχασα τιποτα. Το παραμυθακι οτι οι γυναικες δεν εχουν θητεια και ετσι εχουν προβαδισμα ειναι τουλαχιστον αστειο. Γενικως οποιος εχει αξια, θα την δειξει και θα ξεπερασει τον ασχετο. Στον στρατο μαθαινεις πολλα πραγματα που δεν μπορεις να τα μαθεις εκτός. Και πανω απο ολα την συμβιωση υπο αντιξοες συνθηκες, την συναδελφικοτητα και την αλληλεγγυη.
Και βεβαια φορτωνεις και ενα σωρο αναμνησεις, τις οποιες εγω προσωπικα δεν αλλαζω με τιποτα.
Θα ειχα δικηγορησει 19 μηνες νωριτερα. Και??