Οταν ημουν Ελλαδα και ειχα μπλεξει με τον τζογο, ηταν και η κριση η δουλεια δεν πηγαινε καλα, δανειζομουν συχνα. Παντα τα επεστρεφα εστω και με καθυστεριση ωστε να εχω πορτες ανοιχτες για να ξανα δανειστω. Οταν εφυγα για Γερμανια τους περισοτερους τους "μπιστολιασα". Τον Προποτζη που επαιζα Κινο και στοιχημα τον εβαλα μεσα κανα 500ρι ευρω, αλλα ειχα αφησει χρημα στο μαγαζι του . Κατι φιλους τους ξεχρεωσα. Μενουν κατι ενοικια στο μαγαζι, ενα ζαχαροπλαστειο, το βουλκανιζατερ που ειχα αλλαξει λαστιχα πριν το πουλησω , ενας ξαδερφος και δυο τρεις αλλοι.
Αλλα κι εγω οταν ειχα το μαγαζι μου ειχαν φαει λεφτα. Πελατες που λεγαν γραφτα θα στα φερω και δεν τους ξανα εβλεπα, γειτονεις που ειχαν μια δοση του δανειου ή τη Δεη κι εκει δανεικα κι αγυριστα. Ζητιανοι, τρακαδοροι και κοντα σε αυτους το κρατος και οι τραπεζες.
