Αν κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για σοβαρή φορολογική πολιτική σε κράτη , ας διαβάσει μία μελέτη που συγκρίνει
τις αλλαγές που έκανε κυρίως ο ρήγκαν στις ΗΠΑ. Η Θάτσερ, ήταν κακέκτυπο αποτυχημένο , στη σάπια ούτως ή άλλως αγγλία.
Φυσικά δεν είναι για καφενειακά βοθρολύμματα χουλιγκανικής νοοτροπίας ΠΑΟΚτζη , που θέλουν να σκοτώσουν όσους διαφωνούν
με τα σκατά που έχουν στη θέση του εγκεφάλου.
Μία περίληψη , για κατουρημένους σώγαμπρους, που δεν έχουν διαβάσει στη ζωή τους συνολικά πάνω από 2 σελίδες :
Η παρούσα διπλωματική εργασία συγκρίνει τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων της Μάργκαρετ Θάτσερ (1979-1990) και του Ρόναλντ Ρήγκαν (1981-1989). Υποστηρίζεται ότι οι σημαντικότερες μεταβολές σε σχέση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις αφορούσαν στη φορολογική πολιτική, στη νομισματική-μονεταριστική πολιτική και στην απορρύθμιση της οικονομίας. Στον τομέα της φορολογίας πρώτιστο στόχο και για τις δύο κυβερνήσεις αποτέλεσε η δραματική μείωση των ανώτατων συντελεστών φορολόγησης ατομικού εισοδήματος. Η Θάτσερ το πέτυχε αυξάνοντας τους έμμεσους φόρους, κάτι που εν τέλει έπληξε πρωτίστως τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα λόγω του εξισωτικού χαρακτήρα της έμμεσης φορολόγησης. Η φορολογία, ωστόσο, ως ποσοστό του ΑΕΠ δε μειώθηκε κατά την περίοδο της Θάτσερ, αλλά αντιθέτως αυξήθηκε. Ο Ρήγκαν πέτυχε τη μείωση της φορολογίας, επιβαρύνοντας όμως τον προϋπολογισμό και αυξάνοντας το δημόσιο χρέος. Παράλληλα, κατά τη διάρκεια της θητείας του προέβη και σε ορισμένες αυξήσεις φόρων, καθώς οι προηγούμενες μειώσεις δεν έφεραν την τόσο υψηλή ανάπτυξη που φαίνεται να ανέμεναν εν μέρει ο ίδιος και το επιτελείο του. Όσον αφορά στη μονεταριστική πολιτική, και οι δύο κυβερνήσεις ακολούθησαν παρόμοια διαδρομή. Η νομισματική πολιτική αυστηροποιήθηκε και στις δυο χώρες προκλήθηκε βαθιά ύφεση, αλλά ο πληθωρισμός εν τέλει μειώθηκε και ακολούθησε μακροχρόνια ανάπτυξη. Στον τομέα της απορρύθμισης αναδείχθηκαν οι διαχρονικές διαφορές των δύο χωρών. Η Θάτσερ ως ηγέτιδα μιας χώρας με ισχυρή παράδοση κοινωνικού κράτους ήρθε σε μετωπική ρήξη με τα συνδικάτα, ενώ προχώρησε σε αθρόες αποκρατικοποιήσεις εταιρειών στρατηγικής σημασίας καθώς και σε εκποίηση κοινοτικών κατοικιών. Ο Ρήγκαν αντίθετα δε χρειάστηκε να γίνει τόσο ριζοσπαστικός για να εφαρμόσει τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα του, καθώς στις ΗΠΑ το κράτος δεν είχε την κυριότητα τόσο σημαντικών επιχειρήσεων όπως στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ και τα συνδικάτα ήταν αρκετά πιο αδύναμα. Η εργασία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Θάτσερ ακολούθησε μια πιο δογματική, ριζοσπαστική και άκρως συγκρουσιακή οικονομική πολιτική, ενώ ο Ρήγκαν ακολούθησε μια πιο ευέλικτη οικονομική πολιτική. Μείωσε φορολογικούς συντελεστές, υποχρεώθηκε να τους αυξήσει εκ νέου εν μέρει λόγω της αποτυχίας αύξησης των εσόδων από την ανάπτυξη και συνολικά απέφυγε πολιτικές που θα τον έφερναν σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης με την αμερικανική κοινωνία. (EL)
Νομπελίστες, είχαν πει στο Ρήγκαν , ότι ξεκάθαρα κανείς δεν είναι διατεθειμένος ποτέ , πουθενά να δίνει ΣΥΝΟΛΙΚΑ πάνω από το 1/3 των εισοδημάτων του στο δημόσιο . Οπότε τον ανώτατο συντελεστή από 70% τον πήγε 28% ....
Στην ελλάδα, για πολλούς επαγγελματίες με μικρά εισοδήματα παίζει από 80% ως 110% . ΝΑΙ , ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΦΟΡΟΥΣ , ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΕΙΣΠΡΑΞΕΙΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ, ΛΟΓΩ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝ , ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΦΟΡΟΥ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΙΑ.
σαν αγρότης κανονικού καθεστώτος
