Οι ονομασίες «Μακεδών, Μακεδονομάχος, Μακεδονομάχοι» ανήκουν εις την χρονολογία αποικισμού των Πελασγών εις την νήσο Πελοπόννησος. Έλαβε δε χώρα η ονομασία «μακεδονομάχοι» εις έτη όπου οι Πελασγοί αποίκησαν εις «Τροία, Κρήτη, Κύπρο, Κέρκυρα», αργότερων εις Ήπειρο, Ρώμη, Αίγυπτο, κλπ». Εις την Ρώμη η ονομασία μετονομάστηκε σε «μονομάχος, μονομάχοι», έτσι άρχισαν να επικρατούν οι ονομασίες «μακεδονομάχος, μονομάχος (gladiator)».
Οι Μακεδονομάχοι ήσαν Έλλην Πελασγοί εις Πελοπόννησο ειδικά εκπαιδευμένοι, όπου αποτελούσαν τους τριακόσιους στρατιώτες της φρουράς του Βασιλείου, μα και των μεγάλων Ιερατείων. Μακεδονομάχος σημαίνει εις την ελληνική διάλεκτο ο αντρειωμένος, ο υπέρτατος στρατιώτης εν ψυχή και σώματι. Οι μακεδονομάχοι περνούσαν από μεγάλα και επίπονα τεστ (ως παράδειγμα έχουμε το τεστ του Λεωνίδα στο να χριστεί μακεδονομάχος), δεν εκπαιδεύονταν μόνο στις πολεμικές τέχνες μα και στις πνευματικές διδασκαλίες από τους ιεράρχες.
Ο παρακάτω χάρτης δείχνει τις διαδρομές αποικισμού των Έλλην Πελασγών, καθώς και την διαδρομή αποικισμού εκ των Ρωμαίων. Και για τους αμφισβητίες, ο χάρτης είναι από το «εγκυκλοπαιδικό λεξικό Ήλιος», και φυσικά δηλωμένος παγκοσμίως ως χάρτης των Έλλην Πελασγών.
image001
image002Οι Έλλην Πελασγοί εις την πελάσγια νήσο (Πελοπόννησος), είχαν πολλές στρατιωτικές σχολές καθώς και μεγάλα ιερατεία (ναούς) και ιερατικές (πνευματικές) σχολές. Κάθε χρόνο επιλεγόταν από το μεγάλο ιερατείο (Σπάτα), τρία παιδιά όπου αυτά ως τα δώδεκα τους χρόνια μυούταν την γνώση του πνευματισμού. Μετά τα δώδεκα ως τα εικοσιένα έμπαιναν σε ειδικές στρατιωτικές σχολές και μάθαιναν τα μυστικά των πολεμικών τεχνών. Όταν έκλειναν τα εικοσιένα περνούσαν από το μεγάλο τεστ. Ο νέος επέλεγε ένα όπλο «δόρυ ή σπαθί». Με αυτό το όπλο και μόνο ως προστασία περνούσε μόνο του επί δώδεκα ημέρες σε περιοχές με άγρια ζώα και βάρβαρους. Αν ο νέος επιβίωνε από αυτό το τεστ, όταν επέστρεφε χριζόταν «μακεδονομάχος» και φυσικά γιόρταζαν το γεγονός. Οι στρατιώτες (μακεδονομάχοι) έπαιρναν μέρος στους αγώνες στο «Ολυμπιακό Στάδιο» όπου γινόντουσαν προς τιμήν τον Θεών, μα και ήτο αγώνες ανάδειξης δύναμης και γνώσεως (πνεύματος) εξ αυτού το ρητό «νους υγιής εν σώματι υγιή». Όταν έπαιρναν μέρος στρατιώτες από άλλες φυλές, συνήθως λάμβαναν μέρος από Ρώμη, Περσία και Ρώς (=Μογγόλοι, «όνομα της σοβιετικής ένωσης όπου αργότερον διασπάστηκε σε Ρωσία και Τουρκία»).
Η πόρνη Αττική δεν κατατάσσει (από φόβο και τρόμο) στην χθόνια και ανθελληνική γραμματεία της τις λέξεις: «Μακεδονομάχος, Μακεδονομάχοι, Μονομάχοι, Μονομάχος». Η πελασγική ονομασία «μακεδονομάχος» δηλώνει τον υπέρτατο στρατιώτη κοινώς εις την σημερινή διάλεκτο «Μονομάχος». Οι στρατιώτες αυτοί εκπαιδεύονταν εις ξεχωριστά γυμναστήρια και σχολές εις την Σπάρτα (Σπάρτη, Πελοπόννησος). Εκτός από την μυστική διδασκαλία εκ των ιεραρχών (πνευματική γνώση) μάθαιναν και τις πολεμικές τέχνες. Κάθε «μακεδονομάχος» αντιστοιχούσε εις μία λεγεώνα. Μπορείτε τώρα να υπολογίσετε τους τριακοσίους (του Λεωνίδα) «μακεδονομάχους» σε πόσες λεγεώνες αντιστοιχούσαν.
Η ονομαζόμενη «Ελλάδα» ήτο χωρισμένη εις τρία τμήματα, το βόρειο τμήμα ονομαζόμενο σήμερα «Ήπειρος», αποτελούσε καθαρά το αγροτικό τμήμα, και ήσαν όλοι αγρότες και καλλιεργητές. Το δεύτερο τμήμα η Δωδώνη και Ελευσίνα (σημερινή Αττική) αποτελούσε το τμήμα τον φιλοσοφικών σχολών και τεχνών και το εμπόριο, καθώς είχε πολλές μεγάλες εμπορικές αγορές για εμπορικές συναλλαγές. Το τρίτο τμήμα ήτο η Πελασγική νήσος, η σημερινή «Πελοπόννησος».
Γίνονται πολλές ψευδείς αναφορές όσον αφορά την πολεμική τέχνη και τα όπλα, λέγοντας πως τα σπαθιά δεν φτιάχνονταν από Έλληνες. Αυτοί που κατείχαν την τέχνη να δημιουργήσουν φούρνους ήτο οι Έλλην καθώς αυτοί ήτο οι πρώτοι τεχνίτες σφυρηλάτησης του χαλκού, σιδήρου και ατσαλιού. Οι Έλλην γνώριζαν τα μυστικά και την τέχνη των όπλων, όλες οι άλλες φυλές απλά υπέκλεπταν.
Γιατί οι τέχνες αυτές χάθηκαν με το πέρασμα του χρόνου από τους Έλλην Πελασγούς, ας μας το πει η Αττική ή οι Ανθέλληνες Αθηναίοι.
Το τμήμα ονομαζόμενο Σπάρτα ή Σπαρτά (= όνομα εκ των πολλών Σπαρτών σιτηρών), το μετέτρεψε η Αττική εις «Σπάρτη» και αργότερον με την βοήθεια του Βυζαντίου και Τούρκων έχρισαν ως «Σπάρτη» ένα άσημον χωρίο, όπως και άλλο άσημον χωριό το ονόμασαν «Τριπολιτσά» (=Τρίπολη) και το έκαναν πόλη (στήνοντας αγορές για εμπόριο).
Η πελάσγια νήσος ήτο χωρισμένη εις δύο τμήματα (Σπάρτα και Μεσσήνια «Μεσσηνία»), στο κέντρο της Πελοποννήσου ήτο το Ολυμπιακό στάδιο, η μεγάλη Αγορά και οι στρατιωτικές σχολές. Αργότερα οι εκ της Αττικής εμφάνισαν ως ολυμπιακό χωριό ένα άσημο χωριό της Πελοποννήσου. Το ίδιο έκαναν και με το «ολυμπιακό στάδιο» και με άλλα κύρια και βασικά αρχαία των Έλλην Πελασγών. Σήμερα βάσει συνταγματικού νόμου απαγορεύεται η αρχαιολογική ανασκαφή εις την Πελοπόννησο, όπως δε και στην ύπαρξη αρχαίων στην Πελοπόννησο.