petroskonstantinou17
Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Αυγ 2010
- Μηνύματα
- 5.818
- Like
- 5
- Πόντοι
- 66
οχι,απλα θα ερθουν και θα παρουνε γη.....αυτο που εχει υπογραψει η κυβερνηση δεν σωζεσαι ουτε με πτωχευση....
δεν ειναι απολυτα σωστο
οχι,απλα θα ερθουν και θα παρουνε γη.....αυτο που εχει υπογραψει η κυβερνηση δεν σωζεσαι ουτε με πτωχευση....
Ρε παπάρα αυτά που ξεφουρνίζεις με ύφος 100 καρδιναλίων τα στηρίζεις σε στοιχεία ή τα κατεβάζεις από την κούτρα σου;;;
Σχετικά με το Ευρώ που είσαι ΤΡΑΓΙΚΑ λάθος από το πολύ καλό άρθρο ενός αριστερού οικονομολόγου που δημοσιεύθηκε στην Αυγή αντιγράφω πρόχειρα:
www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=616379]Το αδιέξοδο... της εξόδου από το ευρώ[/url]
............
Όμως και η οικονομική βάση της λογικής των "νεολουδιτών" μας υποφέρει σε πολλά σημεία. Γιατί, προκειμένου να διακρίνουν μεταξύ "κακού" (Ευρωζώνη υποτέλειας) και "καλού" (αυτοδύναμα εθνικά κράτη) καπιταλισμού ώστε να τεκμηριώσουν την έξοδο από το ευρώ, προσφεύγουν στην τριτοκοσμική θεωρία «Κέντρου-Περιφέρειας» των Φρανκ, Αμίν κ.λπ. προσαρμόζοντάς την στα πλαίσια της Ευρωζώνης. Η "εσφαλμένη αρχιτεκτονική' της Ευρωζώνης -η οποία είναι όντως ελαττωματική γιατί έχει μείνει δημοκρατικά και δημοσιονομικά ανολοκλήρωτη, βασισμένη στη λογική της αγοράς που οδηγεί στην άνιση και κάθετα ιεραρχημένη νομισματική και εμπορική ένωση- ανάγεται σε δύο παγιοποιημένα και ομογενή αντιθετικά υποσύνολα, αυτό του ευρωπαϊκού Κέντρου (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Δανία κ.λπ.) και το άλλο της ευρωπαϊκής Περιφέρειας, στην οποία εντάσσουν τις προβληματικές δημοσιονομικά και μη ανταγωνιστικές χώρες (βλ. Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία). Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, οι χώρες της περιφέρειας πρέπει να σπάσουν τα δεσμά με το κέντρο για να μπορέσουν να αναπτυχθούν. Διαφορετικά θα παραμείνουν δέσμιες σε καθεστώς ημιαποικιακής εξάρτησης από το κέντρο. Με τη θεωρία της εξάρτησης που αναπτύσσουν, πηγή των ελληνικών προβλημάτων καθώς και των άλλων ευρωπαϊκών περιφερειακών χωρών (χαμηλή ανταγωνιστικότητα, αποβιομηχάνιση, ελλειμματικότητα, υπερχρέωση) είναι το γερμανικό μοντέλο παραγωγής που λόγω ευρώ κυρίως (βλ. αδυναμία νομισματικής υποτίμησης περιφερειακών χωρών) απορροφά το προϊόν της εργασίας του ευρωπαϊκού Νότου, δημιουργώντας του εμπορικά και δημοσιονομικά ελλείμματα την ίδια ώρα που ο Βορράς συσσωρεύει πλεονάσματα.
Η προβληματική αυτή, ωστόσο, πάσχει απ' όπου και να την εξετάσεις. Για παράδειγμα, η τάση αποβιομηχάνισης στην Ελλάδα, εκτός του ότι αποτελεί γενικότερο φαινόμενο στη Δύση, προηγείται κατά πολύ της ένταξης στην Ευρωζώνη. Έτσι, η συμμετοχή της παραγωγής της βιομηχανίας στην ακαθάριστη προστιθέμενη αξία όλης της οικονομίας ήταν 21,5% το 1985, 19,4% το 1990, 16,5% το 1995, 14% το 2000 και 13,6% το 2008 (έτος που ξεσπά η διεθνής κρίση). Παρατηρούμε, δηλαδή, πως ενώ η συμμετοχή της βιομηχανίας υποχωρεί κατά 7,5 ποσοστιαίες μονάδες την περίοδο 1985-2000 (ή 0,5% ετησίως), την οκταετία 2000-2008 υποχωρεί μόλις 0,4 μονάδες (ή 0,05% ετησίως). Με άλλα λόγια, σε ετήσια βάση η αποβιομηχάνιση τη περίοδο του ευρώ είναι μόλις το 1/10 της αποβιομηχάνισης που έλαβε χώρα όταν έγιναν οι τρεις μεγάλες υποτιμήσεις της δραχμής.
Ας πάρουμε το παράδειγμα του εμπορικού ελλείμματος αγαθών και υπηρεσιών σαν ποσοστό στο ΑΕΠ. Βάσει των στατιστικών του ΟΟΣΑ, το έλλειμμα της Ελλάδας ήταν -13,5% το 2000 και -10,2% το 2008, της Πορτογαλίας ήταν -10,9% και -9,6% αντίστοιχα, της Ισπανίας ήταν -3,1% και -5,9%, ενώ της Ιρλανδίας που είχε πλεόνασμα (!) ήταν 13,5% και 10,4% αντίστοιχα. Επιδείνωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας σημείωσε δηλαδή μόνο η Ισπανία μέσα στο ευρώ, ενώ η Ιρλανδία έχασε μέρος από την... ισχύ της. Ελλάδα και Πορτογαλία εμφάνισαν και μικρή βελτίωση, αν και τα ελλείμματά τους δεν αντιμετωπίσθηκαν ουσιαστικά. Όμως, δεν ευθύνεται η αρχιτεκτονική του ευρώ γι' αυτή την ολιγωρία, αφού τα ελλείμματα προϋπήρχαν του ευρώ και πάντως δεν επιδεινώθηκαν παντού με την ένταξη. Όσο για το δημόσιο χρέος, το έχουμε ξαναπεί, στον μεγάλο όγκο του δημιουργήθηκε τη δεκαετία του '80, ενώ τη δεκαετία του ευρώ ελάχιστα αυξήθηκε σαν ποσοστό στο ΑΕΠ.
Συνεπώς, η άποψη που καθιστά αποκλειστικά υπεύθυνη για την ελληνική κρίση του χρέους, των ελλειμμάτων και της μη ανταγωνιστικής παραγωγής τη «φύση» ή "αρχιτεκτονική' του ευρώ, αποσιωπά μερικές βασικές αλήθειες και δαιμονοποιεί έναν θεσμό και ένα νόμισμα, αντί να αναζητά στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής που είναι πίσω τους την αιτία των προβλημάτων.
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι ξεχνά πως η υποτίμηση της δραχμής δεν απέδωσε ποτέ σε ανάπτυξη μεταπολιτευτικά, παρά μόνο έπληξε συγκαλυμμένα το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Αργεντινή ούτε Ρωσία για να εξάγει άφθονους φυσικούς πόρους, ούτε έχει σοβαρή παραγωγική βάση για να αξιοποιήσει μία υποτίμηση. Μία επιστροφή και υποτίμηση της δραχμής δεν θα είναι 10-15% όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της. Στο ποσοστό αυτό που οι ίδιοι επιδιώκουν θα πρέπει να προσθέσουν και άλλο ένα 35-45% που θα το επιβάλλουν οι αγορές σε μία χώρα που μπαίνει σε απρόβλεπτες περιπέτειες. Πώς είναι δυνατόν, αλήθεια, να επικαλούνται τη διαγραφή χρέους κατά 75% που έκανε η Αργεντινή και να ξεχνούν την ισοδύναμης έκτασης υποτίμηση του πέσο όταν μιλάνε για τη νέα δραχμή;
Τέλος, υποτιμούν βάναυσα τα αντίποινα (προστατευτισμός) που θα υποστούμε από μία Ευρώπη που θα κινδυνέψει να διαλυθεί. Και η οποία θα τα επιβάλλει ακριβώς για να μην ακολουθήσει άλλη χώρα-μέλος το παράδειγμα της Ελλάδας και διαλυθεί οριστικά η Ευρωζώνη. Σ' αυτή την περίπτωση τα όποια φαντασιακά οφέλη της υποτίμησης μάλλον θα γίνουν εφιάλτης μεσονυχτίου και θα μιλάμε τότε πραγματικά για... μία τριτοκοσμική χώρα.
Το άρθρο αυτό αξίζει να το διαβάσει ο καθένας και όχι να αμολάει ότι παπαριά κατεβάσει η κούτρα του.
Ώπα, για πες μας μία αγορά που έχεις βγει λόγω Ευρώ. Ή μία στην οποία επιβίωνες λόγω επιδοτήσεων (τώρα αρχίζω να υποψιάζομαι ότι ούτε καν ξέρεις τι είναι οι επιδοτήσεις).
Με στοιχεία όμως και όχι ξύνωντας τα @@ σου.
ποιος ειναι αυτος ?Το παραδοξο ειναι ενα πατριωτης σαν το σεβαλιε να μεταφερει τις μπουρδες του Νικολα και του Αντωνη!
Ας εμπιστευτουμε, σεβαλιε, το οικονομικο μας μελλον σε αυτους που ξερουν στο υπουργο οικονομικων της επταετιας..
Μην πεις παλι τον Κωνσταντινο Θανο, δεν θα το αφησω ετσι.Το παραδοξο ειναι ενα πατριωτης σαν το σεβαλιε να μεταφερει τις μπουρδες του Νικολα και του Αντωνη!
Ας εμπιστευτουμε, σεβαλιε, το οικονομικο μας μελλον σε αυτους που ξερουν στο υπουργο οικονομικων της επταετιας..
Λοιπόν, όπως θέλει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ και με ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ να πληροφορηθεί ένα αξιόπιστο σενάριο για το τι θα συμβεί αν το γυρίσουμε σε δραχμή πρέπει να διαβάσει το κλασσικό άρθρο του Techie Chan.
Δεν το βάζω γιατί είναι σεντόνι.
Πρόκειται για έναν ακόμη αριστερό οικονομολόγο (πολύ σοβαρότερο από τον Καζάκη) που αν και δεν συμφωνώ με αρκετά θέσεις του είναι γλαφυρότατος στην περίγραφή της οικονομίας αν γυρίσουμε στην δραχμή.
TEOTWAYKI η επιστροφή
Διάβασε το και μετά τα λέμε.
ρε Σεβαλιε , η αναπτυξη δεν ειναι γαμησι σε μπουρδελο δλδ εντος 5 λεπτων να εχεις αποτελεσμα, θελει χρονο και προσπαθεια για να εχεις αποτελεσμα , δεν πρεπει να λιγοψυχας με την πρωτη δυσκολια
και κατι αλλο , λες να ειμαστε "οικονομικα ευελικτοι" με τη δραχμη, για να πουλαμε τι ? και σε ποιους ? πατατες ή μιζερια ?
Δεν είναι προφανές ότι κάτι πρέπει να πουλάει και αυτή η χώρα? Η ανάπτυξη όπως και να έρθει με το σκληρό ευρώ πως θα έρθει? Μπορεί να μας πει κανείς?
1ον με το χρονο και με προσπαθειαΔεν είναι προφανές ότι κάτι πρέπει να πουλάει και αυτή η χώρα? Η ανάπτυξη όπως και να έρθει με το σκληρό ευρώ πως θα έρθει? Μπορεί να μας πει κανείς?
θα εξαγει δημοσιους υπαλληλουςΕνώ με την φθηνή δραχμή πως θα έρθει;
Θα πουλάει φθηνότερα τις μελιτζάνες και τα αγγουράκια;
για να αναπαραγουμε την μιζεριαΕξακολουθω να μην καταλαβαινω.
Αφου ΔΕΝ γινεται να βγουμε απο το ευρω, γιατι ψαχνουμε την λευκη μυγα?
Ενώ με την φθηνή δραχμή πως θα έρθει;
Θα πουλάει φθηνότερα τις μελιτζάνες και τα αγγουράκια;
1ον με το χρονο και με προσπαθεια
2ον εξορθολογιζονυας τα δημοσιονομικα
3ον δημιουργωντας προυποθεσεις να προσελκυστουν επενδυσεις
Εξακολουθω να μην καταλαβαινω.
Αφου ΔΕΝ γινεται να βγουμε απο το ευρω, γιατι ψαχνουμε την λευκη μυγα?
ΟΛΑ τα στοιχεία που μου λες τα έχω υπόψη μου. Ωστόσο περιγράφουν το τι έγινε. Επίσης το ότι η δεν συνέβαλε το ευρώ στην αποδυνάμωση της βιομηχανίας , είναι γιατί ήδη είχε επέλθει αυτή σε μεγάλο βαθμό.
Μια μικρή ανάκαμψη των εξαγωγών υπήρξε. Και λοιπόν? Ήταν σύμφωνα με τις δυνατότητες της χώρας? Μπορεί κάποιος να το τεκμηριώσει?
Το αν η υποτίμηση της δραχμής δεν απέδωσε αναπτυξιακά ποιος φταίει? Μήπως αυτοί που το έκαναν αυτό μόνο και μόνο για να μπορούν να ξοδεύουν αλόγιστα? Αυτό δεν αλλάζει πάλι το γεγονός πως για να απαντπυχθείς ως ΕΛΛΑΔΑ με ΕΥΡΩ δεν μπορείς. Και οι αριθμοί αυτό ακριβώς λένε.
Και ούτως η άλλως έχεις μηδέν βιομηχανική παραγωγή, επομένως πιο εύκολα τώρα με ένα ευέλικτο νόμισμα ξεφεύγεις. Βέβαια και δεν έφερε αποτέλεσμα η υποτίησμη εφόσον ο λόγος που γινόταν ήταν για να μπορεί το κράτος να συνεχίσει να έχει ελλείματα και να ξοδεύει αλόγιστα.
Το θέμα είναι βλέπεις τι προιόντα έχεις ή μπορείς να παράγεις με τις υπάρχουσες δυνατότητες, και ποιο είναι οι ανταγωνιστές σου. Αν είστε περίπου στο ίδιο επίπεδο, τότε απλά και μόνο σε συμφέρει να πουλάς φτηνότερα , και ένας τρόπος να το πετύχεις αυτό είναι συναλλαγματικα να είσαι ευνοημένος.
Με το διευρυμένο μάρκο που έχουμε, είναι σαν να έχουμε το σούπερ ντούπερ ψυγείο και να είναι... άδειο.
Και στην τελική για πες πως , υπό τι προυποθέσεις και με τι δυνατότητες η Ελλάδα μπορεί να κάνει αναπτυξιακό άλμα, παραμένουσα στη ζώνη του ευρώ?
Ενώ με την φθηνή δραχμή πως θα έρθει;
Θα πουλάει φθηνότερα τις μελιτζάνες και τα αγγουράκια;
Mε τη φθηνή δραχμή πέντε, δέκα βιοτεχνίες που πήγαν στη βουλγαρία πχ μπορούν να επιστρέψουν. Φυσικά και με άλλες προυποθέσεις. Ο κύριος lidl πχ θα μπορεί να παράξει εδώ μερικά προιόντα, αφού θα δίνει δραχμές και πουλώντας θα εισπράττει δραχμές αλλά θα μπορεί να σπρώξει και αλλού επίσης. Τώρα όλους τους συμφέρει μόνο να πουλήσουν εδώ και να εισπράξουν ευρώ.
Με το ευρώ η χώρα θα καταντήσει να γίνει σα τι βραζιλία με τη χλιδή από τη μία και τις φαβέλες από την άλλη. Ήδη σιγά σιγά η μεσαία τάξη έχει συντριβεί. Φυσικά ΟΧΙ ΜΟΝΟ λόγω του ευρώ, αλλά το ευρώ κλειδώνει αυτή την κατάσταση. Δηλαδή είναι η αναγκαία προυπόθεση αλλά όχι η ικανή από μόνη της.