Μιας και μιλαμε για "κενο" παραθετω δυο φιλοσοφικες προσεγγισεις επ'αυτου:
Θεωρια της κενοτητας
Σύμφωνα με τη θεωρία της κενότητας, εφόσον δεν υπάρχει ίδιος εαυτός, δεν μπορεί κανείς να πει ότι τα όντα υπάρχουν ως χωριστά, αυθύπαρκτα μεγέθη, δηλαδή και πάλι ως ουσίες, αλλά με αυτή τώρα την έννοια. Ούτε, όμως, ότι δεν υπάρχουν καθόλου ή ότι υπάρχουν όχι ως ουσίες (χωριστά και αυθύπαρκτα) αλλά μόνο ως σχέσεις. Καμμιά από αυτές τις αντιλήψεις περί της φύσης των όντων δεν αντιστοιχεί σε αυτό που αυτά πραγματικά είναι, δηλαδή στην αληθινή τους φύση. Με άλλα λόγια, όλες αυτές οι αντιλήψεις είναι κατασκευές του νου, που ο άνθρωπος τις επιβάλλει πάνω στη φύση των όντων. Στην πραγματικότητα αυτή, την αληθινή φύση, δεν μπορούμε να την καταλάβομε με τον νου. Γι’ αυτό η σωστή στάση απέναντι στο ερώτημα της αληθινής φύσης των όντων είναι η λεγόμενη «καμμία θέση». Όποια θέση και να πάρει κανείς, αυτή δεν είναι παρά μια κατασκευή του νου. Η αληθινή φύση των όντων αποκαλύπτεται μόνη της σε εκείνον που αδειάζει τον νου του από κάθε νοητική κατασκευή, κάθε αντίληψη για αυτήν
η βουδιστικη θεωρια της κενοτητας πλησιαζει την προσεγγιση του Πλατωνα :
λείπεται δὴ οἶμαι ἡμῖν ἀλλήλοις, εἴτ' ἐσμέν, εἶναι, εἴτε γιγνόμεθα, γίγνεσθαι, ἐπείπερ ἡμῶν ἡ ἀνάγκη τὴν οὐσίαν συνδεῖ μέν, συνδεῖ δὲ οὐδενὶ τῶν ἄλλων οὐδ' αὖ ἡμῖν αὐτοῖς. ἀλλήλοις δὴ λείπεται συνδεδέσθαι. ὥστε εἴτε τις εἶναί τι ὀνομάζει, τινὶ εἶναι ἢ τινὸς ἢ πρός τι ῥητέον αὐτῷ, εἴτε γίγνεσθαι: αὐτὸ δὲ ἐφ' αὑτοῦ τι ἢ ὂν ἢ γιγνόμενον οὔτε , αὐτῷ λεκτέον οὔτ' ἄλλου λέγοντος ἀποδεκτέον, ὡς ὁ λόγος ὃν διεληλύθαμεν σημαίνει.
