ΔΙΑΛΥΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ, Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Συντάξτε την άποψή σας...

[kostas8000]

 

[ACHILEAS77]

Η ΙΑΠΩΝΙΑ εχει αλλη κουλτουρα τυπε, παντοτε δουλευαν σαν σκυλια.
ακομη και απο το δημοτικο εχουν 2 ωρες ΕΞΤΡΑ!
σε αυτο βαλε και το σαββατο μεσα.
κανενα εκπαιδευτικο συστημα στον κοσμο δεν εχει τοσες ωρες+το σαββατο.
στην ΙΑΠΩΝΙΑ απαγορευεται το tip.
τωρα σιγουρα θα υπαρχει πιεση σε σχεση με τα 80ς,90ς.
ΟΙ μονοι τουριστες που οργωναν το μερος που πηγαιναν, με 100000000 φωτο.
ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ.

 

[Διαγραμμένο μέλος 172663]

εάν το πρωτογενες ελλειμα είναι 4% και εχουν μεχρι το 2020 δυνατοτητα δανεισμου με μηδεν επιτοκιο, τοτε μπορουν να αυξησουν την φορολογια σε όλα κατά 4% και να είναι κομπλε. ο γιαπωνέζος δεν εχει πρόβλημα να πληρωσει 4% παραπανω, δεν είναι φτωχος. αν πχ η βενζινη του από 100 παει 104 δεν τον πειραζει ουτε αν το γαλα του παει από 100 σε 104.

στην ελλαδα αντίθετα όταν γινεται κατι τετοιο υπαρχει πρόβλημα γιατι ο ελληνας δεν είναι πλούσιος σαν τον γιαπωνεζο. πχ όταν η βενζινη ειχε παει από 1,5 στο 1,6 τα εσοδα της χωρας δεν αυξηθηκαν από την φορολογια στην βενζινη, γιατι οι ελληνες αποφασισαν αφου δεν τους επαιρνε οικονομικα να πηγαινουν πχ ομαδικα με ένα αμαξι στην δουλεια. εγω πχ τοτε που η βενζινη ειχε φτασει 1,9 εκανα το αμαξι υγραεριοκινητο και σε 8 μηνες εκανα αποσβεση, δεν συνεχιζα να πληρωνω φορο βενζίνης παραπανω γιατι δεν ημουν πλούσιος σαν τους γιαπωνέζους, 730 τον μηνα επαιρνα και ημουν σε νοικιο, με πολύ θερμανση (πτολεμαϊδα) και πολλα ταξίδια (πηγαινελα πτολεμαιδα-θεσσαλονικη κάθε εβδομαδα γιατι η οικογενεια μου και οι σχεσεις μου ηταν θεσσαλονικη).

στην ελλαδα λοιπον πλεον η φορολογια εχει φτασει στα ορια και η αυξηση της φερνει αντίθετα αποτελέσματα, λυση είναι η μειωση των εξοδων του δημοσιου. πχ κοψιμο ολων των μισθων και συνταξεων ανω των 1000 ευρω που ειχε πει ο αριστος οικονομολόγος βασιλης λεβεντης. κανεις δεν θα μπορει να ισχυριστεί ότι είναι φτωχος και δεν ζει με 1000 ευρω στην ελλαδα. επισης αφου κυριοτεροι δανειστες πλεον είναι κρατη και όχι ιδιωτες, με ευρωπη και ΔΝΤ μπορουν να κανουν έναν διακανονισμο για μηδενικο επιτοκιο και να πληρωθουν με το πρωτογενες πλεονασμα οσο κι αν είναι αυτό. αλλα το πλεονασμα να εχει ένα κατωτατο πχ 3-5% χαμηλώνοντας τους μεγαλους μισθους και μεγαλες συνταξεις όχι να είναι παλι δανεικα και αγυριστα για να πληρωνονται βουλευτες-δικαστικοι-υπαλληλοι βουλης-υπαλληλοι ερτ και κηπουροι σε νοσοκομεια χωρις κηπο...

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/10/20/i-jumbo-kai-i-tripia-samprela/

Η Jumbo και η τρύπια σαμπρέλα


Δεν μπορεί να χαρακτηρίζει κανείς έτσι την Ελλάδα,  αλλά μόνο τα δημόσια ταμεία, τα οποία έχουν μετατραπεί σε έναν αχόρταγο εισπρακτικό μηχανισμό στην υπηρεσία των πιστωτών – σε μία γιγαντιαία εφορία που απορροφάει ολόκληρη τη ρευστότητα της χώρας, στραγγαλίζοντας την κατανάλωση και το ΑΕΠ.
.
Άποψη
Όταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας προβαίνει σε δηλώσεις που έχουν σχέση με την οικονομία της χώρας, οφείλει κανείς να τον ακούει προσεκτικά – αφού έχει αποδείξει τις ικανότητες του, οπότε την ορθότητα της κρίσης και των επιλογών του. Στα πλαίσια αυτά έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι εκτιμήσεις του ιδιοκτήτη της Jumbo για την Ελλάδα – αφού διοικεί μία από τις πιο επιτυχημένες εισηγμένες ελληνικές επιχειρήσεις, με επί πλέον παρουσία στην Κύπρο, στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία. Εν προκειμένω ανέφερε σε ελεύθερη απόδοση/σύμπτυξη τα εξής:
«Η Ελλάδα για να μπορέσει να προχωρήσει θα πρέπει να κατανοήσει πως αυτό μπορεί να γίνει μόνο με δουλειά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Η χώρα χρεοκόπησε γιατί υπηρετούσε χρεοκοπημένες ιδέες, οι οποίες παραμένουν στο προσκήνιο. Η Ελλάδα μοιάζει με μία τρύπια σαμπρέλα. Μόλις πάει να βάλει κάποιος λίγο αέρα, αδειάζει ξανά.
Η οικονομική χρήση της Jumbo (Ιούλιος 2017 – Ιούνιος 2018), ξεκίνησε με θετικό πρόσημο, με το τζίρο να αυξάνεται κατά 12%. Ωστόσο, μετά τα μέσα Αυγούστου, ο θετικός ρυθμός κερδοφορίας επιβραδύνθηκε, γεγονός που επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις για μία στάσιμη (flat) χρονιά για τα ελληνικά σημεία πώλησης. Πρόκειται για ένα ακόμη ελληνικό παράδοξο» (πηγή).

Όσον αφορά την πρώτη παρατήρηση του, ουσιαστικά συντάσσεται με όλους εκείνους που κατηγορούν τους Έλληνες ότι αποφεύγουν τη δουλειά – κάτι με το οποίο δεν συμφωνούμε, κρίνοντας από διεθνή στοιχεία. Ειδικότερα, οι Έλληνες εργάζονται σταθερά πάνω από 2.000 ώρες ετήσια κατά μέσον όρο, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ (πηγή). Εκτός αυτού έχει μειωθεί σε μεγαλύτερο βαθμό από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης το κόστος εργασίας ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος στην Ελλάδα – χωρίς όμως να μπορεί να ανταγωνιστεί τη Γερμανία, στην οποία συνεχίζει να είναι χαμηλότερο (γράφημα).
Εν τούτοις, η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας υποχωρεί συνεχώς, παρά τη μεγάλη μείωση των μισθών των εργαζομένων – επειδή η άνοδος της δεν είναι μόνο συνάρτηση των μισθών, αφού απαιτούνται επί πλέον επενδύσεις σε νέες διαδικασίες, σε καινοτόμες τεχνολογίες, σε σύγχρονα μηχανήματα κοκ. Επενδύσεις όμως δεν γίνονται σε μία υπερχρεωμένη χώρα, στην οποία μειώνεται συνεχώς η κατανάλωση, ενώ το δημόσιο απαγορεύεται να επέμβει για να τις στηρίξει – οπότε, όσο και να μειωθούν οι μισθοί των εργαζομένων ή/και να αυξηθούν οι ώρες εργασίας τους, όσο και να δουλέψουν δηλαδή οι Έλληνες, η χώρα δεν πρόκειται να προχωρήσει.
Αμέσως μετά ο ιδιοκτήτης της Jumbo θεωρεί πως η χώρα χρεοκόπησε επειδή υπηρετούσε χρεοκοπημένες ιδέες – συνεχίζοντας ακόμη και σήμερα να το κάνει. Εάν εννοεί εδώ το μοντέλο παραγωγής της, γνωρίζει πολύ καλά ο ίδιος από την προσωπική του εμπειρία (εάν δεν κάνουμε λάθος η οικογένεια του δραστηριοποιούταν στην παραγωγή των παιχνιδιών El Greco, η οποία σταμάτησε τη λειτουργία της πιθανότατα λόγω της αδυναμίας της να ανταγωνιστεί την Κίνα, ενώ ο ίδιος ξεκίνησε ως λιανέμπορος με εισαγωγές από την Κίνα) ότι, λόγω της παγκοσμιοποίησης, καθώς επίσης της αδυναμίας επιβολής δασμών σε χώρες φθηνού εργατικού δυναμικού, με τεχνητά υποτιμημένα νομίσματα όπως η Κίνα, πολλοί βιομηχανικοί κλάδοι της Ελλάδας εξαφανίσθηκαν – όπως η κλωστοϋφαντουργία, η υποδηματοποιία κοκ.
Δυστυχώς δε η χώρα μας δεν είχε βαριά βιομηχανία, παραγωγή μηχανημάτων υψηλής τεχνολογίας κλπ., όπως η Γερμανία, για να τα καταφέρει – ενώ ακόμη και η πολύ πιο ισχυρή ιταλική βιομηχανία υποχώρησε σημαντικά, με αποτέλεσμα το ΑΕΠ της Ιταλίας να παραμένει στάσιμο από το 2000, το δημόσιο χρέος της να είναι σήμερα πολύ υψηλότερο από το αντίστοιχο της Ελλάδας το 2010, το μη εξυπηρετούμενο ιδιωτικό επίσης κοκ. Ως εκ τούτου είναι εύκολο να κατακρίνει κανείς, αλλά δύσκολο εφαρμόζει τις ιδέες του στην πράξη, όσον αφορά το σύνολο μίας οικονομίας – ενώ θεωρούμε ανοησίες αυτά που λέγονται για την επικέντρωση μας στον πρωτογενή τομέα ως λύση, όταν η συμβολή του στο ΑΕΠ δεν υπερβαίνει το 4%.
Εάν όμως ο κ. Βακάκης εννοεί τη γραφειοκρατία, την πολιτική διαφθορά, τη διαπλοκή της πολιτικής με την οικονομική εξουσία, την αναποτελεσματικότητα του δημοσίου κοκ., ως ορισμένες από τις αιτίες της χρεοκοπίας μας, έχει δίκιο – αν και χωρίς να επιλυθεί σήμερα το πρόβλημα του δημοσίου και ιδιωτικού μας χρέους, δεν πρόκειται να διενεργηθούν επενδύσεις, ακόμη και αν διορθωθούν τα πάντα. Ως εκ τούτου η Ελλάδα θα παραμένει μία τρύπια σαμπρέλα, πόσο μάλλον αφού η Τρόικα αντί να κλείσει την τρύπα την άνοιξε διάπλατα – ενώ όλοι βγάζουν αέρα από μέσα της, αντί να βάζουν, οπότε είναι λογικό να έχει πλέον κλατάρει.
Τέλος, ο ιδιοκτήτης της Jumbo χαρακτηρίζει ως ελληνικό παράδοξο την υποχώρηση του τζίρου της επιχείρησης του ξαφνικά, από τον Αύγουστο – ενδεχομένως επειδή δεν σκέφθηκε πως οι Έλληνες, από τότε και μετά (οι εταιρείες ήδη από τον Ιούλιο), πρέπει να πληρώνουν τις δόσεις των υπερβολικών φόρων εισοδήματος και ΕΝΦΙΑ που τους έχουν επιβληθεί, έτσι ώστε να υπάρχουν πλεονάσματα για να εξυπηρετούνται οι απαιτήσεις των δανειστών.
Η τρύπια σαμπρέλα εν προκειμένω είναι τα δημόσια ταμεία που έχουν μετατραπεί σε μία γιγαντιαία εφορία στην υπηρεσία των πιστωτών – η οποία απορροφάει ολόκληρη τη ρευστότητα της χώρας, χωρίς ποτέ να γεμίζει με αέρα, στραγγαλίζοντας την κατανάλωση και το ΑΕΠ. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις δεν είναι καθόλου παράδοξη η πτώση του τζίρου της λιανικής τους τελευταίους μήνες του έτους, όπου επί πλέον λείπουν τα έσοδα από τον τουρισμό – ενώ το 2018, όταν θα ξεκινήσουν οι μαζικοί πλειστηριασμοί των ακινήτων, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων για την εξυπηρέτηση των δημοσίων χρεών, δεν θα καταρρεύσει μόνο η αγορά ακινήτων αλλά, επίσης, η κατανάλωση, μεταξύ άλλων λόγω της αύξησης της ανασφάλειας των Πολιτών  για το μέλλον τους.
Επενδύσεις πάντως με τέτοια φορολογία, σε μία χώρα βυθισμένη για 8η συνεχή χρονιά στην ύφεση, με υπερχρεωμένο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με μία κατανάλωση που συνεχώς υποχωρεί, καθώς επίσης με αποταμιεύσεις που εξαϋλώνονται, δεν γίνονται – ενώ όσο δεν εκμεταλλεύεται μία οικονομία τους πόρους της, μεταξύ των οποίων το ανθρώπινο δυναμικό της, δεν υπάρχει μέλλον. Πόσο μάλλον με 1.400.000 ανέργους που έχουν τινάξει στον αέρα το ασφαλιστικό σύστημα, μαζί με το τραπεζικό – ενώ για να μπορέσουν να εργασθούν χρειάζεται ένα επί πλέον ΑΕΠ της τάξης των 70 δις €, το οποίο είναι φυσικά όνειρο θερινής νύχτας χωρίς ζήτηση και επενδύσεις.

Εκτός αυτού πώς είναι δυνατόν να αλλάξει ένα παραγωγικό μοντέλο χωρίς υγιείς τράπεζες και χωρίς επενδύσεις, οι οποίες χρειάζονται χρόνο για να αποδώσουν; Πώς μπορεί να επιβιώσει μία οικονομία όταν ο πληθυσμός της συνεχώς συρρικνώνεται (γράφημα), επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα πια να επιβιώσουν, δεν κάνουν παιδιά και μεταναστεύουν τα ικανότερα μέλη της; Πώς να αναπτυχθεί η χώρα, όταν εφαρμόζεται η αντίθετη ακριβώς οικονομική πολιτική από αυτή που χρειάζεται; (αύξηση των φόρων και μείωση των δημοσίων επενδύσεων, αντί μείωση των φόρων και αύξηση των δημοσίων επενδύσεων). Ωραία λοιπόν τα μεγάλα λόγια, ειδικά όταν έχει κανείς αρκετά χρήματα, αλλά δύσκολες οι πράξεις – οπότε είναι καλύτερο να τα αποφεύγει κανείς, παραμένοντας αντικειμενικός και ρεαλιστής.

 

[mariath]

Όταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας προβαίνει σε δηλώσεις που έχουν σχέση με την οικονομία της χώρας, οφείλει κανείς να τον ακούει προσεκτικά – αφού έχει αποδείξει τις ικανότητες του, οπότε την ορθότητα της κρίσης και των επιλογών του. Στα πλαίσια αυτά έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι εκτιμήσεις του ιδιοκτήτη της Jumbo για την Ελλάδα

Δεν έχει σημασία αν συμφωνώ ή όχι για το πρόσωπο που αναφέρει το άρθρο. Έστω ότι συμφωνώ, και ότι τα ανωτέρω είναι πράγματι έτσι.

Μόνο "ενδιαφέρον έχουν οι εκτιμήσεις του"?

Ο κ. Βακάκης (όπως και κάθε άλλος αντίστοιχος επιτυχημένος επιχειρηματίας σαν κι αυτόν) όταν γίνονται εκλογές, πάει να ψηφίσει. Επίσης, κάθε χρόνο, ο κ. Βακάκης πληρώνει φόρους. ΠΟΛΛΟΥΣ φόρους.

Η ψήφος λοιπόν του κ. Βακάκη (όπως και των άλλων αντιστοίχου βεληνεκούς επιχειρηματιών και φορολογουμένων) έχει ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΑΡΟΣ με την ψήφο του άστεγου άνεργου (μάλλον) αποτυχημένου επαγγελματικά που δεν έχει πληρώσει ποτέ του φόρο, και κατά πάσα πιθανότητα είναι μειωμένης αντίληψης.  ΙΔΙΟ ΒΑΡΟΣ.

Αυτό σημαίνει "δημοκρατία" (κατά τη γνώμη αυτών που ωφελούνται από αυτή την κατάσταση), και αυτό είναι "το καλύτερο πολίτευμα του κόσμου".

Ε, δεν πρόκειται να δει προκοπή ο τόπος, με τέτοια βάση, λέω εγώ.

 

[urban]

Δεν έχει σημασία αν συμφωνώ ή όχι για το πρόσωπο που αναφέρει το άρθρο. Έστω ότι συμφωνώ, και ότι τα ανωτέρω είναι πράγματι έτσι.

Μόνο "ενδιαφέρον έχουν οι εκτιμήσεις του"?

Ο κ. Βακάκης (όπως και κάθε άλλος αντίστοιχος επιτυχημένος επιχειρηματίας σαν κι αυτόν) όταν γίνονται εκλογές, πάει να ψηφίσει. Επίσης, κάθε χρόνο, ο κ. Βακάκης πληρώνει φόρους. ΠΟΛΛΟΥΣ φόρους.

Η ψήφος λοιπόν του κ. Βακάκη (όπως και των άλλων αντιστοίχου βεληνεκούς επιχειρηματιών και φορολογουμένων) έχει ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΑΡΟΣ με την ψήφο του άστεγου άνεργου (μάλλον) αποτυχημένου επαγγελματικά που δεν έχει πληρώσει ποτέ του φόρο, και κατά πάσα πιθανότητα είναι μειωμένης αντίληψης.  ΙΔΙΟ ΒΑΡΟΣ.

Αυτό σημαίνει "δημοκρατία" (κατά τη γνώμη αυτών που ωφελούνται από αυτή την κατάσταση), και αυτό είναι "το καλύτερο πολίτευμα του κόσμου".

Ε, δεν πρόκειται να δει προκοπή ο τόπος, με τέτοια βάση, λέω εγώ.

H δημοκρατία δουλεύει μονο σε χώρες με υπεύθυνους πολίτες
Δες το δημοψήφισμα στην Ελβετια για το ελαχιστο εγγυημένο εισοδημα στα 2500 φράγκα. Ψήφισαν όχι.
Φαντάσου το αντίστοιχο δημοψήφισμα εδώ

 

[kostas8000]

https://www.efsyn.gr/arthro/eleghos-ee-sta-grafeia-tis-bmw-gia-kartel-aytokinitoviomihanion

Έλεγχος Ε.Ε. στα γραφεία της BMW για το καρτέλ αυτοκινητοβιομηχανιών

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προχώρησε σε ελέγχους στα κεντρικά γραφεία της αυτοκινητοβιομηχανίας BMW στο πλαίσιο της υπόθεσης του καρτέλ στο οποίο εμπλέκονται ακόμη τέσσερις μεγάλες γερμανικές εταιρείες. Η υπόθεση αφορά τις παράνομες εκπομπές ρύπων από τα οχήματά τους, ζήτημα στο οποίο φέρονται ότι ακολουθούσαν εναρμονισμένη πολιτική ζημιώνοντας πολίτες και άλλες επιχειρήσεις.
Τον έλεγχο επιβεβαίωσε η ίδια η BMW, με ανακοίνωσή της στην οποία εξηγεί ότι ο έλεγχος στα γραφεία της στο Μόναχο σχετίζεται με την έρευνα που είχε αποκαλυφθεί από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης τον περασμένο Ιούλιο. Όπως είχε γίνει τότε γνωστό, στελέχη των αυτοκινητοβιομηχανικών BMW, Daimler, Volkswagen, Audi και Porsche συνταντιούνταν μυστικά επί περισσότερα από 20 χρόνια προκειμένου να εναρμονίζουν τις πρακτικές τους σε διάφορα τεχνικά θέματα, όπως για παράδειγμα στο σύστημα φιλτραρίσματος των εκπομπών ρύπων.
Συνέπεια των παραπάνω ήταν να ζημιώνονται οι καταναλωτές αλλά και οι υπεργολάβοι των εταιρειών.
Η Επιτροπή επιβεβαίωσε τους ελέγχους, που πραγματοποιήθηκαν στις 16 Οκτωβρίου, ωστόσο δεν κατονόμασε την εταιρεία.
«Οι επιθεωρήσεις είναι προκαταρκτικά στάδια στο πλαίσιο των ερευνών για ύποπτες δραστηριότητες που καταπατούν τον ανταγωνισμό», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Στην Ε.Ε. απαγορεύονται τα καρτέλ, διότι βλάπτουν τον ανταγωνισμό αλλά και τους καταναλωτές και η Κομισιόν μπορεί να επιβάλει βαριά πρόστιμα σε εταιρείες που παραβιάζουν αυτήν την απαγόρευση. 

 

[kostas8000]

https://www.efsyn.gr/arthro/paradosiaki-germaniki-praktiki-i-dimioyrgia-kartel

Παραδοσιακή γερμανική πρακτική η δημιουργία... καρτέλ

Η περιβόητη «αναβάθμιση λογισμικού» που ανακοίνωσαν νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα οι Γερμανοί αυτοκινητοβιομήχανοι ως λύση στις υπέρ το δέον εκπομπές ρύπων των πετρελαιοκίνητων οχημάτων τους, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα κοστίσει στους τρεις μεγαλύτερους κατασκευαστές (BMW, Daimler, Volkswagen) τουλάχιστον… 500 εκατ. ευρώ.
Το ποσό αυτό αν μη τι άλλο προκαλεί τη νοημοσύνη. Σε καμία περίπτωση δεν επαρκεί για μια σοβαρή επίλυση του προβλήματος των επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία οξειδίων του αζώτου που εκπέμπουν τα ντιζελοκίνητα αυτοκίνητα.
Ισοδυναμεί μόλις με το 1/10 των κερδών που είχε πέρυσι μία μόνο εκ των παραπάνω αυτοκινητοβιομηχανιών - η χτυπημένη από το σκάνδαλο Dieselgate, Volkswagen.
Η στάση αυτή των Γερμανών αυτοκινητοβιομηχάνων -που εδώ και χρόνια απολαμβάνουν σημαντικά υψηλότερα περιθώρια κέρδους σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους- είναι ενδεικτική της απληστίας και -κυρίως- της αλαζονείας που τους διέπει. Πηγάζει από την τεράστια ισχύ τους και αυτή με τη σειρά της είναι αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο κάνουν τις δουλειές τους.


Οι τρεις παραπάνω αυτοκινητοβιομηχανίες -μαζί με τις Porsche, Αudi- έχουν δημιουργήσει, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Spiegel, για περισσότερα από 20 χρόνια καρτέλ, κανονίζοντας μεταξύ τους σε μυστικές συναντήσεις κόστη, προμήθειες, τιμές, μισθούς και δεκάδες τεχνικά θέματα των οχημάτων που παράγουν.
Μεταξύ των τελευταίων, φέρονται να είχαν συμφωνήσει κρυφά και στην από κοινού συρρίκνωση του μεγέθους των δεξαμενών ουρίας -που οι κατασκευαστές είναι υποχρεωμένοι από τον νόμο να έχουν ενσωματωμένες στα πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα- με αποτέλεσμα ο καθαρισμός των καυσαερίων να μην είναι αποτελεσματικός.
Οι Volkswagen, Daimler, BMW, Audi, Porsche δεν είναι οι πρώτες, ούτε οι μοναδικές βιομηχανίες στη Γερμανία που λειτουργούν έτσι. Το σύνολο της βιομηχανικής Γερμανίας λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, μέσω δηλαδή συνασπισμών, καρτέλ και ομάδων πίεσης (λόμπι) εδώ και δεκαετίες, για την ακρίβεια από τον 19ο αιώνα.
Συνασπισμοί

Με αναβάθμιση λογισμικού ανακοίνωσαν ότι θα διορθώσουν τις υπερβολικές εκπομπές οξειδίων του αζώτου οι Γερμανοί κατασκευαστές αυτοκινήτων |
Απαρχή του συστήματος των καρτέλ στη Γερμανία αποτελούν οι προστατευτικές πολιτικές του Οτο φον Μπίσμαρκ στα τέλη της δεκαετίας του 1870.
Οι υψηλοί δασμοί που εισήχθησαν εκείνη την περίοδο επέτρεψαν στην καθυστερημένη έως τότε βιομηχανικά Γερμανία να αναπτυχθεί με εκρηκτικούς ρυθμούς και να εξελιχθεί σε κορυφαία δύναμη ώς τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι επιχειρήσεις στους περισσότερους βιομηχανικούς κλάδους συνασπίστηκαν, δημιουργώντας κοινές δομές πωλήσεων, ελαχιστοποιώντας τον μεταξύ τους ανταγωνισμό στην εγχώρια αγορά και μέσω του ντάμπινγκ (εξήγαν τα προϊόντα τους σε υπερβολικά χαμηλές τιμές, ακόμη και κάτω του κόστους, τσακίζοντας τους ανταγωνιστές τους στις ξένες αγορές, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα με την Κίνα) κατέστησαν τη γερμανική βιομηχανία ανταγωνιστική παγκοσμίως.
Ως το 1901 λειτουργούσαν στη Γερμανία περί τα 450 καρτέλ. Μεταξύ άλλων δραστηριοποιούνταν στην εκμετάλλευση του άνθρακα, στον χάλυβα, τον ηλεκτρισμό, τα χημικά, την υφαντουργία, την ξυλεία, το καουτσούκ, το χαρτί, το γυαλί, τις κατασκευές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα καρτέλ αυτής της εποχής αποτελεί το Rheinisches Westfaelisches Koblensyndikat, που εκμεταλλευόταν τον άνθρακα όλων των ορυχείων. Οι μετοχές της εταιρείας ανήκαν αποκλειστικά στα μέλη του καρτέλ. Σε κανέναν άλλον δεν επιτρεπόταν η πώληση.
Το καρτέλ εξελίχθηκε σταδιακά σε μοναδικό αγοραστή των εξορυσσόμενων προϊόντων στη Γερμανία και μοναδικό πωλητή τους στο κοινό.
Στις εταιρείες-μέλη του, το καρτέλ πλήρωνε την ίδια τιμή ανεξαρτήτως του σε ποιον θα πωλούσε το προϊόν. Εφαρμόζοντας ακραία πολιτική ντάμπινγκ, πωλούσε τον άνθρακα στο εξωτερικό στη μισή σχεδόν τιμή. Στην Αυστρία, η τιμή του ήταν στα 8 μάρκα (RM), όταν στη Βαυβαρία ήταν 17 μάρκα.
Πέραν της καταχρηστικής αυτής συμπεριφοράς, στην εκτόξευση της Γερμανίας σε κορυφαία βιομηχανική δύναμη συντέλεσε και η προώθηση της έρευνας. Ελλείψει πρώτων υλών, η τελευταία δεν θα ήταν δυνατή αν δεν υπήρχαν δασμοί, καρτέλ και η βοήθεια από το κράτος.
Τα καρτέλ αγκαλιάστηκαν και από τη δικαστική εξουσία, η οποία ουκ ολίγες φορές σε ζητήματα σχετικά με πατέντες και ελεύθερο ανταγωνισμό δικαίωσε τα μονοπώλια.
Η διαδικασία στρέβλωσης της ελεύθερης οικονομίας υποβοηθήθηκε όμως και από την αλλαγή της κοινής γνώμης και την επικράτηση της αντίληψης σε μεγάλα τμήματα αυτής ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι υπεύθυνος για μια χαοτική οικονομία.
Ο Χάινριχ Κρονστάιν, επιφανής Γερμανός καθηγητής Νομικών που αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του ‘30 προκειμένου να αποφύγει τις διώξεις του Χίτλερ, γράφει χαρακτηριστικά σε μελέτη του το 1942:
«Ο ελεύθερος ανταγωνισμός, όπου υπήρξε, εξελίχθηκε σε αγώνα για την απόκτηση μεριδίων στο μελλοντικό καρτέλ, ενώ οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι στα πανεπιστήμια έκλεισαν τα μάτια τους και προσποιήθηκαν ότι ζουν σε εποχή ελεύθερου εμπορίου.
»Οποιοσδήποτε μηχανισμός για την προστασία του ατόμου έγινε ασυνείδητα μηχανισμός ελέγχου από τα καρτέλ και τα μονοπώλια. Η απώλεια ελευθερίας δράσης επηρέασε την όλη φιλοσοφία των ανθρώπων, ανεξαρτήτως θέσεώς τους στην κοινωνία».
Πολεμική μηχανή


Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο μηχανολογικός εξοπλισμός των καρτέλ αποτέλεσε εργαλείο της κρατικής πολιτικής πολέμου.
Τα καρτέλ αποτέλεσαν τη βάση για όλες τις επιχειρήσεις πολέμου. Η υπηρεσία τους αυτή ήταν ιδιαίτερα επικερδής τόσο γι’ αυτά όσο και για τους βιομηχάνους που βρίσκονταν πίσω από αυτά.
Ακόμη και μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, την ήττα της Γερμανίας και την υιοθέτηση αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας, τα καρτέλ παρέμεναν πανίσχυρα. Ο μόνος τρόπος για να τα πολεμήσει κάποιος ήταν να συνασπιστεί μαζί τους.
Ενδεικτικό είναι ότι στη δεκαετία του 1930, η ολλανδική Phillips, ενώ αρχικά ενήγαγε την Telefunken (κοινοπραξία των Siemens, AEG) για μονοπωλιακές πρακτικές, στη συνέχεια δημιούργησε μαζί της καρτέλ για το μοίρασμα της γερμανικής και της ολλανδικής αγοράς ραδιοφώνων.
Οταν οι ναζί ήρθαν στην εξουσία τη δεκαετία του 1930 ευλόγησαν και αυτοί τα καρτέλ, καθώς τα θεωρούσαν ανώτερη μορφή οικονομικής οργάνωσης σε σχέση με τον ελεύθερο ανταγωνισμό και πιο αποτελεσματικά για τη συγκράτηση του πληθωρισμού.
Οδήγησαν τις επιχειρήσεις σε ένωση των δυνάμεών τους όταν οι άλλες μέθοδοι οικονομικής τόνωσης απέτυχαν.
Την κατάργηση των μονοπωλίων και τον ελεύθερο ανταγωνισμό επεχείρησαν να επιβάλουν στη Γερμανία μετά το τέλος Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου οι Αμερικανοί. Ομως ο γερμανικός επιχειρηματικός κόσμος αντιστάθηκε και η αντιμονοπωλιακή νομοθεσία πήρε χρόνια για να εφαρμοστεί.
Στις μεγάλες επιχειρήσεις προέκυψε τελικά ένα σύστημα αλληλοσυνδεόμενων διευθύνσεων, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Είναι αυτό που επί της ουσίας κινεί, σε άρρηκτη συνεργασία με το πολιτικό κατεστημένο, τα νήματα της οικονομίας.
Ο ερχομός της Ε.Ε., η κοινή αγορά και η ισχυρή αντιμονοπωλιακή νομοθεσία δεν άλλαξαν πολλά. Με τη βοήθεια των πολιτικών και των πανίσχυρων λόμπι, τα καρτέλ συνεχίζουν να βασιλεύουν.
Η πεποίθηση ότι οι επιχειρήσεις του ίδιου κλάδου μπορούν και πρέπει να εργάζονται μαζί προκειμένου να βελτιώνουν την αποτελεσματικότητα και την ανταγωνιστικότητά τους διεθνώς παραμένει ακόμη βαθιά ριζωμένη.

 

[kostas8000]

https://www.efsyn.gr/arthro/skandal...os-ethnikismos-kai-i-shesi-oikonomias-kratoys

«Σκάνδαλο Volkswagen»: ο γερμανικός εθνικισμός και η σχέση οικονομίας-κράτους

Ο Χρήστος Χατζηιωσήφ στο βιβλίο του «Η ευρωπαϊκή ενοποίηση, η Γερμανία και η επιστροφή των εθνικισμών», (Βιβλιόραμα 2017, σ. 86) παρατηρεί ότι ο γερμανικός εθνικισμός «στηρίζεται σε μια συνεκτική αντίληψη για τη σχέση οικονομίας και κράτους, κάτι που δεν διαθέτουν οι άλλοι εθνικισμοί».
Ο συγγραφέας περιγράφει σε αδρές γραμμές το γενικό πλαίσιο στο οποίο εκδηλώνεται το «γερμανικό όραμα της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης», το πρόγραμμα «Industrie 4.0», που έχει στόχο την ενίσχυση της θέσης της Γερμανίας στη διεθνή αγορά, με άξονες τις μηχανοκατασκευές, τη χημική βιομηχανία και την αυτοκινητοβιομηχανία.
Ομως πρόκειται για «ίδιον» του γερμανικού εθνικισμού ή μήπως αυτή «η συνεκτική αντίληψη για τη σχέση οικονομίας και κράτους» τείνει να γίνει πλέον μόνιμη συνιστώσα των νέων ευρωπαϊκών εθνικισμών; Μήπως, για παράδειγμα, ο Εμανουέλ Μακρόν συνιστά τον φορέα μιας άλλης εκδοχής αυτού του νέου τύπου εθνικισμού;
Η παρέμβαση της γερμανικής κυβέρνησης στη στήριξη της βιομηχανίας, συγκεκριμένα του δεύτερου πυλώνα του προγράμματος «Industrie 4.0», της αυτοκινητοβιομηχανίας και δη της μεγαλύτερης, του ομίλου Volkswagen, στην υπόθεση που έχει αποκληθεί «σκάνδαλο Volkswagen» μάλλον συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι οι νέοι εθνικισμοί δεν αφορούν μόνο τη Γερμανία, αλλά επεκτείνονται σταδιακά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Οπως είναι γνωστό, τον Σεπτέμβριο του 2015 αποκαλύφθηκε η χρήση λογισμικoύ σε κινητήρες Diesel της εταιρείας VW, το οποίο, ανιχνεύοντας τη χρήση συσκευών μέτρησης εκπομπών ρύπων, αυτοί έδειχναν χαμηλότερη έκλυση διοξειδίου του άνθρακα. Κάτω από την πίεση των γεγονότων, η αρμόδια γερμανική αρχή (Kraftfahrt-Bundesamt) υποχρεώθηκε να παραδεχτεί ότι ο όμιλος Volkswagen παραβίασε και την κοινοτική νομοθεσία.
Στις 27 Ιανουαρίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε έναν νέο, αυστηρό κανονισμό «για την έγκριση και εποπτεία της αγοράς των μηχανοκινήτων οχημάτων…», ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε διαδικασία συναπόφασης, στις 4/4/2017, με 585 ψήφους έναντι 77, ψήφισε υπέρ της προτεινομένης αυστηροποίησης του πλαισίου, που στο εξής οφείλει να θεσπίσει η Ε.Ε. Το κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με τις τροπολογίες που επέφερε το Κοινοβούλιο, έφτασε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Υπουργών για να αναπεμφθεί (άρθρο 59, παρ. 4 του Κανονισμού ΕΚ) στην Επιτροπή Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας Καταναλωτή.
Πρόκειται για μια θέση σύμφωνα με την οποία, μεταξύ άλλων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποκτά πλέον αρμοδιότητα εποπτείας των εθνικών αρχών «έγκρισης τύπου» οχημάτων. Μέχρι σήμερα οι εθνικές αρχές είναι αρμόδιες να ελέγχουν αν ένα μοντέλο αυτοκινήτου συμμορφώνεται με το σύνολο των προτύπων της Ε.Ε. προτού αυτό μπορεί να πωληθεί στην ενιαία αγορά.
Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Sueddeutsche Zeitung» της 24 Απριλίου 2017 με τον τίτλο «Υπόθεση καυσαερίων, το Βερολίνο μπλοκάρει αυστηρότερους ελέγχους καυσαερίων», η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση κωλυσιεργεί, ώστε να μην μπορέσει να επιτευχθεί συμφωνία έως το τέλος του μήνα, όπως είχε προγραμματιστεί -δηλαδή να εξακολουθεί να ισχύει το νομικό καθεστώς που δεν ήταν σε θέση να ανιχνεύσει τη βάναυση παραβίαση του κοινοτικού και του εθνικού δικαίου από τον όμιλο Volkswagen.
Πώς όμως μπορεί, στον δεδομένο συσχετισμό δυνάμεων στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να πετύχει έναν τέτοιο στόχο μια κυβέρνηση, όσο ισχυρή κι αν είναι; Απλώς δεν είναι μόνη: σύμφωνα με το ως άνω δημοσίευμα, η Τσεχία (Skoda), η Ισπανία (Seat) και η Ιταλία βρίσκονται στην ίδια γραμμή - καμία έκπληξη, όσον αφορά τις δύο πρώτες χώρες, Skoda και Seat ανήκουν στον όμιλο Volkswagen και μοντέλα πετρελαιοκίνησης έκαναν χρήση του παράνομου λογισμικού.
Η περίπτωση της Ιταλίας και πάλι δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη, όσο οι διαστάσεις της υπόθεσης γιγαντώνονται. Στην πορεία των ερευνών εδώ και ενάμιση χρόνο αποκαλύφθηκε ότι δεν ήταν μόνο ο όμιλος Volkswagen η μοναδική εταιρεία που χρησιμοποιούσε τέτοιου είδους λογισμικό. Η χρήση του αφορά όλο και μεγαλύτερο αριθμό αυτοκινητοβιομηχανιών.
Η συγκάλυψη της υπόθεσης λοιπόν κατέστη δυνατή επειδή συνέπραξαν τα κράτη–μέλη με αυτοκινητοβιομηχανία. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα Γερμανία και Ιταλία βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος.
Οι συγκεκριμένες πράξεις και παραλείψεις μπορούν να εγγραφούν σε ένα νέου τύπου εθνικισμό που «στηρίζεται σε μια συνεκτική αντίληψη για τη σχέση οικονομίας και κράτους».
Στο παράδειγμα που ανέφερα, η χρήση της έννοιας του γερμανικού εθνικισμού που προτείνει ο Χρ. Χατζηιωσήφ μπορεί να οδηγήσει σε παρόμοια αμηχανία με αυτή που πολύ σωστά ο ίδιος περιγράφει στις προσεγγίσεις των Γάλλων διανοούμενων ως προς την ακολουθητέα πολιτική που θα μπορούσε να ανακόψει τη γερμανική οικονομική κυριαρχία (Χατζηιωσήφ, ό.π., σ. 86 επ.).
Ισως, σε μια πρώτη φάση, θα πρέπει να αρκεστεί κανείς σε απλές νομικές κατηγορίες προς τις οποίες η Αριστερά δεν πρέπει να δείχνει διαρκώς τη δυσανεξία της: διευκολύνουν την κατανόηση και προσφέρουν έτοιμη μια εργαλειοθήκη δράσης.
Ετσι, σε έναν κλάδο (στην αυτοκινητοβιομηχανία) στον οποίο οι επενδύσεις των ίδιων των Γερμανών κατασκευαστών για έρευνα ξεπερνούν ετησίως το αστρονομικό ποσό των 60 δισεκατομμυρίων (δεν συμπεριλαμβάνεται το κόστος που επιβαρύνει τα Τεχνολογικά Ιδρύματα που είναι δημόσια), σε έναν όμιλο (VW) στου οποίου η συμμετοχή του Ομόσπονδου Κράτους της Κάτω Σαξονίας ως μετόχου ρυθμίζεται με ειδικό νόμο από το 1960, το ποσοστό κεφαλαιουχικής του συμμετοχής είναι 20% και ενισχύεται με «χρυσή μετοχή / golden share», η Γερμανία παραβιάζει τους κανόνες του Ενωσιακού Δικαίου και τους κανόνες των εθνικών κρατών (μαζί και της Ελλάδας).
Το γερμανικό πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (8,7% του ΑΕΠ για το 2016), το οποίο δειλά δειλά τίθεται στην ατζέντα των συνομιλιών του Γερμανού υπουργού των Οικονομικών ως πρόβλημα, πλεόνασμα που κατά μεγάλο μέρος οφείλεται στην αυτοκινητοβιομηχανία, αποτελεί παραβίαση του Ενωσιακού Δικαίου (αποτελώντας «ανισορροπία» πρβλ. COM/2017/090 final και Καν. (Ε.Ε.) 1176/2011, «σχετικά με την πρόληψη και τη διόρθωση των υπερβολικών μακροοικονομικών ανισορροπιών»).
Δεν οφείλεται (μόνο) στην υψηλή ποιότητα των παραγομένων αγαθών, λόγω της εργατικότητας, σοβαρότητας και πειθαρχίας των Γερμανών (συστατικού του γερμανικού εθνικισμού), (Χατζηιωσήφ, ό.π., σ. 62), αλλά σε ευθεία παραβίαση του σκληρού πυρήνα της κείμενης κοινοτικής νομοθεσίας, στην απαγόρευση των περιορισμών στις κινήσεις κεφαλαίων (άρθρο 63, παρ. 1 της ΣΛΕΕ), τη βασικότερη από τις περίφημες «τέσσερις ελευθερίες», στις οποίες στηρίζεται το οικοδόμημα της Κοινότητας, όπως ήδη έκρινε το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (C-112/05).
Εναπόκειται στους Ευρωπαίους πολίτες και στις καταναλωτικές οργανώσεις να αναδείξουν την αστική διάσταση της υπόθεσης. Κυρίως όμως είναι ευθύνη των κρατών να διερευνήσουν κάθε πτυχή του ζητήματος (παραβίαση του ποινικού, του περιβαλλοντικού δικαίου, του κοινοτικού και ενωσιακού δικαίου) και κάθε δυνατότητα για την αποκατάσταση του ρόλου τους σε ένα διεθνοποιημένο περιβάλλον.
Η ελληνική κυβέρνηση καλείται να αναλάβει δράση για ένα λόγο παραπάνω. Κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία έχει κινήσει τη «διαδικασία επί παραβάσει», η αδράνεια των ελληνικών αρχών να διασφαλίσουν τη συμμόρφωση του ομίλου Volkswagen στην ευρωπαϊκή νομοθεσία αποτελεί παραβίαση του κοινοτικού δικαίου για την οποία η Ελλάδα εγκαλείται: δηλαδή η Ελλάδα -κι άλλες χώρες- θα «πληρώσουν τα σπασμένα της Γερμανίας».

 

[Κώστας Λαδάκης]

H δημοκρατία δουλεύει μονο σε χώρες με υπεύθυνους πολίτες
Δες το δημοψήφισμα στην Ελβετια για το ελαχιστο εγγυημένο εισοδημα στα 2500 φράγκα. Ψήφισαν όχι.
Φαντάσου το αντίστοιχο δημοψήφισμα εδώ

Το ζήτημα του δημοψηφίσματος δεν ήταν ακριβώς "το ελαχιστο εγγυημένο εισοδημα στα 2500 φρ. " , αλλά να λαμβάνει ΚΑΘΕ ενήλικος πολίτης 2500 φρ. , ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το εισόδημά του ( και τα παιδιά 625 φρ)
Δηλαδή να λαμβάνει ΚΑΘΕ πολίτης 2500 φρ. σαν επίδομα, ασχέτως
του εισοδήματός του, ακόμα και οι ΠΛΟΥΣΙΟΙ θα έπαιρναν ΠΑΡΑΠΑΝΩ από
το εισόδημά τους 2500 φρ.

http://www.bbc.com/news/world-europe-36454060

The proposal had called for adults to be paid an unconditional monthly income, whether they worked or not.

The supporters camp had suggested a monthly income of 2,500 Swiss francs (£1,755; $2,555) for adults and also SFr625 for each child.

 

[Κώστας Λαδάκης]

Στο ίδιο λινκ :

Meanwhile, Luzi Stamm, a member of parliament for the right-wing Swiss People's Party, opposed the idea.

"Theoretically, if Switzerland were an island, the answer is yes. But with open borders, it's a total impossibility, especially for Switzerland, with a high living standard," he said.

"If you would offer every individual a Swiss amount of money, you would have billions of people who would try to move into Switzerland."

Ο λόγος που δεν το ψήφισαν είναι επειδή φοβήθηκαν
την μαζική μετανάστευση.

 

[kostas8000]

http://www.cnn.gr/news/kosmos/story...ifereies-diexagoyn-dimopsifisma-gia-aytonomia

Ιταλία: Γιατί δύο περιφέρειες διεξάγουν δημοψήφισμα για αυτονομία

Ενώ ο υπόλοιπος κόσμος έχει τα μάτια του στραμμένα στην έκβαση που θα έχει η πολιτική κρίση στην Ισπανία, μετά τις εξελίξεις από το δημοψήφισμα στην Καταλονία, δύο από τις πιο πλούσιες περιφέρειες της Ιταλίας πρόκειται να διεξάγουν τα δικά τους δημοψηφίσματα.

Διαβάστε επίσης

Μαδρίτη: Ο καταλανικός λαός να αγνοήσει τις οδηγίες της περιφερειακής κυβέρνησης
Αυτά τα δημοψηφίσματα, ωστόσο, δεν αφορούν σε «διαζύγιο» των περιοχών αυτών από την Ιταλία. Αντιθέτως, την Κυριακή, οι περιφέρειες της Λομβαρδίας και του Βένετο, οι οποίες αντιπροσωπεύουν περίπου το 30% του ΑΕΠ της χώρας, θα ζητήσουν από τους πολίτες να ψηφίσουν για μεγαλύτερη αυτονομία από τη Ρώμη.
Με πρωτοβουλία των τοπικών κυβερνήσεων, οι οποίες αποτελούν μέρος της δεξιάς Λέγκας του Βορρά -ενός κόμματος που κάποτε ευνοούσε την απόσχιση-, η ψηφοφορία αποσκοπεί στην εξασφάλιση περαιτέρω εξουσιών σχετικά με τις δαπάνες, τη μετανάστευση, την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη.
Πέντε περιφέρειες στην Ιταλία διαθέτουν ήδη αυτόνομες δυνάμεις, μεταξύ των οποίων η Σαρδηνία και η Σικελία, καθώς και ο γείτονας του Βένετο, το Friuli-Venezia.

Τι συμβαίνει;
Στις 22 Οκτωβρίου οι πολίτες στις βόρειες περιοχές της Λομβαρδίας (που περιλαμβάνει την πόλη του Μιλάνου) και του Βένετο (που έχει πρωτεύουσα την Βενετία) θα διενεργήσουν δημοψήφισμα για να ζητήσουν μεγαλύτερη αυτονομία από τη Ρώμη.
Τα δημοψηφίσματα αποφασίστηκαν από τους δύο περιφερειακούς ηγέτες, τον Roberto Maroni της Λομβαρδίας και τον Luca Zaia του Βένετο. Το δημοψήφισμα δεν είναι δεσμευτικό, αλλά οι τοπικοί ηγέτες πιστεύουν ότι θα τους δώσει εντολή να διαπραγματευτούν με τη Ρώμη για περαιτέρω εξουσίες.
“Στόχος μας είναι να έχουμε αρκετή δύναμη για να σπάσουμε την αντίσταση της κυβέρνησης”, δήλωσε ο Μαρόνι στο CNNi. "Θέλουμε να διαχειριστούμε την περιοχή, να διαχειριζόμαστε τις περιοχές που χειρίζονται τις μεταναστευτικές ροές".
"Για εμάς, το πιο σημαντικό είναι η απόκτηση πόρων", πρόσθεσε.
Σε αντίθεση με το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία στην Καταλονία, το οποίο κηρύχθηκε παράνομο από την ισπανική κυβέρνηση, το ιταλικό σύνταγμα επιτρέπει τη διεξαγωγή τέτοιου είδους ψηφοφοριών.
Σε μια πρωτιά για την Ιταλία, η ψηφοφορία στη Λομβαρδία θα διεξαχθεί σε υπολογιστές tablet μέσω μιας εφαρμογής E-vote, ενώ το Βένετο θα διατηρήσει πιο παραδοσιακές μεθόδους.

(Roberto Maroni, περιφερειακός ηγέτης της Λομβαρδίας/ Πηγή: Reuters/ ALESSANDRO GAROFALO)
Γιατί είναι σημαντικές οι ψηφοφορίες;
Οι πολιτικοί που υποστηρίζουν τα δημοψηφίσματα πιστεύουν ότι οι επιτυχημένες οικονομίες της περιοχής τους δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση φτωχότερων περιοχών στο νότιο τμήμα της Ιταλίας.

Ο Maroni θέλει να μειώσει το φορολογικό του νομοσχέδιο της Λομβαρδίας κατά τουλάχιστον 50%, υποστηρίζοντας ότι στέλνει περισσότερα από 54 δισ. ευρώ στη Ρώμη απ' ότι σε αντάλλαγμα. Στο Βένετο, ο Zaia πιστεύει ότι το έλλειμμα είναι περίπου 20 δισ. ευρώ και θέλει να αποζημιωθεί η περιφέρειά του.
Η κίνηση αυτή γίνεται καθώς η Λέγκα του Βορρά επιχειρεί να αυξήσει το μερίδιό της στις εκλογές του επόμενου έτους.
“Το να πω ότι είμαι ενθουσιασμένος δεν είναι αρκετό, ανυπομονώ για την ψηφοφορία”, δήλωσε ο ηγέτης της Λέγκας του Βορρά Matteo Salvini στην εφημερίδα Corriere Della Sera.
"Επιτέλους, μετά από 30 χρόνια, υπάρχει μια επίσημη ημερομηνία, θεσμική, αναγνωρισμένη και νόμιμη να συμπεριλάβει τους πολίτες σε αυτό το σχέδιο αυτονομίας. Οι Βενετοί και οι πολίτες της Λομβαρδίας, 15 εκατομμύρια άνθρωποι, θα μπορέσουν να εκφραστούν ζητώντας περισσότερη αυτονομία και περισσότερα χρήματα. Είναι ο θρίαμβος της ελευθερίας”.

(Luca Zaia, περιφερειακός ηγέτης του Βένετο/ Πηγή: Getty Images/ Ideal Image/ Marco Secchi / Stringer)
Είναι μοτίβο;
Η ψηφοφορία έρχεται σε μια εποχή όπου τα αποσχιστικά κινήματα έχουν προσελκύσει την προσοχή.
Η απόφαση της Βρετανίας να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση και η συνεχιζόμενη ένταση μεταξύ της Καταλονίας και της Ισπανίας είναι δύο από τις πιο σημαντικές υποθέσεις που διαδραματίζονται επί του παρόντος.
Υπάρχει επίσης η προοπτική ενός δεύτερου δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας της Σκωτίας, αν και μια τέτοια κίνηση έχει χάσει τη δυναμική της το τελευταίο έτος.
Μακριά από την Ευρώπη, οι Ιρακινοί Κούρδοι ψήφισαν υπέρ της διακήρυξης της ανεξαρτησίας από το Ιράκ, ενώ υπήρξε επίσης αποσχιστική βία στο Καμερούν. Αλλά στην Ιταλία, είναι διαφορετικό.
Στη δεκαετία του '90, η Λέγκα του Βορρά προωθούσε τη δημιουργία του ανεξάρτητου κράτους της Παδανίας, το οποίο θα διέσχιζε το βόρειο τμήμα της χώρας, ακολουθώντας τον ποταμό Po γύρω από τη Λομβαρδία στα δυτικά και τη Βενετία στα ανατολικά.
Τώρα, το όνειρο του κόμματος για ένα ανεξάρτητο κράτος έχει τεθεί σε αναμονή, καθώς επιδίωξη είναι η εθνική επιτυχία στις εκλογές του επόμενου έτους.
"Από νομική άποψη, δεν υπάρχει καμία αναλογία με το δημοψήφισμα του Brexit", δήλωσε ο Zaia στο μανιφέστο του κόμματός του.
“Οι στόχοι είναι ριζικά διαφορετικοί. Σε αντίθεση με το Brexit, αυτό θα έχει θετικό αντίκτυπο. Το δημοψήφισμα του Βένετο προορίζεται να έχει ισχυρό αντίκτυπο", πρόσθεσε.

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/10/21/oikonomiko-xaos-sti-voreia-italia/

Η κατάρρευση των δύο τραπεζών στη Βενετία έχει προκαλέσει τεράστια προβλήματα στην περιοχή, ενώ αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου – γεγονός που ενδεχομένως σημαίνει ότι, η κρίση χρέους της Ευρωζώνης θα αναζωπυρωθεί, με δυσμενή αποτελέσματα για το ευρώ.   
.
Άρθρο
Η περιοχή γύρω από τη Βενετία θεωρείται ως μία από τις πλέον παραδοσιακές οικονομικές περιφέρειες της Ευρώπης – αφού στο παρελθόν πολλές γνωστές εταιρείες, όπως η Benetton, συνολικά δε 40.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έχουν συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία θέσεων εργασίας και στην άνοδο του ΑΕΠ της Ιταλίας. Σύμφωνα όμως με την Bloomberg, απειλείται πλέον από ένα οικονομικό χάος τεραστίων διαστάσεων – λόγω της αποτυχίας των τοπικών τραπεζών «Popolare di Vicenza» και «Veneto Banca», η οποία έχει καταστροφικές συνέπειες τόσο για πολλές επιχειρήσεις, όσο και για αρκετούς αποταμιευτές.
Μπορεί λοιπόν η οδύνη για τις τράπεζες της Βενετίας να έχει περάσει, αλλά για τις επιχειρήσεις της περιοχής μόλις ξεκίνησε – αφού τα αποτελέσματα της κατάρρευσης τους άρχισαν τώρα να φαίνονται, ενώ είναι κάτι περισσότερο από ανησυχητικά. Ειδικότερα, περί τους 200.000 ομολογιούχους των τραπεζών έχασαν τις αποταμιεύσεις τους, με την απώλεια των ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων να υπολογίζεται στα 11 δις €  – ένα ποσόν που δεν είναι καθόλου αμελητέο!
Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε εδώ πως οι καταθέτες πείθονταν παραδοσιακά από τις τράπεζες να μετατρέψουν τα χρήματα τους σε μετοχές – μία πρακτική που χρησιμοποιείται στην περιοχή από πολλές γενιές, έχοντας μέχρι πρόσφατα λειτουργήσει χωρίς κανένα πρόβλημα. Εν τούτοις, ως αποτέλεσμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, οι τράπεζες αντιμετώπισαν μεγάλα προβλήματα – προσπαθώντας να τα επιλύσουν με την έκδοση νέων μετοχών, για να αποφύγουν το κλείσιμο τους από τις ρυθμιστικές αρχές.
Πολλές από αυτές τις μετοχές και τα ομόλογα, με τη βοήθεια των οποίων οι τράπεζες αύξησαν τα ίδια κεφάλαια τους κατά 3 δις € μεταξύ των ετών 2013 και 2016, χρηματοδοτήθηκαν με δάνεια – κυρίως όταν η ΕΚΤ τους απαγόρευσε το 2014 την αγορά των δικών τους μετοχών.
Ειδικότερα, οι τράπεζες έπεισαν εκείνους τους μικρομετόχους, οι οποίοι ήθελαν να πουλήσουν τις μετοχές τους επειδή χρειάζονταν τα χρήματα, να μην το κάνουν – τοποθετώντας αντί αυτού τις μετοχές τους ως εγγύηση, για τη λήψη δανείων με χαμηλό επιτόκιο.
Όταν όμως οι μετοχές έχασαν εντελώς την αξία τους (το υγιές ενεργητικό των δύο τραπεζών πουλήθηκε με μία συμβολική τιμή στην Intesa Sanpaolo – ενώ τα κόκκινα δάνεια τους, ύψους περί τα 18 δις €, αναλήφθηκαν από μία κρατική «κακή τράπεζα»), τα επιτόκια εκτοξεύθηκαν στα ύψη – οπότε οι αποταμιευτές εξαπατήθηκαν διπλά από τις τράπεζες, ευρισκόμενοι πλέον σε απελπιστική κατάσταση.
Μετά από αυτούς ήλθαν αντιμέτωπες και οι επιχειρήσεις της περιοχής με τις συνέπειες του τραπεζικού κραχ – έχοντας χάσει τη χρηματοδότηση τους, παρά το ότι αρκετές από αυτές είναι κερδοφόρες. Αναλυτικότερα, έχοντας μετατρέψει τις καταθέσεις τους στο παρελθόν σε μετοχές και ομόλογα των τραπεζών, τα οποία στη συνέχεια τοποθετούσαν ως εγγύηση για τη λήψη των δανείων που χρειαζόντουσαν, δεν είναι πλέον σε θέση να προσφέρουν άλλες εγγυήσεις – ενώ οι υφιστάμενες εγγυήσεις τους είναι μηδενικές, αφού τόσο οι μετοχές, όσο και τα ομόλογα των τραπεζών που κατείχαν έχουν χάσει εντελώς την αξία τους.

Από την άλλη πλευρά η κακή κρατική τράπεζα (Bad Bank SGA), κατήγγειλε την πιστωτική γραμμή εκατοντάδων επιχειρήσεων – συνήθως χωρίς καμία προειδοποίηση ή εξήγηση. Ως εκ τούτου πολλές εταιρείες δεν ήταν σε θέση το Σεπτέμβρη να πληρώσουν ούτε τους μισθούς των εργαζομένων τους – ενώ από το ύψος των δανείων των δύο τραπεζών στα τέλη του 2016, τα οποία ήταν 46 δις € (το 40% κόκκινα), κατανοεί κανείς πόσα χρήματα λείπουν πλέον από την περιοχή. Συνολικά πάντως τα κόκκινα δάνεια των ιταλικών τραπεζών έχουν υπερβεί τα 300 δις € (γράφημα) – παρά το ότι γίνεται προσπάθεια να υποβαθμιστεί το πρόβλημα, εν όψει των εκλογών του 2018.
Συνεχίζοντας, όπως η Ελλάδα είναι μόνο η (μικρή) κορυφή του παγόβουνου, όσον αφορά την υπερχρέωση τόσο του ιδιωτικού, όσο και του δημοσίου τομέα στη Δύση (άρθρο), έτσι και η Βενετία στην Ιταλία – στην οποία ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αλλεπάλληλα τραπεζικά κραχ. Στα πλαίσια αυτά ο διοικητής της ΕΚΤ, ο οποίος έχει διαδραματίσει έναν πολύ σκοτεινό ρόλο στο παρελθόν σε σχέση με τη Monte dei Paschi, απαίτησε από τις ιταλικές τράπεζες να λύσουν αμέσως το πρόβλημα των κόκκινων δανείων – κάτι που όμως δεν είναι τόσο εύκολο, όσο θα ήθελε, γνωρίζοντας πως χωρίς τη στήριξη της ΕΚΤ η Ιταλία θα είχε ήδη απομονωθεί από τις αγορές.
Οι πολιτικοί της χώρας τώρα έχουν βρει έναν καινούργιο «αποδιοπομπαίο τράγο», για να του φορτώσουν τα προβλήματα του χρηματοπιστωτικού συστήματος: το διοικητή της κεντρικής τράπεζας, τον οποίο κατηγορούν για ελλιπή έλεγχο των τραπεζών. Η θητεία του λήγει μεν στα τέλη του μήνα, αλλά έως πρόσφατα θεωρούταν βέβαιη η επιμήκυνση της – κάτι που δεν είναι πια σίγουρο, αφού το κυβερνών δημοκρατικό κόμμα (PD) κατέθεσε ένα αίτημα στη Βουλή, απαιτώντας έμμεσα την αντικατάσταση του. Μέχρι στιγμής βέβαια δεν έχει τοποθετηθεί ανοιχτά εναντίον του, ενώ στην περιφέρεια της Βενετίας, επίσης στη Λομβαρδία, προσφέρεται ως «βαλβίδα εκτόνωσης» ένα δημοψήφισμα για μία μεγαλύτερη αυτονομία τους – αφού ανήκουν σε εκείνες τις περιοχές της Ευρώπης που επιθυμούν την απόσχιση τους (χάρτης).
Μέχρι σήμερα πάντως, η Βενετία και η Λομβαρδία αποτελούσαν τις ατμομηχανές της ανάπτυξης της Ιταλίας – συμμετέχοντας κατά 30% στο ΑΕΠ της χώρας. Είναι δε επίσης οι καλύτερες, όσον αφορά τα χρέη, τις δημόσιες δαπάνες ανά άτομο και τη σωστή λειτουργία του υγειονομικού συστήματος – με πλεονάσματα της τάξης των 70 δις €, αφού αφαιρέσει κανείς τις δαπάνες από τους φόρους και τα τέλη που εισπράττουν.
Πρόκειται για ένα τεράστιο ποσόν, από το οποίο μόλις το 50% αποδίδεται στην κεντρική διοίκηση της Ρώμης – ενώ και οι δύο πρόεδροι των συγκεκριμένων περιφερειών ανήκουν στο κόμμα της LEGA NORD (ακροδεξιοί αυτονομιστές) που επιθυμεί την έξοδο από την Ευρωζώνη. Το γεγονός όμως ότι, αρκετά νοικοκυριά της Βενετίας έχουν χάσει τις αποταμιεύσεις και τα περιουσιακά στοιχεία τους, αδυνατώντας να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους, πόσο μάλλον να ιδρύσουν καινούργιες, καθιστά το δημοψήφισμα για την αυτονομία φάρσα – ένα πολιτικό πυροτέχνημα ουσιαστικά, μέσω του οποίου προσπαθούν να επωφεληθούν τα κόμματα από τη δικαιολογημένη οργή των Βενετσιάνων.
Τέλος, όσον αφορά το κίνημα των πέντε αστέρων που έχει ταχθεί επίσης υπέρ της εξόδου της Ιταλίας από την Ευρωζώνη, κατηγορεί τον κεντρικό τραπεζίτη πως δεν έκανε απολύτως τίποτα σε σχέση με την αύξηση των κόκκινων δανείων στη χώρα – υπενθυμίζοντας πως μέσα στα τελευταία δύο χρόνια έχουν κλείσει συνολικά δέκα τράπεζες.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, κατά την άποψη μας η Ιταλία είναι ένα καζάνι που βράζει, με τα προβλήματα της να έχουν επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό από την υιοθέτηση του ευρώ – ενώ είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένη, τόσο όσον αφορά το δημόσιο, όσο και τις τράπεζες, με τις σιωπηρές εκροές χρημάτων να συνεχίζονται, δημιουργώντας της ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα.
Έχει δε παγιδευτεί στο κοινό νόμισμα, αφού η οικονομία της δεν μπορεί μεν να ανακάμψει εντός της Ευρωζώνης, αλλά δεν είναι σε θέση πια να την εγκαταλείψει – εκτός εάν αθετήσει τις πληρωμές των χρεών της, επιλέγοντας ένα οδυνηρό τέλος αντί μία οδύνη δίχως τέλος.
Στα πλαίσια αυτά ο ουρανός του ευρώ σκοτεινιάζει όλο και περισσότερο – ενώ, εάν τυχόν συμβεί κάτι στην Ιταλία, η Γαλλία θα υποστεί ένα τεράστιο πλήγμα, αφού οι τράπεζες της έχουν σημαντική έκθεση στη χώρα. Λογικά λοιπόν η Γερμανία προετοιμάζεται για τη χειρότερη των περιπτώσεων – αφού ο ευρωπαϊκός μηχανισμός δεν είναι σε θέση να διασώσει τόσο μεγάλες χώρες.

 

[kostas8000]

http://www.liberal.gr/arthro/54603/...dotes-chreokopies-stis-italikes-trapezes.html

Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας Ignazio Visco  διαμαρτυρήθηκε έντονα για την ακαμψία του πλαισίου της ΕΕ, που οριοθετεί τη δυνατότητα των κυβερνήσεων να διασώσουν δανειστές σε περίπτωση κρίσης. Τι κρύβεται όμως πίσω από αυτή την τοποθέτηση;
Όταν ο κύριoς  Visco  τόνισε ότι «δεν πρέπει να στιγματίζεται ως ακατάλληλη η κρατική ενίσχυση», δεν μίλαγε με φιλοσοφική διάθεση αλλά με καθαρά πρακτική. O μεγαλοτραπεζίτης,  βλέπει  ότι οι Ιταλικές τράπεζες πάνε για χρεοκοπία, και ο εμφανής  τρόπος να σωθούν όχι μόνο οι Ιταλικές τράπεζες, αλλά γενικά το τραπεζικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι να αφήσουν τις χώρες, στη συγκεκριμένη την Ιταλία ,να τις διασώσουν.
Η Ιταλία έχει πληγεί σοβαρά τα τελευταία χρόνια από την κρίση. Η ανεργία  εκτοξεύτηκε από το 6% που ήταν το 2008 σε 12% το 2015,  το ΑΕΠ μειώθηκε, και το χρέος αυξήθηκε  από 100% που ήταν το 2008 σε 130% περίπου του ΑΕΠ τώρα. Φυσικό επακόλουθο είναι οι τράπεζες της Ιταλίας να έχουν αρκετά κόκκινα δάνεια. Τυπικά, τα διαγραμμένα δάνεια είναι λίγο κάτω από 120 δισ., όμως εξειδικευμένοι αναλυτές  ανεβάζουν τα εναπομείναντα προβληματικά δάνεια σε 360 δισ. ευρώ, ποσό που συνεχώς αυξάνεται! Όλα αυτά, παρότι με την ‘Ποσοτική Χαλάρωση’, διοχετεύονται κολοσσιαία ποσά, που ξεπερνούν τα 100 δισ., για διάσωση Ιταλικών τραπεζών και δημοσίου!
Οι Ιταλοί τραπεζίτες «χτύπησαν καμπανάκι» πριν 2 μήνες. Συγκεκριμένα, θα θυμόμαστε ότι πριν 7 βδομάδες, οι ιταλικές Τράπεζες έφτιαξαν το δικό τους σχέδιο διάσωσης! Το σχέδιο «Άτλας»! Με την δημιουργία λοιπόν του  «Άτλαντα», οπουδήποτε υπάρχει πρόβλημα, θα διοχετεύεται ρευστότητα ώστε να διασώζεται η τράπεζα ή το ασφαλιστικό ταμείο άμεσα.
Η διάσωση είναι σημαντική καθώς ο χρόνος απόφασης για το αν μια εταιρία χρεοκόπησε στην Ιταλία είναι 7-15 χρόνια περίπου, δηλαδή όταν βγει η απόφαση ο «νεκρός» θα είναι τόσο παλιός, όσο τα κόκκαλα που βρέθηκαν στον τάφο του… Αριστοτέλη!  Επί του παρόντος, εταιρίες με δάνεια  χρεοκοπούν και συνεχίζουν να… εμφανίζεται ως «κακό δάνειο» στα περιουσιακά στοιχεία Ιταλικών Τραπεζών, χωρίς η τράπεζα να έχει τη δυνατότητα να την βγάλει στο σφυρί, έτσι οι τράπεζες κρατούν πολλούς σκελετούς, και σαπίζουν / χρεοκοπούν άμεσα οι ίδιες τελικά!

Το ιταλικό τραπεζικό σύστημα διαθέτει 30 σημαντικές τράπεζες, με 3 από αυτές , τις  UniCredit, Intesa Sanpaolo, Cassa Depositi e Prestiti, να ξεπερνούν τα 300 δισ. ενεργητικό (ξένα και ίδια κεφάλαια) έκαστη. Ο «Άτλαντας», είναι μια εταιρία-όχημα που χρηματοδοτείται από μεγάλες κυρίως τράπεζες, και που (ήθελε και η ίδια η κυβέρνηση να χρηματοδοτεί)  κάνει… «τσιμεντοενέσεις» με μετρητά όπου γκρεμίζονται τα θεμέλια των τραπεζών, συμμετέχοντας στις αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων τραπεζών που κινδυνεύουν! Η πρόσφατη προσπάθεια όμως της UniCredit να διασώσει μια μικρότερη τράπεζα μέσω του συστήματος «Άτλας», τιμωρήθηκε από τους ίδιους τους μετόχους της UniCredit, που καρατόμησαν τον Πρόεδρο της Τράπεζας Federico Ghizzoni σε μια νύχτα! Οι ίδιοι οι μέτοχοι ακύρωσαν τον «Άτλα»!
Είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι υπάρχει διπλό πρόβλημα! Από τη μία η ΕΚΤ απαγορεύει τη χρήση Κρατικών κεφαλαίων για διασώσεις. Από την άλλη οι μέτοχοι των μεγάλων τραπεζών είναι απρόθυμοι να διασώσουν μικρές τράπεζες, ακόμη και αν αυτό τελικά διασώζει τις… τράπεζες τους! Αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αυξημένες πιθανότητες να χρεοκοπήσουν με κανόνια 3-4 δισ.  κάποιες μικρές τράπεζες. Χρεοκοπίες που όμως δημιουργούν πολύ μεγαλύτερα κανόνια-Καραμπόλα στους αντισυμβαλλόμενούς τους, δηλαδή στις μεγάλες τράπεζες! Κανόνια μεγέθους 50 δισ. (λόγω μόχλευσης)! Αν όμως, χρεοκοπήσει μια μόνο μεγάλη τράπεζα, από την τρύπα 50 δις της «μικρής»,  το δικό της κανόνι στη συνέχεια θα είναι…. 350-650 δισ., δηλαδή 20%-40% του ΑΕΠ της Ιταλίας!
Το τι θα κάνει η Ιταλία για να λύσει το πρόβλημα με τις τράπεζες δεν το ξέρουμε. Το μόνο σίγουρο ότι τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα! Οι  μετοχές στις Ιταλικές τράπεζες έχασαν 5% στην χτεσινή μέρα, αντικατοπτρίζοντας τον τρόμο των επενδυτών, αλλά αυτό είναι το λιγότερο!  Με την ανεργία στο 12%, με το χρέος στο 130% του ΑΕΠ, με κόκκινα δάνεια 360 δις, και με την αρτηριοσκληρωτική Γερμανοκρατούμενη Ευρωπαική Ένωση του Σόιμπλε να παίρνει αποφάσεις, οι πιθανότητες για μέγα-κανόνι όχι μόνο στις ιταλικές Τράπεζες, αλλά και στην ίδια την Ιταλία, αυξάνονται εκθετικά! Αν όμως χρεοκοπήσει το τραπεζικό σύστημα της Ιταλίας και η ίδια η Ιταλία, και με τη Γαλλία σε κρίση, τότε πια Ευρώπη ακριβώς θα διαχειρίζεται ο κύριος Σόιμπλε;

* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία

 

[kostas8000]

http://www.tanea.gr/news/economy/article/5477704/agwges-kata-ekt-gia-xreokopia-ispanikhs-trapezas/

ΑΓΩΓΕΣ ΚΑΤΑ ΕΚΤ ΓΙΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

Δύο αγωγές έχουν υποβληθεί κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) για τη διαχείριση της χρεοκοπίας της ισπανικής τράπεζας Banco Popular, που οδήγησε σε απώλειες δισεκατομμυρίων ευρώ για τους επενδυτές, ενώ προστατεύθηκαν οι καταθέτες της και οι φορολογούμενοι.

 Οι δύο αγωγές, που δημοσιοποιήθηκαν στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, έχουν υποβληθεί από μετόχους μειοψηφίας της Popular και την ισπανική εταιρεία La Guirigaña κατά της ΕΚΤ και του Ενιαίου Συμβουλίου Εκκαθάρισης (Single Resolution Board, SRB).
Είχε προηγηθεί πληθώρα αγωγών κατά του SRB και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ωθώντας την ΕΚΤ σε μία νομική διαμάχη που θα δοκιμάσει την αποφασιστικότητα της ΕΕ στην εφαρμογή των νέων κανόνων για την προστασία των φορολογουμένων από τις διασώσεις τραπεζών.

 Η ΕΚΤ είχε ανακοινώσει στις 6 Ιουνίου ότι η Popular πιθανόν θα έκλεινε, μετά από την επιδρομή - όπως τη χαρακτήρισε αργότερα - των καταθετών στην τράπεζα. Το SRB αποφάσισε τότε γρήγορα την πώληση της Popular στη μεγαλύτερη ανταγωνίστριά της, Banco Santander, για ένα ευρώ.

 Οι Ισπανοί φορολογούμενοι προστατεύθηκαν και οι πελάτες της τράπεζες δεν επηρεάσθηκαν, αλλά οι μέτοχοί της και οι κάτοχοι ομολόγων χαμηλής εξασφάλισης έχασαν περίπου 4 δισ. ευρώ.

 Οι επικριτές των χειρισμών της ΕΚΤ τόνιζαν ότι δεν διέθεσε περισσότερη έκτακτη ρευστότητα (ELA) στην Popular, όταν έφευγαν οι καταθέτες της, αν και η Τράπεζα της Ισπανίας ανέφερε ότι η τράπεζα δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκή ενέχυρα, ώστε να λάβει τα χρήματα. Η έκτακτη ρευστότητα χορηγείται από τις εθνικές κεντρικές τράπεζες μετά από έγκριση της ΕΚΤ

 

[dCorso]

 

[tramountana]

http://www.tanea.gr/news/economy/article/5477704/agwges-kata-ekt-gia-xreokopia-ispanikhs-trapezas/

ΑΓΩΓΕΣ ΚΑΤΑ ΕΚΤ ΓΙΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

Δύο αγωγές έχουν υποβληθεί κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) για τη διαχείριση της χρεοκοπίας της ισπανικής τράπεζας Banco Popular, που οδήγησε σε απώλειες δισεκατομμυρίων ευρώ για τους επενδυτές, ενώ προστατεύθηκαν οι καταθέτες της και οι φορολογούμενοι.

 Οι δύο αγωγές, που δημοσιοποιήθηκαν στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, έχουν υποβληθεί από μετόχους μειοψηφίας της Popular και την ισπανική εταιρεία La Guirigaña κατά της ΕΚΤ και του Ενιαίου Συμβουλίου Εκκαθάρισης (Single Resolution Board, SRB).
Είχε προηγηθεί πληθώρα αγωγών κατά του SRB και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ωθώντας την ΕΚΤ σε μία νομική διαμάχη που θα δοκιμάσει την αποφασιστικότητα της ΕΕ στην εφαρμογή των νέων κανόνων για την προστασία των φορολογουμένων από τις διασώσεις τραπεζών.

 Η ΕΚΤ είχε ανακοινώσει στις 6 Ιουνίου ότι η Popular πιθανόν θα έκλεινε, μετά από την επιδρομή - όπως τη χαρακτήρισε αργότερα - των καταθετών στην τράπεζα. Το SRB αποφάσισε τότε γρήγορα την πώληση της Popular στη μεγαλύτερη ανταγωνίστριά της, Banco Santander, για ένα ευρώ.

 Οι Ισπανοί φορολογούμενοι προστατεύθηκαν και οι πελάτες της τράπεζες δεν επηρεάσθηκαν, αλλά οι μέτοχοί της και οι κάτοχοι ομολόγων χαμηλής εξασφάλισης έχασαν περίπου 4 δισ. ευρώ.

 Οι επικριτές των χειρισμών της ΕΚΤ τόνιζαν ότι δεν διέθεσε περισσότερη έκτακτη ρευστότητα (ELA) στην Popular, όταν έφευγαν οι καταθέτες της, αν και η Τράπεζα της Ισπανίας ανέφερε ότι η τράπεζα δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκή ενέχυρα, ώστε να λάβει τα χρήματα. Η έκτακτη ρευστότητα χορηγείται από τις εθνικές κεντρικές τράπεζες μετά από έγκριση της ΕΚΤ

και τώρα τι θέλεις δηλαδή να κλάψουμε για τους μετόχους και τους ομολογιούχους της τράπεζας ??

στα αρχίδια μας καλά έκαναν και την έδωσαν για 1 ευρώ και προστατεύσαν τις καταθέσεις...

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/10/26/varia-sinnefa-ston-evroourano/

Βαριά σύννεφα στον ευρωουρανό

Η αντίστροφη μέτρηση για την Ευρωζώνη έχει ήδη ξεκινήσει, οπότε η Ελλάδα πρέπει να είναι προετοιμασμένη – χωρίς να αεροβατεί σχετικά με την ομαλή έξοδο της στις αγορές ή/και να έχει την ψευδαίσθηση ότι, θα επιστρέψει σε πορεία ανάπτυξης δίχως δημόσιες επενδύσεις και με τα μέτρα που της επιβάλλονται.
.
Άρθρο
Θεωρείται βέβαιο το ότι, κάποια στιγμή η ΕΚΤ θα σταματήσει την πολιτική των μηδενικών επιτοκίων, κυρίως όμως την ποσοτική χαλάρωση – μέσω της οποίας τα επιτόκια των υπερχρεωμένων χωρών διατηρούνται χαμηλά, επειδή αγοράζει τα ομόλογα τους. Πόσο μάλλον όταν η Fed, η οποία όμως ξεκίνησε πρώτη, αύξησε ήδη τα επιτόκια, ενώ σταμάτησε την αγορά ομολόγων από το 2014 – αν και δεν έχει τολμήσει μέχρι στιγμής να απορροφήσει την υπερβάλλουσα ρευστότητα από τις αγορές, φοβούμενη την πρόκληση ενός χρηματοπιστωτικού κραχ (ανάλυση).
Εάν όμως η ΕΚΤ αποφασίσει να αλλάξει την πολιτική της, τότε οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου θα αντιμετωπίσουν πολύ μεγάλα προβλήματα – αφού το ύψος των δημοσίων χρεών τους αυξήθηκε σημαντικά τα περασμένα χρόνια. Για παράδειγμα, τα χρέη της Ισπανίας που απειλείται με εμφύλιο πόλεμο εκτοξεύθηκαν στα 1,2 τρις € το 2016 από μόλις 440 δις € το 2008, ενώ της Ιταλίας στα 2,27 τρις € από 1,67 τρις € το 2008 – όταν την ίδια χρονική περίοδο τα κόκκινα δάνεια των ιταλικών κυρίως τραπεζών πολλαπλασιάστηκαν, με την πραγματική της οικονομία να βυθίζεται επίσης στην κρίση.

Ειδικότερα, παρά την αύξηση των δημοσίων χρεών τους, οι τόκοι δεν είχαν μία ανάλογη εξέλιξη – όπως στην Ισπανία που, αν και τα χρέη της αυξήθηκαν κατά 760 δις €, οι τόκοι ανήλθαν μόλις στα 31 δις € από 17 δις € προηγουμένως (άνοδος κατά 80%, όταν το χρέος τριπλασιάστηκε). Όσον αφορά δε την Ιταλία, οι τόκοι μειώθηκαν στα 66,4 δις € από 80 δις € – όταν την ίδια εποχή τα χρέη της αυξήθηκαν κατά 600 δις €. Στο γράφημα φαίνεται το ποσόν των τόκων που πλήρωσαν η Ιταλία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ισπανία και η Ολλανδία τα έτη 2008 (πρώτη στήλη), 2012 (δεύτερη στήλη) και 2017 (τρίτη στήλη) – τεκμηριώνοντας τη σημαντικότατη μείωση τους, λόγω της πολιτικής της ΕΚΤ.

Στα πλαίσια αυτά κατανοεί κανείς τι θα συνέβαινε εάν η ΕΚΤ έπαυε να τις στηρίζει, όσον αφορά τους τόκους των χρεών τους – εάν υποθέσουμε βέβαια πως οι αγορές θα ήταν πρόθυμες να τις χρηματοδοτήσουν, γνωρίζοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Λογικά λοιπόν οι γερμανοί οικονομολόγοι (ινστιτούτο Κολωνίας), αναφέρονται στην ανάγκη διαγραφής χρεών των χωρών του νότου – χωρίς την οποία η Ευρωζώνη θα κινδυνεύσει να διαλυθεί, αφού θα ακολουθούσαν μαζικές αθετήσεις πληρωμών, από τις οποίες δεν θα παρέμενε ανέπαφη η Γερμανία λόγω της έκθεσης της στα άλλα κράτη (Target II, γράφημα).

Υπενθυμίζουμε εδώ πως στο παρελθόν είχε εξετασθεί από την ΒΟΑ τι θα συνέβαινε, εάν διαλυόταν η Ευρωζώνη και επέστρεφε η κάθε χώρα στο εθνικό της νόμισμα, όσον αφορά την ισοτιμία τους – με τις ανατιμήσεις (μπλε κύκλοι) και τις υποτιμήσεις (κίτρινοι κύκλοι) στο γράφημα (Γερμανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία, Γαλλία, Ελλάδα, Ισπανία). Πρόκειται βέβαια για σημεία ισορροπίας, στα οποία θα κατέληγαν οι αγορές μετά τις γνωστές υπερβολές τους – γεγονός που σημαίνει ότι, το μάρκο θα μπορούσε να ανατιμηθεί περισσότερο στην αρχή και η λιρέτα να υποτιμηθεί πιο πολύ, οπότε η διαφορά μεταξύ των δύο χωρών θα ήταν αρκετά μεγάλη (δημιουργώντας προβλήματα στις εξαγωγές της Γερμανίας, άρα στο ισοζύγιο της και διευκολύνοντας την Ιταλία).
Περαιτέρω, με βάση τα παραπάνω κατανοούμε εύκολα πως η αντίστροφη μέτρηση για τη νομισματική ένωση έχει ήδη ξεκινήσει – ενώ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις αποφάσεις της ΕΚΤ. Εκτός αυτού ότι, εάν η Γερμανία επιμείνει στη μη διαγραφή χρεών, στη μη αμοιβαιοποίηση τους, καθώς επίσης στη μη έκδοση ευρωομολόγων, η ΕΚΤ έχει περιορισμένες δυνατότητες – αφού η σημερινή πολιτική της δεν είναι δυνατόν να διαρκέσει στο διηνεκές.
Επί πλέον πως εάν η Ελλάδα υιοθετούσε τη δραχμή η υποτίμηση της θα ήταν ανάλογη με αυτήν της Ισπανίας (-7,5%), μετά το πρώτο διάστημα – ενώ το δημόσιο χρέος της έχει αυξηθεί σε απόλυτο μέγεθος πολύ λιγότερο, σε σχέση με αρκετές άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Γαλλία κοκ. (περί τα 60 δις € από το 2008 – στα 325 δις € περίπου σήμερα, από 263 δις € τότε).

Αυτό δεν οφείλεται βέβαια στο PSI, αφού το χρέος του 2012 διαμορφώθηκε στα 304,7 δις € από 356 δις € το 2011 (γράφημα), άρα αυξήθηκε κατά 51,3 δις € – ενώ στη συνέχεια χάθηκαν πάνω από 40 δις € από τις τράπεζες επιβαρύνοντας το χρέος, καθώς επίσης μεγάλα ποσά από τα ασφαλιστικά ταμεία, τους κρατικούς οργανισμούς και τους Έλληνες ομολογιούχους. Όσον αφορά δε τη μείωση των τόκων, στις υπόλοιπες χώρες έγινε κάτι ανάλογο χωρίς να χρειαστούν κάποιο PSI – με τη βοήθεια της ΕΚΤ (QE), από την οποία αποκλείσθηκε η Ελλάδα.
Με απλά λόγια το δημόσιο χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε μόλις κατά 60 δις €, ενώ της Ισπανίας κατά 760 δις € και την Ιταλίας κατά 600 δις € – ενώ η χώρα μας καταστράφηκε κυριολεκτικά από την κατακόρυφη πτώση του ΑΕΠ της, μοναδική στην ιστορία σε περιόδους ειρήνης, λόγω του εκ προμελέτης εγκλήματος των μνημονίων, της απομόνωσης της από την ΕΚΤ, του PSI, των ελέγχων κεφαλαίων κοκ.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, εάν δεν υπάρξουν σημαντικές αλλαγές στο επόμενο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να σταθεροποιηθεί η Ευρωζώνη, κυρίως όσον αφορά τα υπερχρεωμένα κράτη και το χρεοκοπημένο τραπεζικό της σύστημα, η διάλυση της θα είναι αναπόφευκτη το αργότερο όταν ξεσπάσει η επόμενη κρίση – η οποία μπορεί μεν να καθυστερήσει ακόμη, αλλά δεν παύει να είναι νομοτελειακή.
Στα πλαίσια αυτά η Ελλάδα πρέπει να είναι προετοιμασμένη για όλα, χωρίς να αεροβατεί σχετικά με την ομαλή έξοδο της στις αγορές το 2018 όταν τελειώσει η τρίτη δανειακή σύμβαση – ή να έχει την ψευδαίσθηση ότι, θα επιστρέψει σε μία βιώσιμη πορεία ανάπτυξης δίχως δημόσιες επενδύσεις και με τα μέτρα που της επιβάλλονται (πρωτογενή πλεονάσματα κλπ.).
Απαιτείται βέβαια συναίνεση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, αφού κανένα δεν είναι σε θέση μόνο του να κυβερνήσει την Ελλάδα ή να διαπραγματευτεί σωστά με την πρωσική κυβέρνηση – κάτι που φυσικά θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο εάν όχι απίθανο, αλλά είναι απόλυτα αναγκαίο, εάν δεν θέλουμε να βιώσουμε ακραίες καταστάσεις όταν έλθει η ώρα της τελικής κρίσης.
Υστερόγραφο: Η ΕΚΤ παρέμεινε μεν στην πολιτική των μηδενικών επιτοκίων, αλλά δήλωσε σήμερα μείωση της ποσοτικής διευκόλυνσης (QE) κατά 30 δις  € – κάτι που όμως σημαίνει ότι, θα αυξήσει τη ρευστότητα κατά 270 δις € επί πλέον, στα συνολικά 2,55 τρις €. Έτσι θα συνεχίσει ουσιαστικά να στηρίζει τις χώρες του νότου για ένα ακόμη έτος – αλλά μάλλον θα είναι η τελευταία προθεσμία για να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις από την Πολιτική.

 

[kostas8000]

http://www.sofokleousin.gr/archives/361036.html

Το φάντασμα του χρέους 226 τρισ. δολ. απειλεί τον κόσμο

 Κατά 84 τρισ. δολ (71,8 τρισ. ευρώ) αυξήθηκε την τελευταία 10ετία το ιδιωτικό και δημόσιο χρέος του πλανήτη, με αποτέλεσμα το παγκόσμιο χρέος να εκτοξευθεί στο ιστορικό υψηλό των 226 τρισ. δολ.(193 τρισ. ευρω), σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Institute of International Finance (IIF), με τις επιχειρήσεις στις περισσότερες χώρες να αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην εξυπηρέτηση των δανείων τους, την ώρα που οι κεντρικές τράπεζες ετοιμάζονται να βάλουν τέλος στις πολιτικές του "φθηνού χρήματος".

Όπως σχολιάζει το Reuters, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) οδεύει προς την απόσυρση του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης, η Τράπεζα της Αγγλίας (BoE) εξετάζει την αύξηση των επιτοκίων της για πρώτη φορά στην τελευταία δεκαετία, ενώ η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (Federal Reserve) έχει ήδη ξεκινήσει να αυξάνει τα επιτόκιά της.

Το 2007, προτού δηλαδή η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση αρχίσει να ξεδιπλώνεται, το συνολικό παγκόσμιο χρέος, σύμφωνα με τα στοιχεία της McKinsey, ήταν 142 τρισ. δολάρια ή το 269% του ΑΕΠ, ενώ σήμερα, σύμφωνα με στοιχεία του IIF(Institute of International Finance), καθώς ανήλθε σε 226 τρισ. δολάρια, αντιπροσωπεύει πλέον το 324% του συνδυασμένου ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος) του πλανήτη.

Καθώς από την κατάρρευση της Lehman Brothers το παγκόσμιο χρέος έχει αυξηθεί κατά 84 τρισ. δολάρια, στην πραγματικότητα η παγκόσμια οικονομία χρησιμοποίησε τη μελλοντική ανάπτυξη ως ενέχυρο, καθώς ουσιαστικά δανειστήκαμε από το μέλλον, υποστηρίζουν οι αναλυτές, εκτιμώντας πως το χρέος αντικατέστησε την παραγωγικότητα μαζί με έναν άνευ προηγουμένου όγκο «δωρεάν χρήματος» από τις κεντρικές τράπεζες που έφθασε τα 15 τρισ. δολάρια.

Το IIF, σημειώνει υπογραμμίζει τους κινδύνους «μετακύλισης», σε αναδυόμενες αγορές, στις οποίες έχει υπάρξει δανεισμός σε «σκληρά» νομίσματα, όπως ευρώ και δολάριο, καθώς απαιτείται αναχρηματοδότηση ή αποπληρωμή 1,7 τρισ. δολαρίων πριν το τέλος του 2018. Αν τα επιτόκια αρχίζουν να ανεβαινουν, το κόστος χρήματος και οι κίνδυνοι για τις αναδυόμενες αγορές που έχουν συνολικό χρέος 59 τρις. δολ. θα αυξηθούν.

Ο κόσμος κάθεται, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), σε μια «βόμβα» χρεών, καθώς διατέθηκαν δισεκατομμύρια δολάρια και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, με αποτέλεσμα το ιδιωτικό χρέος να μετατραπεί σε κρατικό, ενώ παρά τις πολιτικές λιτότητας τα κρατικά ελλείμματα συνέχισαν να αυξάνονται, συσσωρεύοντας νέο κρατικό χρέος.

Σχεδόν εννέα χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, που οδήγησε στη χειρότερη οικονομική κρίση μετά τη μεγάλη ύφεση του 1929, και ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα βουνό χρεών που δημιουργούν νέους κινδύνους για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, υπονομεύοντας την παγκόσμια οικονομία

 

[BLITZKRIEGER]

Η Ευρωζώνη θα καταρρεύσει αναπόφευκτα κάποια στιγμή. Δεν γίνεται να υπάρξει νομισματική ένωση αν δεν είναι και πολιτική.