ΔΙΑΛΥΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ, Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Συντάξτε την άποψή σας...

[kostasasximos86]

 

[kostasasximos86]

Το δολλαριο παει κατά διαολου

τα εγραφα και παλιοτερα ότι το euro θα ξεσκιστεί αν και ολοι μιλάγανε για 1-1 parity

είναι εμφανες ότι το δολλαριο παει για crash τελος του χρονου σε συνδυασμο και με την ανοδο του χρυσου

το euro ανετα συνεχιζει την ανοδο στα 1.25-1.30

 

[kostasasximos86]

http://www.cftc.gov/dea/options/other_sof.htm

Οποιος παει κατω στην στηλη και δει στο gold το 90% των funds είναι long στον χρυσο και μονο κατι ψίχουλα είναι για speculative short

Οι small investors 50-50

Βγαζει ματι πλεον ότι η ανοδο στο bitcoin και τα overvalued stock prices μαζι με το πτωτικο δολλαριο (με τασεις crash) θα ΕΚΤΟΞΕΥΣΟΥΝΕ την τιμη του χρυσου μεχρι τελος του χρονου Δεκεμβρη-Γεναρη.

Στην ξεφτιλα το βλεπω να σπαει τα 1400

 

[kostasasximos86]

αν γινεται να γινει pinned αυτό το μηνυμα :

Ο Χρυσος θα ξεκολωθει να ανεβαινει μεχρι τελος του χρονου

Τα μονα περιθωρια τοποθέτησης είναι μεχρι αρχες Σεπτεμβρη

μετα παει για εκτοξευση

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostasasximos86]

αν γινεται να γινει pinned αυτό το μηνυμα :

Ο Χρυσος θα ξεκολωθει να ανεβαινει μεχρι τελος του χρονου

Τα μονα περιθωρια τοποθέτησης είναι μεχρι αρχες Σεπτεμβρη

μετα παει για εκτοξευση

http://www.1forex.gr/τιμη-χρυσου-σημερα/

ηδη απο τοτε που το ανεφερα εχει ανεβει πανω απο 40-50 μοναδες

μεχρι τελος του χρονου παει καρφωτα 1450-1500 !!

οποιος προλαβε προλαβε

οπως και με το bitcoin δηλαδη...ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ !! 4,500++++++


υ.γ αναφορα τελη αυγουστου τιμη χρυσου 1280+
σημερινη τιμη 1325+++++++++++++++++++++++

 

[Ampelale]

[video]http://www.topontiki.gr/article/235785/forbes-litotita-katastrofiko-lathos-poy-plirose-i-ellada#.Wapg2rpQnwU.facebook[/video]

 

[kostas8000]

 

[Ανδράποδος]

Το χρυσό δεν διαπραγματεύεται στις δουλειες μας,
Οι κοπέλες δέχονται μόνο λεφτά  

 

[dCorso]

Η ιστορια κυκλους κανει...

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία επεξεργάστηκε ένα σχέδιο για την ενοποίηση της Ευρώπης, έτσι ώστε να μπορεί να ελέγχει τους πόρους. Εμπνευστής του προγράμματος, ήταν ο υπουργός οικονομικών του Χίτλερ, Βάλτερ Φουνκ που δημοσίευσε το 1942 τη μελέτη του, με τον τίτλο Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Europäische Wirtschaftsgemeinschaft)

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/09/08/h-aftraliani-fouska-ton-1-7-tris/

Η αυστραλιανή φούσκα των 1,7 τρις $


Όταν σε μία χώρα τα ενυπόθηκα δάνεια έχουν φτάσει στο 135% του ΑΕΠ και στο 60% των δανειακών χαρτοφυλακίων των τραπεζών, τότε πολύ δύσκολα αποφεύγεται το κραχ – το οποίο θα επηρεάσει ολόκληρο τον πλανήτη, ελπίζοντας να μην προκαλέσει μία παγκόσμια αλυσιδωτή αντίδραση βιβλικών διαστάσεων.
.
Ανάλυση            
Όλοι γνωρίζουν πλέον ποιά ήταν η γενεσιουργός αιτία της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, η οποία εξήχθη από τις Η.Π.Α. σε ολόκληρο τον πλανήτη – ειδικά εμείς οι Έλληνες, αφού ήταν ο ύπουλος «μηχανισμός» που πυροδότησε τη χρεοκοπία μας. Φυσικά με τη συμμετοχή της τότε κυβέρνησης στο ρόλο του ψυχρού εκτελεστή της χώρας μας – τα βασικά στελέχη της οποίας, ειδικά ο πρωθυπουργός και οι δύο υπουργοί οικονομικών του, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά παραμένουν ενεργοί στην πολιτική σκηνή. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα δεν ήταν ο αδύναμος κρίκος, αλλά ο εντελώς ανόητος – μία παράδοση που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, κρίνοντας από τις εκλογικές επιλογές των Ελλήνων, από την αδιαμαρτύρητη υποταγή τους στα μνημόνια, από το αυτομαστίγωμα τους, από το ότι νοιώθουν οι ίδιοι ένοχοι για τη συνεχιζόμενη τραγωδία τους κοκ.
Όσον αφορά τις Η.Π.Α., αναφερόμαστε προφανώς στα ενυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης, τα οποία έγιναν αντικείμενο μίας μεγάλης έκτασης κερδοσκοπίας – με τη στήριξη βέβαια των τραπεζών, των εντιμότατων εταιρειών αξιολόγησης κοκ. Επρόκειτο για ένα κλασσικό σχήμα PONZI, για έναν χάρτινο πύργο, ο οποίος κατέρρευσε νομοτελειακά – υπενθυμίζοντας το φιλμ που εξηγούσε με πολύ καλό τρόπο τη λειτουργία του (The big short).

Κάτι ανάλογο τώρα διαπιστώνεται κυρίως στην Αυστραλία (λιγότερο στον Καναδά, στη Σουηδία, στην Κίνα κλπ.), όπως έχουμε αναφέρει σε ένα σχετικά πρόσφατο κείμενο μας (ανάλυση) – σε μία χώρα που μπορεί μεν να είναι πλούσια σε πρώτες ύλες, αλλά θεωρείται ως μία οικονομία Potemkin, όπως η πάμπλουτη κάποτε Βενεζουέλα που ήταν τέταρτη στον πλανήτη (1950, γράφημα) ως προς το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της, ενώ διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου παγκοσμίως (γράφημα).

Μπορεί βέβαια κάποιοι να ισχυρίζονται πως ο μαρξισμός είναι η αιτία της κατάρρευσης της Βενεζουέλας, αλλά μόνο όσοι αγνοούν ότι, η θεωρία του Μαρξ απέχει πολύ από το να είναι οικονομικό σύστημα – ενώ τα τεράστια διαχειριστικά λάθη των κυβερνήσεων της, ειδικά της τελευταίας, ήταν αυτά που την κατέστρεψαν εντελώς, μεταξύ των οποίων οι ανόητες υποτιμήσεις του νομίσματος της που εκτόξευσαν τον πληθωρισμό στα ύψη (γράφημα)

Επιστρέφοντας στην Αυστραλία, μπορεί κανείς να μας αντικρούσει λέγοντας πως το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ της είναι μόλις στο 41,1%, αλλά της Ιρλανδίας το 2007 ήταν μόλις στο 25% – ενώ όπως φαίνεται από το επόμενο γράφημα, έχει ήδη τετραπλασιαστεί σε σχέση με το 2007.
Εκτός αυτού, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της συνεχίζει να είναι αρνητικό (-4,7% το 2015 και -2,7% το 2016), το εξωτερικό χρέος της έχει διπλασιαστεί σε σχέση με το 2009 (υπενθυμίζοντας πως τα κράτη χρεοκοπούν από τα εξωτερικά και όχι από τα δημόσια χρέη), ενώ ο δημόσιος  προϋπολογισμός της είναι επίσης ελλειμματικός (-2,4%).

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του δημοσίου χρέους της Αυστραλίας ως προς το ΑΕΠ της (μπλε στήλες, αριστερή κάθετος), συγκριτικά με την Ιρλανδία (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος).
.
Περαιτέρω, το τέχνασμα που δημιούργησε τη φούσκα ακινήτων στην Αυστραλία οφείλεται επίσης στις τοκογλυφικές τράπεζες – οι οποίες εκδίδουν νέα δάνεια έναντι μη πραγματοποιηθέντων κερδών των υφισταμένων επενδύσεων (unrealized capital gains) τα οποία, σύμφωνα με την έκθεση της LF Economics, έχουν εκτοξευθεί στα 1.700.000.000.000 $! Το τραπεζικό αυτό προϊόν μαζικής καταστροφής ονομάζεται «συνδυασμένο ποσοστό δανείων προς αξία» (combined loan to value ratio) – η χρήση του οποίου από τους Αυστραλούς έχει φτάσει σήμερα σε ακραίο σημείο.
Με ένα απλουστευμένο παράδειγμα, έτσι ώστε να γίνει καλύτερα κατανοητό, όταν κάποιος αγοράζει ένα σπίτι αξίας 100.000 $ δανειζόμενος το ποσόν και στη συνέχεια η τιμή του σπιτιού αυξάνεται στα 130.000 $, τότε μπορεί να χρησιμοποιήσει το θεωρητικό κέρδος των 30.000 $ ως εγγύηση έναντι του συνολικού του δανείου, για να αγοράσει ένα δεύτερο σπίτι – κάτι που προέρχεται από το ναυτιλιακό κλάδο, στον οποίο όμως επικρατούν άλλοι κανόνες (τριετή συμβόλαια μίσθωσης κοκ.).
Αγοράζοντας λοιπόν ένα δεύτερο σπίτι έναντι επίσης 100.000 $, τότε ως εγγύηση των συνολικών δανείων του των 200.000 λαμβάνονται τα 30.000 $ της ανόδου της τιμής του πρώτου – ενώ όταν η τιμή του δευτέρου αυξηθεί ξανά κατά 30.000 $, τότε η εγγύηση του γίνεται 60.000 $, οπότε οι τράπεζες του δίνουν τη δυνατότητα να αγοράσει ένα τρίτο, πάντοτε χωρίς τη χρήση μετρητών!
Ακόμη χειρότερα, τα ακίνητα που αγοράζονται τον τελευταίο καιρό δημιουργούν συχνά απώλειες εσόδων από ενοίκια – επειδή είτε νοικιάζονται φθηνά, είτε παραμένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα άδεια. Επομένως οι αγοραστές έχουν αρνητικές ταμειακές ροές, οπότε η (θεωρητική εφόσον δεν τα πουλούν) κερδοφορία τους εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την άνοδο των τιμών – κάτι που σημαίνει πως όταν οι τιμές θα αρχίσουν να μειώνονται, θα καταρρεύσει ξαφνικά και απότομα ο χάρτινος δανειακός πύργος.
Τα παραπάνω οφείλονται βέβαια στο χαλαρό ρυθμιστικό πλαίσιο των τραπεζών, με την έννοια ότι τους επιτρέπεται να εκδίδουν υψηλά και επικίνδυνα δάνεια – οπότε αυτός που έχει τη μεγάλη ευθύνη είναι οι εποπτικές Αρχές της Αυστραλίας (APRA, ASIC), οι οποίες δεν προστατεύουν τους δανειολήπτες από τις πρακτικές του επιθετικού και παράνομου δανεισμού (όπως είχε συμβεί στην Ελλάδα, με τα καταναλωτικά δάνεια, τις πιστωτικές κάρτες κοκ., για τα οποία υπεύθυνες είναι οι τράπεζες – κατ’ επέκταση η Τράπεζα της Ελλάδας και το δημόσιο).

Περαιτέρω, στην προηγούμενη ανάλυση μας έχουμε τονίσει πως η Αυστραλία έχει το δεύτερο υψηλότερο επίπεδο χρέους των νοικοκυριών στον πλανήτη – με δείκτη χρέους ως προς το εισόδημα που υπερβαίνει το 190%. Εκτός αυτού, ένα στα τέσσερα νοικοκυριά με υποθήκες αντιμετωπίζει ήδη προβλήματα (πηγή) – ενώ τυχόν αύξηση των επιτοκίων μόλις κατά 0,5% θα οδηγήσει στο να έχουν προβλήματα ένα στα τρία νοικοκυριά. Επί πλέον, το 60% των δανείων των τραπεζών έχει σχέση με τα ακίνητα (γράφημα) – όταν γνωρίζουμε πως πάντοτε το σπάσιμο της φούσκας ακινήτων έχει ως επακόλουθο μία μεγάλη κρίση του τραπεζικού συστήματος.
Ολοκληρώνοντας, αν και έχει επιβραδυνθεί η άνοδος των τιμών των ακινήτων, ειδικά στο Σύδνεϋ, όπου η μέση τιμή των 909.914 $ παρέμεινε αμετάβλητη από τον Ιούλιο, συνεχίζει να είναι κατά 13% υψηλότερη σε σχέση με το προηγούμενο έτος – ενώ μόνο στο Perth και στο Darwin οι τιμές παρουσίασαν μείωση. Όσον αφορά τη μέση τιμή κατοικίας σε ολόκληρη τη χώρα είναι σήμερα στα 537.137 $, δηλαδή κατά 8% υψηλότερη από το 2016 – πάρα πολύ υψηλή βέβαια για μια χώρα με τόσο μεγάλες εκτάσεις.
Όταν σε ένα κράτος όμως με ΑΕΠ 1,26 τρις $ (το 13ο μεγαλύτερο στον πλανήτη), μόνο τα ενυπόθηκα δάνεια έχουν φτάσει στο 1,7 τρις $ ή στο 135% του ΑΕΠ του (το συνολικό ιδιωτικό χρέος είναι στο 223% του ΑΕΠ!), τότε πολύ δύσκολα αποφεύγεται το κραχ – το οποίο ασφαλώς θα επηρεάσει ολόκληρο τον πλανήτη, ελπίζοντας να μην προκαλέσει μία παγκόσμια αλυσιδωτή αντίδραση βιβλικών διαστάσεων, η οποία θα ήταν μάλλον θανατηφόρα για την Ελλάδα.

 

[mariath]

Η αυστραλιανή φούσκα των 1,7 τρις $

kostas,

Αν είχες πάει στην Αυστραλία (εγώ έχω πάει και έχω ζήσει ένα χρόνο εκεί) θα καταλάβαινες ότι δεν κινδυνεύει από κανένα κραχ.

Είναι μια χώρα που ο πλούτος της (τεράστιος - όπως και η χώρα) παράγεται κόβοντας τα βουνά και εξάγοντας τα.
Και επειδή μάλιστα οι Αυστραλοί δεν έχουν και μεγάλη διάθεση για δουλειά, δεν τα κόβουν οι ίδιοι.
Φωνάζουν τους Γιαπωνέζους, ή όποιους άλλους ενδιαφέρονται να πάρουν τα ορυκτά τους, και τους λένε: "Ορίστε, εδώ είναι, κόψτε".

Οι ίδιοι απλώς εισπράττουν.

Και άσε τους διάφορους analyst να λένε ό,τι θέλουν.

 

[kostas8000]

kostas,

Αν είχες πάει στην Αυστραλία (εγώ έχω πάει και έχω ζήσει ένα χρόνο εκεί) θα καταλάβαινες ότι δεν κινδυνεύει από κανένα κραχ.

Είναι μια χώρα που ο πλούτος της (τεράστιος - όπως και η χώρα) παράγεται κόβοντας τα βουνά και εξάγοντας τα.
Και επειδή μάλιστα οι Αυστραλοί δεν έχουν και μεγάλη διάθεση για δουλειά, δεν τα κόβουν οι ίδιοι.
Φωνάζουν τους Γιαπωνέζους, ή όποιους άλλους ενδιαφέρονται να πάρουν τα ορυκτά τους, και τους λένε: "Ορίστε, εδώ είναι, κόψτε".

Οι ίδιοι απλώς εισπράττουν.

Και άσε τους διάφορους analyst να λένε ό,τι θέλουν.

προφανως δεν διαβαζεις ή δεν θελεις να διαβασεις

όμως δεν πειραζει

http://www.analyst.gr/2015/07/20/afstralia-oikonomia-potemkin/

Αυστραλία, οικονομία Ποτέμκιν

Η χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί στην κρίση, έχοντας ένα πολύ μεγάλο εξωτερικό χρέος, καθώς επίσης μία αδύναμη παραγωγική βιομηχανία, λόγω του πλούτου της σε πρώτες ύλες – οπότε πρέπει να αλλάξει άμεσα το οικονομικό της μοντέλο  

«Ως οικονομίες «Potemkin» χαρακτηρίζονται εκείνες οι χώρες οι οποίες, λόγω του πλούτου τους σε ορισμένους τομείς, παραμελούν όλους τους υπόλοιπους – με αποτέλεσμα να μην αναπτύσσεται η παραγωγική τους βιομηχανία, καθώς επίσης να εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τους συγκεκριμένους κλάδους και τις εισαγωγές προϊόντων. Όταν λοιπόν συμβεί κάτι σε αυτούς τους κεντρικούς τους εξαγωγικούς τομείς, τότε βυθίζονται σε μεγάλες κρίσεις – αδυνατώντας να επιβιώσουν.
Τέτοιου είδους οικονομίες είναι αυτές των, πλούσιων σε πρώτες ύλες ή/και ενεργειακά κοιτάσματα, χωρών, όπως η Ρωσία, τα Αραβικά κράτη, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Χιλή κοκ. – οι οποίες, εξάγοντας το φυσικό τους πλούτο, παραμελούν τους υπόλοιπου κλάδους. Επίσης όμως άλλες, όπως οι Η.Π.Α. και η Βρετανία, ένα μεγάλο μέρος του ΑΕΠ των οποίων προέρχεται από το χρηματοπιστωτικό κλάδο – με αποτέλεσμα να μειώνεται συνεχώς η βιομηχανική τους παραγωγή, «μεταναστεύοντας» στην Κίνα και αλλού.
Παραδόξως μία τέτοια χώρα είναι και η Ελλάδα, η οικονομία της οποίας έχει στηριχθεί στον τουρισμό και στη ναυτιλία – εις βάρος της παραγωγικής της βιομηχανίας. Ως εκ τούτου, όταν η ναυτιλία βυθίστηκε στην κρίση το 2008, η χώρα αντιμετώπισε προβλήματα – παρά το ότι ο τζίρος της ναυτιλίας, ο οποίος υπερβαίνει σημαντικά τα 60 δις € ετησίως, δεν απεικονίζεται σχεδόν καθόλου στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και στο ΑΕΠ, όπως επίσης ο τζίρος του τουρισμού (άρθρο). 
Ο τουρισμός δε στην Ελλάδα, ο οποίος έχει αναπτυχθεί σημαντικά μετά το 1980, ενώ από το 2000 ο πολυτελής τουρισμός ανέλαβε τη σκυτάλη, είχε σαν αποτέλεσμα να παραμεληθούν οι άλλοι τομείς, όπως η γεωργία και η μεταποιητική βιομηχανία – εύλογα σε πολλές περιπτώσεις, αφού το κόστος της γης εκτοξεύθηκε στα ύψη, πολλοί ιδιοκτήτες οικοπέδων σε τουριστικές περιοχές και όχι μόνο έγιναν πλούσιοι σε χρόνο μηδέν, χωρίς να κάνουν οι ίδιοι τίποτα, ενώ οι μισθοί υπερέβησαν την παραγωγικότητα των εργαζομένων.
Σε συνδυασμό τώρα με τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω των οποίων οδηγήθηκε σε μία συνεχή μείωση της παραγωγής της η γεωργία, οπότε ο μεταποιητικός τομέας που τη συνοδεύει, η καταστροφή ολοκληρώθηκε. Κρίνοντας δε από τις γεωργικές εκτάσεις της άγονης Γερμανίας, οι οποίες γίνονται συνεχώς περισσότερες και καλύτερες, κατανοεί κανείς πως η Ελλάδα έπεσε σε μία καλοστημένη παγίδα – επιλέγοντας τον εύκολο δρόμο των επιδοτήσεων» (ΒΒ).
.
Άρθρο    
Ο ρυθμός ανάπτυξης μίας χώρας, ειδικά όταν πρόκειται για μία αναπτυσσόμενη, στην οποία συνηθίζονται οι «παρατυπίες» στις στατιστικές, όπως συμβαίνει με την Κίνα, δεν είναι τόσο αντιπροσωπευτικός για την οικονομία της – με αποτέλεσμα να αναζητάει κανείς άλλους τρόπους, έτσι ώστε να εξάγει ασφαλέστερα συμπεράσματα.
Για παράδειγμα η Γκάνα, μία από τις πιο σταθερές πολιτικά και λιγότερο διεφθαρμένες αφρικανικές χώρες, αναπτύσσεται με ρυθμό 7,6%, η Ρουάντα με 7,8%, το Ιράκ με 8,2%, η Μοζαμβίκη επίσης με 8,2%, το Μπουτάν με 8,5%, η Λιβύη με 12,2%, το Μακάο με 13,5%, και η Μογγολία με 18,1% – ενώ η Κίνα ανακοίνωσε στο δεύτερο τρίμηνο μία πτώση στο 7%, ένα επίπεδο που παραμένει όμως ακόμη πολύ υψηλό.
Στα πλαίσια αυτά, τα συμπεράσματα σχετικά με την Κίνα αναζητούνται από τις χώρες εκείνες, οι οικονομίες των οποίων στηρίζονται στην ανάπτυξη της – όπως είναι η Αυστραλία η οποία, ενώ οι Η.Π.Α. και η Ευρώπη ήταν βυθισμένες στην κρίση, παρουσίαζε ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης, όσον αφορά ένα βιομηχανικό κράτος.
Ειδικότερα, η κατάσταση μίας οικονομίας φαίνεται από το νόμισμα της, όπου το δολάριο της Αυστραλίας ανατιμούταν τα τελευταία χρόνια ασταμάτητα, έχοντας φτάσει πριν από ένα έτος στο 1:1,16 σε σχέση με το ευρώ – με αποτέλεσμα πολλοί επενδυτές να τοποθετούν σε αυτό τα χρήματα τους, για να είναι περισσότερο ασφαλή.
Η αιτία των συνεχών ανατιμήσεων ήταν η εγχώρια βιομηχανία πρώτων υλών, η οποία επωφελούταν σε πολύ μεγάλο βαθμό από την ανάπτυξη της Κίνας – εξάγοντας σιδηρομεταλλεύματα, λιγνίτη και ουράνιο σε συνεχώς αυξανόμενες ποσότητες και τιμές, με αποτέλεσμα να εισρέουν διαρκώς κεφάλαια στη χώρα.
Το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να προσαρμόζει όλο και περισσότερο η Αυστραλία το οικονομικό της μοντέλο στην εξαγωγή πρώτων υλών – με το μερίδιο των εξαγωγών τους ως προς τις συνολικές να τετραπλασιάζεται, μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν λοιπόν δημιουργήθηκαν τα πρώτα προβλήματα, λόγω της μείωσης του ρυθμού ανάπτυξης της Κίνας, τον οποίο είναι καλύτερα να υπολογίζει κανείς από το ύψος των εισαγωγών της για να αποφεύγει την παγίδα των στατιστικών παραποιήσεων, η χώρα βρέθηκε σε δύσκολη θέση.
Κατά τη διάρκεια τώρα της ανάπτυξης της Αυστραλίας μέσω των εξαγωγών πρώτων υλών, οι οποίες είχαν σαν αποτέλεσμα την άνοδο της ισοτιμίας του νομίσματος, η λοιπή παραγωγική βιομηχανία της ουσιαστικά καταστράφηκε – αφού οι εισαγωγές γίνονταν συνεχώς φθηνότερες, ενώ οι εξαγωγές ακριβότερες.
Η κατάσταση δε επιδεινώθηκε από τις συνεχείς εισροές δυτικών κεφαλαίων, λόγω των μηδενικών επιτοκίων των Η.Π.Α., καθώς επίσης των πολύ υψηλότερων της Αυστραλίας – οι οποίες αύξησαν ακόμη περισσότερο την ισοτιμία του αυστραλιανού δολαρίου.
.
Ανάγκη αλλαγής του οικονομικού μοντέλου
Η συνέχιση της μείωσης του ρυθμού ανάπτυξης της Κίνας, η κυβέρνηση της οποίας το επιδιώκει πλέον, με στόχο να ενισχύσει την εσωτερική κατανάλωση, αποτελεί μία μεγάλη απειλή για την Αυστραλία – η οποία θα πρέπει να αλλάξει το οικονομικό της μοντέλο, για να μπορέσει να διατηρήσει το βιοτικό επίπεδο των Πολιτών της. Κάτι τέτοιο απαιτεί όμως χρόνο και δεν είναι καθόλου εύκολο – ενώ, σύμφωνα με την S&P, εάν ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας μειωθεί κάτω από το 5%, τότε η Αυστραλία θα βυθιστεί στην ύφεση, διακινδυνεύοντας την αξιολόγηση ΑΑΑ.

Φυσικά είναι πολύ δύσκολο να συμβεί κάτι τραγικό στην Αυστραλία, ο ρυθμός ανάπτυξης της οποίας υπολογίζεται στο 2,5% το 2015 – ενώ θα ωφεληθεί από την προβλεπόμενη άνοδο της Ασίας, εις βάρος της Ευρώπης και των Η.Π.Α. Οι οικονομικοί δείκτες της είναι άλλωστε πολύ θετικοί (γράφημα), οπότε η χώρα μπορεί να απορροφήσει τους κραδασμούς της Κίνας – οι οποίοι είναι πολύ μεγαλύτεροι, από αυτούς που βλέπουν το φως της δημοσιότητας (άρθρο).
.

(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Εν τούτοις, οι πρώτες επιπτώσεις φαίνονται ήδη στην αγορά εργασίας (αύξηση της ανεργίας), ενώ θα ακολουθήσει η μείωση της κατανάλωσης – με την αδυναμία να διαπιστώνεται στο νόμισμα, το οποίο έχει χάσει το 25% της αξίας του απέναντι στο ευρώ, μέσα σε ένα έτος (το ευρώ κοστίζει σήμερα 1,47 αυστραλιανά δολάρια περίπου – πηγή), ενώ η πτώση θα μπορούσε να συνεχισθεί, εάν η Κίνα βυθιστεί πράγματι στην τριπλή κρίση (φούσκα ακινήτων, τραπεζών και χρηματιστηρίων).
.
Η κεντρική τράπεζα
Περαιτέρω, το χρέος της Αυστραλίας είναι μεν πολύ χαμηλό, στο 28,6% του ΑΕΠ, αλλά έχει τριπλασιασθεί σε σχέση με το 2008 – όπου ήταν μόλις 9,8% του ΑΕΠ (όπως συνέβη και στη Ρωσία). Όμως, το εξωτερικό χρέος της έχει φτάσει στο επικίνδυνο ποσόν των 955 δις $ ή στο 60% του ΑΕΠ (πηγή), το οποίο είναι πολύ απειλητικό για την οικονομία μίας χώρας – αφού ουσιαστικά, όταν υπερβαίνει το 40% του ΑΕΠ, σηματοδοτεί τον κίνδυνο χρεοκοπίας.
Την ίδια στιγμή, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της συνεχίζει να είναι αρνητικό (γράφημα), επιδεινώνοντας το εξωτερικό χρέος – ενώ η υποτίμηση του νομίσματος, η οποία φαίνεται πως θα συνεχισθεί, αυξάνει ανάλογα το δημόσιο χρέος σε όρους δολαρίου ή ευρώ.
.

.
Από την άλλη πλευρά, επειδή λείπει από την Αυστραλία μία λειτουργική παραγωγική βιομηχανία, έχοντας καταστραφεί στο παρελθόν από τους παράγοντες που αναφέραμε (ανατίμηση του νομίσματος, επικέντρωση στις εξαγωγές πρώτων υλών), ενώ απαιτείται η αναθέρμανση της ζήτησης στο εσωτερικό, η κεντρική τράπεζα μείωσε το βασικό επιτόκιο στο 2,5% – για 8η φορά μετά το Νοέμβριο του 2011, κάτι που θα συνεχιστεί και στο μέλλον, αφού η οικονομία ευρίσκεται σε υποχώρηση.
Η μείωση των επιτοκίων θα οδηγήσει προφανώς στην εξασθένηση της ισοτιμίας του νομίσματος – πόσο μάλλον όταν θεωρείται ακόμη υπερτιμημένο κατά 25% σε σχέση με το ευρώ, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.
Κάτι τέτοιο θα προκαλέσει τη σταδιακή εκροή των ξένων κεφαλαίων, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι πιέσεις στο νόμισμα – ενώ, εάν συνεχισθεί η μείωση των τιμών των πρώτων υλών, το έλλειμμα στο ισοζύγιο της χώρας θα κλιμακωθεί, επιδεινώνοντας το εξωτερικό της χρέος.
Το γεγονός δε, σύμφωνα με το οποίο οι πρώτες επιχειρήσεις ανακοίνωσαν μειώσεις μισθών κατά 10%, με την απειλή απολύσεων, θα επηρεάσει σημαντικά την κατανάλωση, οπότε το ΑΕΠ – όπως επίσης η μείωση των τιμών των πρώτων υλών, όπου τα σιδηρομεταλλεύματα πωλούνται προς περίπου 50 $ ο τόνος, από 180 $ το 2011, ενώ ο λιγνίτης (θερμικός άνθρακας) στα 60 $ από 150 $ προηγουμένως.
Οι παραπάνω πτώσεις των τιμών είναι δραματικές, για μία οικονομία που το 2012 το 65% των εμπορικών της συναλλαγών εξαρτιόταν από τις πρώτες ύλες – ενώ η μείωση των εσόδων της σε ξένο νόμισμα θα αναγκάσει την κυβέρνηση να αυξήσει το δανεισμό της, για να διατηρήσει ως έχουν τις δημόσιες δαπάνες. Ως εκ τούτου, το εξωτερικό χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται, φέρνοντας τη χώρα σε μία εξαιρετικά δύσκολη θέση – σε μία κρίση που φαίνεται μεν παράδοξη, αλλά που μπορεί να την οδηγήσει σε απρόβλεπτες εξελίξεις.
.
Συμπέρασμα
Ο φυσικός πλούτος μίας χώρας είναι ταυτόχρονα ευχή και κατάρα – όπως διαπιστώνεται από τη σύγκριση της Γερμανίας με την Ελλάδα, όπου η μεν πρώτη έχει ένα πολύ άσχημο φυσικό περιβάλλον, ενώ η δεύτερη είναι ένα πανέμορφο κράτος, με έναν θεϊκό πολιτισμό, καθώς επίσης με ένα πολύ πλούσιο υπέδαφος.
Η Γερμανία υπολείπεται επίσης έναντι της Ρωσίας, εξαρτώμενη σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές ενέργειας (άρθρο), καθώς επίσης απέναντι στη Μ. Βρετανία, έχοντας ένα πολύ αδύναμο χρηματοπιστωτικό σύστημα – με αποτέλεσμα όμως να αναπτύσσεται σε όλους τους άλλους τομείς, καταφέρνοντας να ανακτήσει ακόμη μία φορά την προηγούμενη ισχύ της.
Ως εκ τούτου, όπως φάνηκε επίσης από την αναφορά μας στην Αυστραλία, οι προικισμένες χώρες είναι πολύ ευάλωτες στις οικονομικές κρίσεις – γεγονός που οφείλει πάντοτε να τις απασχολεί, έτσι ώστε να παίρνουν τα σωστά μέτρα, όταν η οικονομική τους κατάσταση είναι ακόμη ανθηρή.
Αυτό ακριβώς παραμέλησε η Ελλάδα στο παρελθόν, πληρώνοντας σήμερα πανάκριβα το λογαριασμό – ενώ όλα τα υπόλοιπα είναι μικρές λεπτομέρειες, οι οποίες γίνονται σημαντικές επειδή η χώρα μας είναι σε κρίση, χωρίς όμως να αποτελούν τις «γενεσιουργές», ουσιώδεις αιτίες της. Οφείλει δε να αλλάξει άμεσα το οικονομικό της μοντέλο, χωρίς την πραγματική καθυστέρηση – όσο επώδυνη και αν είναι η διαδικασία, έχοντας πλέον μία και μοναδική ευκαιρία, εάν θέλει να αποφύγει το χάος (ανάλυση).

 

[kostas8000]

kostas,

Αν είχες πάει στην Αυστραλία (εγώ έχω πάει και έχω ζήσει ένα χρόνο εκεί) θα καταλάβαινες ότι δεν κινδυνεύει από κανένα κραχ.

Είναι μια χώρα που ο πλούτος της (τεράστιος - όπως και η χώρα) παράγεται κόβοντας τα βουνά και εξάγοντας τα.
Και επειδή μάλιστα οι Αυστραλοί δεν έχουν και μεγάλη διάθεση για δουλειά, δεν τα κόβουν οι ίδιοι.
Φωνάζουν τους Γιαπωνέζους, ή όποιους άλλους ενδιαφέρονται να πάρουν τα ορυκτά τους, και τους λένε: "Ορίστε, εδώ είναι, κόψτε".

Οι ίδιοι απλώς εισπράττουν.

Και άσε τους διάφορους analyst να λένε ό,τι θέλουν.

μεσα στο αρθρο υπαρχουν στοιχεια από την παγκοσμοια τραπεζα για το ποια ηταν η θεση της βεναζουελας το 1950 στην παγκοσμοια οικονομια

προφανως και τοτε θα υπηρχαν  mariath ταξιδευτες που θα λεγαν <αλλα λογια ν'αγαπιομαστε>

 

[kostas8000]

 

[mariath]

προφανως δεν διαβαζεις ή δεν θελεις να διαβασεις

Έχω διαβάσει (για την συγκεκριμένη χώρα) περισσότερα από όσα εσύ.
Και (κυρίως, όπως σου είπα), τα έχω δει με τα μάτια μου και ζήσει.