Πάλι για τις αγορές...
Συνέντευξη του Βίζερ προχτές, του Ρέγκλινγκ σήμερα. Η Ελλάδα μπορεί να βγει στις αγορές. Μετά βεβαιότητος ο Τζανακόπουλος και βέβαια ο Τσίπρας. Για τους Βίζερ-Ρέγκλινγκ είναι η δουλειά τους, για τον Τσίπρα το νέο Άγιο Δισκοπότηρο. Το αφήγημα για να σταματήσει τις κλάψες στο Eurogroup ο Τσακαλώτος.
Ο Βίζερ, ως "πιο τεχνοκράτης", τα λέει πιο καθαρά. Μπορεί να βγει η χώρα στις αγορές - στην αρχή όμως θα πληρώνει ασφάλιστρα κινδύνου στους επενδυτές (όπως μεταφράσθηκε στον τύπο - επειδή δεν γίνεται να πληρώνεις CDS, μάλλον θα ήταν τίποτε για κίνδυνο χώρας ή κάτι παρόμοιο) δηλαδή υψηλά επιτόκια και για σύντομο χρονικό διάστημα (διετή,τριετή, πενταετή ομόλογα). Οι υπόλοιποι λένε μόνο "έξοδος στις αγορές".
Να τα ξαναπούμε:
Από 21/8/2018 μέχρι 31/12/2019, υποθέτοντας πως ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος επιτυγχάνεται άρα καλύπτονται οι τόκοι, οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας είναι €14 δισ. Να βγούμε στις αγορές λοιπόν. Θα σηκώσουμε €14 δισ; Με τι επιτόκιο πιστεύουμε ότι μπορεί να το πετύχουμε; Τι διάρκειας εκδόσεις; Δηλαδή, χρειάζεται να ορίσουμε αυτό το τιμημένο "πρόσβαση στις διεθνείς αγορές χρέους" και όχι να λέμε απλώς "έξοδος στις αγορές".
Να ρίξουμε μια ματιά στο περιβάλλον. Σήμερα το ελληνικό διετές ομόλογο έκλεισε στις αγορές με απόδοση 4.6% - το πορτογαλικό διετές με απόδοση 0.03%. Κάνει μια μικρή διαφορά, δε νομίζετε; Όσο δεν καθαρίζει η κατάσταση με την ΕΚΤ (κυρίως το waiver, λιγότερο το QE) δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει η απόδοση του διετούς κάτω από 1.9%. Έχεις €15 δισ έντοκα (και €13.5 δισ repos), από τράπεζες που δανείζονται με 1.55% και δανείζουν για εξάμηνο με 2.6% - ποιο κορόιδο επενδυτής θα βάλει τα λεφτά του σε χαμηλότερη απόδοση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα; Σήμερα το ελληνικό δεκαετές έκλεισε με απόδοση 5.75% - το πορτογαλικό δεκαετές με απόδοση 2.85%. κάνει μια μικρή διαφορά πάλι.
Η Ελλάδα θα βγει στις αγορές εντός του 2018. Με βοήθεια από τους εταίρους (γραμμή πίστωσης, ας πούμε, ή μαξιλάρι ρευστού). Θα είναι αυτοκτονικό όμως να βγει για €14 δισ. Γιατί οι αποδόσεις θα είναι υποχρεωτικά υψηλές. Η διαφορά του τεχνοκράτη (του Βίζερ, ας πούμε) και του πολιτικού (του Τσίπρα, ας πούμε) είναι πως βάζει στην εικόνα και τους όρους που "βγαίνεις στις αγορές". Οι πολιτικοί έχουν μια σκασίλα, πού να σας τα λέω. Ο βασικός λόγος που θα υπάρχει αφήγημα πίσω από την "έξοδο στις αγορές" είναι η συγκυρία. Οι λήξεις του 2019 περιλαμβάνουν €4 δισ με επιτόκιο 4.75% και €6 δισ με επιτόκιο 6%-6.5%. Αυτό σημαίνει πως μπορεί να βγει στις αγορές για διετές ακόμη και με 4% (αντί 0.03% που θα έβγαιναν οι Πορτογάλοι) και να πανηγυρίζει για μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους. Αρκεί βέβαια να υπάρχει αξιόπιστο πλάνο ώστε με τη λήξη του το διετές να μπορεί να αναχρηματοδοτηθεί πολύ-πολύ φθηνότερα. Δηλαδή, η συγκυρία μας δίνει μία de facto δοκιμαστική περίοδο μέχρι το 2021 ή 2022. Μέχρι τότε όμως πρέπει να έχει αποκατασταθεί πλήρως η "πρόσβαση στις διεθνείς αγορές χρέους".
Τα έχουμε ξαναπεί. Πρέπει να τα λέμε και πρέπει οι ευρωπαϊστές της αντιπολίτευσης να εντάξουν στο δικό τους αφήγημα την περιώνυμη "έξοδο στις αγορές". Όταν θα σε βομβαρδίζει η προπαγάνδα για την "τεράστια επιτυχία" της εξόδου με 4% για διετές ή τριετές, άντε να πείσεις τους πολίτες πως η τότε αντίδρασή σου δεν είναι απλώς και μόνο αντιπολιτευτική μανία. Αφήστε που θα ζητάει πλάτη ο Τσίπρας! Θυμηθείτε τι έγινε με το πλεόνασμα. Από τον Ιανουάριο (κάποιοι από το φθινόπωρο αλλά ήταν δύσκολα πιστευτό) κάποιοι λέγαμε για σκούπισμα της φιλικής (ή υποχρεωμένης) αγοράς με βραχυπρόθεσμο δανεισμό και ληξιπρόθεσμα. Πλην του Μπένι που το σήκωσε 1/2, οι υπόλοιποι πήραν χαμπάρι τι γίνεται σχεδόν δύο μήνες μετά. Χάθηκε το επικοινωνιακό παιγνίδι κι έφτασε τέλος Μαίου να χρειάζεται να ανασκευασθεί το αφήγημα που είχε κυριαρχήσει. Φαντασθείτε σε οκτώ μήνες από τώρα 'έξοδο στις αγορές" όπως την περιέγραψα παραπάνω. Ο Τζανακόπουλος θα πάρει και το μποξεράκι του Κυριάκου.
Μεγάλα παιδιά είναι, ας κάνουν τα κουμάντα τους.