Ο τραπεζικός Αρμαγεδδών
Αμφιβάλουμε εάν οι Έλληνες καταλάβουν ποτέ το βρώμικο παιχνίδι που παίζεται εις βάρος τους – μέσω του οποίου ληστεύονται με υπερβολικούς φόρους, πληρώνουν χωρίς σταματημό και χάνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, ενώ ταυτόχρονα τόσο το δημόσιο, όσο και το κόκκινο ιδιωτικό χρέος αυξάνονται ανεξέλεγκτα.
.
«Τα 46 δις € που εξανεμίστηκαν μέσα σε εννιά μόλις μήνες το 2015 από τις τράπεζες, αντιστοιχούν με 20 σχεδόν ΕΝΦΙΑ, με τις συντάξεις ετών, με τους μισθούς χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και με μέτρα τέσσερις φορές περισσότερα από όλα μαζί του τρίτου μνημονίου! Είναι δυνατόν λοιπόν να διασωθεί η Ελλάδα ή να εξυπηρετηθεί ποτέ το δημόσιο χρέος της, όταν αυξάνεται με τέτοιον ιλιγγιώδη ρυθμό από τις κυβερνήσεις;«
Είναι προφανές πως εάν θέλει κανείς να καταστρέψει μία χώρα, μετατρέποντας την σε περιοχή και εξαρτημένη αποικία, ενώ τους Πολίτες της σε σκλάβους χρέους, ξεκινάει από το χρηματοπιστωτικό της σύστημα – σημειώνοντας πως τα κόκκινα τραπεζικά δάνεια ήταν μόλις στο 7,7% των συνολικών το 2009, ενώ αργότερα εκτοξεύθηκαν πάνω από το 50%. Εν προκειμένω, λόγω της κατακόρυφης πτώσης των εισοδημάτων των Ελλήνων εξαιτίας της πολιτικής των μνημονίων – παράλληλα με την κατάρρευση των τιμών των περιουσιακών τους στοιχείων. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους της αξίας των ομολόγων του δημοσίου που κατείχαν οι τράπεζες με το PSI, τις οδήγησε στη χρεοκοπία – μετά από αλλεπάλληλες αυξήσεις κεφαλαίων.
Τα στοιχεία βέβαια που αφορούν τις κεφαλαιοποιήσεις είναι ασαφή, όπως συμβαίνει πάντοτε με τις τράπεζες. Με βάση πάντως αυτά που καταφέραμε να συλλέξουμε, χωρίς να είμαστε βέβαιοι για την αντικειμενικότητα τους, η πρώτη κεφαλαιοποίηση ανάγεται στο 2008 – ενώ περιελάμβανε 23,5 δις € σε εγγυήσεις του δημοσίου, καθώς επίσης 4,5 δις € σε μετρητά, για τα οποία δόθηκαν ειδικές προνομιούχες μετοχές. Λέγεται δε πως τα ποσά αυτά έχουν αποπληρωθεί εξ ολοκλήρου από τις τράπεζες – χωρίς όμως να μπορούμε να το τεκμηριώσουμε. Εκτός πάντως από τις κεφαλαιοποιήσεις λήφθηκαν και άλλα μέτρα, όπως η στήριξη των τραπεζών με επί πλέον εγγυήσεις του δημοσίου που θεωρείται πως τελικά δεν χρησιμοποιήθηκαν (επιστράφηκαν), η εξυγίανση τραπεζών (ΑΤΕ, ΤΤ, Proton κλπ.), καθώς επίσης η αναδιάταξη του τραπεζικού συστήματος με εξαγορές και συγχωνεύσεις που όμως δεν απέδωσαν.
Οι επόμενες κεφαλαιοποιήσεις μέσω του ΤΧΣ κόστισαν στους Έλληνες περί τα 46 δις € που προστέθηκαν στο δημόσιο χρέος, αλλά η σημερινή αξία των μετοχών που κατέχει το ΤΧΣ είναι περίπου 897,8 εκ. € (γράφημα) – ενώ η χρηματιστηριακή αξία των παρακάτω τραπεζών έχει καταρρεύσει στα 5,11 δις €, από περίπου 33 δις € στα μέσα του 2014. Με δεδομένο όμως το ότι, το ΤΧΣ έχει παραχωρηθεί στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ από τη σημερινή κυβέρνηση, οπότε η όποια τιμή, με την οποία ενδεχομένως θα πουλήσει τις μετοχές του θα οδηγηθεί στην αποπληρωμή των δημοσίων χρεών, δεν πρόκειται να προσφέρει κάτι στους Έλληνες – εκτός από το να μειώσει τη ζημία που υπέστησαν κατά 1 δις € περίπου, στα 45 δις €.
Βέβαια, θα μας κοστίσει επί πλέον τους αναβαλλόμενους φόρους ύψους 17 δις € που προσφέρθηκαν ως δώρο στους επενδυτές και προστέθηκαν στα κεφάλαια των ιδρυμάτων – παρά το ότι είναι αέρας, με την έννοια πως οι τράπεζες δεν θα πληρώνουν φόρους στα μελλοντικά τους κέρδη, οπότε θα επιβαρυνθούμε εμείς. Η μεγάλη ληστεία τώρα των μετόχων των τραπεζών, κυριότερος των οποίων ήταν το δημόσιο, άρα όλοι εμείς, φαίνεται στο επόμενο γράφημα – στο οποίο αναφέρονται οι πραγματικές τιμές των μετοχών των τραπεζών, όσο κόστισε δηλαδή η αγορά τους στους επενδυτές, μετά την εκάστοτε κεφαλαιοποίηση τους (σε προσαρμοσμένες τιμές).
Όπως καταλαβαίνουμε, πρώτα οι μέτοχοι της Πειραιώς και μετά της Εθνικής Τράπεζας καταληστεύθηκαν – αφού εάν είχε τοποθετήσει κανείς 8.000 € στην Πειραιώς το 2013, σήμερα θα εισέπραττε 1,17 € (εξαιρετικός κύριος ο τότε επικεφαλής της, ο κ. Σάλλας, ο οποίος διαθέτει πολυτελέστατο σκάφος, συμμετοχή σε τράπεζα της Κρήτης μέσω επενδυτικής εταιρείας κοκ. εις υγείαν των κορόιδων – υπενθυμίζοντας την επιβάρυνση του δημοσίου με την «bad bank» της ΑΤΕ που εξαγόρασε η Πειραιώς, στην οποία είναι υποθηκευμένα εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα αγροτικής γης), ενώ για τα 643 € στην Εθνική 1,39 € (για τις υπόλοιπες ισχύει η ίδια λογική).
Υπενθυμίζουμε πως το δημόσιο, το ΤΧΣ εν προκειμένω, απαγορεύθηκε να συμμετέχει στην αύξηση των κεφαλαίων των τραπεζών του 2014 και του 2015 – οπότε τιμές των μετοχών του εξαϋλώθηκαν, πόσο μάλλον όταν η τρίτη κεφαλαιοποίηση του 2015 έγινε σε τιμές που αντιστοιχούσαν σε αποτίμηση μόλις 750 εκ. € για ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα (από 33 δις € τον Ιούνιο του 2014), με πάγια περιουσιακά στοιχεία άνω των 300 δις €!
Πρόκειται λοιπόν για τη μεγαλύτερη τραπεζική ληστεία στην παγκόσμια ιστορία, για την οποία κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε και κανένας δεν τιμωρήθηκε – ενώ είμαστε βέβαιοι πως ελάχιστοι Έλληνες το έχουν καταλάβει (ανάλυση), τεκμηριώνοντας πως οι γνώσεις τους στα οικονομικά και το IQ τους έχουν πρόβλημα.
Η ολοκληρωτική κατάρρευση
Σχετικά τώρα με τις καταθέσεις, η μεγαλύτερη εκροή σύμφωνα με την ΤτΕ διαπιστώθηκε από το Σεπτέμβριο του 2009 έως τον Ιούνιο του 2012, όπου διέφυγαν συνολικά στο εξωτερικό περί τα 87 δις € ή το 36,2% των αποταμιεύσεων των Ελλήνων – ενώ το δίμηνο της πολιτικής αστάθειας, από το Δεκέμβριο δηλαδή του 2014 έως τον Ιανουάριο του 2015, οι καταθέσεις μειώθηκαν κατά 16,2 δις € και από το Φεβρουάριο έως τον Ιούνιο κατά 25,9 δις €. Επομένως η πτώση ήταν στα 129,1 δις €, στραγγαλίζοντας τη ρευστότητα των τραπεζών και της ελληνικής οικονομίας – χωρίς να ληφθεί κανένα μέτρο από τους εκάστοτε «σωτήρες» της Ελλάδας.
Στο επόμενο γράφημα τώρα φαίνονται τα στοιχεία των τραπεζών από τους Ισολογισμούς τους στις 30.06.2018 – όπου το ενεργητικό τους ήταν στα 241,3 δις € (αυτό σημαίνει πως με τα 5,11 δις € που κοστίζουν σήμερα όλες μαζί μπορεί να αγοράσει κανείς 241,3 δις €), τα μετά φόρων κέρδη τους μόλις 2 εκ. €, οι καταθέσεις τους (πιθανολογούμε μαζί με αυτές του δημοσίου) 158,7 δις € και οι χορηγήσεις (δάνεια) 149,2 δις €.
Προσοχή απαιτείται στο θέμα των συνολικών χορηγήσεων, οι οποίες στην ουσία έχουν ονομαστική αξία περί τα 310 δις € – έχοντας μειωθεί στα 149,2 δις €, επειδή σχηματίσθηκαν προβλέψεις ζημιών περίπου 160 δις €. Από το συγκεκριμένο σημείο διαπιστώνεται πως οι χορηγήσεις τους ήταν διπλάσιες των καταθέσεων τους (ανάλυση), ενώ όταν προσφέρουν τα δάνεια με κούρεμα 52%, δηλαδή τα 100 € για 48 €, δεν υφίστανται ζημίες αφού τις έχουν ήδη αποσβέσει – ενώ δεν πληρώνουν φόρους λόγω αυτών ακριβώς των ζημιών, επιβαρύνοντας όλους εμάς. Η ληστεία μας δηλαδή συνεχίζεται ασταμάτητα, χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε – αφού οι μάζες, ειδικά όταν έχουν γνωστική ανεπάρκεια, αποπροσανατολίζονται πολύ εύκολα.
Περαιτέρω, τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών υπολογίζονταν μέχρι πρόσφατα στα 27 δις € – άρα στα 10 δις € πραγματικά (=χωρίς τους αναβαλλόμενους φόρους). Από ένα χρονικό σημείο τώρα και μετά έχουν μειώσει τα κόκκινα δάνεια τους κατά 17 δις €, με κόστος (=κούρεμα) 7 δις €, οπότε τα πρόσφεραν στους επενδυτές με έκπτωση της τάξης του 92% – επομένως τα 100 € έναντι 8 €.
Δυστυχώς δεν θέλησαν να τα δώσουν στους Έλληνες οφειλέτες τους με τις ίδιες συνθήκες, ισχυριζόμενες (α) πως έπρεπε να εισπράξουν μαζεμένα χρήματα και (β) λόγω του «ηθικού κινδύνου», σύμφωνα με τον οποίο χαλάει η αγορά εάν συμβεί κάτι τέτοιο, αφού τότε οι συνεπείς οφειλέτες θα έχουν κίνητρο να μην πληρώνουν. Για τις ίδιες βέβαια, οι οποίες σταθερά ιδιωτικοποιούν τα κέρδη τους και κοινωνικοποιούν τις ζημίες, δεν ισχύει κάτι ανάλογο – όπως το έχουμε ήδη τεκμηριώσει (ανάλυση).
Σε κάθε περίπτωση, τα πραγματικά ίδια κεφάλαια τους έχουν πλέον μειωθεί στα 5 δις €, σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι οποίες ταιριάζουν με τη σημερινή αποτίμηση τους στο χρηματιστήριο. Εν προκειμένω βέβαια αναρωτιέται κανείς πως θα προβούν στις επόμενες μειώσεις των κόκκινων (NPL’s, NPE’s) δανείων τους που απαιτεί η ΕΚΤ, με τόσο χαμηλά ίδια κεφάλαια – όταν την ίδια στιγμή, από την 01.01.2016, με βάση την οδηγία BBRD, πριν από τη λήψη κρατικής ενίσχυσης, απαιτείται κούρεμα των μετόχων, των ομολογιούχων και των καταθετών τους για ποσά άνω των 100.000 €.
Έτσι έχει ουσιαστικά χαθεί η ευκαιρία της δημιουργίας μίας «κακής τράπεζας», κατά τα πρότυπα άλλων χωρών, όπως της Ισπανίας, για τη μεταφορά των κόκκινων δανείων με τη στήριξη του δημοσίου – ενώ κανένας δεν τολμάει, ειδικά οι μεγάλες επιχειρήσεις, να έχει στις τράπεζες καταθέσεις άνω των 100.000 €, στραγγαλίζοντας ακόμη περισσότερο τη ρευστότητα και την οικονομία της Ελλάδας. Αρκετοί δε υποψιάζονται πως ενδεχομένως δεν θα τηρηθεί το όριο των 100.000 €, αφού δεν αρκεί – οπότε συνεχίζονται οι εκροές, επιδεινώνοντας την κατάσταση των τραπεζών που, όπως αναφέραμε, δεν ανήκουν πια στην Ελλάδα.
Πρόβλημα βέβαια αντιμετωπίζει και το δημόσιο, το οποίο δεν επιτρέπεται να πουλήσει άλλα ομόλογα στις τράπεζες (κατέχουν περί τα 8 δις €) – ενώ η κυβέρνηση θα ήθελε προφανώς να διασώσει τις τράπεζες, για να είναι σε θέση να αγοράσουν ομόλογα όταν θα αποφάσιζε να βγει τις αγορές. Αν και είναι δυσνόητο για πολλούς, αυτό ακριβώς είναι το παιχνίδι, με το οποίο τα κράτη διασώζουν τις τράπεζες και οι τράπεζες τα κράτη – έως ότου κάποια στιγμή αλλάζουν οι συνθήκες και ο λογαριασμός πληρώνεται από τους ανόητους Πολίτες που ούτε καν το αντιλαμβάνονται.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, είναι παράδοξο το ότι οι Έλληνες καταφέρνουν ακόμη να επιβιώνουν μετά από μία τέτοια καταστροφή, η οποία τους έχει ήδη κοστίσει πάνω από 1 τρις € με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς – ενώ τους έχει προκαλέσει μία απίστευτη ανασφάλεια, αφού κυριολεκτικά δεν ξέρουν τι θα τους συμβεί την άλλη ημέρα το πρωί.
Παράλληλα και ενώ εξελίσσεται ο τραπεζικός Αρμαγεδδών, τα απλήρωτα χρέη των Πολιτών απέναντι στο δημόσιο πλησιάζουν στα 180 δις € μαζί με τους τοκογλυφικούς τόκους και τις επιβαρύνσεις, στις τράπεζες τα 107 δις € συν τους τόκους (το ότι μειώθηκαν να κόκκινα δάνεια των τραπεζών δεν σημαίνει τίποτα για τους ίδιους, αφού έχουν απλά μεταφερθεί στους ξένους επενδυτές – ενώ οι συνολικές οφειλές τους χωρίς κούρεμα είναι της τάξης των 310 δις €, όπως αναλύσαμε παραπάνω), στους ασφαλιστικούς οργανισμούς είναι πάνω από 30 δις € κοκ.
Ως εκ τούτου, οι ψυχολογικές πιέσεις που δέχεται ολόκληρη η ελληνική κοινωνία είναι απάνθρωπες. Αμφιβάλουμε όμως εάν οι Έλληνες καταλάβουν ποτέ το βρώμικο παιχνίδι που παίζεται εις βάρος τους – μέσω του οποίου ληστεύονται με υπερβολικούς φόρους, χάνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία και πληρώνουν χωρίς σταματημό, όταν ταυτόχρονα τόσο το δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό χρέος τους αυξάνονται ανεξέλεγκτα.
