ΔΙΑΛΥΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ, Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Συντάξτε την άποψή σας...

[kostas8000]

https://analyst.gr/2017/12/28/2018-to-etos-tis-platinas/

2018, το έτος της πλατίνας;

Επενδύσεις & Αγορές
Παρά το ότι ο χρυσός θεωρείται ως εκείνο το ευγενές μέταλλο που ανατιμάται σε εποχές γεωπολιτικών κρίσεων, όπως ασφαλώς η σημερινή, καθώς επίσης σε μεταβατικές περιόδους από το ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα στο άλλο (από το δολάριο στο κινεζικό γουάν εν προκειμένω), η τιμή του παραμένει χαμηλή στα 1.293 $ η ουγγιά (πηγή) –  προφανώς επειδή χειραγωγείται μέσω της αγοράς παραγώγων, αφενός μεν για να στηρίζει το δολάριο, αφετέρου επειδή ο μεγαλύτερος παραγωγός χρυσού είναι η Ρωσία που δεν θέλουν οι Η.Π.Α. να ωφεληθεί.
Φυσικά ο χρυσός δεν προσφέρει τόκο, όπως για παράδειγμα τα ομόλογα, ενώ δεν έχει χρήση στη βιομηχανία όπως πολλά άλλα μέταλλα – οπότε είναι πολύ δύσκολο να αξιολογηθεί σωστά, μοιάζοντας κατά κάποιον τρόπο με τα σημερινά κρυπτογραφημένα νομίσματα τύπου BITCOIN. Εν τούτοις, κάποια στιγμή στο μέλλον θα ανακτήσει την πραγματική του τιμή, η οποία είναι πολύ υψηλότερη από τη σημερινή – κάτι που φαίνεται εάν εξετάσει κανείς ορισμένους παγκόσμιους οικονομικούς δείκτες.

Αντίθετα με το χρυσό, τα βιομηχανικά μέταλλα έχουν το πλεονέκτημα να είναι η τιμή τους συνδεδεμένη με τη ζήτηση, ως αποτέλεσμα της οικονομικής ανάπτυξης – οπότε, με δεδομένες τις προβλέψεις ανόδου της για το επόμενο έτος (γράφημα), οι προοπτικές τους είναι πολύ καλές. Μπορεί δε η ανάπτυξη στις Η.Π.Α. να είναι μικρότερη του αναμενομένου, αλλά η βιομηχανική ζήτηση στην Ευρώπη ευρίσκεται σε επίπεδα ρεκόρ – με τις επιχειρήσεις να έχουν προσλάβει ήδη τόσο προσωπικό, όσο για πρώτη φορά μετά από 17 χρόνια.
Εάν τώρα αναζητήσει κανείς κάποιο εναλλακτικό πολύτιμο μέταλλο στο χρυσό, θα οδηγηθεί αναπόφευκτα στο «μικρό του αδελφό», στο ασήμι – η τιμή του οποίου όμως δεν έχει τόση άνοδο, παραμένοντας στα  16,78 $ η ουγγιά (πηγή). Αυτό που είχε μεγάλη άνοδο τα τελευταία δύο χρόνια ήταν το παλλάδιο – το οποίο πρόσφατα έσπασε το όριο των 1.000 $ ανά ουγγιά, φτάνοντας σήμερα στα 1.064 $ (πηγή).
Η αιτία της ανόδου της τιμής του ήταν οι εξελίξεις στη βιομηχανία αυτοκινήτων, στην οποία το παλλάδιο χρησιμοποιείται στους καταλύτες των κινητήρων εσωτερικής καύσης – όπου το σκάνδαλο με τους ρύπους ειδικά στη Γερμανία (άρθρο), όσον αφορά τα πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα, είχε ως αποτέλεσμα να αγοράζονται ξανά βενζινοκίνητα, οπότε αυξήθηκε η ζήτηση του παλλαδίου.

Όσο ανοδική ήταν όμως η τιμή του παλλαδίου, τόσο καθοδική της πλατίνας, η οποία θεωρείται πολύτιμο μέταλλο όπως ο χρυσός και ήταν ανέκαθεν ακριβότερη  – ενώ για πολλά χρόνια χρησιμοποιούταν στους καταλύτες των αυτοκινήτων, έως ότου η βιομηχανία ανακάλυψε το φθηνότερο παλλάδιο. Η σχέση της πλατίνας με το παλλάδιο ήταν 1 προς 5 το 2009 – δηλαδή, εάν η πλατίνα κόστιζε 1.000 $, τότε το παλλάδιο μόλις 200 $. Έκτοτε η σχέση αυτή μειωνόταν συνεχώς (γράφημα), με αποτέλεσμα σήμερα το παλλάδιο να κοστίζει 1.064 $ η ουγγιά και η πλατίνα μόλις 926 $ (πηγή).
Η πλατίνα όμως θεωρείται από τους ειδικούς ως καλύτερο μέταλλο από το παλλάδιο, όσον αφορά τους καταλύτες, επειδή είναι πιο αποτελεσματική – οπότε λογικά είναι θέμα χρόνου να αντιληφθούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες πως το πιο αποτελεσματικό υλικό είναι φθηνότερο, αφού απαιτούνται μικρότερες ποσότητες. Όταν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η τιμή της πλατίνας θα παρουσιάσει έντονη άνοδο – χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει πως προτείνουμε την αγορά της, αφού κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει το μέλλον στα χρηματιστήρια.

 

[bekatsas13]

Τα μισά ποστ του kostas8000 να διαβασει ο Γιουνγκερ θα απογοητευτεί και θα την κλείσει την ευρωζωνη.

Σκοτς ουίσκι να πίνει και χεσμενη την εχει και την ένωση και τη διάλυση

 

[kostas8000]

Σκοτς ουίσκι να πίνει και χεσμενη την εχει και την ένωση και τη διάλυση

 

[dCorso]

Ευτυχως για εμας,που οι μεθυσοι μας δειχνουν το δρομο προς την ευρωπη και τις σωστες κατευθυνσεις..  :S

ΝΤΙΡΛΑ ΛΕΜΕ! ΒΙΝΤΕΟ: Ο ΓΙΟΥΝΚΕΡ (ΠΑΛΙ) ΤΥΦΛΑ ΣΤΟ ΜΕΘΥΣΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΙΣΟΡΡΟΠΗΣΕΙ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΑΛΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΧΑΖΟΜΑΡΕΣ.

http://www.stoxos.gr/2017/12/ntrilagiounker.html

 

[Yuma]

Άκόμα ύπάρχει αύτή ή πουτάνα ή εύρωζώνη;

 

[kostas8000]

 

[Yuma]

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΝΙΑ καί τό 2018 ΧΩΡΙΣ εύρωζώνη! 

 

Όταν είσαι πρεζόνι και σου λείπει η δόση σου για περισσότερες από 15 ώρες τότε υπογράφεις τα πάντα!

 

Καλύτερα να διαλυθεί η ευρωζώνη παρά να συνεχιστεί η διάλυση της Ελλάδας!

Χρόνια Πολλά και Ευτιχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος για όλα τα καλά παιδιά και τα κακά κορίτσια !!!

 

[kostas8000]

https://analyst.gr/2018/01/01/i-anagki-kentrikou-sxediasmou-tis-oikonomias/

Η ανάγκη κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας


Όταν υπάρχει συλλογικότητα, υγιής πατριωτισμός, εθνική υπερηφάνεια, μελλοντικό όραμα και σχέδιο για την επίτευξη του, όλα είναι δυνατά – ακόμη και όταν μία χώρα ευρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, πέρα από την άκρη του γκρεμού, όπως η Ελλάδα. 
.
«Αρκετοί ισχυρίζονται πως εκείνες οι χώρες που έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από κάποια μεγάλη κρίση, το όφειλαν στην ισχυρή πολιτική ηγεσία τους. Πρέπει όμως να γνωρίζουν πως οι Πολίτες είναι αυτοί που δίνουν δύναμη στον ηγέτη, ο οποίος εμφανίζεται πάντοτε όταν οι Πολίτες είναι ώριμοι – ποτέ το αντίθετο.
Επίσης πως δεν υπάρχει πουθενά δωρεάν γεύμα και τα πάντα έχουν κόστος, ιδιαίτερα η ελευθερία, η υπερηφάνεια και η εθνική ανεξαρτησία –  ένα κόστος που δεν το πληρώνει βέβαια ο ηγέτης, αλλά όλο μαζί το Έθνος, το οποίο τον στηρίζει. Τέλος πως κανένας δεν αγνοεί έναν αποφασισμένο λαό, αλλά όλοι ποδοπατούν μία τρομοκρατημένη, μη συνεκτική και άμορφη μάζα».
.
Ανάλυση

Πριν από όλα, τις καλύτερες ευχές μου για το 2018. Η Ελλάδα άλλωστε θα τα καταφέρει τελικά, έστω με μεγάλες δυσκολίες, αφού πάντοτε τα κατάφερνε στην μακραίωνη ιστορία της – ενώ πρόκειται για μία πλούσια, πολλαπλά προικισμένη χώρα, η οποία ανέκαθεν έχει επιδείξει μεγάλη αντοχή στις αντιξοότητες. Η σημερινή πάντως πανέμορφη ημέρα στην Αθήνα, η οποία θυμίζει λαμπερό καλοκαίρι, προσφέρει από μόνη της ελπίδα – σε ένα κράτος που οι φυσικές του ομορφιές είναι μοναδικές στον πλανήτη.
Περαιτέρω, η ιστορική εμπειρία έχει αποδείξει πως εκείνες οι χώρες που κατάφεραν να αναπτύξουν την οικονομία τους, ιδίως μετά από μεγάλες κρίσεις, στηρίχθηκαν κυρίως στον κεντρικό σχεδιασμό της από τις κυβερνήσεις τους – οι οποίες όμως βοηθιούνταν από όλους τους Πολίτες τους. Ο κεντρικός αυτός σχεδιασμός δεν έχει φυσικά καμία σχέση με την κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία σοβιετικού τύπου, αφού σέβεται την ελεύθερη αγορά – την οποία όμως ελέγχει έτσι ώστε να μην εξελιχθεί σε ασύδοτη, καθώς επίσης να μην είναι το αντικείμενο εκμετάλλευσης μίας μικρής ολιγαρχίας που διαπλέκεται με το δημόσιο.
Στα πλαίσια αυτά η Ελλάδα (οι Πολίτες της οποίας οφείλουν να καταλάβουν πως έχουν πια πληρώσει στο πολλαπλάσιο τις δικές τους ευθύνες για τα πραγματικά μεγάλα λάθη τους πριν το 2010, με τις επιβαρύνσεις που τους επιβλήθηκαν), πρέπει πριν από όλα να βρει μία οριστική λύση στο θέμα του δημοσίου χρέους – αφού διαφορετικά είναι πια αδύνατον να τα καταφέρει, όπως θα ήταν ασφαλώς σε θέση το 2010 (άρθρο).
Η λύση αυτή είναι σημαντικότερη από την παραμονή της στο ευρώ και στην ΕΕ – την οποία όλοι επιθυμούμε, αλλά όχι με τα υπέρογκα ανταλλάγματα που απαιτούν οι δανειστές (=υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, μετατροπή των Ελλήνων σε φθηνούς σκλάβους χρέους, απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας στο διηνεκές με την παραμονή μας στο σημερινό καθεστώς του προτεκτοράτου).
Η λύση αυτή δεν είναι άλλη από την ονομαστική διαγραφή μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους, την οποία ασφαλώς δικαιούται σήμερα η Ελλάδα – αφού οι «εντεταλμένοι επιτηρητές» της (Τρόικα), της προκάλεσαν τρομακτικές ζημίες που υπερβαίνουν το 1 τρις € με τη λανθασμένη πολιτική που επέβαλλαν, η οποία δεν έχει καμία σύγκριση με εκείνη που εφάρμοσαν στα άλλα κράτη του Νότου. Έτσι χρεοκόπησαν την Ελλάδα σε βαθμό που δεν έχει συμβεί ποτέ σε καμία άλλη χώρα στο παρελθόν – ενώ η δήθεν διάσωση της είναι μακράν η πιο αποτυχημένη στον πλανήτη (ανάλυση).
Ο κεντρικός τώρα σχεδιασμός της ελληνικής οικονομίας, αφού φυσικά σταματήσουν οι αποκρατικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές, έτσι ώστε να δρομολογηθούν όταν η χώρα θα έχει ξεφύγει από την κρίση και οι επιχειρήσεις θα έχουν ανακτήσει τις τιμές που αξίζουν (με εξαίρεση τις κοινωφελείς και τις στρατηγικές που πρέπει να παραμείνουν στο δημόσιο), οφείλει να επικεντρωθεί στους τρεις βασικούς πυλώνες της: στον τουρισμό, στη ναυτιλία και στη γεωργία.
Παράλληλα πρέπει να αναπτυχθεί η βιομηχανία που είναι σε θέση να έχει η χώρα, επειδή εκεί αυξάνεται η εθνική ανταγωνιστικότητα και δημιουργούνται οι περισσότερες θέσεις εργασίας – τις οποίες έχουμε απόλυτη ανάγκη, αφού δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την ανεργία, σε συνδυασμό με τη μετανάστευση που προκαλεί.
Ορισμένοι βέβαια θεωρούν πως ο τουρισμός πηγαίνει καλά – επειδή δεν γνωρίζουν πως το σύνολο των τουριστών που επισκέπτονται την Ελλάδα είναι λιγότεροι από αυτούς που επιλέγουν μόνο τη Βαρκελώνη για τις διακοπές τους. Όσον αφορά τη ναυτιλία, παρά το ότι είναι δεύτερη στην εισαγωγή συναλλάγματος μετά τον τουρισμό, κατέχοντας την πρώτη θέση στον πλανήτη θα μπορούσε να προσφέρει πολύ περισσότερα στην Ελλάδα – αρκεί να δημιουργούσαμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις, φυσικά σε συνεργασία με τους πλοιοκτήτες που έχουν πολύ μεγαλύτερες γνώσεις του τομέα τους.
Ένα μέρος της δε συνδέεται άρρηκτα με τον τουρισμό – όπως η κρουαζιέρα, τα λιμάνια για τα σκάφη αναψυχής που είναι αδιανόητο να εξαγοράζονται από ξένους ή να μην κατασκευάζονται καινούργια κλπ. Επίσης με τη βιομηχανία, μεταξύ άλλων με τα ναυπηγεία που είναι παράλογο να μην διαθέτει μία ναυτική χώρα, όπως η Ελλάδα.
Ο πρωτογενής ελληνικός πλούτος
Ειδικά όσον αφορά τον πρωτογενή τομέα, τη γεωργία, μπορεί να προσφέρει πολλαπλάσια στην οικονομία μας – ενώ είναι πρόσφατο το παράδειγμα της Ρωσίας, η οποία την στήριξε σημαντικά όταν δέχθηκε την οικονομική επίθεση της Δύσης (ανάλυση). Επίσης της Νέας Ζηλανδίας που, παρά την τεράστια σημασία που δίνει στη γεωργία, διακρίνεται για το χαμηλότερο ποσοστό στήριξης των αγροτών της στις χώρες του ΟΟΣΑ – με 1% επί της συνολικής αξίας της αγροτικής παραγωγής, έναντι μέσου όρου 18%. Εκτός αυτού η χώρα, παρά το ότι συμμετέχει μόλις με 2% στην παγκόσμια παραγωγή γάλακτος, κατέχει το εντυπωσιακό 20% στις διεθνείς εξαγωγές (2005) – ενώ, αν και τα προϊόντα της πρωτογενούς παραγωγής της έχουν αξία 7 δις €, εξάγει μεταποιημένα αγαθά από τα προϊόντα αυτά αξίας 23 δις €.
Αντίθετα η Ελλάδα, η τρίτη μεγαλύτερη χώρα στον πλανήτη όσον αφορά την παραγωγή ελαιόλαδου, έχει αξία πρωτογενούς παραγωγής περί τα 10 δις €, εξάγοντας όμως τρόφιμα μόνο 5 δις € – ενώ καλύπτει το 15% των αναγκών στον τουρισμό, όταν η Ιταλία το 75%. Εάν λοιπόν η Ελλάδα λειτουργούσε όπως η Νέα Ζηλανδία, θα μπορούσε να εξάγει μεταποιημένα προϊόντα υπερτριπλάσια της παραγωγής της – άρα πάνω από 30 δις € αυξάνοντας το ΑΕΠ της κατά 25 δις € και δημιουργώντας 500.000 θέσεις εργασίας (μία ανά 50.000 € ετήσιο ΑΕΠ).
Εάν δε κάλυπτε τις ανάγκες της στον τουρισμό όπως η Ιταλία, θα αναπτυσσόταν ακόμη περισσότερο – πόσο μάλλον εάν αύξανε την πρωτογενή της παραγωγή, διαθέτοντας τεράστια ποιοτικά πλεονεκτήματα και πάρα πολλές δυνατότητες (βότανα για τη βιομηχανία καλλυντικών, μαστίχα για οδοντόπαστες κλπ.). Με δεδομένο δε το συνεχώς αυξανόμενο μερίδιο του ελαιολάδου στην παγκόσμια αγορά, καθώς επίσης τα άλλα προϊόντα που χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη (σαπούνι, καλλυντικά, φάρμακα), η Ελλάδα θα μπορούσε να πετύχει θαύματα μόνο από το συγκεκριμένο προϊόν – όπως επίσης από πάρα πολλά άλλα, τα οποία βοηθούνται από το κλίμα και τα εδάφη της.
Οφείλουμε πάντως εδώ να σημειώσουμε πως η επιτυχία του αγροτικού τομέα σε πολλές χώρες, όπως στην Ολλανδία, στη Δανία, στη Ν. Ζηλανδία κλπ., στηρίζεται στη συνεταιριστική οργάνωση του – όπου μέτοχοι  της ιδιωτικής εταιρείας που δημιουργείται είναι οι παραγωγοί. Επίσης πως η Ν. Ζηλανδία είναι η μοναδική χώρα που δημοσιεύει κρατικό ισολογισμό, έτσι ώστε οι Πολίτες να μη γνωρίζουν μόνο τι οφείλει το δημόσιο αλλά, επίσης, τι περιουσιακά στοιχεία διαθέτει έναντι – κάτι που έχουμε προτείνει ήδη από το 2009, χωρίς φυσικά να δοθεί σημασία από κανέναν.
Το παράδειγμα της ΣΕΚΑΠ
Χωρίς να επεκταθούμε σε παραπάνω λεπτομέρειες, είναι φανερό πως ένας κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας από μία ικανή κυβέρνηση θα βοηθούσε την Ελλάδα να επιτύχει θαύματα. Όταν όμως μία κυβέρνηση δεν μπορεί να χειριστεί σωστά ένα τόσο απλό θέμα, όπως αυτό της ΣΕΚΑΠ που είναι απαραίτητη για την τοπική οικονομία και για τους εργαζομένους της, επιτρέποντας τον εκβιασμό της από έναν ξένο επιχειρηματία, ο οποίος δήθεν δεν γνώριζε το πρόστιμο των 38 δις € που της επιβλήθηκε πολύ σωστά για λαθρεμπορία, τότε δεν υπάρχει μέλλον – ακόμη και αν επιτυγχανόταν η διαγραφή του χρέους.
Ειδικότερα, ο επιχειρηματίας ήταν υποχρεωμένος να το γνωρίζει αφού είχε προηγηθεί ο λογιστικός της έλεγχος – οπότε πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Οφείλει λοιπόν να τιμήσει την υπογραφή του πληρώνοντας αυτά που συμφώνησε, μαζί με το πρόστιμο – ενώ εάν δεν θέλει πια να τη διοικήσει, τότε το δημόσιο πρέπει να καταρτίσει μία οικονομική μελέτη βιωσιμότητας της.
Εάν λοιπόν η μελέτη αυτή είναι θετική, τότε μετά τη χρεοκοπία της που θα επιβαρύνει τον επενδυτή, το δημόσιο την κρατικοποιεί, την εξυγιαίνει και στη συνέχει την πουλάει – αφού διαφορετικά θα χαθούν άδικα πάγιος εξοπλισμός και θέσεις εργασίας, σε μία εποχή που η χώρα μας δεν έχει ασφαλώς αυτήν την πολυτέλεια. Στην περίπτωση που δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο, τότε δεν θα ήταν λάθος να κατηγορηθεί η κυβέρνηση για διαπλοκή, για διαφθορά, καθώς επίσης για συνειδητή σπατάλη δημοσίων πόρων – κάτι που δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως ισχύει.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, πάντοτε υπάρχουν λύσεις για μία χώρα, οι οποίες όμως απαιτούν συλλογικότητα, υγιή πατριωτισμό, εθνική υπερηφάνεια, δραστηριοποίηση, μελλοντικό όραμα και, το κυριότερο, σχέδιο για την επίτευξη του – επίσης μία κυβέρνηση που να στηρίζεται από όλους, έχοντας βέβαια τα απαραίτητα «ποιοτικά» στοιχεία (εντιμότητα, ικανότητα κλπ.), αφού διαφορετικά ακόμη και ένα πλούσιο κράτος με ελάχιστα χρέη μπορεί να καταστραφεί, όπως τεκμηριώνεται καθαρά από το πρόσφατο παράδειγμα της Βενεζουέλας.

 

[mariath]

[size=18pt]Η ανάγκη κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας[/size]

Παλιομαλάκα,

Αυτό το έκαναν στη σοβιετική ένωση.
Και τις δορυφόρους χώρες.
Και είδες που κατάντησαν.
Πηδάς τις κόρες τους.

 

[kostas8000]

 

Παλιομαλάκα,

Αυτό το έκαναν στη σοβιετική ένωση.
Και τις δορυφόρους χώρες.
Και είδες που κατάντησαν.
Πηδάς τις κόρες τους.

Νομιζεις πως καταλαβαινει τι ποσταρει? 

 

[tramountana]

Νομιζεις πως καταλαβαινει τι ποσταρει? 

o kostas είναι γνωστός βλάξ... αμφιβάλλω αν μπορεί να κατανοήσει έστω και απλές έννοιες...

 

[kostas8000]

https://analyst.gr/2018/01/02/oi-amerikanikes-listrikes-epidromes-kai-i-kina/

Η αμερικανικές ληστρικές επιδρομές και η Κίνα


Οι Η.Π.Α. μαζεύουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα δολάρια που έχουν διασπείρει σε διάφορες περιοχές του πλανήτη χωρίς να δίνουν αντάλλαγμα, ομόλογα δηλαδή –  για να μειώνουν τα χρέη και τα ελλείμματα τους, έτσι ώστε να μην καταστραφεί η εικονική τους οικονομία και το σύστημα που έχουν δημιουργήσει.
.
Ανάλυση
Σύμφωνα με την πολιτική ηγεσία της Κίνας, οι σημερινές συγκρούσεις μεταξύ των κρατών είναι πρωτίστως γεωοικονομικές – ενώ ο στόχος των Η.Π.Α. δεν είναι η Ρωσία αλλά η ίδια, αφού η οικονομία της είναι εννέα φορές μεγαλύτερη. Όσον αφορά την ανανεωμένη επιθυμία των Η.Π.Α. να κλιμακώσουν τις στρατιωτικές εντάσεις, στη Βόρεια Κορέα, στη Συρία και πρόσφατα στο Ιράν με την υποκίνηση μίας πορτοκαλί επανάστασης, πρόκειται για τη συνέχιση των πολέμων του δολαρίου – υπενθυμίζοντας τα παρακάτω:
«Το διεθνές τραπεζικό καρτέλ χρηματοδοτεί τον αμερικανικό στρατό, ενώ ο αμερικανικός στρατός προστατεύει τα οικονομικά συμφέροντα του τραπεζικού καρτέλ. Πρόκειται για έναν αυτόματο μηχανισμό, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί μόνο για εκείνο το χρονικό διάστημα που είναι εξασφαλισμένη η παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου – του τρίτου «θεμελιώδη λίθου» του αμερικανικού νεοφιλελεύθερου συστήματος.
Σύμφωνα με διάφορους υπολογισμούς, το 90% της αξίας, της ισοτιμίας καλύτερα του δολαρίου, προέρχεται από τον αμερικανικό στρατό – ο οποίος χρησιμοποιείται διεθνώς από τις Η.Π.Α. για την καταναγκαστική επιβολή του δολαρίου, ως το ισχυρότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Με απλά λόγια, ο αμερικανικός στρατός αποτελεί το βαριά οπλισμένο χέρι του διεθνούς καρτέλ των τραπεζών – ολοκληρώνοντας το τρίπτυχο της παντοδυναμίας των Η.Π.Α.» (πηγή).
Περαιτέρω, ο σημαντικότερος στρατηγός της Κίνας (Qiao Liang) έγραψε τα εξής: «Οι Η.Π.Α. αποφεύγουν τον υψηλό πληθωρισμό, μέσω της κυκλοφορίας του δολαρίου σε ολόκληρο τον πλανήτη. Για να αποφεύγουν τώρα την υποτίμηση του (η οποία θα ήταν αυτονόητη με κριτήριο τα τεράστια ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών τους), θα έπρεπε να περιορίζουν την εκτύπωση νέων χρημάτων – κάτι που θα τους δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα, όταν εξαντλούνταν τα υφιστάμενα δολάρια.
Στα πλαίσια αυτά, η λύση που βρήκαν ήταν εξαιρετικά απλή: η έκδοση χρέους (η οποία άλλωστε δεν αποφεύγεται όταν μία χώρα έχει δίδυμα ελλείμματα), μέσω της οποίας τα δολάρια επιστρέφουν πίσω στις Η.Π.Α. Δηλαδή, οι Η.Π.Α. πουλούν ομόλογα του δημοσίου τους έναντι των δολαρίων που οι ίδιες έχουν εκτυπώσει και κυκλοφορήσει παγκοσμίως, για την πληρωμή των υποχρεώσεων τους – με αποτέλεσμα να εισάγουν ξανά το νόμισμα τους εξάγοντας κρατικά «γραμμάτια».
Ουσιαστικά παίζουν ένα παιχνίδι εκτύπωσης χρημάτων με το ένα χέρι και δανεισμού χρημάτων με το άλλο. Η εκτύπωση χρήματος τώρα μπορεί να παράγει χρήματα, ενώ ο δανεισμός επίσης. Το είδος αυτής της οικονομίας, η χρησιμοποίηση δηλαδή των χρημάτων για να κερδίζονται χρήματα, είναι πολύ πιο εύκολο από το άλλο είδος – από την πραγματική, βασισμένη στη βιομηχανία οικονομία. Γιατί λοιπόν οι Η.Π.Α. να ασχοληθούν με τη βιομηχανία, από την οποία είναι πολύ πιο δύσκολη και επίπονη η δημιουργία κερδών;»      

Σε τελική ανάλυση οι Η.Π.Α., καταργώντας μονομερώς τον κανόνα του χρυσού το 1971, έδωσαν σταδιακά τέλος στην πραγματική τους οικονομία και εγκαινίασαν μία εικονική – με αποτέλεσμα σήμερα μόλις τα 5 τρις $ από το ΑΕΠ τους, ύψους σχεδόν 19 τρις $ (γράφημα), να προέρχεται από την πραγματική οικονομία. Εκδίδοντας δε ομόλογα (=χρέος) για να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματα τους (ανάλυση), φέρνουν πίσω ένα μεγάλο μέρος των δολαρίων με τα οποία πλήρωσαν τις εισαγωγές τους, στις τρεις μεγάλες εγχώριες αγορές τους: στην αγορά βασικών προϊόντων, στη χρηματιστηριακή αγορά και στην αγορά ομολόγων.
Οι Η.Π.Α. επαναλαμβάνουν διαρκώς τον ίδιο κύκλο για να κερδίζουν: εκτυπώνουν χρήματα, τα εξάγουν στο εξωτερικό για να πληρώνουν τις τεράστιες εισαγωγές τους και τα φέρνουν πίσω πουλώντας το δημόσιο χρέος τους. Για εκείνο το χρονικό διάστημα τώρα που τα άλλα κράτη, όπως η Κίνα, η Ιαπωνία ή η Γερμανία, έχουν ανάγκη να εξάγουν τα προϊόντα τους στην αμερικανική αγορά ή/και να διατηρούν δολάρια στα συναλλαγματικά τους αποθέματα, οι Η.Π.Α. θα παραμείνουν η οικονομική αυτοκρατορία του πλανήτη – χωρίς να χρειάζεται να παράγουν μεγάλες ποσότητες προϊόντων.
Η άλλη όψη του νομίσματος
Συνεχίζοντας, οι Η.Π.Α. χρησιμοποιούν το νόμισμα τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για να μαζεύουν πίσω τα δολάρια που έχουν διασπείρει σε διάφορες περιοχές του πλανήτη χωρίς να δίνουν αντάλλαγμα – χρέος τους δηλαδή με τη μορφή των ομολόγων. Εύλογα βέβαια, αφού πρέπει να μειώνουν κάποιες εποχές τα χρέη και τα ελλείμματα τους – για να μην καταστραφεί η εικονική τους οικονομία και το σύστημα που έχουν δημιουργήσει. Εν προκειμένω, ο τρόπος που λειτουργούν είναι πολύ απλός: η Fed αυξάνει τα βασικά επιτόκια, με αποτέλεσμα το δολάριο να ανατιμάται προκαλώντας κρίση στις χώρες που έχουν υπερδανειστεί σε δολάρια, οπότε να εκρέουν μαζικά τα χρήματα από αυτές οδηγούμενα πίσω στις Η.Π.Α. (στο ασφαλές λιμάνι).
Η πρώτη εποχή που διαπιστώθηκε κάτι τέτοιο ήταν τα μέσα της δεκαετίας του 1970 – όπου προκλήθηκε αμέσως μετά η κρίση της Λατινικής Αμερικής, από την οποία πολλές χώρες δεν κατάφεραν ποτέ να συνέλθουν. Η δεύτερη ήταν στη Νοτιοανατολική Ασία στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και η τρίτη στα μέσα της δεκαετίας του 1990, που βιώσαμε την ασιατική κρίση (ξεκίνησε από την Ταϋλάνδη και εξαπλώθηκε στη Μαλαισία, στην Ινδονησία κοκ. – μία κρίση που δεν οφειλόταν τόσο στις ασιατικές τίγρεις όσο στη μαζική εισροή και μετά εκροή δολαρίων, όπως άλλωστε συνέβη και στην Ελλάδα με το ευρώ).
Το 2008 τώρα, ξανά περίπου δέκα χρόνια αργότερα δηλαδή, άλλαξε το σύστημα, επειδή οι Η.Π.Α. βυθίστηκαν στη δική τους κρίση των ενυπόθηκων δανείων χαμηλής εξασφάλισης – την οποία επέλυσαν σε κάποιο βαθμό εξάγοντας την στο εξωτερικό και ειδικά στην Ευρώπη, όπου η Γερμανία πλήρωσε τη μερίδα του λέοντος με τη ληστεία του τραπεζικού της συστήματος.
Οι τράπεζες της δε θα είχαν καταρρεύσει, όπως επίσης οι γαλλικές, εάν η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει – ενώ η Γερμανία κατάφερε τελικά να ισορροπήσει μέσω της απομύζησης των εταίρων της κυρίως με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, όπου τα πλεονάσματα της εκτοξεύθηκαν στα ύψη. Εν τούτοις οι γερμανικές τράπεζες, ιδίως η Deutsche Bank, συνεχίζουν να έχουν μεγάλα προβλήματα – καθώς επίσης οι ευρωπαϊκές, οι οποίες ευρίσκονται σε άθλια κατάσταση, ενώ είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσουν εάν ξεσπάσει μία επόμενη κρίση.
Η Κίνα
Περαιτέρω, η Κίνα υποθέτει πως έχει έλθει η σειρά της, όσον αφορά τη «συγκομιδή» (=ληστεία) των Η.Π.Α. – αφενός μεν επειδή έχει συγκεντρώσει πολλά χρήματα από τις ισχυρές εξαγωγές της σε ολόκληρο τον πλανήτη, αφετέρου επειδή το μέγεθος της είναι μεγαλύτερο από όλες μαζί τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, καθώς επίσης ίσο με όλα τα κράτη της Ανατολικής Ασίας.
Θεωρεί δε πως το σημαντικότερο γεγονός του 20ου αιώνα δεν ήταν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, αλλά η μονομερής κατάργηση του κανόνα του χρυσού από τις Ηνωμένες Πολιτείες – άρα η αφετηρία των χρημάτων χωρίς αντίκρισμα (Fiat money), μέσω των οποίων η υπερδύναμη κατασκεύασε το σύστημα του χρέους (ανάλυση), με τα «ενσωματωμένα» δεκαετή κραχ.
Στα πλαίσια αυτά η Κίνα προσπαθεί με τη βοήθεια της Ρωσίας, του Ιράν, της Βενεζουέλας κλπ. να ανεξαρτητοποιηθεί από το σύστημα του χρέους – άρα από το πετροδολάριο, από το τραπεζικό σύστημα Swift (φοβούμενη την «τύχη» του Ιράν, όπου οι Η.Π.Α. απαγόρευσαν τις διεθνείς συναλλαγές όλων των τραπεζών του, πάγωσαν 100 δις $ ιρανικών περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό και περιόρισαν τις εξαγωγές του σε πετρέλαιο – προκαλώντας του μία πληθωριστική κρίση που εξασθένισε σε μεγάλο βαθμό το νόμισμα του), από το ΔΝΤ, από την Παγκόσμια Τράπεζα κοκ.
Ειδικά όσον αφορά το Swift έχει δημιουργήσει το δικό της σύστημα (CIIPS), το οποίο έχει υπογράψει συμφωνία με το (ευρωπαϊκό) Swift για τη συνεργασία τους στις διεθνείς τραπεζικές συναλλαγές – όπου όμως, εάν τυχόν αποκλεισθεί όπως το Ιράν, τουλάχιστον θα είναι σε θέση να συναλλάσσεται με τη Ρωσία μέσω του CIIPS, καθώς επίσης με ορισμένες άλλες χώρες.
Ταυτόχρονα σχεδιάζει την αποδέσμευση της από την αγορά των Η.Π.Α., όσον αφορά τις εξαγωγές της, αφού διαφορετικά δεν μπορεί να αποφύγει το δολάριο και τα αμερικανικά ομόλογα – μέσω της ενίσχυσης των εξαγωγών της στις αγορές της Ασίας και της Ευρώπης, με τη βοήθεια του δρόμου του μεταξιού, καθώς επίσης αυξάνοντας σταδιακά την εγχώρια κατανάλωση. Ήδη άλλωστε μειώνει την έκθεση της στα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου – σταδιακά φυσικά, για να μη χάσει από την πτώση της τιμής τους, διαθέτοντας πάνω από 1 τρις $ στα συναλλαγματικά της αποθέματα.
Την ίδια στιγμή επιτίθεται στα θεμέλια της αμερικανικής οικονομικής αυτοκρατορίας, στο πετροδολάριο – αφενός μεν προσπαθώντας να προσελκύσει τη Σ. Αραβία με τη βοήθεια της Ρωσίας, αφετέρου διευρύνοντας τις συναλλαγές της όσον αφορά την αγορά πετρελαίου στο δικό της νόμισμα (με τη Ρωσία, το Ιράν, τη Βενεζουέλα, την Αφρική κλπ.), το οποίο για το πετρέλαιο έχει αντίκρισμα σε χρυσό στις αγορές της Σαγκάης και του Χονγκ Κονγκ.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, η Κίνα είναι η πρώτη χώρα που προσπαθεί να οχυρωθεί πριν δεχθεί την οικονομική επίθεση των Η.Π.Α. με στόχο τη «συγκομιδή» δολαρίων – είχε δε την τύχη να κερδίσει χρόνο, λόγω της κρίσης των ενυπόθηκων δανείων χαμηλής εξασφάλισης, αφού εάν δεν είχε συμβεί θα είχε δεχθεί την επίθεση της υπερδύναμης ήδη από το 2010 (διενεργείται ανά δέκα περίπου έτη, με κριτήριο την ιστορία).
Στα πλαίσια αυτά οι προσπάθειες της φαίνεται πως δεν έχουν τόσο σχέση με τη διεκδίκηση της παγκόσμιας ηγεμονίας, αφού τα βήματα της προς αυτήν την κατεύθυνση είναι σταδιακά και ήρεμα, όσο με τη δική της προστασία – έχοντας επί πλέον την πρόσφατη εμπειρία της χρηματοπιστωτικής και λοιπής επίθεσης εναντίον της Ρωσίας, την οποία η τελευταία δεν θα μπορούσε να αντέξει χωρίς την κινεζική στήριξη. Το μεγάλο της πρόβλημα όμως, άρα η Αχίλλειος πτέρνα της,  είναι η υπερχρέωση της, ιδιαίτερα όσον αφορά τις επιχειρήσεις – όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί.

Σε κάθε περίπτωση, εάν η Κίνα καταφέρει να αντισταθεί με επιτυχία, λόγω της κεντρικής της διοίκησης, καθώς επίσης των χωρών-στενών εταίρων της που υπολογίζονται στο 42% του παγκόσμιου πληθυσμού, τότε είτε (α) θα καταρρεύσουν οι Η.Π.Α., είτε (β) θα την πληρώσει κάποια άλλη περιοχή του πλανήτη, αντίστοιχα πλούσια – με τη μεγαλύτερη πιθανότητα να επικεντρώνεται στην Ευρώπη, όπου η υπερδύναμη παίρνει ήδη θέση, εκμεταλλευόμενη μεταξύ άλλων τις εθνικές αντιπαλότητες και τις αδυναμίες της Κομισιόν.
Με δεδομένο δε το ότι, ξεκίνησε ξανά ο κύκλος της αύξησης των βασικών επιτοκίων από τη Fed, με απώτερο στόχο την ανατίμηση του δολαρίου, οι εξελίξεις δεν θα αργήσουν για πολύ ακόμη – ελπίζοντας να μην αποτελέσει η Ευρώπη στόχο της ληστείας, καθώς επίσης υπενθυμίζοντας πως η Λατινική Αμερική είναι η πλέον εκτεθειμένη περιοχή, όσον αφορά τα χρέη του ιδιωτικού της τομέα σε δολάρια.

 

[kostas8000]

http://www.iefimerida.gr/news/35722...dopoioyn-anapofeykti-mia-nea-oikonomiki-krisi

ΑΒΕΒΑΙΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩ
Noμπελίστες οικονομολόγοι προειδοποιούν: Αναπόφευκτη μια νέα οικονομική κρίση




Η παγκόσμια ελίτ των οικονομολόγων προειδοποιεί για μια επόμενη οικονομική κρίση, ενώ εκτιμά ότι το μέλλον του ευρώ είναι αβέβαιο.
Λίγο πριν την έναρξη της έκτης συνάντησης βραβευμένων με Νόμπελ που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Λίνταου της νότιας Γερμανίας η εφημερίδα Welt ζήτησε από 18 οικονομολόγους να συζητήσουν τα τρέχοντα οικονομικά προβλήματα του κόσμου.
Μία δεκαετία μετά το ξέσπασμα της προηγούμενης οικονομικής κρίσης, οι βραβευμένοι με Νόμπελ οικονομολόγοι προειδοποιούν για τον κίνδυνο να ξεσπάσει νέα.
Ένας κίνδυνος που έχει μάλλον παραβλεφθεί τον τελευταίο καιρό, καθώς στην επικαιρότητα κυριαρχούν θέματα που έχουν να κάνουν με την τρομοκρατία, το ενδεχόμενο μιας πυρηνικής αντιπαράθεσης και τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.
Η προσοχή στα οικονομικά προβλήματα και τις ανεπάρκειες του οικονομικού συστήματος έχει βρεθεί σε δεύτερη μοίρα.
Οι οικονομολόγοι αμφιβάλουν αν ο χρηματοπιστωτικός κόσμος θα είναι ποτέ επαρκώς προετοιμασμένος για μελλοντικές κρίσεις.
«Οι οικονομικοί κίνδυνοι μοιάζουν με τον ηλεκτρισμό σε ένα τεράστιο δίκτυο», δήλωσε ο Ντάνιελ ΜακΦάντεν που τιμήθηκε με το Νόμπελ Οικονομίας το 2000.

O βραβευμένος με Νόμπελ Οικονομίας το 2000, Ντάνιελ ΜακΦάντεν
Όπως με την ηλεκτρική ενέργεια, έτσι και στην οικονομία υπάρχει ένα κλειστό, οικονομικό κύκλωμα. «Δεν διαθέτουμε τα εργαλεία για να παρακολουθούμε, να ρυθμίζουμε και να διαχειριζόμαστε αυτές τις αστάθειες. Γι’ αυτό η επόμενη οικονομική κρίση είναι αναπόφευκτη», τόνισε.
Οι κίνδυνοι για το ευρώ
Εξάλλου η πλειονότητα των ερωτηθέντων εκτίμησε ότι το ευρώ δεν έχει ξεπεράσει την οικονομική κρίση και την κρίση χρέους.
«Το ευρώ θα καταφέρει να ευημερήσει μόνο όταν η οικονομική πολιτική της ΕΕ και της ευρωζώνης τεθεί σε πιο υγιείς βάσεις και αντιμετωπιστεί η οικονομική στασιμότητα κάποιων κρατών μελών», σημείωσε ο ΜακΦάντεν.
Ο Έρικ Μάσκιν, που τιμήθηκε με Νόμπελ το 2007, πήγε ένα βήμα πιο πέρα εξηγώντας ότι «αν το ευρώ πρόκειται να επιβιώσει μακροπρόθεσμα, θα πρέπει να υπάρχει όχι μόνο ενιαία νομισματική πολιτική, αλλά και δημοσιονομική».
Σύμφωνα με τον Αμερικανό οικονομολόγο Έντουαρτ Πρέσκοτ (2004) πρόκειται για ένα μάταιο έργο:  «Είμαι πολύ απαισιόδοξος για το ευρώ. Το μόνο ερώτημα είναι πόση ζημιά θα κάνει στην ευρωζώνη πριν καταρρεύσει». «Οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να διατηρήσουν την κυριαρχία τους σε ό,τι αφορά τα οικονομικά ζητήματα», τόνισε.

Ο Αμερικανός οικονομολόγος Εντουαρτ Πρέσκοτ
Σύμφωνα με τους οικονομολόγους, το πιο επείγον πρόβλημα παγκοσμίως είναι η κλιματική αλλαγή, που αποτελεί τον σημαντικότερο κίνδυνο για την ανθρωπότητα. «Η Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα πρέπει να τηρηθεί, ανεξαρτήτως αν οι ΗΠΑ υποχώρησαν», ο Φινλανδός Μπενγκτ Χόλμστρεμ (2016).


Πηγή: Noμπελίστες οικονομολόγοι προειδοποιούν: Αναπόφευκτη μια νέα οικονομική κρίση | iefimerida.gr

 

[kostas8000]

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=916869

Πόσο κοντά είναι και ποιους απειλεί η επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση
Οι συνθήκες θυμίζουν την περίοδο πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο


Σχεδόν μία δεκαετία μετά την παγκόσμια κρίση του 2007-2008, που κορυφώθηκε με την κατάρρευση της Lehman Brothers, οι οικονομολόγοι των μεγάλων διεθνών επενδυτικών τραπεζών αναζητούν ήδη την επόμενη. Οι δύο γίγαντες της Wall Street, μάλιστα, Goldman Sachs και JPMorgan, προσφέρουν σήμερα στους πελάτες τη δυνατότητα να «ποντάρουν» στην επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση μέσω προϊόντων που δημιούργησαν για τον σκοπό αυτόν στην αγορά παραγώγων.

Οι συνθήκες θυμίζουν την περίοδο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αποφάνθηκε ειδική μελέτη της Deutsche Bank, θεωρώντας πως αν και δεν μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς χρονικά, η επόμενη παγκόσμια κρίση δεν θα αργήσει να έρθει. Οπως παρατηρεί μάλιστα, η συχνότητα των κρίσεων κορυφώθηκε μεταξύ του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και την περίοδο μετά το 1971, που ακολούθησε την κατάρρευση του συστήματος σταθερών ισοτιμιών Μπρέτον Γουντς. Κοινό χαρακτηριστικό των περιόδων αυτών, η εκτίναξη των κρατικών χρεών, τα οποία συνοδεύονται πάντα από μεγαλύτερο αριθμό κρίσεων.



Το πετρέλαιο


Είναι χαρακτηριστικό πως τη δεκαετία του '70 έχουμε την τραπεζική κρίση του Ηνωμένου Βασιλείου (1975) και τις δύο πετρελαϊκές κρίσεις. Ακολουθούν οι πολυάριθμες αδυναμίες των αναδυόμενων αγορών (στα μέσα της δεκαετίας του '80), οι μαζικές αποτυχίες των αμερικανικών περιφερειακών τραπεζών (τέλη της δεκαετίας του 80 - αρχές της δεκαετίας του '90), η «κρίση της Τequila» στο Μεξικό (1994), η ασιατική κρίση (1997), η ρωσική κρίση και η κρίση που ακολούθησε την κατάρρευση του hedge fund LTCM (1998).

Παράλληλα έχουμε τη συντριβή των εταιρειών Dot.com (2000), τα λογιστικά σκάνδαλα (2002-2003), την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση/ύφεση (2007-2008) και την κρίση του ευρώ (2010-2012).


Αν και μπορούν να προβλεφθούν χρονικά, το σίγουρο είναι πως οι κρίσεις δεν μπορούν και να αποφευχθούν, παρατηρούσε η Deutsche Bank, η οποία στην ειδική της μελέτη εξετάζει τους  καταλύτες και τις πιθανές υποψηφιότητες για την επόμενη χρηματοοικονομική κρίση.

¢ Κεντρικές τράπεζες: Οι κεντρικές τράπεζες ετοιμάζονται να προχωρήσουν στην ομαλοποίηση της νομισματικής πολιτικής μέσω της μείωσης των προγραμμάτων αγοράς ομολόγων και της αύξησης των επιτοκίων. Μόνο οι τέσσερις ισχυρές κεντρικές τράπεζες «τύπωσαν» τόσο χρήμα που ξεπερνά το ΑΕΠ της Κίνας, κάτι που δεικνύει και τους κινδύνους για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που καθίσταται πιο ασταθές. Καθώς το εύρος των χωρών που «τύπωσαν» σήμερα χρήμα δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, ο κόσμος βρίσκεται μάλλον σε αχαρτογράφητα νερά, ενώ η πρωτοφανής σχέση μεταξύ χρέους, επιτοκίων και ισολογισμών  των κεντρικών τραπεζών δείχνει πως η επόμενη μέρα από τη νομισματική σύσφιγξη θα είναι ένα ταξίδι στο άγνωστο.

¢ Νέα ύφεση: Ενας ακόμη φόβος έχει να κάνει με το ενδεχόμενο οι κεντρικές τράπεζες να βγαίνουν από τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης τη στιγμή που έρχεται η επόμενη ύφεση. Με τα κρατικά χρέη σε ιστορικά υψηλά και τα επιτόκια σε ιστορικά χαμηλά, τα περιθώρια αντίδρασής τους είναι περιορισμένα, κάτι που αυξάνει τους κινδύνους για τη λήψη ακραίων μέτρων, ενώ οι υπερβολές κατά τα προηγούμενα χρόνια καθιστούν την επόμενη ύφεση πολύ πιο επικίνδυνη.

¢ Πληθωρισμός: Παρά τα 32 τρισ. ευρώ σε δημοσιονομικά μέτρα και «τύπωμα» χρήματος, ο μέσος δομικός πληθωρισμός σε ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιαπωνία και την ευρωζώνη κυμαίνεται μόλις στο 1,2%. Αν όμως ο πληθωρισμός δεν ανακάμψει, η επόμενη κρίση δεν θα αργήσει. Αν η λύση δοθεί μέσω περισσότερου QE, μια τραπεζική κρίση, ιδίως στην Ευρώπη, θεωρείται δεδομένη.

¢ Ανοδος του λαϊκισμού: Η άνοδος του λαϊκισμού αποτελεί επίσης έναν άλλο πιθανό καταλύτη για την επόμενη κρίση, καθώς πριν από την τελευταία δεκαετία η μόνη συγκρίσιμη περίοδος άρχισε τη δεκαετία του 1920 και κορυφώθηκε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι κινήσεις των ΗΠΑ στο θέμα της Βόρειας Κορέας και οι εκλογές στην Ιταλία αυξάνουν τους κινδύνους.

¢ Ιταλία: Οι εκλογές πλησιάζουν σε μια χώρα που ο λαϊκισμός έχει αυξηθεί, η οικονομία παραμένει αδύναμη, το χρέος είναι στα ύψη και το τραπεζικό σύστημά είναι εύθραυστο με κόκκινα δάνεια 349 δισ. ευρώ. Ενα απρόβλεπτο εκλογικό αποτέλεσμα το 2018 δεν μπορεί να αποκλειστεί, αν και πολλά θα κριθούν από το επόμενο εκλογικό σύστημα. Η βιωσιμότητα του χρέους παραμένει το μεγαλύτερο μεσοπρόθεσμο πρόβλημα και αφήνει την Ιταλία εκτεθειμένη στο ενδεχόμενο  ύφεσης. Η χώρα δαπανά για την εξυπηρέτηση των τόκων το 4% του ΑΕΠ της, το δεύτερο υψηλότερο στην ευρωζώνη. Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί όταν η ΕΚΤ ολοκληρώσει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, κάτι που θα αυξήσει το κόστος δανεισμού της, ενώ τυχόν αναδιάρθρωση του χρέους εύλογα θα οδηγήσει σε νέα κρίση.

¢ Κίνα: Η ταχεία πιστωτική επέκταση, το σκιώδες τραπεζικό σύστημα που υπολογίζεται σε 8,5 τρισ. δολάρια και η διαρκώς αυξανόμενη «φούσκα» στην αγορά των ακινήτων προκαλούν φόβο στους οικονομολόγους ότι μεσοπρόθεσμα μια απότομη προσγείωση της οικονομίας της θα οδηγήσει σε μεγάλη πτώση τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Η μεταβολή του αναπτυξιακού της μοντέλου με έμφαση στην κατανάλωση και η αναγνώριση των ζημιών ορισμένων επιχειρήσεων - ζόμπι θεωρούνται απαραίτητες. Διαφορετικά η πτώση, πριν από δύο χρόνια, κατά 40% των κινεζικών μετοχών μέσα σε δύο μήνες και οι τεράστιες εκροές κεφαλαίων θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια πρόγευση του τι μπορεί να ακολουθήσει. Το ερώτημα πάντως για τους αναλυτές δεν είναι το «εάν» αλλά το «πότε» θα κάνει την εμφάνισή της η πιστωτική «φούσκα».

¢ Ιαπωνία: Η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται αντιμέτωπη με τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, το τεράστιο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στον ανεπτυγμένο κόσμο και έναν πληθυσμό που γηράσκει, με όλο και λιγότερους εργαζομένους να πληρώσουν τους λογαριασμούς.

Παρά τα Abenomics, ο επίμονος χαμηλός πληθωρισμός δεν έχει εξαφανιστεί και η οικονομία εξακολουθεί να σημειώνει ισχνή ανάκαμψη. Ετσι, αν και παραμένει στο περιθώριο, αποτελεί πάντα μια περίπτωση που μπορεί να πυροδοτήσει την επόμενη μεγάλη κρίση.

¢ Brexit: Αν και η προσδοκία είναι πως τελικά θα επιτευχθεί συμβιβασμός και ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και η ΕΕ θα δημιουργήσουν μια νέα σχέση, ωστόσο, σε αυτόν τον αβέβαιο κόσμο, εάν οι διαπραγματεύσεις δεν πάνε καλά, τότε το οικονομικό σοκ θα είναι δεδομένο. Μια ουσιαστική χρηματοοικονομική κρίση θα μπορούσε να κάνει την εμφάνισή της, μάλιστα, σε περίπτωση σκληρού Brexit, καθώς οι επιπτώσεις δεν θα είναι μόνο για το Ηνωμένο Βασίλειο και την ΕΕ, αλλά και γεωπολιτικές.

 

Όλα όσα γράφεις είναι κοντά στην πραγματικότητα (αλήθεια) και ίσχυαν έως το τέλος του 2016, όμως η ουσιαστική αντίθεση δεν είναι ανάμεσα στις Η.Π.Α και την Κίνα αλλά ανάμεσα στους Γερμανοεβραίους διεθνείς τραπεζίτες τοκογλύφους (Ρότσιλντ κ.α. οι οποίοι κυριαρχούν στην παγκόσμια πολιτική σκηνή και οικονομία από το 1905) και τους βιομήχανους όλων των ανεπτυγμένων χωρών οι οποίοι αρνούνται να υποταχτούν σε αυτούς!

Η Κίνα πέρυσι στο Νταβός δήλωσε υποταγή στον Ρότσιλντ ενώ ο Τραμπ και ο Πούτιν είναι ορκισμένοι εχθροί τους! Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει, θα κρατήσει πολλά χρόνια,  θα είναι κυρίως οικονομικός ανάμεσα στις Η.Π.Α και την Κίνα, οι σημερινές οικονομικές (Ευρωπαϊκή Ένωση κ.α) και στρατιωτικές (ΝΑΤΟ κ.α) συμμαχίες θα διαλυθούν, ενώ θα εμπλακούν τα περισσότερα κράτη του πλανήτη.

Όσον αφορά την Ελλάδα, η παραμονή μας στην ευρωζώνη οδηγεί στην ταχεία διάλυση του Ελληνικού Κράτους και την πλήρη υποδούλωσή της στους ξένους!

 

[kostas8000]

Όλα όσα γράφεις είναι κοντά στην πραγματικότητα (αλήθεια) και ίσχυαν έως το τέλος του 2016, όμως η ουσιαστική αντίθεση δεν είναι ανάμεσα στις Η.Π.Α και την Κίνα αλλά ανάμεσα στους Γερμανοεβραίους διεθνείς τραπεζίτες τοκογλύφους (Ρότσιλντ κ.α. οι οποίοι κυριαρχούν στην παγκόσμια πολιτική σκηνή και οικονομία από το 1905) και τους βιομήχανους όλων των ανεπτυγμένων χωρών οι οποίοι αρνούνται να υποταχτούν σε αυτούς!

Η Κίνα πέρυσι στο Νταβός δήλωσε υποταγή στον Ρότσιλντ ενώ ο Τραμπ και ο Πούτιν είναι ορκισμένοι εχθροί τους! Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει, θα κρατήσει πολλά χρόνια,  θα είναι κυρίως οικονομικός ανάμεσα στις Η.Π.Α και την Κίνα, οι σημερινές οικονομικές (Ευρωπαϊκή Ένωση κ.α) και στρατιωτικές (ΝΑΤΟ κ.α) συμμαχίες θα διαλυθούν, ενώ θα εμπλακούν τα περισσότερα κράτη του πλανήτη.

Όσον αφορά την Ελλάδα, η παραμονή μας στην ευρωζώνη οδηγεί στην ταχεία διάλυση του Ελληνικού Κράτους και την πλήρη υποδούλωσή της στους ξένους!

δεν τα γραφω εγω αυτά,αναρτω συνεχως κειμενα και βιντεο από οικονομολόγους που εχουν στοιχεια για αυτά τα οποια αναφερουν
η κινα θελει να παραμεινη ένα εθνικα ανεξάρτητο κρατος και δεν νομιζω πως <προσκυνησε> τους νεους τραπεζιτες ροθτσιλντ κτλ
εχουμε να δουμε πολλα ακομα και ισως στο τελος να εχουμε και έναν πραγματικο πολεμο
όλα αυτά αναφέρονται όχι από εμενα αλλα από αναλυτες τοσο εδώ στην ελλαδα οσο και στο εξωτερικο και κυριως στην αμερικη!!!!!εχω κατά καιρους <ανεβασει> αρκετα από αυτά (που αναφερουν για πολεμο και τα λενε αναλυτες και όχι τυπου προφήτες κτλ) οσοι παρακολουθουν το παρον θεμα θα τα εχουν δει είμαι σιγουρος

 

[kostas8000]

Όλα όσα γράφεις είναι κοντά στην πραγματικότητα (αλήθεια) και ίσχυαν έως το τέλος του 2016, όμως η ουσιαστική αντίθεση δεν είναι ανάμεσα στις Η.Π.Α και την Κίνα αλλά ανάμεσα στους Γερμανοεβραίους διεθνείς τραπεζίτες τοκογλύφους (Ρότσιλντ κ.α. οι οποίοι κυριαρχούν στην παγκόσμια πολιτική σκηνή και οικονομία από το 1905) και τους βιομήχανους όλων των ανεπτυγμένων χωρών οι οποίοι αρνούνται να υποταχτούν σε αυτούς!

Η Κίνα πέρυσι στο Νταβός δήλωσε υποταγή στον Ρότσιλντ ενώ ο Τραμπ και ο Πούτιν είναι ορκισμένοι εχθροί τους! Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει, θα κρατήσει πολλά χρόνια,  θα είναι κυρίως οικονομικός ανάμεσα στις Η.Π.Α και την Κίνα, οι σημερινές οικονομικές (Ευρωπαϊκή Ένωση κ.α) και στρατιωτικές (ΝΑΤΟ κ.α) συμμαχίες θα διαλυθούν, ενώ θα εμπλακούν τα περισσότερα κράτη του πλανήτη.

Όσον αφορά την Ελλάδα, η παραμονή μας στην ευρωζώνη οδηγεί στην ταχεία διάλυση του Ελληνικού Κράτους και την πλήρη υποδούλωσή της στους ξένους!

συνηθως δεν απαντω σε μνμ σε αυτο το θεμα
απλα και μονο αναρτω κειμενα και βιντεο, σε εσενα εκανα μια και μοναδικη εξαιρεση απλα και μονο επειδη ανεφερες το θεμα κινα στο οποιο νομιζω οτι δεν εχουμε την ιδια αποψη
αυτα απο εμενα, καλη χρονια και ελπιζω να δουμε τα λιγοτερο ασχημα γεγονοτα τοσο φετος οσο και τα επομενα χρονια