"Το μεγαλύτερο μέρος της συνειδητής σκέψης ενός φιλοσόφου καθοδηγείται μυστικά και οδηγείται σε καθορισμένα κανάλια από τα ένστικτα του...
Κατά συνέπεια , δεν πιστεύω πώς πατέρας της φιλοσοφίας είναι μια «ενόρμηση για γνώση» , αλλά ότι μια άλλη ενόρμηση χρησιμοποίησε εδώ , όπως και αλλού , την γνώση (και την εσφαλμένη γνώση !) σαν εργαλείο . Όποιος όμως κοιτά τις βασικές ενορμήσεις του ανθρώπου … θα ανακαλύψει ότι όλες έκαναν κάποτε φιλοσοφία και ότι καθεμιά τους θα ευχαριστιόταν υπερβολικά να παρουσίαζε τον εαυτό της σαν έσχατο σκοπό της ύπαρξης και σαν νόμιμο αφέντη όλων των υπόλοιπων ενορμήσεων. Γιατί κάθε ενόρμηση είναι τυραννική και ως τέτοια προσπαθεί να φιλοσοφεί...
Μια σκέψη έρχεται όταν «αυτό» θέλει , και όχι όταν «εγώ» θέλω … «Αυτό» σκέπτεται ..."
Στα προηγούμενα , καθώς και σε άλλα αποσπάσματα από το
"Πέρα από το Καλό και το Κακό" (1886) φαίνεται καθαρά ότι ο Νίτσε έχει προηγηθεί του Φρόυντ. Δεν είναι σαφές πάντως αν ο Φρόυντ, πριν διατυπώσει τη θεωρία του περί
ασυνείδητου , είχε διαβάσει Νίτσε...
Δείτε και το παρακάτω απόσπασμα:
Εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε κατασκευάσει μόνοι μας αιτίες , διαδοχή , αμοιβαιότητα , εξαναγκασμό , αριθμό , νόμο , ελευθερία , κίνητρο , σκοπό . Και όταν εισάγουμε αυτόν τον κόσμο των συμβόλων στα πράγματα και τον ανακατεύουμε μ’ αυτά σαν να ήταν ένα «καθ’ εαυτό» αυτός ο κόσμος , φερόμαστε για μια ακόμη φορά όπως φερόμασταν πάντα , δηλαδή μυθολογικά
"ψυχάκιας συφιλιδικός", έ???