Έχω γνωρίσει μια τύπισσα τα τελευταία δύο χρόνια. Τον τελευταίο χρόνο πήγε λίγο σοβαρότερα το πράγμα και έχουμε σχέση. Τους τελευταίους μήνες δεν θέλει να κάνει σεξ γιατί λέει δεν νιώθει καλά με τον εαυτό της και τέτοια. Δεν έχει άλλον παράλληλα χωρίς να το αποκλείω ότι μπορεί να ψάχνετε και το σκέφτομαι αυτό γιατί προφανώς μπορεί να μην με γουστάρει πλέον και να θέλει κάτι άλλο. Το θέμα είναι γιατί δεν με χωρίζει η ίδια; Έχει νόημα να συνεχίσουμε χωρίς καλή σεξουαλική ζωή; Ηλικία 30.
Εν συντομία και χωρίς λεπτομέρειες.
Σχέση μου με τέλειο σεξ.
Ξαφνικά άρχισε να μην ευχαριστιέται το σεξ.
Βρίσκαμε τρόπους και το ξεπερνούσαμε.
Έγινε πιο "σκυθρωπή" γύρω από το σεξ.
Ξεκίνησε να φαίνεται και κάπως στενάχωρη και καταθλιπτική.
Ξεκίνησε να έχει πόνους την ώρα του σεξ.
Γιατροί δεν έβρισκαν το παραμικρό.
Μετά από μερικά χρόνια, χωρίσαμε και το επέλεξα εγώ αν και ήθελε και η ίδια.
Είχαμε σε όλα τέλεια χημεία ακόμα και όταν χωρίσαμε, αλλά μόνο κακό της προκαλούσε. είχαμε πέσει σε μια περίεργη λούπα.
Πάλι καλά είπα δεν θα γράψω πολλές λεπτομέρειες και βγήκε μικρή η έκθεση χαχαχαχαχα.
Λοιπόν. Αυτό που κατάλαβα εγώ, είναι ότι πέφτουμε σε μια γαμωλούπα μερικές φορές. Μπορεί να ταιριάζουμε απόλυτα με κάποιον και αυτό να μας κάνει να έχουμε μια "παραίτηση". Εγώ από όλο αυτό, άρχισα να τελειώνω γρήγορα γιατί είχα στο νου μου να τελειώσω πριν πονέσει-αισθανθεί περίεργα-δενξερωτι. Και οι δύο κάτι "χάσαμε". Μετά τον χωρισμό εγώ ένιωσα καλύτερα αν και δεν ήθελα να χωρίσω. Από όσο ξέρω και αυτή.
Το περίεργο της υπόθεσης ήταν ότι εγώ ξενογαμούσα αλλά και πάλι με επηρέαζε.
Αυτά μύστες. Το παλεύουμε κάμποσο (εγώ αρκετά) και στο τέλος, εφόσον δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι ή να ζήσουμε με αυτό, κάνουμε πίσω και αποχωρούμε.
Σώζουμε τις ψωλές μας που είναι ρητά συνδεδεμένες με την ψυχολογία μας και ταυτόχρονα σώζουμε και τον άνθρωπο απέναντί μας, που ίσως (παραπάνω από ίσως) θα απολαύσει κάμποσες πούτσες ακόμα.
Γαμάτε γιατί χανόμαστε!
