Δεν νομίζω ότι επειδή είχε πλούτη ήταν και ευτυχισμένος.αυτο ισχύει και για όλο τον κόσμο
Θυμασαι το κονκορντ που πριν καμια 15-20 χρονια ειχε πεσει λιγο μετα που απογειωθηκε φλεγομενο?
Ειχε μεσα λεφταδες που θα πηγαιναν κρουαζιερα στην Καραιβικη. Παω στοιχμα οτι αν καπως καποτε μπορουσαμε να το διαπιστωσουμε με καποιο υπερκοσμικο τροπο, ολοι οι επιβατες εκει μεσα αν γινοταν, θα ανταλλασαν την ως τοτε χλιδατη ζωη τους με το να μην ειχαν αυτο το τελος.
Ανθρωποι που ως τοτε μπορει να ειχαν ζωη χαρισαμενη που ισως να ειχαν και δυναμη και να οριζαν ζωες αλλων, βρεθηκαν κλεισμενη σε εναν φλεγομενο μεταλλικο σωληνα αρκετα μετρα πανω απο το εδαφος και ηξεραν οτι σε λιγα λεπτα δε θα ηταν τιποτα αλλο παρα μια αμορφη μαζα σταχτης και σκονης.
Ως τοτε λογικα θα ενοιωθαν ατρομητοι και απροσβλητοι . Αλλα αν με καποιο μπορουσαμε να τα βαλουμε στο ζυγι, οι ηδονες της ως τοτε ζωης θα εβγαιναν πολυ λιγοτερο απο τον τρομο και την αγωνια που εζησαν αυτα τα λιγα εστω λεπτα ως το τελος τους. Δεν εχει να κανει με τη διαρκεια, αλλα με την ενταση και το αναποδραστο.
Βεβαια δε σημαινει οτι το ενα συνεπαγεται το αλλο, δηλαδη οτι η καλη ζωη φερνει το κακο τελος και αντιστροφα. Λεω απλα οτι πριν το τελος δε μπορεις να πεις τιποτα για το πως εχει ζησει συνολικα τη ζωη του καποιος και οτι το πως το τελος ερχεται, "χρωματιζει" κατα καποιο τροπο, χαρακτηριζει με παραδοξο τροπο εκ των υστερων ολη την ζωη σου.