Άχρηστες αλλά ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

Έκλειψη Ηλίου

Προσομοίωση της έκλειψης ηλίου της 29ης Μαρτίου 2006

Έκλειψη ηλίου ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίο η Σελήνη παρεμβάλλεται ανάμεσα στον Ήλιο και στη Γη, με αποτέλεσμα ορισμένες περιοχές της Γης να δέχονται λιγότερο φως από ό,τι συνήθως. Μπορεί να είναι μερική ή ολική.
Μία ολική έκλειψη ηλίου είναι ένα σπάνιο ουράνιο φαινόμενο κατά το οποίο ο δίσκος της σελήνης εφάπτεται εσωτερικά με τον ηλιακό δίσκο κρύβοντας κάθε ίχνος ηλιακού φωτός για μερικά λεπτά. Αυτό συμβαίνει διότι, στον ουράνιο θόλο, τα δύο σώματα φαίνεται πως έχουν το ίδιο ακριβώς μέγεθος. Πρόκειται για μία κοσμική σύμπτωση, αφού ο ήλιος βρίσκεται 400 φορές πιο μακριά από τη σελήνη, αλλά φαίνεται αντίστοιχα και 400 φορές μικρότερος.

Επειδή η τροχιά της γης γύρω από τον ήλιο δεν είναι κυκλική αλλά ελλειπτική, και σε συνδυασμό με την επίσης ελλειπτική τροχιά της σελήνης γύρω από τη γη, για τον επίγειο παρατηρητή τα δύο σώματα αλλάζουν συνεχώς μέγεθος. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία τριών ειδών εκλείψεων.

Οι τρεις δυνατοί τύποι μίας ηλιακής έκλειψης

Κατά την ολική έκλειψη ηλίου, το μέγεθος της σελήνης είναι τέτοιο ώστε καλύπτει πλήρως τον ηλιακό δίσκο. Ο παρατηρητής βρίσκεται μέσα στη σκιά της σελήνης (στο σχήμα δεξιά, η Γη βρίσκεται στη μαύρη περιοχή). Κατά την δακτυλιοειδή έκλειψη ο κώνος της σκιάς της σελήνης δεν ακουμπάει στην επιφάνεια της Γης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο παρατηρητής να βλέπει ένα ηλιακό δαχτυλίδι γύρω από το σκοτεινό σώμα της σελήνης (μοβ περιοχή). Στη μερική έκλειψη ηλίου ο παρατηρητής βλέπει ένα ποσοστό του ήλιου «φαγωμένο» από τη σελήνη (ανοιχτή μοβ περιοχή).
Οι ολικές ηλιακές εκλείψεις μπορούν θεωρητικά να διαρκέσουν έως και 7:30 λεπτά. Οι δακτυλιοειδείς ηλιακές εκλείψεις μπορούν θεωρητικά να διαρκέσουν έως και 12:30 λεπτά.
Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά ηλιακής έκλειψης έρχεται από την Κίνα το 2136 ή 2159 π.Χ. Οι υπηρέτες Χο και Χι θανατώθηκαν από τον αυτοκράτορα γιατί δεν κατάφεραν να προβλέψουν την έκλειψη. Στην Κίνα πίστευαν ότι ένας δράκος καταπίνει τον ήλιο.
Το 1178 π.Χ. και συγκεκριμένα η 16η Απριλίου αναφέρεται στην Οδύσσεια του ******:
    «...και ο ήλιος χάθηκε μέσα στον ουρανό και μία ανίερη ομίχλη κάλυψε τα πάντα».

Αναφορά του Αρχίλοχου για την ολική έκλειψη ηλίου της 6ης Απριλίου 648 π.Χ.:
    «Ο Δίας, ο πατέρας των Ολύμπιων Θεών, μετέτρεψε τη μέρα σε νύκτα κρύβοντας το φως του απαστράπτοντος ηλίου, και βαθύς φόβος κυρίευσε τους ανθρώπους».

Το 585 π.Χ. έχουμε την πρώτη πιθανή πρόβλεψη ηλιακής έκλειψης από τον Θαλή το Μιλήσιο, όπως την καταγράφει ο Ηρόδοτος. Η έκλειψη έγινε η αφορμή για την παύση των εχθροπραξιών ανάμεσα στους Μήδειους και τους Λήδειους.
Αναρίθμητες είναι οι αναφορές των ηλιακών εκλείψεων από Έλληνες, Κινέζους, Ρωμαίους και άλλους λαούς της αρχαιότητας. Στην αρχαιότητα μια έκλειψη θεωρούνταν κακός οιωνός. Στις μέρες μας θεωρείται η αφρόκρεμα των ουράνιων φαινομένων· ορισμένοι άνθρωποι ταξιδεύουν στα άκρα του κόσμου για να ζήσουν την εμπειρία της ολικότητας έστω και για λίγα λεπτά.
Μία ολική ηλιακή έκλειψη διαρκεί συνήθως τρεις ώρες (εάν ο παρατηρητής βρίσκεται στο μονοπάτι της ολικότητας).

Στην αρχή η Σελήνη κάνει την εμφάνισή της πάνω στον ηλιακό δίσκο σαν μία «δαγκωματιά». Αυτή ονομάζεται πρώτη επαφή και σημαίνει την έναρξη της έκλειψης.
Το φαινόμενο προοδεύει χωρίς να δίνει στον παρατηρητή κανένα σημάδι για την δραματική εξέλιξη που θα έχει. Όταν η κάλυψη του ηλιακού δίσκου από τη σελήνη ξεπεράσει το 70% αρχίζει να γίνεται αντιληπτή μία αμυδρή μείωση της φωτεινότητας του περιβάλλοντα χώρου. Στο 90% το φως του ήλιου έχει ήδη μειωθεί αισθητά
Πέντε λεπτά πριν από τη δεύτερη επαφή ή αλλιώς έναρξη της ολικότητας το φως του ήλιου που φτάνει στη γη έρχεται από μία πολύ λεπτή δέσμη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να παρατηρείται το φαινόμενο των σκιωδών ζωνών (shadow bands). Ο παρατηρητής βλέπει πάνω σε μεγάλες λευκές επιφάνειες ζώνες από σκιές να διαδέχονται η μία την άλλη σε μεγάλη ταχύτητα. Ένα λεπτό πριν την ολική φάση, κάνει την εμφάνισή του το επιβλητικό στέμμα του ηλίου που μαζί με την τελευταία λάμψη του ηλίου σχηματίζουν μία εικόνα που μοιάζει με μαργαριταρένιο δαχτυλίδι (diamond ring).

Το φαινόμενο του διαμαντένιου δαχτυλιδιού

Δευτερόλεπτα πριν την ολικότητα και λίγο πριν το φως του ήλιου σβήσει μόνιμα για τα επόμενα λεπτά, μπορεί κανείς να παρατηρήσει τις τελευταίες ακτίνες ηλίου, καθώς αυτές περνούν μέσα από τις κοιλάδες της Σελήνης, σχηματίζοντας κάτι που μοιάζει με χάντρες κομπολογιού, και που πρώτος παρατήρησε ο Francis Baily το 1836. Αυτές οι χάντρες ονομάζονται χάντρες του Μπέιλι (Baily's beads). Ένα άλλο εντυπωσιακό φαινόμενο, λίγο πριν την ολικότητα, είναι η σκιά της σελήνης που έρχεται από τα δυτικά με τρομακτική ταχύτητα και αρχίζει να βυθίζει στο σκοτάδι τις παρακείμενες περιοχές.

Οι χάντρες του Μπέιλι

Για τα λίγα λεπτά που ακολουθούν ο ουρανός σκοτεινιάζει και κάνουν την εμφάνισή τους τα λαμπρότερα άστρα του ουρανού, η Αφροδίτη και ο Ερμής. Στο κέντρο του ουρανού, και στο σημείο που ήταν ο ήλιος, δεσπόζει τώρα το ηλιακό στέμμα το οποίο εκτείνεται ακόμα και σε απόσταση 8 ηλιακών ακτινών. Το φαινόμενο είναι μοναδικό. Ο παρατηρητής μπορεί να διακρίνει λεπτές κόκκινες προεξοχές που ξεπηδούν από την επιφάνεια του ηλίου σαν πύρινες γλώσσες. Ο τριγύρω ορίζοντας παίρνει ένα κοκκινωπό χρώμα, αφού η διάμετρος της σκιάς σπάνια ξεπερνά τα 250 χιλιόμετρα, και έξω από αυτήν η κάλυψη δεν φτάνει ποτέ το 100%. Η βίαιη εναλλαγή της μέρας με τη νύχτα μπερδεύει τα ζώα που νομίζουν ότι νύχτωσε και πάνε στις φωλιές τους, τα πουλιά σταματούν να κελαηδούν και τα λουλούδια κλείνουν τα πέταλά τους.

Τα λεπτά περνούν και η ολιγόλεπτη νύχτα δίνει τη θέση της και πάλι στην ημέρα με την τρίτη επαφή και το τέλος της ολικότητας. Τα παραπάνω φαινόμενα συμβαίνουν αντίστροφα και σιγά σιγά εμφανίζεται ένα «νυχάκι» από τον ήλιο το οποίο, καθώς μεγαλώνει, λούζει με άπλετο φως τον ουρανό.

    * mms://wmedia.uoa.gr/eclipse ώστε να ανοίξει ο media player.
    * Έκλειψη Ηλίου 29/3/2006, Ηλιοπάρτυ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
    * Ολική έκλειψη Ηλίου 29ης Μαρτίου 2006
    * Σελίδα της NASA για τις εκλείψεις
    * Σελίδα για τη φωτογράφιση εκλείψεων

http://el.wikipedia.org/wiki/Έκλειψη_Ηλίου

 

Φιλε ταρατσα μηπως υπαρχουν πληροφοριες εαν οι εκ γεννετης τυφλοι βλεπουν ονειρα?

Οι εκ γενετής τυφλοί μπορούν να ονειρεύονται. Τα όνειρά τους είναι πλούσια σε αφήγηση, δεν βλέπουν όμως εικόνες.
Οι γρήγορες μετακινήσεις των ματιών (REM) συνοδεύουν τον ύπνο κατά τη διάρκεια του ονείρου. Τα μάτια κινούνται σαν να παρακολουθεί ο κοιμισμένος όλες τις σκηνές που ονειρεύεται. Οι εκ γενετής τυφλοί και όσοι έχασαν την όρασή τους πριν από την ηλικία των πέντε ετών στερούνται τη φάση REM. Οι άνθρωποι που χάνουν την όρασή τους μετά την ηλικία των επτά ετών διατηρούν πολύ ζωηρά τα οπτικά στοιχεία στα όνειρά τους, ακόμη και μετά το πέρας πολλών χρόνων.
Τα όνειρα του ύπνου είναι κάπως διαφορετικά από τα δικά μας. Αντί για τον σκύλο ονειρεύεται τον ήχο του γαυγίσματος, αντί για το... στιφάδο τη γεύση του και αντί για τον άνθρωπο τη χροιά της φωνής του, τέλος, αντί για τριαντάφυλλο το άρωμά του. Η ψηφιακή τεχνολογία έφερε επανάσταση στη ζωή τους, μείωσε σημαντικά την εξάρτηση από βοηθητικά πρόσωπα και διεύρυνε την επαφή με το κοινωνικό περιβάλλον γενικά με ό,τι συμβαίνει γύρω του, διευρύνοντας ταυτόχρονα τη φαντασία και τη σκέψη του. Τα άλλα όνειρα είναι όμοια με τα δικά μας, όνειρα δραστήριας κοινωνικής ζωής.

 

[stabit]

Οι εκ γενετής τυφλοί μπορούν να ονειρεύονται. Τα όνειρά τους είναι πλούσια σε αφήγηση, δεν βλέπουν όμως εικόνες.
Οι γρήγορες μετακινήσεις των ματιών (REM) συνοδεύουν τον ύπνο κατά τη διάρκεια του ονείρου. Τα μάτια κινούνται σαν να παρακολουθεί ο κοιμισμένος όλες τις σκηνές που ονειρεύεται. Οι εκ γενετής τυφλοί και όσοι έχασαν την όρασή τους πριν από την ηλικία των πέντε ετών στερούνται τη φάση REM. Οι άνθρωποι που χάνουν την όρασή τους μετά την ηλικία των επτά ετών διατηρούν πολύ ζωηρά τα οπτικά στοιχεία στα όνειρά τους, ακόμη και μετά το πέρας πολλών χρόνων.
Τα όνειρα του ύπνου είναι κάπως διαφορετικά από τα δικά μας. Αντί για τον σκύλο ονειρεύεται τον ήχο του γαυγίσματος, αντί για το... στιφάδο τη γεύση του και αντί για τον άνθρωπο τη χροιά της φωνής του, τέλος, αντί για τριαντάφυλλο το άρωμά του. Η ψηφιακή τεχνολογία έφερε επανάσταση στη ζωή του, μείωσε σημαντικά την εξάρτηση από βοηθητικά πρόσωπα και διεύρυνε την επαφή με το κοινωνικό περιβάλλον γενικά με ό,τι συμβαίνει γύρω του, διευρύνοντας ταυτόχρονα τη φαντασία και τη σκέψη του. Τα άλλα όνειρα είναι όμοια με τα δικά μας, όνειρα δραστήριας κοινωνικής ζωής.

Φιλε Ταρατσα για λογους που δεν μπορω να σου πω ακομα, δεν φανταζεσαι ποσο σημαντικη ηταν για μενα αυτη η πληροφορια

 

Αυτά τα αποτελέσματα είναι βασισμένα σε διάφορες μελέτες όπως των Amadeo & Gomez, 1966; Berger, Olley, & Oswald, 1962; Kerr, Foulkes, & Schmidt, 1982 και Hurovitz, Dunn, Domhoff, & Fiss, 1999, χαίρομαι που βοήθησα!

 

Γιατί τα δέντρα μαστίχας ευδοκιμούν μόνο στη Χίο;

Το δέντρο που παράγει τη μαστίχα λέγεται σχίνος (pistacia lentiscus).

Είναι ένας αειθαλής θάμνος ο οποίος ζει πάνω από εκατό χρόνια και έχει ύψος που δεν ξεπερνά τα δύο με τρία μέτρα. Έχει μακριά κλαδιά, γερμένα προς τα κάτω, και κοντόχοντρο κορμό. Ο πολλαπλασιασμός του γίνεται με μοσχεύματα. Πρόκειται για ένα ανθεκτικό δέντρο που μπορεί να ευδοκιμήσει και σε άγονες περιοχές. Όμως, σε ασβεστολιθικά εδάφη με καλή αποστράγγιση ζει περισσότερα χρόνια. Σχίνοι μπορούν να ευδοκιμήσουν σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ωστόσο, οι σχίνοι που δακρύζουν και παράγουν τη μαστίχα είναι ενδημικό είδος. Βρίσκονται μόνο στη Χίο και ειδικότερα στο νότιο τμήμα του νησιού, στα λεγόμενα Μαστιχοχώρια. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αυτό συμβαίνει λόγω των υποθαλάσσιων ηφαιστείων και του κλίματος που επικρατεί στην περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο νησί τους χειμερινούς μήνες η θερμοκρασία σπάνια πέφτει κάτω από 0°C. Τον Ιανουάριο του 1850, όταν έπεσε στους -5°C, κατέστρεψε πολλά μαστιχόδεντρα. Όμως, αυτά τα είδη επηρεάζονται και από την πολλή ζέστη. Οι 45°C που σημειώθηκαν τον Ιούλιο του 1987 προκάλεσαν σημαντική μείωση της παραγωγής.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=388601

 

Υπερκαινοφανείς αστέρες

Ο όρος υπερκαινοφανείς αστέρες ή σουπερνόβα (supernova) αναφέρεται σε διάφορους τύπους αστρικών εκρήξεων που παράγουν εξαιρετικά φωτεινά αντικείμενα, αποτελούμενα από πλάσμα, των οποίων η φωτεινότητα αδυνατίζει μέχρι του σημείου της αφάνειας μέσα σε λίγους μήνες. Υπάρχουν δύο διαφορετικοί δρόμοι για αυτή την κατάληξη: είτε όταν ένας αστέρας μεγάλης μάζας παύει να παράγει ενέργεια στον πυρήνα του και καταρρέει κάτω από τη δύναμη της ίδιας του της βαρύτητας (υπερκαινοφανής Τύπου Ib και Τύπου II), είτε όταν ένας λευκός νάνος που συγκεντρώνει υλικό από ένα αστέρα συνοδό φτάσει στο Όριο Chandrasekhar και υποστεί θερμοπυρηνική έκρηξη (υπερκαινοφανής Τύπου Ia). Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η έκρηξη εκτινάσσει μεγάλο μέρος του αστρικού υλικού με μεγάλη δύναμη. Οι υπερκαινοφανείς Τύπου Ia πιστεύεται ότι έχουν παντού την ίδια μέγιστη απόλυτη λαμπρότητα (απόλυτο μέγεθος), και έτσι χρησιμεύουν ως δείκτες-υπολογιστές τεράστιων (κοσμολογικών) αποστάσεων στο Σύμπαν. Αντιθέτως, οι υπερκαινοφανείς Τύπου Ib και II έχουν ποικίλες απόλυτες λαμπρότητες, ανάλογα με τη μάζα του αστέρα που τους παράγει, του λεγόμενου προγεννήτορα (αστέρα).

Υπολείμματα από τη Σουπερνόβα Kepler, SN 1604.

Η έκρηξη υπερκαινοφανούς δημιουργεί ένα κύμα στον γύρω χώρο, αφήνοντας ένα είδος νεφελώματος που είναι γνωστό ως υπόλειμμα υπερκαινοφανούς. Οι εκρήξεις σουπερνόβα είναι η κύρια πηγή όλων των βαρύτερων του οξυγόνου στοιχείων, και η μοναδική πηγή πολλών σημαντικών στοιχείων. Για παράδειγμα, όλο το ασβέστιο στα κόκαλά μας και όλος ο σίδηρος του οργανισμού μας έχουν παραχθεί σε κάποια έκρηξη υπερκαινοφανούς, εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Η έκρηξη μεταφέρει αυτά τα βαριά στοιχεία στο μεσοαστρικό χώρο, εμπλουτίζοντας τα μοριακά νέφη (αστρική σκόνη ή αστρόσκονη) που αποτελούν την πρώτη ύλη για τον σχηματισμό των αστέρων και των πλανητών. Αυτή η διαδικασία εμπλουτισμού είναι που καθόρισε τη σύνθεση του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, και τελικά έκανε εφικτή τη χημεία της ζωής στη Γη. Κάθε άτομο του σώματός μας, κάθε μόριο του αέρα που αναπνέουμε δημιουργήθηκαν σ' ένα άστρο κι έφτασαν ως εδώ με μια έκρηξη υπερκαινοφανούς. Κατά μια έννοια, είμαστε κυριολεκτικά «παιδιά των αστεριών».

Η έκρηξη υπερκαινοφανούς δημιουργεί ασύλληπτα μεγάλες θερμοκρασίες, και κάτω από τις σωστές συνθήκες, οι αντιδράσεις σύντηξης που λαμβάνουν χώρα μπορούν να δημιουργήσουν ορισμένα από τα βαρύτερα στοιχεία, όπως το καλιφόρνιο.

Οι επιπτώσεις μιας πολύ κοντινής έκρηξης σουπερνόβα θα ήταν καταστροφικές για τη ζωή πάνω στη Γη. Το ωστικό κύμα από μια τέτοια έκρηξη μπορεί να καταστρέψει το προστατευτικό στρώμα του όζοντος. Χωρίς το όζον η ζωή στη στεριά και στα ρηχά νερά θα είναι εκτεθειμένη στις υπεριώδεις ακτινοβολίες, οι οποίες καταστρέφουν το D.N.A. των ζωντανών οργανισμών. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να αστέρια αυτά να βρίσκονται σε απόσταση ίση ή μικρότερη από 500 έτη φωτός. Μέχρι στιγμής στην ανθρώπινη ιστορία καμία έκρηξη σουπερνόβα δεν ήταν τόσο κοντά. Η πιο κοντινή έκρηξη που παρατηρήθηκε στην Ιστορία της ανθρωπότητας σημειώθηκε το 1054 στον αστερισμό Ταύρο και ξέσπασε από απόσταση 6.300 ετών φωτός. Στην Προϊστορία, η έκρηξη που δημιούργησε τον αστέρα νετρονίων Geminga στον αστερισμό Δίδυμοι πρέπει να έγινε σε απόσταση περίπου 510 ετών φωτός από τη Γη. Υπολογίζεται πως στα επόμενα 1.000 χρόνια κάποια από τα αστέρια που απέχουν μόλις μερικές εκατοντάδες έτη φωτός, όπως ο Μπετελγκέζ που απέχει από εμάς 427 έτη φωτός, θα εκραγούν πιθανότατα ως υπερκαινοφανείς.

Nova στα λατινικά σημαίνει «νέα» και αναφέρεται σε αυτό που μοιάζει να είναι ένα πολύ φωτεινό νέο αστέρι (το ουσιαστικό stella στη Λατινική, που σημαίνει αστέρας, είναι θηλυκό) στην ουράνια σφαίρα. Οι αστρονόμοι του Μεσαίωνα, μη γνωρίζοντας ότι παρατηρούσαν μια έκρηξη, θεωρούσαν ότι επρόκειτο για την εμφάνιση ενός νέου αστεριού, εξ ου και το όνομα, που πρωτοχρησιμοποιήθηκε απ' τον Τύχο Μπράχε. Το πρόθεμα «υπερ-» ("Super") ξεχωρίζει αυτό το γεγονός από τους απλούς καινοφανείς αστέρες ή νόβες (novae), που είναι αστρικές εκρήξεις οι οποίες επίσης σχετίζονται με την αύξηση της φωτεινότητας ενός είδους διπλού αστέρα, αλλά σε μικρότερη κλίμακα και μέσω ενός διαφορετικού μηχανισμού. Παρ' όλα αυτά είναι λάθος να θεωρούμε τη σουπερνόβα ένα νέο αστέρι, επειδή στην πραγματικότητα είναι ο θάνατος ενός αστεριού (η τουλάχιστον η ριζική μετατροπή του σε κάτι τελείως διαφορετικό, ένα αστρικό πτώμα).
http://[URL unfurl="true"]www.wallpaperbase.com/wallpapers/space/supernova/supernova_1.jpg[/img[/URL]]
[URL unfurl="true"]http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82_%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82[/URL]

 

Ποιοι χρησιμοποίησαν πρώτοι τη φάλαγγα σε βασανιστήρια

Ο φάλαγγας ήταν το όργανο με το οποίο κατά την Τουρκοκρατία τιμωρούνταν ποινικώς οι παραβάτες του νόμου από τους αγάδες και άλλους αξιωματούχους.

Έτσι τιμωρούσαν επίσης οι δάσκαλοι τους άτακτους και αμελείς μαθητές. Περιγραφή του φάλαγγα μας παρέχει κείμενο της εποχής: «Ο φάλαγγας ήταν ένα ξύλο από ένα μέτρο ως έξι ρούπια μακριός, με δύο τρύπες ως ένα ρούπι μακριά η μία από την άλλη και ένα σχοινί περασμένο με δύο κόμπους εις τες άκρες διά να μην ξεπερνά. Αυτού έβαζαν τους πόδας του τιμωρουμένου και έστρεφαν το ξύλο σφίγγοντας τα πόδια και τους αστραγάλους από κάτω και χτυπώντας αυτά με μίαν βέργαν». Αυτός ο επώδυνος βασανισμός επαναλήφθηκε και στην εποχή μας, σε περιόδους δικτατορικών καθεστώτων και αυθαιρεσίας των αστυνομικών οργάνων.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=388089

 

Κομήτες

Οι κομήτες είναι από τα πιο εντυπωσιακά ουράνια σώματα, τόσο λόγω του μεγέθους τους, που μπορεί να καταλαμβάνει 30ο της ουράνιας σφαίρας, όσο και του σχήματός τους. Πρόκειται για σώματα με μικρή πυκνότητα και μάζα μικρότερη από το ένα δισεκατομμυριοστό της γήινης, που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο σε παραβολικές ή ελλειπτικές τροχιές. Οι συνηθισμένοι κομήτες αποτελούνται από τρία μέρη: τον πυρήνα από πάγο και σκόνη, την κόμη από αέριο και σκόνη και την ουρά, που εμφανίζεται μόνο όταν ο κομήτης προσεγγίζει τον Ήλιο. Οι πυρήνες των περισσοτέρων κομητών θεωρούνται πως είναι “βρόμικες χιονόμπαλες” διαμέτρου περίπου ενός χιλιομέτρου, μολονότι το ηλιακό σύστημα περιέχει κάποιους κομήτες με πυρήνες που η διάμετρός τους υπερβαίνει τα δέκα χιλιόμετρα.

Οι αρχαίοι Έλληνες τους αποκαλούσαν “Αστρα με μακριά μαλλιά”, λόγω της περίφημης ουράς τους, η οποία έχει μήκος 1 A.U. περίπου (150.000.000 χλμ.) και με διεύθυνση αντίθετη από τον Ήλιο. Η ουρά οφείλεται στην εξάτμιση και εκτόξευση υλικού από τον κομήτη λόγω της θερμοκρασίας του Ηλίου και της πίεσης των σωματιδίων του ηλιακού ανέμου που φτάνουν την ταχύτητα των 100-300 χλμ/δευτ. Πάντως, δεν υπάρχει κανόνας που να λεει ότι οι κομήτες πρέπει οπωσδήποτε να έχουν ουρά.

Το υλικό το οποίο σχηματίζει τους κομήτες, όπως πιστεύουμε σήμερα, είναι μέρος του πρωταρχικού πλανητικού νεφελώματος, από το οποίο δημιουργήθηκε ολόκληρο το πλανητικό μας σύστημα. Για τον λόγο αυτόν η μελέτη της φύσης των κομητών αποτελεί ένα ερευνητικό πεδίο μεγάλης σπουδαιότητας. Πραγματικά, πολλαπλές διαστημοσυσκευές από πολλές χώρες έχουν επισκεφτεί και πρόκειται να επισκεφτούν στο μέλλον κομήτες-στόχους προσφέροντας ουσιαστικές πληροφορίες για τη χημική σύσταση του πλανητικού μας συστήματος. Για παράδειγμα αναφέρουμε ότι ο άνθρακας που υπάρχει στους κομήτες δεν βρίσκεται στην απλή αεριώδη μορφή του μεθανίου ή του διοξειδίου του άνθρακα, όπως ήταν μέχρι τότε αποδεκτό, αλλά υπό μορφή συμπλοκών μορίων. Αυτό σημαίνει ότι η μελέτη των κομητών θα μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες για αρχέγονες μορφές στοιχείων και μορίων μεγίστης βιολογικής σημασίας.

Αν στεκόσασταν πάνω σε έναν κομήτη καθώς πλησιάζει τον Ήλιο, ίσως θα έλιωνε κάτω από τα πόδια σας. Οι κομήτες είναι γιγάντιες χιονόμπαλες, οι οποίες όταν προσεγγίζουν τον Ήλιο ένα μέρος του πάγου τους εξατμίζεται. Το αέριό τους εξωθείτε με τη μορφή ταχύτατων πιδάκων, τα οποία περιέχουν ακόμα και μικρά θραύσματα βράχων. Για παράδειγμα αναφέρουμε ότι μικρά θραύσματα του διάσημου κομήτη Χάλλεϋ προκάλεσαν ζημιά στη διαστημοσυσκευή Giotto κατά τη διάρκεια περάσματός της μέσα από την ουρά του το 1986.
Στους πλέον εντυπωσιακούς κομήτες που εμφανίστηκαν μετά το 1970 συγκαταλέγονται:

Ο κομήτης Γουέστ (West). Ήταν ο λαμπρότερος κομήτης της δεκαετίας του 1970, ορατός με γυμνό μάτι από την κεντρική Ευρώπη στις αρχές του 1976 τις πρωινές ώρες, λίγο πριν από την ανατολή του Ήλιου. Στις 11 Μαρτίου του ίδιου χρόνου παρατηρήθηκαν στην κόμη του δύο πυρήνες, που δέκα ημέρες αργότερα έγιναν τέσσερις, διαταγμένοι σε τραπεζοειδές σχήμα. Η τελική του διάσπαση, που ανήκει στα πλέον εντυπωσιακά αστρονομικά συμβάντα των τελευταίων δεκαετιών, έγινε όταν ο κομήτης βρισκόταν σε απόσταση 30 εκατομ. χλμ. από τον Ήλιο και ήταν το πρώτο παρόμοιο φαινόμενο που παρατηρήθηκε μετά τη διάσπαση του κομήτη του Μπιέλα (Βiela) το 1846.
http://[URL unfurl="true"]www.physics.hku.hk/~nature/CD/regular_e/lectures/images/chap10/comet_west.gif[/img[/URL]]
[u]Ο κομήτης του Χάλεϊ (Ηalley)[/u]. Ένας από τα πλέον γνωστά και διασημότερα μέλη της οικογένειας των κομητών, ο κομήτης του Χάλεϊ, που εμφανίζεται κάθε 76 χρόνια, αποτέλεσε το 1986 αντικείμενο επισταμένων παρατηρήσεων, κυρίως με την αποστολή μιας σειράς από μη επανδρωμένα διαστημόπλοια που τον πλησίασαν σε πολύ μικρή απόσταση και κατόρθωσαν να φωτογραφίσουν τον πυρήνα του. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της αστρονομίας που ένας κομήτης "εξερευνήθηκε" με τα πιο σύγχρονα τεχνολογικά μέσα και τα αποτελέσματα της εξέτασης αυτής και της καταγραφής των ιδιοτήτων του αποδείχτηκαν ιδιαίτερα διαφωτιστικά για τη φύση των κομητών. Η επιστημονική αρμάδα προσέγγισης του Χάλεϊ περιλάμβανε τα διαστημικά σκάφη Τζιότο (Giοtο) της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, τα σοβιετικά Vega 1 και Vega 2 και τα ιαπωνικά Sakigake και Suisei που εκτοξεύτηκαν ειδικά γι' αυτόν το σκοπό, καθώς και μια άλλη σειρά διαστημικών παρατηρητηρίων, όπως το ΙUΕ (Ιnternatiοnal Ultraνiοlet Εxρlοrer), ειδικό για παρατηρήσεις στο υπεριώδες, το Ιnternatiοnal Cοmetary Εxρlοrer και το Ρiοneer Venus, που αν και εκτελούσαν άλλες επιστημονικές αποστολές στο διάστημα επωφελήθηκαν από την ευκαιρία της διέλευσης του Χάλεϊ για να ασχοληθούν και με την παρατήρησή του. Όπως φάνηκε από τις φωτογραφίες και από τις φασματοσκοπικές μετρήσεις, ο πυρήνας του κομήτη είναι ένα σώμα ακανόνιστου σχήματος που μοιάζει με πατάτα μήκους 16 χλμ. και πλάτους 7,5 χλμ., περιστρέφεται δε γύρω από τον άξονά του με περίοδο 52,8 ώρες ή 2,2 ημέρες και καλύπτεται από ένα στρώμα μαύρης σκόνης, κάτω από το οποίο βρίσκονται, με τη μορφή πάγου και ένυδρων αερίων, νερό (Η2Ο), διοξείδιο του άνθρακα (CΟ2), μονοξείδιο του άνθρακα (CΟ), αμμωνία (ΝΗ3) και σε μικρή ποσότητα μεθάνιο (CΗ4). Όσον αφορά τη σκόνη, στη χημική της σύσταση κυριαρχούν διάφορα οξείδια μετάλλων, αλλά και οργανικές ενώσεις όπως οι υδρογονάνθρακες και η φορμαλδεΰδη (CΗ2Ο). Πρόκειται για πορίσματα που επιβεβαίωσαν για πρώτη φορά πειραματικά τη θεωρία που διατύπωσε το 1954 ο αμερικανός αστρονόμος Φρεντ Γουίπλ (Fred Whiρρle), στην οποία ο πυρήνας των κομητών παρομοιαζόταν με "ακάθαρτη χιονόμπαλα". Κατά τη διάρκεια των παρατηρήσεων διαπιστώθηκε, επίσης, ότι το σχήμα της κόμης ήταν ασύμμετρο, παρ' όλο που οι φωτογραφίες που πάρθηκαν από τη Γη το παρουσίαζαν σφαιρικό. Οι μεταβολές του σχήματος της κόμης ήταν συνεχείς και εκδηλώνονταν με την εμφάνιση προεκτάσεων προς διάφορες κατευθύνσεις ή με τη μορφή βίαιων πιδάκων αερίων, που ανάλογα με τη διεύθυνσή τους επιτάχυναν ή επιβράδυναν την κίνηση του κομήτη, λειτουργώντας ως μικρές μηχανές αεριοπροώθησης. Η ουρά του κομήτη του Χάλεϊ είχε στην πλήρη της ανάπτυξη μήκος πάνω από 60 εκατομ. χλμ. και διακρινόταν σε δύο τμήματα, ένα ευρύτερο που αποτελούνταν από αέρια και ένα δευτερεύον από λεπτότατη σκόνη. Από τις γραμμές εκπομπής του φάσματός της διαπιστώθηκε η ύπαρξη κυανίου (CΝ), μονοξειδίου του άνθρακα (CΟ), αλλά και πιο σύνθετων μορίων, όπως το υδροκυάνιο (ΗCΝ), ο θειάνθρακας (SC), η ρίζα του υδροξυλίου (ΟΗ-) και οι υδρατμοί (Η2Ο).
Οι παρατηρήσεις του κομήτη του Χάλεϊ συνεχίστηκαν από γήινα παρατηρητήρια και μετά τον Φεβρουάριο του 1986 που πέρασε από το περιήλιό του. Όπως αναμενόταν, καθώς ο κομήτης απομακρυνόταν από τον Ήλιο, η παραγωγή αερίων μειωνόταν προοδευτικά για να σταματήσει τελείως το 1990. Διακρινόταν πλέον μόνον ο πυρήνας του σαν ένα αμυδρό αντικείμενο στον ουρανό. Στις 12 Φεβρουαρίου, όμως, του 1991 και ενώ ο Χάλεϊ βρισκόταν ανάμεσα στους πλανήτες Κρόνο και Ουρανό, το Ευρωπαϊκό Αστεροσκοπείο του Νότιου Ημισφαιρίου στη Λα Σίλα της Χιλής κατέγραψε μια ασυνήθιστη έκλαμψη του κομήτη, που συνοδεύτηκε από τη δημιουργία ενός νέφους σκόνης μήκους 300 χιλ. χλμ., τα αίτια της οποίας μένουν ακόμη αδιευκρίνιστα. Τρεις πιθανές αιτίες έχουν προβληθεί μέχρι στιγμής: η σύγκρουση του κομήτη μ' ένα άλλο ουράνιο σώμα, π.χ. ένα μετεωρίτη, ή αιφνίδια απελευθέρωση ενέργειας που ήταν αποθηκευμένη στο εσωτερικό του, ή, τέλος, η αλληλεπίδραση του κομήτη με τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου στη φάση της μέγιστης ηλιακής δραστηριότητας.
[img]http://[URL unfurl="true"]www.astronomy.gr/images/upload/comet1.jpg[/img[/URL]]
[i]Ο κομήτης του Όστιν (Αustin)[/i]. Ήταν ο λαμπρότερος κομήτης της δεκαετίας του 1980, και ανακαλύφθηκε το 1989 από τον νεοζηλανδό ερασιτέχνη αστρονόμο R.D. Αustin, έφθασε δε στο πλησιέστερό του σημείο από τον Ήλιο στις 9 Απριλίου του 1990, σε απόσταση 53 εκατομ. χλμ. Ο πυρήνας του ήταν μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο του κομήτη του Χάλεϊ, και στις έντονες γραμμές εκπομπής του φάσματός του ανιχνεύτηκαν υδροκυάνιο (ΗCΝ), φορμαλδεΰδη (CΗ2Ο) και για πρώτη φορά σε σώμα του ηλιακού συστήματος υδρόθειο (Η2S) και μεθυλική αλκοόλη (CΗ3ΟΗ), συστατικά που υπήρχαν στο αρχικό μεσοαστρικό νέφος από το οποίο σχηματίστηκαν ο Ήλιος και οι πλανήτες. Από τον υπολογισμό της τροχιάς του διαπιστώθηκε ότι ο κομήτης Όστιν δεν ανήκει στην κατηγορία των περιοδικών κομητών, και αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία διέλευσή του από την εσωτερική περιοχή του ηλιακού συστήματος. Στο πλησιέστερο προς τη Γη σημείο του (36 εκατομ. χλμ.) έφτασε στα τέλη Μαΐου του 1990, οπότε και έγιναν οι συστηματικότερες παρατηρήσεις, και ήταν ορατός με γυμνό μάτι τις πρώτες πρωινές ώρες στον αστερισμό του Πηγάσου.
Το 1996 παρατηρήσαμε τον κομήτη Hyakutake ενώ το 1997 παρατηρήσαμε με θαυμασμό τον ιδιαίτερα εντυπωσιακό κομήτη Hale-Bopp. Αυτοί οι κομήτες, όπως έχει επικρατήσει, παίρνουν το όνομα του ανθρώπου που θα τους ανακαλύψει πρώτος.
[img]http://[URL unfurl="true"]www.astrovox.gr/images/Hale_Bopp.jpg[/img[/URL]]
[URL unfurl="true"]http://www.astronomy.gr/main.cfm?module=educational&section=enc_as&en_id=193&do=detail[/URL]
[URL unfurl="true"]http://www.astrovox.gr/comets.html[/URL]
[URL unfurl="true"]http://www.greekastronomy.gr/solarsystem/sol_comets.htm[/URL]

 

Διαστημική καραμπόλα σκότωσε τους δεινόσαυρους

Η μοίρα των δεινοσαύρων σφραγίστηκε περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια πριν από την εξαφάνισή τους. Τόσο χρειάστηκε, σύμφωνα με μια νέα μελέτη, για να φτάσει στη Γη ένα θραύσμα από μια τρομακτική σύγκρουση δύο τεράστιων αστεροειδών.

Το θραύσμα του αστεροειδούς με διάμετρο 10 χλμ. που έπεσε στη Γη, στη Χερσόνησο του Γιουκατάν, στο Μεξικό, δημιουργήθηκε από τη μετωπική σύγκρουση δύο πολύ μεγαλύτερων αστεροειδών, η οποία έγινε πριν από 160 εκατομμύρια χρόνια. Όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, ένας αστεροειδής διαμέτρου 170 χλμ. θρυμματίστηκε σε χιλιάδες κομμάτια όταν χτυπήθηκε από άλλο αστεροειδή διαμέτρου 60 χλμ., ο οποίος έτρεχε με ταχύτητα 3 χλμ. το δευτερόλεπτο. Τα κομμάτια, γνωστά ως οικογένεια Μπαπτιστίνα, έφθασαν στην Αφροδίτη, τον Άρη και τη Σελήνη. Ένα από τα μεγαλύτερα θραύσματα, αφού περιπλανήθηκε στο διάστημα για 95 εκατομμύρια χρόνια, χτύπησε τη Γη πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια. Από την πρόσκρουση, που προκάλεσε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, δημιουργήθηκε ο κρατήρας Τσικxούλουμπ. Η θεωρία για τη σύγκρουση των δύο αστεροειδών στο Διάστημα διατυπώθηκε από μια ομάδα Αμερικανών και Τσέχων επιστημόνων με τη μέθοδο της προσομοίωσης σε υπολογιστή και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Νature». Σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα, η καταιγίδα των αστεροειδών είναι η πιο πιθανή αιτία, σε ποσοστό 90%, για τη μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια. Όπως σημειώνει ο επικεφαλής της ομάδας καθηγητής Μποτκ, οι υποθέσεις ότι επρόκειτο για έναν κομήτη που ήρθε από τις παρυφές του ηλιακού συστήματος ή για έναν πιο παλιό κομήτη, έχουν μόλις 10% πιθανότητα να είναι σωστές. «Τα θραύσματα από τη σύγκρουση άρχισαν να περιφέρονται στην περιοχή όπου βρίσκονται η Γη και η Σελήνη. Ήταν σχεδόν αναπόφευκτο να προσκρούσουν κάποια από τα μεγάλα θραύσματα », λέει ο καθηγητής Μποτκ.
http://[URL unfurl="true"]www.geosociety.org/graphics/media/0614Chicxulub_Spherule.JPG[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.marxist.com/images/dino_chicxulub.gif[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.psi.edu/hartmann/pic-cat/images/332_Chixulub-KT_Impact_Crater,1000_Years_Later_5of5.jpg[/img[/URL]]
πηγή:[url=http://[URL unfurl="true"]www.tanea.gr]www.tanea.gr[/url[/URL]]
[URL unfurl="true"]http://www.geosociety.org/news/pr/06-14.htm[/URL]
[URL unfurl="true"]http://www.marxist.com/scienceandtech/dinosaurs_extinction.htm[/URL]
[URL unfurl="true"]http://www.astroseti.org/noticia_1474_erupciones_dinoasesinas_las_trampas_del_decan.htm[/URL]

 

Γκουάμ

Το ηφαιστειακό νησί Γκουάμ (Guam) είναι μη ενσωματωμένη περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής με έκταση 549 km² και πληθυσμό 168.564 κατοίκους. Είναι πρώην ισπανική αποικία η οποία άλλαξε κατοχή το 1898, με τη λήξη του αμερικανο-ισπανικού πολέμου. Πρωτεύουσα είναι η Αγκάνια.

Το Γκουάμ βρίσκεται στην Ωκεανία, στα τρία τέταρτα της απόστασης από την Χαβάη στις Φιλιππίνες και σε γεωγραφικές συντεταγμένες 13 28 N, 144 47 E. Έχει έκταση έκταση 549 km² και ακτογραμμή 125.5 km. Είναι ηφαιστιογενές νησί, περικλειώμενο από κοραλιογεννής υφάλους. Βρίσκεται κοντά στην Τάφρο των Μαρριάνων, το βαθύτερο σημείο της Γης. Ανοίκει στο σύμπλεγμα των νησιών Μαριάνων και είναι το μεγαλύτερο νησί της Μικρονησίας.

Οι ακτές της είναι απότομες, με στενές πεδιάδες στις βόρειες ακτές, χαμηλούς λόφους στο κέντρο και βουνά στο νότιο τμήμα του νησιού.

Ο πληθυσμός της χώρας είναι 168.564 (203η στον κόσμο). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1.46% (εκτίμηση 2005). Ρυθμός γεννήσεων 19.03 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 4.41 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2005). Το 47% του πληθυσμού ανοικούν στη τοπική φυλή Τσαμόρο, το 25% είναι Φιλιπινέζοι, το 10% λευκοί και το υπόλοιπο 18% είναι Κινέζοι, Ιάπωνες, Κορεάτες και άλλοι. Το 85% είναι Ρωμαιοκαθολικοί.

Το ΑΕΠ της περιοχής είναι $ 3.200.000.000 (168η στον κόσμο) (εκτ.2000). Το κατα κεφαλήν ΑΕΠ είναι $21.000 (εκτ. 2000). Η οικονομία του Γκουάμ στηρίζεται κυρίως στον τουρισμό (ειδικά από την Ιαπωνία) και τις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ. Οι τελευταίες καταλαμβάνουν το ένα τρίτο της έκτασης του νησιού.

http://el.wikipedia.org/wiki/Γκουάμ

 

Γουιάνα

Η Γουιάνα είναι μια χώρα με έκταση 214,97km² και πληθυσμό 765,283. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Τζωρτζτάουν.

Η χώρα ήταν μέχρι τo 1966 αγγλική αποικία. Από το 1970 είναι μέρος της Κοινοπολιτείας. Πρόεδρος της χώρας είναι από το 1999 ο Μπάρατ Τζάγκντεο και Πρωθυπουργός ο Σαμ Χιντς.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2002, το 43,5% είναι Ινδο-Γουιανέζοι, το 30,2% Αφρο-Γουιανέζοι, 16,7% ανάμικτης καταγωγής, το 9,2% είναι Αμερινδιάνοι (αυτόχθονες της Γουιάνας) και ζει στο εσωτερικό της χώρας. Άλλες πληθυσμιακές ομάδες όπως Κινεζικής καταγωγής και Ευρωπαϊκής καταγωγής είναι λιγότερο από 1%.

Η επίσημη γλώσσα είναι τα αγγλικά και η κουλτούρα του κράτους είναι περισσότερο συνδεδεμένη με την αγγλόφωνη Καραϊβική παρά με την Λατινική Αμερική.

http://el.wikipedia.org/wiki/Γουιάνα

 

Γουινέα-Μπισσάου

Η Δημοκρατία της Γουινέας Μπισσάου (Πορτογαλικά: República da Guiné-Bissau) είναι μια χώρα στην Δυτική Αφρική με έκταση 36.120 km² και πληθυσμό 1.416.027 . Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό, βόρεια συνορεύει με τη Σενεγάλη, νότια και ανατολικά με τη Γουινέα. Πρωτεύουσα είναι το Μπισσάου. Πρώην Πορτογαλική αποικία, είχε το όνομα Πορτογαλική Γουινέα, και όταν απέκτησε την ανεξαρτησία της, προστέθηκε το όνομα της πρωτεύουσας στο επίσημο όνομα του κράτους για να μην προκαλείται σύγχυση με την Δημοκρατία της Γουινέας. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Νίνο Βιέιρα και Πρωθυπουργός ο Μαρτίνιο Ντάφα Καμπί.

Η χώρα συνορεύει με τη Σενεγάλη στα βόρεια, ενώ στα δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Επίσης, συνορεύει με τη Γουινέα στα ανατολικά και στα νότια. Στη χώρα ανήκουν και περίπου 60 παράκτια νησιά. Στα δυτικά της χώρας βρίσκεται το αρχιπέλαγος των Μπιζάγκος, ανοικτά ενός ποταμόκολπου . Σημαντικό νησί είναι και το Μπολάμα, το οποίο δεν ανήκει στα Μπιζάγκος.

Σημαντικοί ποταμοί της χώρας είναι ο Ζέμπου και ο Κορουμπάλ, οι οποίοι και σχηματίζουν ποταμόκολπο. Ορεινός όγκος είναι το Φούτα Τζαλόν.

Οι πρώτοι Ευρωπαίοι (Πορτογάλοι) είδαν τις ακτές της χώρας στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα. Η περιοχή αυτή ονομάστηκε Πορτογαλική Γουινέα και αποικίστηκε από εμπόρους και ιδιώτες Λουζιτανούς. Στη συνέχεια η χώρα έγινε πορτογαλική αποικία , το 1895, το 1935 ανακηρύχθηκε πορτογαλικό έδαφος και το 1951 υπερπόντια επαρχία.

Τα πρώτα ψήγματα του αγώνα για ανεξαρτησία άρχισαν να φαίνονται στη δεκαετία του ‘ 50, οπότε ιδρύθηκε το PAIGC (Αφρικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου), με Πρόεδρο τον Αμίλκαρ Καμπράλ. Οι εθνικιστές του κόμματος αυτού κατάφεραν με τα όπλα να ανακτήσουν από τους Πορτογάλους σημαντικό μέρος από τα εδάφη της χώρας. Το 1973 ο Καμπράλ δολοφονήθηκε και παρά το γεγονός αυτό, ανακηρύχθηκε μονομερώς η ανεξαρτησία του κράτους.

Έπειτα από την Επανάσταση των Γαριφάλων στην Πορτογαλία, το στρατιωτικό καθεστώς του 1974 υποχρεώθηκε να παραχωρήσει την ανεξαρτησία στις πορτογαλικές αποικίες. Έτσι, η Πορτογαλική Γουινέα έγινε (μαζί με το Πράσινο Ακρωτήριο) ανεξάρτητη στις 10 Σεπτεμβρίου 1974 και έλαβε τη σημερινή ονομασία , Γουινέα Μπισσάου. Πρώτος Πρόεδρος της χώρας έγινε ο αδερφός του δολοφονηθέντα εθνικιστή Καμπράλ, Λουίς Καμπράλ.

Μέσα στα επόμενα χρόνια θεμελιώθηκε ένα σοσιαλιστικό κράτος και το 1977 διεξήχθησαν περιφερειακές εκλογές. Η πορεία προς τη δημοκρατία ανακόπηκε από στρατιωτικό πραξικόπημα, το Νοέμβριο του 1980, το οποίο είχε αποτέλεσμα να ανατραπεί ο Καμπράλ και νέος ηγέτης να γίνει ο Νίνο Βιέιρα, ο οποίος επέβαλε μονοκομματικό καθεστώς μέχρι το 1991. Εξάλλου, σε απάντηση στο πραξικόπημα του 1980, το Πράσινο Ακρωτήριο αποσύρθηκε από την ένωση με τη Γουινέα Μπισσάου και σχημάτισε αυτόνομη κυβέρνηση, το 1981.

Στις εκλογές του 1994 ο Βιέιρα εξελέγη Πρόεδρος , ανατράπηκε όμως με στρατιωτικό πραξικόπημα το 1999. Στασιαστές στρατιωτικοί, με επικεφαλής τον Ανσουμάνε Μανέ, ο οποίος δολοφονήθηκε σε νέα απόπειρα πραξικοπήματος, το 2000, κατέλαβαν την εξουσία. Την ίδια περίοδο ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα και καταργήθηκε η θανατική ποινή. Νέος Πρόεδρος έγινε μετά ο Κούμπα Γιαλά , ο οποίος κατηγορήθηκε για νεποτισμό και ανατράπηκε με ένα ακόμα πραξικόπημα, το 2003, ξανά από στρατιωτικούς. Οι πραξικοπηματίες παρέδωσαν την εξουσία σε βουλευτές και μετά τις νέες προεδρικές εκλογές, το 2005, επέστρεψε στην εξουσία ο Νίνο Βιέιρα.

Το Μάρτιο του 2007 υπέβαλε την παραίτησή του ο Πρωθυπουργός Αριστίντες Γκόμες και τον διαδέχθηκε στο αξίωμα ο Μαρτίνιο Ντάφα Καμπί.
Ο πληθυσμός της χώρας ανέρχεται σε 1,4 εκατομμύρια κατοίκους. Η πυκνότητα είναι 40 περίπου κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, με βάση τα στοιχεία του 2006.
Η επίσημη γλώσσα είναι η πορτογαλική , ενώ ομιλούνται και κρεολικές διάλεκτοι.
Οι σημαντικότερες εθνοτικές ομάδες στην αφρικανική χώρα είναι οι Μπαλάντα (30%) και οι Φούλα ή Φουλανί (20%). Υπάρχουν ακόμα οι Μαντίνγκο, οι Παπέλ, οι Μαντζάκα και μιγάδες. Ελάχιστοι είναι και οι Ευρωπαίοι. Σχεδόν το 100% των κατοίκων είναι αφρικανικής καταγωγής. Το προσδόκιμο ζωής είναι ένα από τα μικρότερα παγκοσμίως, καθώς οι γυναίκες ζουν μόλις 48,7 χρόνια και οι άνδρες 45 χρόνια.
Το θρήσκευμα των κατοίκων είναι κατά κύριο λόγο ο ανιμισμός, ενώ περίπου το 50% ασπάζεται το Ισλάμ.

Το καρναβάλι στην Μπισάου προσελκύει κάθε χρόνο αρκετούς επισκέπτες και έχει έντονο φολκλορικό χρώμα. Οι εκδηλώσεις συνοδεύονται από μουσικές και χορευτικές παραστάσεις.
Η αρχιτεκτονική έχει τη σφραγίδα της αποικιοκρατίας, με πόλο έλξης να αποτελούν οι καθεδρικοί ναοί και τα πορτογαλικά φρούρια αλλά και το μνημείο για τους δολοφονηθέντες του 1959 που είναι αφιερωμένο σε απεργούς. Τα έργα ντόπιων καλλιτεχνών εκτίθενται στο Εθνικό Μουσείο.

Αξιόλογοι τουριστικοί προορισμοί είναι, εκτός από την πρωτεύουσα, η πόλη Φαρίμ και η Μπαφάτα, ενώ η Βαρέλα αποτελεί μια μικρή λουτρόπολη. Στη Λιμνοθάλασσα Κεφάντα βρίσκεται φυσικό πάρκο, ενώ δάση και καταρράκτες αποζημιώνουν τον επισκέπτη. Για την προστασία των νησιών Μπιζάγκος δημιουργήθηκε και λειτουργεί υπό την αιγίδα της ΟΥΝΕΣΚΟ το Απόθεμα Βιόσφαιρας του Αρχιπελάγους Μπιζάγκος.

http://el.wikipedia.org/wiki/Γουινέα-Μπισσάου

 

Γρενάδα

Η Γρενάδα είναι μια χώρα στην Καραϊβική θάλασσα με έκταση 344km² και πληθυσμό 89,502.Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Άγιος Γεώργιος. Γενικός Κυβερνήτης είναι ο Ντάνιελ Ουίλιαμς και Πρωθυπουργός της Γρενάδας είναι ο Κιθ Μίτσελ.

Με 311 χιλιόμετρα έκταση, το νησί είναι το μικρότερο από την ομάδα των Προσήνεμων Νήσων. Έχει ωοειδές σχήμα και είναι κατά κύριο λόγο ορεινό. Το ψηλότερο σημείο της χώρας είναι το παλαιό ανενεργό ηφαίστειο της Αγίας Αικατερίνης (838 μ.).

Η χώρα έχει λίμνες, όπως η Γκραντ Ετάνγκ (σημαίνει μεγάλη λίμνη) , ωραίες παραλίες και θερμοπηγές (όπως η Ριβιέρ Σαλέ). Τα σημαντικότερα από τα νησιά είναι η ηφαιστειογενής Μικρή Μαρτινίκα (περίπου 2 τετρ. χλμ.) και η Καριακού (περίπου 30 τετρ. χλμ.), τα οπ οία αποτελούν την ομώνυμη εξαρτημένη περιοχή της Γρενάδας. Πρωτεύουσα της Καριακού είναι το Χίλσμπορο, που είναι κτισμένο στο φερώνυμο κόλπο.
Οι αληγείς άνεμοι συντελούν στο να μετριαστούν οι επιδράσεις του τροπικού κλίματος. Έτσι, από το Δεκέμβριο ως τον Απρίλιο το κλίμα γίνεται πιο ήπιο. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 28 βαθμοί Κελσίου. Οι βροχοπτώσεις είναι ανάλογες με το υψόμετρο. Στις υψηλότερες περιοχές της χώρας φτάνουν και τα 3.000 χιλιοστά. Η υγρή εποχή είναι από τον Ιούνιο μέχρι το Δεκέμβριο.

Οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού είναι Αφροαμερικανοί , ενώ το 13% είναι απόγονοι των άλλοτε αποικιοκρατών, Ευρωπαίων, καθώς επίσης και Αφρικανοί μιγάδες. Υπάρχουν επίσης Ευρωπαίοι, Ασιάτες και αυτόχθονες Καρίβες. Το 2006 το προσδόκιμο ζωής ήταν 63 χρόνια στους άνδρες και 66,6 στις γυναίκες. Ένα από τα κυριότερα προβλήματα στη Γρενάδα είναι η υπογεννητικότητα. Το 2006 ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού ήταν της τάξης του 0,26%. Άλλο σημαντικό ζήτημα είναι και η έντονη μετανάστευση.
Το δόγμα που επικρατεί είναι το χριστιανικό (περισσότερο από το 50% των Χριστιανών είναι Ρωμαιοκαθολικοί και οι υπόλοιποι είναι Προτεστάντες και Αγγλικανοί).
Η επίσημη γλώσσα της Γρενάδας είναι τα αγγλικά. Ομιλούνται ακόμα και η πατουά , όπως και άλλες γαλλικές διάλεκτοι. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει στις πόλεις (40%). Εκτός από την πρωτεύουσα, αξιόλογες πόλεις είναι και η Γκρενβίλ, χτισμένη στον ομώνυμο κόλπο, που αποτελεί λιμάνι, και η Γκουγιάβ.

Το νησί ανακαλύφθηκε από τον Κολόμβο, το 1498. Οι Γάλλοι ίδρυσαν το 1650 την πρωτεύουσα, Άγιο Γεώργιο. Πρώτοι άποικοι ήταν Άγγλοι έμποροι. Το 17ο αιώνα η Γαλλία κατέλαβε τα νησιά. Τελικά, έγιναν αποικία του Ηνωμένου Βασιλείου, από το 1763 ως το 1958, με εξαίρεση την περίοδο 1779-1783, οπότε και τέθηκε ξανά υπό την επικυριαρχία των Γάλλων. Το 1958 έγινε μέλος της Ομοσπονδίας των Δυτικών Ινδιών, ως το 1962. Η πολυπόθητη ανεξαρτησία έφτασε στις 7 Φεβρουαρίου 1974. Η Γρενάδα έγινε μέλος της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και πρώτος Πρωθυπουργός ανέλαβε ο Σερ Έρικ Γκέρι.

Το 1979 συντελέστηκε η ανατροπή του Γκέρι σε πραξικόπημα, από τον μαρξιστή Μόρις Μπίσοπ, ο οποίος ακολούθησε πολιτική φίλα προσκείμενη προς την ΕΣΣΔ. Ο Μπίσοπ δολοφονήθηκε τον Οκτώβριο του 1983, μετά την εισβολή από 2.000 πεζοναύτες των ΗΠΑ στο νησί, που άρχισε στις 25 Οκτωβρίου 1983. Έπειτα από μία μεταβατική περίοδο, το 1984 Πρωθυπουργός έγινε ο Χέρμπερτ Μπλέιζ, από το συντηρητικό Νέο Εθνικό Κόμμα. Ο Μπλέιζ κυβέρνησε μέχρι το 1989, οπότε τον διαδέχθηκε ο Νίκολας Μπραθγουέιτ, από το Εθνικό Δημοκρατικό Κογκρέσο. Το 1995 ανέλαβε ο Τζορτζ Μπριζάν, που κυβέρνησε για πολύ λίγο. Την ίδια χρονιά αναδείχθηκε νικητής των εκλογών ο Κιθ Μίτσελ, ο οποίος βελτίωσε τις σχέσεις της χώρας με την Κούβα και κυβερνά μέχρι σήμερα. Ο Μίτσελ επανεξελέγη το 1999 και 2003 και κινήθηκε προς την ανόρθωση της οικονομίας της χώρας.

http://el.wikipedia.org/wiki/Γρενάδα

 

Γροιλανδία

Η Γροιλανδία ( Στα γροιλανδικά : Kalaallit Nunaat , "Η Γη των Γροιλανδών ( Καλααλλίτ ), Δανικά : Grønland ) είναι αυτο-κυβερνώμενη Δανική περιοχή . Το νησιωτικό Αρκτικό αυτό έθνος τοποθετείται γεωγραφικά , πολιτιστικά και δημογραφικά στην Βόρειο Αμερική , ενώ πολιτικά η Γροιλανδία αποτελεί μέρος της Ευρώπης . Νοτιοανατολικά της Γροιλανδίας βρίσκονται ο Ατλαντικός Ωκεανός και η Ισλανδία , ανατολικά η Γροιλανδική θάλασσα , βόρεια ο Αρκτικός ωκεανός και δυτικά ο Κόλπος Μπάφφιν και ο Καναδάς . Η Γροιλανδία είναι το μεγαλύτερο νησί και η μεγαλύτερη εξαρτώμενη περιοχή του κόσμου με βάση την έκταση . Περίπου το 81 % της έκτασής της καλύπτεται με πάγο .

Η Γροιλανδία βρίσκεται κατά το μεγαλύτερο μέρος στα βόρεια του Αρκτικού κύκλου και χωρίζεται από το Καναδικό Αρκτικό αρχιπέλαγος στα δυτικά από το Στενό του Ντέιβις και τον κόλπο του Μπάφιν, και από την Ισλανδία στα ανατολικά από τον Πορθμό της Δανίας. Τα 9/10 του εδάφους της είναι σκεπασμένα με ένα παχύ στρώμα πάγου, που έχει πάχος από 300 μ. στην περιφέρεια ως 3.000 μ. στο εσωτερικό. Αποτελεί ένα συνεχόμενο οροπέδιο με πολλές κορυφές, από τις οποίες μερικές ξεπερνούν τα 2.000 μ. Η ψηλότερη κορυφή των βουνών Γουότκιν, στο νοτιοανατολικό τμήμα, φτάνει τα 3.720 μ. και των βουνών Φόρελ, στο ανατολικό τμήμα, τα 3.385 μ. Μόνο η νοτιοδυτική και νοτιοανατολική παραλιακή ζώνη δε σκεπάζονται από πάγους. Είναι η μόνη ελεύθερη και κατοικημένη έκταση, γυμνή όμως, με πολλά βράχια, φιόρδ και νησάκια. Φιόρδ σχηματίζονται σε όλες τις ακτές της. Πολλά από αυτά προχωρούν σε μεγάλο βάθος μέσα στην ξηρά. Συχνά όγκοι πάγου πέφτουν στα νερά των φιόρδ και παρασύρονται από τα θαλάσσια ρεύματα, ενώ πολυάριθμοι ποταμοί χύνονται στις ακτές ή σχηματίζουν λίμνες, συχνά μεγάλες, στο εσωτερικό. Η βλάστηση, περιορισμένη στη νοτιοδυτική παραλιακή ζώνη, αποτελείται από βρύα, λειχήνες, ιτιές και άλλα νανώδη φυτά. Στη Γροιλανδία ζουν τάρανδοι, άσπρες αρκούδες και αλεπούδες, άσπρα κουνάβια (ερμίνες), πολικά βοοειδή, πολικοί λαγοί, πολλά υδρόβια αποδημητικά πουλιά και θαλάσσια κήτη (φάλαινες, φώκιες). Το κλίμα της είναι πολικό, με διαφορές από περιοχή σε περιοχή. Δέχεται επιδράσεις από τα θαλάσσια ρεύματα και συχνά πλήττεται από φοβερές θύελλες. Το καλοκαίρι είναι σύντομο και ο χειμώνας διαρκεί εννέα μήνες. Η πολική νύχτα στη Βόρεια Γροιλανδία διαρκεί πέντε μήνες.
Το νησί ανακαλύφθηκε το 982 από το Νορβηγό Ερρίκο τον Ερυθρό, ο οποίος μετά από τέσσερα χρόνια έφερε στο νησί και άλλους αποίκους. Μετά το 1000 οι Εσκιμώοι του νησιού άρχισαν να γίνονται χριστιανοί, από ιεραπόστολους που έφτασαν εκεί. Το 14ο αιώνα η νορβηγική αυτή αποικία λησμονήθηκε. Ανακαλύφτηκε για δεύτερη φορά το 1585 από τον εξερευνητή Ντέιβις και αργότερα από τον Μπάφιν. Το 1721 ιδρύθηκε από τους Σκανδιναβούς η πρώτη αποικία Γκόντχααμπ, στη θέση της σημερινής πρωτεύουσας. Το 1814, που χωρίστηκε η Νορβηγία από τη Δανία, η Γροιλανδία παρέμεινε στη Δανία. Χάρη στην προστατευτική πολιτική της Δανίας, ο πληθυσμός αυξήθηκε και δημιουργήθηκαν πολλοί οικισμοί. Κατά το β’ παγκόσμιο πόλεμο διαπιστώθηκε η μεγάλη στρατηγική σημασία του νησιού. Το 1951 η Δανία επέτρεψε στις ΗΠΑ την εγκατάσταση μεγάλης αεροπορικής βάσης στο Κάνακ. Το 1979 η Γροιλανδία απέκτησε την αυτονομία της. Το 1985 οι Γροιλανδοί αποφάσισαν με δημοψήφισμα να αποχωρήσουν από την ΕΟΚ (σήμερα Ευρωπαϊκή Ένωση).

Κύριες οικονομικές δραστηριότητες των κατοίκων είναι η αλιεία. Η επεξεργασία των ψαριών αποτελεί επίσης σημαντική βιομηχανική δραστηριότητα. Λίγοι κάτοικοι ασχολούνται στις νοτιοδυτικές ακτές με τις περιορισμένες καλλιέργειες και εκτρέφονται λίγα βοοειδή, πρόβατα και πουλερικά. Η Γροιλανδία ήταν η κύρια χώρα παραγωγής φυσικού κρυόλιθου, ο οποίος χρησιμοποιείται στη μεταλλουργία του αλουμινίου, αλλά στη δεκαετία του 1970 τα αποθέματα εξαντλήθηκαν. Η Γροιλανδία παρήγαγε μόλυβδο και ψευδάργυρο, αλλά και αυτά εξαντλήθηκαν τη δεκαετία του 1990. Υπάρχουν επίσης κοιτάσματα χρυσού, ουρανίου και λιθάνθρακα. Το εξαγωγικό εμπόριο αφορά ορυκτά, αλίπαστα ψάρια, ιχθυέλαια κ.ά. Εισάγονται τρόφιμα, υφάσματα, καύσιμα, μηχανές και άλλα βιομηχανικά είδη.

Η Γροιλανδία αποτελεί αυτόνομο τμήμα της Δανίας, στην οποία ανήκει από το 1721, με πρωτεύουσα το Νουούκ(πρώην Γκόντχααμπ, 12.181 κάτ.), που είναι η μεγαλύτερη και παλαιότερη αποικία των Δανών στο νησί. Άλλες σημαντικές κωμοπόλεις είναι η Θούλε (πρώην Κανάκ), η Αμάσαλικ, η Ουμανάκ κ.ά. Οι κάτοικοι, κυρίως Ινούιτ (Εσκιμώοι) που ήρθαν σε επιμειξία με τους πρώτους Ευρωπαίους αποίκους (δανικής-νορβηγικής καταγωγής), ανέρχονται σε 56.376 κατοίκους, η πλειοψηφία των οποίων διαμένει στη στενή νοτιοδυτική παράκτια περιοχή. Οι γλώσσες που ομιλούνται είναι η δανική και διάφορες διάλεκτοι των Εσκιμώων.

http://el.wikipedia.org/wiki/Γροιλανδία

 

[doritis spermatos]

πηγα και αγορασα την υδρια ο 

 

[Galb]

Άχρηστη αλλά ενδιαφέρουσα πληροφορία...


<<Κανείς δεν μπορεί να γλύψει τον αγκώνα του>>





Δεν πιστεύετε ???




Δοκιμάστε το ! ! ! 

 

Δοκίμασε να γλύψεις τον ωμο σου!

 

Ντομίνικα

Η Κοινοπολιτεία της Ντομίνικα (Αγγλικά: Commonwealth of Dominica) είναι μια χώρα της Καραϊβικής με έκταση 754km² και πληθυσμό 69.029 κατοίκους. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Ροσώ (Roseau).

Η Ντομίνικα ήταν το τελευταίο των νησιών της Καραϊβικής που αποικίστηκε από τους Ευρωπαίους, και αυτό οφείλεται κυρίως στην άγρια αντίσταση των ιθαγενών κατοίκων. Η Γαλλία παρέδωσε την κατοχή στην Μεγάλη Βρετανία το 1763, η οποία το 1805 έκανε το νησί αποικία της. Το 1978 η Ντομίνικα ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος.
Στα λατινικά, σημαίνει «Κυριακή» και πήρε την ονομασία της από την ημέρα που την ανακάλυψε ο Χριστόφορος Κολόμβος.
Το προκολομβιανό όνομα της χώρας είναι Wai'tu kubuli, το οποίο σημαίνει "Το σώμα της είναι ψηλό" και αυτό οφείλεται στο ορεινό ανάγλυφο . Πολλές φορές το νησί ονομάζεται και "Γαλλική Ντομίνικα", επειδή οι Γάλλοι είχαν υπό την κατοχή τους τη χώρα για ένα διάστημα. Ωστόσο, επίσημη γλώσσα είναι η αγγλική, ενώ ομιλείται και η κρεολική διάλεκτος, πατουά.

Το ηφαιστειογενές νησί βρίσκεται ανάμεσα στη Μαρτινίκα και στη Γουαδελούπη. Στα ανατολικά συνορεύει με τον Ατλαντικό Ωκεανό και στα δυτικά με την Καραϊβική Θάλασσα. Βρίσκεται στις λεγόμενες Μικρές Αντίλλες και είναι το μεγαλύτερο και βορειότερο μέλος της ομάδας των Προσήνεμων Νησιών.

Το κλίμα είναι τροπικό, θερμό και με πολλές βροχοπτώσεις τη μία περίοδο του έτους, οι οποίες μετριάζονται από αύρες. Υπάρχει επίσης πυκνή και οργιαστική βλάστηση. Η εποχή της ξηρασίας είναι από το Φεβρουάριο ως το Μάιο και αυτήν διαδέχεται μια εποχή βροχοπτώσεων, οι οποίες ξεπερνούν τα 5.000 χιλιοστά στα κεντρικά ανάγλυφα. Το νησί επίσης βρίσκεται στη ζώνη των τυφώνων και ένας τέτοιος τυφώνας προκάλεσε εκτεταμένες καταστροφές το 1979.


Το υψηλότερο σημείο στη χώρα είναι το όρος Ντιαμπλοτέν (1.447 μ.). Στα βόρεια βρίσκεται το Μορν ο Ντιάμπλ, παλαιός ηφαιστειογενής κώνος. Το σύνολο των ακτών, οι οποίες είναι απόκρημνες, έχουν μήκος 148 χλμ. Η ηφαιστειακή προέλευση του νησιού καταδεικνύεται και από την ύπαρξη ορυχείων θείου και ενός θερμοπίδακα, με το όνομα Μπόιλιν Λέικ, ο οποίος μάλιστα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στον κόσμο. Οι ντόπιοι κάτοικοι αρέσκονται να αναφέρουν την ύπαρξη 365 συνολικά ποταμών στη νησιωτική χώρα.

Τα 14ο αιώνα οι αυτόχθονες Καρίβες απέλασαν και εξόντωσαν τους Αραουάκες. Αυτοί κυριαρχούσαν στο νησί πριν έρθουν οι Ευρωπαίοι. Η άφιξη των Καρίβων συντελέστηκε με ειδικά πλεούμενα. Ο Χριστόφορος Κολόμβος έφτασε πρώτος στο νησί, στις 3 Νοεμβρίου 1493, ημέρα Κυριακή (γι’ αυτό και το ονόμασε Isla Dominga) και σύντομα εξωθήθηκε από αυτό εξαιτίας των μη φιλικών διαθέσεων των Καρίβων. Το 1627 οι Άγγλοι ανεπιτυχώς προσπάθησαν να καταλάβουν το νησί. Το 1635 οι Γάλλοι έστειλαν ιεραποστολές αλλά και εκείνοι δεν κατάφεραν να υποτάξουν το νησί. Μετά το 1660 εγκατέλειψαν την Ντομίνικα, όπως και τον Άγιο Βικέντιο.


Η επικυριαρχία της Ντομίνικας παραχωρήθηκε από τη Γαλλία στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1763. Οι Άγγλοι έδωσαν αποικιακό καθεστώς στο νησί το 1805. Το 1834 καταργήθηκε η δουλεία και ως το 1838, το νησί έγινε η πρώτη βρετανική αποικία στην Καραϊβική που απέκτησε Βουλή ελεγχόμενη από εγχρώμους. Το 1896 οι Άγγλοι έκαναν την Ντομίνικα αποικία του βρετανικού Στέμματος. Την περίοδο 1958- 1962 το νησί αποτέλεσε τμήμα της βραχύβιας Ομοσπονδίας των Δυτικών Ινδιών. Το 1967 οι κάτοικοι διακήρυξαν την πρόθεσή τους για αυτονόμηση από τη συνομοσπονδία. Η πολυπόθητη ανεξαρτησία ήρθε στις 3 Νοεμβρίου 1978 στα πλαίσια της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και την ίδια ημέρα τέθηκε σε ισχύ και το Σύνταγμα .

Ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, Πάτρικ Τζον έγινε πρώτος Πρωθυπουργός και Πρόεδρος ο Φρεντερίκ Ντεγκαζόν. Ο τελευταίος παραιτήθηκε έπειτα από αναταραχή, το 1980 και έπειτα από τη νίκη των συντηρητικών (Κόμμα της Ελευθερίας) στις εκλογές εκείνης της χρονιάς, την πρωθυπουργία ανέλαβε η Γιουτζίνια Τσαρλς, πρώτη γυναίκα Πρωθυπουργός σε κράτος στην Καραϊβική.

Το 1995 κέρδισε τις εκλογές το Ηνωμένο Εργατικό Κόμμα και Πρωθυπουργός ανέλαβε ο Έντισον Τζέιμς. Οι Εργατικοί επέστρεψαν στην εξουσία το 2000. Ο Πρωθυπουργός Ρόζι Ντάγκλας πέθανε ξαφνικά από καρδιακή προσβολή, στις 1 Οκτωβρίου 2000 μόλις 9 μήνες έπειτα από την ανάληψη των καθηκόντων του και τον διαδέχθηκε στο αξίωμα ο Πιερ Τσαρλς. Στις εκλογές του 2004 κέρδισαν πάλι οι Εργατικοί και αρχηγός κυβέρνησης έγινε ο νέος σε ηλικία Ρούζβελτ Σκέριτ, στην εξουσία από τις 8 Ιανουαρίου 2004. Στις 2 Οκτωβρίου του 2003 Πρόεδρος εξελέγη ο Νίκολας Λίβερπουλ.
Η Κοινοπολιτεία της Ντομίνικας βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια σε συνοριακή διένεξη με τη Βενεζουέλα, για τη θάλασσα που είναι γύρω από τη νησίδα Άβες.
Σχεδόν όλοι οι 70.000 κάτοικοι του νησιού είναι απόγονοι των Αφρικανών σκλάβων, οι οποίοι εισήχθησαν βίαια στο νησί για να εργαστούν σε φυτείες αποικιοκρατών, το 18ο αιώνα. Η Ντομίνικα είναι το μοναδικό νησί της ανατολικής Καραϊβικής, το οποίο έχει πληθυσμό που απαρτίζεται από προκολομβιανούς αυτόχθονες Καρίβες, οι οποίοι εξολοθρεύτηκαν ή εξωθήθηκαν βίαια στη χώρα από τα γειτονικά νησιά. Απέμειναν σήμερα μόλις 3.000 Καρίβες, οι οποίοι ζουν σε οκτώ χωριά, στις ανατολικές ακτές του νησιού. Η ειδική περιοχή των Καρίβων (Carib Reserve, από τις 4 Ιουλίου 1903) διοικείται από έναν φύλαρχο (chief). Από τον Ιούλιο του 2004 διοικητής είναι ο Τσαρλς Γουίλιαμς. Υπάρχουν επίσης ελάχιστοι Ευρωπαίοι και Ασιάτες.

Ο πληθυσμιακός δείκτης ανάπτυξης είναι ιδιαίτερα χαμηλός, κυρίως λόγω του κύματος μετανάστευσης του πληθυσμού προς το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, τον Καναδά και σε άλλα νησιά της Καραϊβικής. Το 2006 η μέση πυκνότητα του πληθυσμού ήταν 91,3 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.

Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού (πάνω από 70%) ζει στις πόλεις. Σημαντικές πόλεις, εκτός από την πρωτεύουσα, Ροσώ (διοικητικό και εμπορικό κέντρο), είναι το Μάριγκοτ, το Πόρτσμουθ (πρωτεύουσα το 1765-68), η Μαχό και η Άτκινσον.

Σε ό,τι αφορά τη γλώσσα, επίσημη γλώσσα είναι η αγγλική αλλά το 80% των κατοίκων ομιλούν και την κρεολική διάλεκτο πατουά όπως και άλλες κρεολικές διαλέκτους (κοκόι). Η χώρα είναι μέλος του Οργανισμού Γαλλόφωνων Κρατών (La Francophonie).

Το 80% περίπου των κατοίκων είναι Καθολικοί, αν και υπάρχουν πολλοί Προτεσταντικοί ναοί. Το 2% των κατοίκων δηλώνουν άθρησκοι ή άθεοι.

Πρόσφατα έχει τονιστεί η ύπαρξη απίστευτα μεγάλου αριθμού υπεραιωνόβιων στη χώρα. Συγκεκριμένα, το Μάρτιο του 2007 υπήρχαν στην Ντομίνικα πάνω από 20 άνθρωποι ηλικίας άνω των 100 ετών, από το σύνολο των 70.000 κατοίκων. Ο λόγος για την αναλογία αυτή αποτελεί αντικείμενο των ερευνητών της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ρος, στο Πόρτσμουθ. Το 2006 οι γυναίκες ζούσαν 77,93 χρόνια και οι άνδρες κατά μέσον όρο 71,95 έτη.
Η χώρα έχει το δικό της Πανεπιστήμιο, πρώην Clifton Dupigny Community College. Πολλοί κάτοικοι πηγαίνουν με υποτροφία να σπουδάσουν Ιατρική στην Κούβα, ενώ άλλοι πηγαίνουν στο Πανεπιστήμιο των Δυτικών Ινδιών ή σε ανώτερες σχολές στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ. Εκτός από την Ιατρική Σχολή στο Πόρτσμουθ, το 2006 άρχισε να λειτουργεί μία ακόμα Ιατρική Σχολή.
Η χώρα είναι πατρίδα πολλών ανθρώπων. Από ιστορική άποψη, αρκετές φυλές αυτοχθόνων κατέλαβαν το νησί, ενώ μόνο μία φυλή Καρίβων είχε απομείνει λίγο πριν αποικίσουν την Ντομίνικα οι Ευρωπαίοι. Ελάχιστα μνημεία σώζονται από τον πολιτισμό των αυτοχθόνων. Οι Καρίβες ασχολούνται με τις λαϊκές τέχνες και με τη ναυπηγική. Στη Σαλίμπια βρίσκεται ο σημαντικότερος ρωμαιοκαθολικός ναός των αυτοχθόνων, η λεγόμενη Παναγία των Καρίβων.

Η κυριότερη γιορτή που πραγματοποιείται κάθε χρόνο είναι το τοπικό Καρναβάλι, που γίνεται παραδοσιακά την τελευταία Δευτέρα και Τρίτη πριν από την πρώτη Τετάρτη της Σαρακοστής των Καθολικών (Ash Wednesday). Επίσης, τιμάται από τους αυτόχθονες η Ημέρα των Κρεολών, η οποία τελείται παραδοσιακά την τελευταία Παρασκευή του Οκτωβρίου. Στη διάρκεια της εν λόγω εορτής, οι γυναίκες φορούν πουπουλένια φορέματα και μιλούν μόνο κρεολικές διαλέκτους.

Από τουριστικής άποψης, ενδιαφέρον παρουσιάζει το Εθνικό Πάρκο Καμπρί και κυρίως το Εθνικό Πάρκο του Μορν Τρουά Πιτόν, στο νότιο τμήμα του νησιού. Το εν λόγω Πάρκο έχει ανακηρυχθεί στη χώρα Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ, το 1995. Ο δρυμός περιλαμβάνει το θερμοπίδακα «Μπόιλινγκ Λέικ», που σημαίνει «Λίμνη που Βράζει». Επίσης, αποτελεί τόπο για τους λάτρεις της υποβρύχιας κατάδυσης.

Στη χώρα ζουν πολλά ενδημικά είδη, όπως ο βόας συσφιγκτήρ και οι απειλούμενοι με εξαφάνιση παπαγάλοι Σισερού (αυτοκρατορικός) και ο Τζάκοτ (κοκκινολαίμης).

Στην πρωτεύουσα, ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει την παλαιά αγορά της πόλης (στην πλατεία Ντομπινέ), τον Αγγλικανικό καθεδρικό ναό του 18ου αιώνα, το φρούριο Γιανγκ (1775), τους φημισμένους Βοτανικούς Κήπους και τους καταρράκτες Τραφάλγκαρ. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει το Μουσείο της πρωτεύουσας, που έχει να παρουσιάσει αξιόλογα εκθέματα σχετικά με τον πολιτισμό και την ιστορία του νησιού.

Στην Πόρτσμουθ βρίσκεται το οχυρό Σίρλεϊ του 1765, με την παλαιά πυριτιδαποθήκη του να έχει μετατραπεί σε Μουσείο.

Στην Ντομίνικα γεννήθηκε και μεγάλωσε η Βρετανίδα λογοτέχνης Τζιν Ράις , η οποία αποτύπωσε τη ζωή και τις ομορφιές του νησιού στο έργο της «Η Άγρια Θάλασσα των Σαργάσσων».

http://el.wikipedia.org/wiki/Δομίνικα

 

Δυτική Σαχάρα

Η Δυτική Σαχάρα (αραβικά: الصحراء الغربية; μεταγραφή: al-Ṣaḥrā' al-Gharbīyah; Ισπανικά: Sahara Occidental) είναι μια από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές του κόσμου, αποτελούμενη κυρίως από έρημο. Είναι μια περιοχή της βορειοδυτικής Αφρικής που συνορεύει με το Μαρόκο βόρεια, την Αλγερία βορειοανατολικά, την Μαυριτανία ανατολικά και νότια κια τον Ατλαντικό Ωκεανό δυτικά. Έχει έκταση 266,000 km² και πληθυσμό 341,000. Η μεγαλύτερη πόλη είναι η Λααγιούν (στα αραβικά:El Aaiún), όπου ζει η πλειοψηφία του πληθυσμού. Τα αραβικά είναι η επίσημη γλώσσα, αλλά και τα ισπανικά χρησιμοποιούνται ευρέως ως δεύτερη γλώσσα.

Η Δυτική Σαχάρα είναι η πρώην ισπανική αποικία της Ισπανικής Σαχάρας. Η Ισπανία εγκατέλειψε την περιοχή το 1975-1976. Το Μαρόκο τη διεκδικεί και διοικεί το μεγαλύτερο μέρος της. Στις 27 Φεβρουαρίου του 1976 όμως, το Μέτωπο Πολισάριο ανακήρυξε την περιοχή ανεξάρτητη χώρα ως Λαϊκή Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας, η οποία αναγνωρίζεται από 46 χώρες και είναι πλήρες μέλος της Αφρικανικής Ένωσης. Η Ελλάδα δεν την έχει αναγνωρίσει. Από το 1991 ισχύει εκεχειρία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ που προσπαθεί να διοργανώσει δημοψήφισμα για το τελικό καθεστώς της περιοχής.

http://el.wikipedia.org/wiki/Δυτική_Σαχάρα

 

Μπορεί μια φοράδα να θηλάσει ένα μοσχαράκι;

Κάποια θηλυκά ζώα μπορούν να θρέψουν με το γάλα τους τα μικρά ενός άλλου είδους. Γίνεται να μεγαλώσει ένα μοσχαράκι πίνοντας γάλα από μια φοράδα;
Η σημαντικότερη διαφορά ανάμεσα στο γάλα ζώων διαφορετικών ειδών είναι η περιεκτικότητά του σε λιπαρά. Το γάλα κάποιων ζώων δε διαφέρει πολύ από το νερό, ενώ άλλα έχουν γάλα με περιεκτικότητα σε λιπαρά που φτάνει το 50%. Οι αγελάδες είναι γνωστές για μεγάλη τους παραγωγή γάλακτος. Οι φοράδες έχουν λιγότερο –αλλά πολύ θρεπτικό– γάλα. Ωστόσο, θα ήταν δύσκολο να μπορέσει ένα μοσχαράκι να μεγαλώσει με το γάλα μιας φοράδας, γιατί απλά η ποσότητα δε θα του ήταν αρκετή. Αντίθετα, ένα πουλαράκι θα μπορούσε να τραφεί με γάλα αγελάδας. Στους ζωολογικούς κήπους υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα ζώων που τα μεγάλωσαν «μητέρες» άλλων ειδών. Για παράδειγμα, θηλυκά σκυλιά θήλασαν λιονταράκια και τιγράκια ενώ, γενικά, τέτοιου είδους υιοθεσίες παρατηρούνται συχνά ανάμεσα σε πολλά είδη βοοειδών και ελαφιδών. Υπάρχουν, μάλιστα, και αιλουροειδή που ανέλαβαν να θηλάσουν μικρά τα οποία κανονικά θα έτρωγαν.

Περιοδικό science illustrated