Άχρηστες αλλά ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

Θα αρχίσω να ποστάρω πληροφορίες για χώρες που είναι σχετικά άγνωστες σε εμάς!

Νήσος Αγίας Ελένης

Η νήσος της Αγίας Ελένης (αγγλικά: Saint Helena), που πήρε το όνομά της από την Αγία Ελένη της Κωνσταντινούπολης, είναι ηφαιστειογενές νησί και υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου στο Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό. Εκτός από το ομώνυμο νησί, το υπερπόντιο έδαφος περιλαμβάνει τα νησιά Ασένσιον (Αscencion) και Τριστάν Ντα Κούνια (Tristan da Cunha).

Η Αγία Ελένη έγινε γνωστή ως τόπος εξορίας του Ναπολέοντα, ο οποίος έζησε εκεί από το 1815 μέχρι το θάνατό του το 1821. Το Longwood House, όπου έμεινε ο Ναπολέων, και το Sane Valley, όπου θάφτηκε, ανήκουν στη Γαλλική κυβέρνηση από το 1858.

Το νησί ανακαλύφθηκε στις 21 Μαΐου 1502 από τον Πορτογάλο εξερευνητή João da Nova, ο οποίος του έδωσε το όνομα Αγία Ελένη. Το νησί ήταν ακατοίκητο και με τα χρόνια οι Πορτογάλοι έχτισαν ένα παρεκκλήσι και μερικά σπίτια, αν και δεν ιδρύθυκε ποτέ μονιμη εγκατάσταση. Εισήγαγαν επίσης κατσίκια που θα χρησίμευαν ως πηγή κρέατος για μελλοντικές αποστολές.

Ο Thomas Cavendish έγινε ο πρώτος Άγγλος που επισκέφτηκε το νησί, σε μια αποτυχημένη αποστολή το 1591.

Οι Ολλανδοί διεκδίκησαν το νησί το 1645-1659 και αργότερα το 1673, αλλά τελικά μετά την επέμβαση του Αγγλικού Ναυτικού το νησί αποδόθηκε στην Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών από τον Κάρολο Β' της Αγγλίας.

To 1999, και αργότερα το 2005, η Βρετανική Κυβέρνηση ανακοίνωσε σχέδια κατασκευής αεροδρομίου στην Αγία Ελένη, για να τονώσει την οικονομία και να μειώσει την εξάρτηση από τη ναυσιπλοΐα. Το αεροδρόμιο σχεδιάζεται να λειτουργήσει το 2010.

http://el.wikipedia.org/wiki/Νήσος_Αγίας_Ελένης

 

Αγία Λουκία

Η Αγία Λουκία ή Σάντα Λουσία είναι ένα μικρό νησιωτικό κράτος της Ανατολικής Καραϊβικής στα σύνορα του Ατλαντικού Ωκεανού. Ανήκει στις Μικρές Αντίλλες και βρίσκεται βόρεια των νησιών Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, βορειοδυτικά του Μπαρμπάντος και νότια της Μαρτινίκας. Είναι επίσης γνωστό με το όνομα Ελένη της Δύσης, παρομοιάζοντας έτσι τις μεταπτώσεις του νησιού πότε στους Άγγλους και πότε στους Γάλλους.

Η ονομασία του νησιού προέρχεται από την Αγία Λουκία των Συρακουσών, αγία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι κατέφτασαν στην Αγία Λουκία το 1500. Αρχικά έγινε αποικία των Γάλλων, που υπέγραψαν το 1660 συνθήκη με τους ιθαγενείς. Το νησί πέρασε στα χέρια των Βρετανών για την περίοδο 1663-1667 κι έπειτα από δεκατέσσερις, συνεχείς διαμάχες με τη Γαλλία, πήραν τον απόλυτο έλεγχο του νησιού το 1814. Το 1834 καταργήθηκε η δουλεία. Το 1959-1962 ήταν μέλος της Ομοσπονδίας των Δυτικών Ινδιών και το 1967 της παραχωρήθηκε πλήρης εσωτερική αυτονομία. Η Αγία Λουκία έγινε ανεξάρτητο κράτος στις 22 Φεβρουαρίου του 1979, γεγονός που εορτάζεται κάθε χρόνο με εθνική αργία.

Το νησί είναι ηφαιστειογενές και περισσότερο ορεινό σε σύγκριση με τα γειτονικά νησιά της Καραϊβικής. Το ψηλότερο σημείο είναι το όρος Gimie, στα 950 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Δύο ακόμα όρη (ηφαιστειακοί κώνοι), τα Pitons (Μεγάλο Πιτόν και Μικρό Πιτόν), αποτελούν το διασημότερο αξιοθέατο της χώρας και έχουν ανακηρυχθεί Παγκόσμιο Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ, το έτος 2004. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Κάστριες ή Κάστρις (Castries), στην οποία ζει περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού. Σημαντικές πόλεις είναι οι Gros Islet, Soufrière και Vieux Fort. Το κλίμα της χώρας είναι τροπικό και μετριάζεται από τους βορειανατολικούς αληγείς ανέμους, με μία περίοδο ξηρασίας από τον Ιανουάριο μέχρι τον Απρίλιο και μία περίοδο βροχοπτώσεων από το Μάιο ως το Νοέμβριο. Υπάρχουν πολλά τροπικά δάση στη χώρα και φυσικά καταφύγια, όπου προστατεύονται πολλά ενδημικά πουλιά και ζώα.

Οι κάτοικοι ομιλούν αγγλικά,όπως και τη γαλλική διάλεκτο πατουά, είναι Ρωμαιοκαθολικοί (περίπου 10% είναι άθεοι) και αριθμούν περίπου τους 150.000. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι έγχρωμοι (Αφρικανοί, 90%), ενώ οι υπόλοιποι είναι Κρεολοί μιγάδες, λευκοί και Ασιάτες. Σε μεγαλύτερο ποσοστό ο πληθυσμός ζει στην ύπαιθρο (61%) ενώ το 39% ζουν στις πόλεις. Το προσδόκιμο ζωής στις γυναίκες το 2006 ήταν 77,6 χρόνια και στους άνδρες 70,2 έτη.

Οι τέχνες στη χώρα αντανακλούν το αποικιακό παρελθόν και έχουν κυρίως γαλλικές επιδράσεις. Σημαντική παράδοση αποτελεί το καρναβάλι της χώρας και το ετήσιο Φεστιβάλ Τζαζ, το οποίο διεξάγεται κάθε χρόνο από το 1992 και προσελκύει πάρα πολλούς επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Στο χώρο της λογοτεχνίας, η Αγία Λουκία έχει επίσης σημαντική θέση, καθώς από τη χώρα αυτή κατάγεται ο Νομπελίστας συγγραφέας Ντέρεκ Ουόλκοτ. Η χώρα γέννησε έναν ακόμα Νομπελίστα, στο πεδίο των Οικονομικών Επιστημών, το Σερ Άρθουρ Λιούις. Στη μουσική, έχει να επιδείξει το λαϊκό χορό Quadrille.

Οι δύο ηφαιστειακοί κώνοι των Πιτόν αποτελούν σημαντικό πόλο έλξης για τους τουρίστες και φιλοξενούν το μοναδικό στον κόσμο ηφαίστειο, στο οποίο μπορεί να γίνει οδήγηση. Άλλα τουριστικά αξιοθέατα είναι ο Βοτανικός Κήπος, τα βρόχινα δάση, το Εθνικό Πάρκο στο νησί Pigeon και η παλαιά στρατιωτική βάση.

http://el.wikipedia.org/wiki/Αγία_Λουκία

 

[pantremenos(1)]

Συγχαρητήρια. Συνέχισε.

 

Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες

Ο Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες είναι ένα ανεξάρτητο νησιωτικό κρατίδιο στην Καραϊβική Θάλασσα και είναι μέλος της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Έχει έκταση 389 τετραγωνικά χιλιόμετρα και αποτελείται από το νησί Άγιος Βικέντιος και τις 32 Γρεναδίνες. Ο Άγιος Βικέντιος ανακαλύφθηκε από τον Χριστόφορο Κολόμβο, στις 22 Ιανουαρίου 1498, όταν γιόρταζε ο ομώνυμος άγιος των Καθολικών.Έτσι, η χώρα πήρε την ονομασία της από τον άγιο.
Πρώτοι κάτοικοι στα νησιά ήταν οι Αραουάκες, οι οποίοι εκδιώχθησαν από τους Καρίβες. Οι Ινδιάνοι της Καραϊβικής απέτρεψαν τον αποικισμό του Αγίου Βικεντίου μέχρι το 18ο αιώνα. Σκλάβοι από την Αφρική, είτε επιζώντες δουλεμπορικών είτε φυγάδες από τα γειτονικά νησιά, αναμίχθηκαν με τους ντόπιους της Καραϊβικής κι έγιναν γνωστοί ως Μαύροι Καρίμπ. Από το 1719, Γάλλοι άποικοι καλλιεργούσαν καφέ, καπνό, βαμβάκι και ζάχαρη. Το 1763, ο Άγιος Βικέντιος παραχωρήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία. Το 1779 έγινε και πάλι γαλλική κτήση, αλλά το 1783 εκχωρήθηκε και πάλι στους Βρετανούς με τη Συνθήκη των Παρισίων, όπου η Μεγάλη Βρετανία επίσημα αναγνώριζε τη λήξη της Αμερικανικής επανάστασης. Οι διαμάχες μεταξύ των Βρετανών και των Μαύρων Καρίμπ συνεχίστηκαν μέχρι το 1796, όταν καταπνίχθηκε μια εξέγερση με αρχηγό το Γάλλο ριζοσπάστη Victor Hugues. Περίπου 5.000 αυτόχθονες εξορίστηκαν σε άλλη βρετανική αποικία. Η δουλεία στο νησί καταργήθηκε το 1834. Από το 1763 μέχρι την ανεξαρτησία του, ο Άγιος Βικέντιος πέρασε από διάφορα στάδια αποικιοκρατίας της Μεγάλης Βρετανίας. To 1776 αναγνωρίστηκε αντιπροσωπευτική συνέλευση, το 1877 εγκαθιδρύθηκε κυβέρνηση του Βρετανικού Στέμματος, το 1925 δημιουργήθηκε νομοθετικό συμβούλιο και τελικά το 1951 αναγνωρίστηκε το δικαίωμα ψήφου σε άνδρες και γυναίκες. Το 1959 η χώρα έγινε μέλος της Ομοσπονδίας των Δυτικών Ινδιών, η οποία διαλύθηκε το 1962. Επτά χρόνια αργότερα, το νησί έγινε μέλος της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και το 1979 ανακηρύχθηκε η ανεξαρτησία του.

Το κράτος , ευρισκόμενο ανάμεσα στην Αγία Λουκία και στη Γρενάδα, αποτελείται από ηφαιστειογενή νησιά. Το μεγαλύτερο από αυτά είναι ο Άγιος Βικέντιος, ο οποίος έχει σχήμα έλλειψης. Εκτός από τον Άγιο Βικέντιο, τη χώρα περιλαμβάνουν και οι Γρεναδίνες, που αποτελούνται από τα νησιά:

    * Μπεκία
    * Μικρό Νέβις
    * Κατρ
    * Μπετόγουια
    * Μπαλικό
    * Μουστίκ
    * Μικρό Μουστίκ
    * Σαβάν
    * Μικρό Κανουάν
    * Κανουάν
    * Μαϊρό
    * Τομπάγκο Κέιζ
    * Νήσος της Ένωσης
    * Μικρός Άγιος Βικέντιος
    * Πάλμ Άιλαντ

Οι υπόλοιπες Γρεναδίνες, στα νότια, διοικούνται από τη Γρενάδα. Στα βόρεια του νησιού βρίσκεται το ψηλότερο σημείο του νησιωτικού κράτους, το όρος Σουφριέρ (σε υψόμετρο 1.234 μ.), το οποίο αποτελεί και ενεργό ηφαίστειο, όπου υπάρχει και λίμνη στον κρατήρα του. Στις 7 Μάη του 1902 περίπου 2.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την έκρηξη του ηφαιστείου αυτού. Η τελευταία του έκρηξη σημειώθηκε το 1979. Η χώρα έχει τροπικό κλίμα, με μία περίοδο ξηρασίας από τον Ιανουάριο μέχρι τον Απρίλιο και μία περίοδο βροχοπτώσεων από τον Ιούνιο ως το Νοέμβριο. Οι βροχοπτώσεις είναι περισσότερες στα ορεινά. Πολύ συχνά τα νησιά πλήττονται από τυφώνες και τροπικές καταιγίδες.

Οι κάτοικοι ομιλούν αγγλικά,όπως και τη γαλλική διάλεκτο πατουά, είναι Προτεστάντες (το 13% είναι Ρωμαιοκαθολικοί, ισχυρό είναι το δόγμα των Μεθοδιστών) και αριθμούν περίπου τους 118.000. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι έγχρωμοι (Μαύροι Αφρικανοί, 66%), ενώ οι υπόλοιποι είναι μιγάδες, Αμερινδοί, Καρίβες και άλλοι αυτόχθονες. Σε πολύ μεγάλο ποσοστό ο πληθυσμός ζει στην ύπαιθρο (75%) ενώ το υπόλοιπο ζουν στις πόλεις. Το προσδόκιμο ζωής στις γυναίκες το 2006 ήταν 75,7 χρόνια και στους άνδρες τα 71,9 έτη.

Η χώρα μας εκπροσωπείται διπλωματικώς στον Άγιο Βικεντιο και Γρεναδίνες, μέσω παράλληλης διαπίστευσης, από την ελληνική Πρεσβεία στο Καράκας, στη Βενεζουέλα.Σύμφωνα με στοιχεία του Προξενικού Γραφείου της Πρεσβείας, υπάρχει σήμερα μόνο ένας ομογενής εγκατεστημένος στη νησιωτική χώρα.Η Ελλάδα χορήγησε στον Άγιο Βικέντιο και Γρεναδίνες 30.000 ευρώ ως αναπτυξιακή βοήθεια.

Ο Βοτανικός Κήπος στην πρωτεύουσα (από το 1762) του Κίνγκσταουν αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης για τους τουρίστες , καθώς θεωρείται ο αρχαιότερος βοτανικός κήπος στο Δυτικό Ημισφαίριο. Άλλα τουριστικά αξιοθέατα είναι το Εθνικό Μουσείο και η Βιβλιοθήκη της πρωτεύουσας, το Κάστρο Σαρλότ (αρχές 19ου αιώνα) όπως επίσης οι αποικιοκρατικής εποχής ναοί, όπως ο Ναός της Παναγίας του 1823 και ο αγγλικανικός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου του 1880.

 

Άγιος Χριστόφορος και Νέβις

Ο Άγιος Χριστόφορος και Νέβις, επίσημα η Ομοσπονδία Αγίου Χριστοφόρου και Νέβις είναι ένα νησιωτικό κράτος στην Καραϊβική Θάλασσα και το μικρότερο κράτος του δυτικού ημισφαιρίου. Η πρωτεύουσα και η κυβέρνηση του ομοσπονδιακού αυτού κράτους είναι κυρίως στο μεγαλύτερο νησί του, τον Άγιο Χριστόφορο. Το μικρότερο νησί Νέβις (παλιά ονομασία: Nuestra Señora de las Nieves) βρίσκεται περίπου 3 χλμ. νοτιοανατολικά του Αγίου Χριστοφόρου και έχει πρωτεύουσα την Τσάρλσταουν. Το μεγαλύτερο νησί του κράτους πήρε το όνομά του από το θαλασσοπόρο Χριστόφορο Κολόμβο, ο οποίος έφτασε στο νησί πρώτος το 1493.

Πρώτοι κάτοικοι στα νησιά ήταν οι αυτόχθονες Καρίβες, οι οποίοι μάταια επεχείρησαν να αποτινάξουν τους αποικιοκράτες. Οι Βρετανοί και οι άλλοι έποικοι επικράτησαν και οι ιθαγενείς σφαγιάστηκαν. Ο Άγιος Χριστόφορος έγινε η πρώτη αποικία της Βρετανίας στις Δυτικές Ινδίες, το 1623 και το Νέβις ακολούθησε την ίδια μοίρα, πέντε χρόνια αργότερα. Οι Γάλλοι μοιράστηκαν για αρκετά χρόνια τα εδάφη της χώρας με τους Άγγλους και τελικά επικράτησαν οι τελευταίοι (1783). Από το 1958 μέχρι το 1962 τα νησιά ήταν μέλη της Ομοσπονδίας των Δυτικών Ινδιών. Από το 1882 μέχρι το 1980 τα νησιά ονομάζονταν Άγιος Χριστόφορος και Νέβις και Ανγκουίλλα. Η ένωση αυτή έλαβε τέλος το 1980 και η τελική ανεξαρτησία κηρύχθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1983. Στις 10 Αυγούστου 1998 το ημιαυτόνομο νησί Νέβις ψήφισε σε δημοψήφισμα υπέρ της ανεξαρτησίας του, με 61,7%. Ωστόσο, το εν λόγω δημοψήφισμα απέτυχε λόγω της μη συμπλήρωσης του απαραίτητου 66,7% για την έγκριση.

Οι περίπου 40.000 κάτοικοι ομιλούν αγγλικά,, είναι Χριστιανοί Προτεστάντες (το 10% περίπου είναι Ρωμαιοκαθολικοί) και ζουν κατά μέσο όρο 69,5 χρόνια (άνδρες) και 75,4 οι γυναίκες. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Μαύροι Αφρικανοί ενώ οι υπόλοιποι είναι μιγάδες, Βρετανοί, Πορτογάλοι και Λιβανέζοι. Σε σημαντικό ποσοστό ο πληθυσμός ζει στην ύπαιθρο (65%) ενώ το υπόλοιπο ζουν στις πόλεις. Τα 4/5 του πληθυσμού ζουν στον Άγιο Χριστόφορο.

Σημαντικά τουριστικά αξιοθέατα είναι ο καθεδρικός ναός της πρωτεύουσας, η Πλατεία της Ανεξαρτησίας, το σπίτι όπου ήρθε στον κόσμο ο Αμερικανός πολιτικός Αλεξάντερ Χάμιλτον και η έπαυλη Μονπελιέ, όπου έγινε ο γάμος του ναυάρχου Οράτιου Νέλσον. Ο επισκέπτης επίσης μπορεί να θαυμάσει τη Σάντι Πόιντ, όπου το 1623 αποβιβάστηκε ο πρώτος οικιστής των νησιών, Τόμας Ουόρνερ αλλά και το αγγλικό φρούριο Φορτ Τζορτζ.

http://el.wikipedia.org/wiki/Άγιος_Χριστόφορος_και_Νέβις

 

Αμερικανική Σαμόα

Αμερικανική Σαμόα είναι μια μη ενσωματωμένη περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό νοτιοανατολικά της ανεξάρτητης Σαμόα. Έχει πληθυσμό 57.881 και έκταση 199km².

Ο πληθυσμός της χώρας είναι 57.881 (227η στον κόσμο). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι -0.11% (εκτίμηση 2005). Ρυθμός γεννήσεων 23.13 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 3.33 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2005).

Το ΑΕΠ της χώρας είναι $ 500,000,000 (207η στον κόσμο) (εκτ. 2000). Το κατα κεφαλήν ΑΕΠ είναι $8.000 (εκτ. 2000).

http://el.wikipedia.org/wiki/Αμερικανική_Σαμόα

 

Αμπχαζία

Η Αμπχαζία είναι μια περιοχή στον Καύκασο, η οποία είναι διά του νόμου (de jure) αυτόνομη δημοκρατία της Γεωργίας αλλά έχει διακηρύξει ανεξαρτησία μετά τον πόλεμο στις αρχές της δεκατίας του 1990. Παραμένει εκ των πραγμάτων (ντε φάκτο - de facto) αρκετά ανεξάρτητη από τη Γεωργία και κυριαρχεί σε ένα μεγάλο μέρος της έκτασής της, παρότι δεν είναι αναγνωρισμένη διεθνώς. Η πρωτεύουσα είναι το Σουχούμι, που βρίσκεται στον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα).

Στις επαναληπτικές εκλογές του 2005, Πρόεδρος εξελέγη ο Σεργκέι Μπαγκάπς, με 91,5% των ψήφων. Η Διεθνής Κοινότητα δεν αναγνώρισε τις εκλογές.

http://el.wikipedia.org/wiki/Αμπχαζία

 

Ανατολικό Τιμόρ

To Ανατολικό Τιμόρ (επίσημη ονομασία: Λαϊκή Δημοκρατία του Τιμόρ-Λέστε) είναι μια χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας με έκταση 15.007 km².
Πορτογαλική αποικία από τον 16ο αιώνα, όταν η Πορτογαλία παραχώρησε ανεξαρτησία το 1975, εισέβαλε η Ινδονησία. Η χώρα παρέμεινε υπό Ινδονησιακή κατοχή ως το 1999 και έγινε πλήρως ανεξάρτητη το 2002.

Ο πληθυσμός της χώρας είναι 1.062.777 (εκτίμηση 2006) (167η στον κόσμο). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 2,08% (εκτίμηση 2006). Ρυθμός γεννήσεων 26,99 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 6,24 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2006).Όσον αφορά τη θρησκεία μετά την ανεξαρτησία το 2002 το Ανατολικό Τιμόρ έγινε η δεύτερη, μετά τις Φιλιππίνες, Ρωμαιοκαθολική χώρα με τον πληθυσμό της να ακολουθεί το δόγμα αυτό σε ποσοστό 90%. Το 5% του πληθυσμού ακολουθεί το Ισλάμ ενώ υπάρχουν ομάδες Προτεσταντών, Ινδουιστών κ.α. Επίσημες γλώσσες της χώρας είναι η Πορτογαλική και η Τετούμ με πολλές διαλέκτους ανά τη χώρα.

http://el.wikipedia.org/wiki/Ανατολικό_Τιμόρ

 

Ανγκουίλα

Η Ανγκουίλλα ή Ανγκουίλα είναι μια χώρα με έκταση 102km² και πληθυσμό 13,254. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Η κοιλάδα.

Υπερπόντια κτήση
Ελισάβετ II εκπροσωπείται από το Γενικό
Διοικητή (από το 2006 ο Άντριου Τζορτζ)
Όσμπουρν Φλέμινγκ

http://el.wikipedia.org/wiki/Ανγκουίλα

 

Αντίγκουα και Μπαρμπούντα

Αντίγκουα και Μπαρμπούντα είναι μια χώρα με έκταση 443km² και πληθυσμό 68,722. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Σαιντ Τζον. Απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Βρετανία το 1981. Αρχηχός του Κράτους είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και εκπροσωπείται απο τον Γενικό Κυβερνήτη που σήμερα είναι η Λουίζ Λέικ-Τακ .Πρωθυπουργός είναι ο Μπάλντουιν Σπένσερ.

H χώρα αποτελείται από δύο σημαντικά νησιά: την Αντίγκουα και την Μπαρμπούντα. Υπάρχει ακόμα και το ακατοίκητο νησί Ρεντόντα. Βρίσκονται στη μέση των Υπήνεμων Νησιών, στα ανατολικά της Καραϊβικής. Συνορεύει ανατολικά με τον Άγιο Χριστόφορο και Νέβις, βορειανατολικά με το Μοντσεράτ και βόρεια με τη Γουαδελούπη, ενώ στα ανατολικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Η Αντίγκουα έχει έκταση 280 τετρ. χλμ. και είναι πεδινή. Οι ακτές της πλαισιώνονται κατά μεγάλο μέρος από κοραλλιογενείς υφάλους. Το ψηλότερο σημείο της είναι 402 μ. Η Μπαρμπούντα είναι επίσης κοραλλιογενής με ψηλότερο σημείο τα 62μ. Περιλαμβάνει στο δυτικό της τμήμα τη λιμνοθάλασσα Κόδριγκτον. Η Ρεντόντα αν και ακατοίκητη έχει αξιόλογο ορυκτό πλούτο (φωσφάτα).

Το κλίμα της χώρας είναι ξηρό και γίνεται ήπιο μόνο την περίοδο από το Νοέμβριο μέχρι το Μάιο. Πιο πολλές βροχές πέφτουν στα ορεινά.

Τα νησιά φαίνεται να κατοικούνται από το 2.400 π. Χ. , όπως καταδεικνύουν οι αρχαιολογικές έρευνες στη χώρα. Μέχρι τον 12ο αιώνα ζούσαν αποκλειστικά εκεί οι Αραουάκες. Έπειτα, η χώρα αποικίστηκε από τους Καρίβες. Οι αυτόχθονες αποκαλούσαν και ακόμα και σήμερα αποκαλούν το νησί Waladli . Το 1493 έφτασε στο νησί ο Χριστόφορος Κολόμβος και το ονόμασε Σάντα Μαρία ντε λα Αντίγκουα (Santa Maria de la Antigua), που ήταν το όνομα ενός ναού στην Ισπανία. Οι προσπάθειες των Ισπανών και των Γάλλων να κατακτήσουν το νησί δεν απέφεραν καρπούς και τελικά το 1632 επικράτησαν οι Βρετανοί.

Το 1674 εγκαταστάθηκε η πρώτη φυτεία ζαχαροκάλαμου στην Μπαρμπούντα, η οποία περιήλθε στον οίκο των Κόδριγκτον. Το 1834 καταργήθηκε ο ειδεχθής θεσμός της δουλείας , χωρίς όμως να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής των Αφρικανών εργατών στις φυτείες των αποικιοκρατών. Έτσι, τον 20ό αιώνα εξεγέρθησαν οι Αφρικανοί σκλάβοι.Το 1943 με την ίδρυση του Εργατικού Κόμματος κατοχυρώθηκαν τα δικαιώματα των εργατών και ο αρχηγός του, Βερ Μπερντ έγινε πρώτος Πρωθυπουργός.

Έπειτα από τη βραχύβια υπαγωγή της Αντίγκουας στην Ομοσπονδία της Ανατολικής Καραϊβικής, οι κάτοικοι του νησιού δέχθηκαν να προσχωρήσουν στη Βρετανική Κοινοπολιτεία.

Την 1η Νοεμβρίου 1981 η χώρα έγινε ανεξάρτητο κράτος, στα πλαίσια της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. ο 1993 ο βετεράνος Μπερντ αποχώρησε από την πολιτική και στο τιμόνι της χώρας άφησε το γιο του, Λέστερ Μπερντ, νικητή των εκλογών του 1994 και 1999. . Το 1995 η χώρα επλήγη από τον τυφώνα Λούις.

Έπειτα από τις εκλογές του 2004, νέος Πρωθυπουργός ανέλαβε ο Μπάλντουιν Σπένσερ.

Η Βασιλική Αμυντική Δύναμη της Αντίγκουας και Μπαρμπούντας αριθμεί μόλις 170 μέλη και είναι η μοναδική στρατιωτική δύναμη στη χώρα.

Η οικογένεια και η θρησκεία διαδραματίζουν σημαντικότατο ρόλο στη ζωή των κατοίκων της χώρας. Η χώρα κατέχει το ρεκόρ Γκίνες σε γάμους κατά κεφαλήν διεθνώς. Κάθε Αύγουστο, πλήθη συρρέουν στο περίφημο καρναβάλι στην Αντίγκουα, σε ανάμνηση της αποτίναξης της δουλείας στις Βρετανικές Δυτικές Ινδίες. Στο καρναβάλι αυτό χορεύουν το καλίψο , τη ρέγκε και το σόκα. Στην Μπαρμπούντα γίνεται ένα άλλο καρναβάλι, που ονομάζεται καριμπάνα.

Η κουζίνα της χώρας έχει για εθνικό φαγητό το φούντζι, το οποίο φτιάχνεται σχεδόν εξολοκλήρου από καλαμπόκι. Οι ενήλικοι πίνουν μπίρα και ρούμι. Ποτά στο νησί φτιάχνονται από καρύδα και φραγκοστάφυλο μεταξύ άλλων.

Το Μουσείο και παλαιό δικαστήριο της πρωτεύουσας, ο αγγλικανικός καθεδρικός ναός (1834) , η πόλη Νέλσον Ντόκγιαρντ, το οχυρό Τζέιμς (1703) είναι μερικά από τα μνημεία που θυμίζουν έντονα το αγγλοκρατούμενο παρελθόν. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης το λιμάνι Ίνγλις, το οχυρό Μπέρκλι του 18ου αιώνα και η περιοχή Χάρμονι Χιλ, όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει την πινακοθήκη με τα έργα τέχνης των παραδοσιακών καλλιτεχνών. Οι Αντιγκουανοί έχουν να επιδείξουν αξιοζήλευτα έργα παραδοσιακής κεραμικής, τέχνη που καλλιεργήθηκε από τους Αφρικανούς δούλους το 18ο αιώνα.

Στην Μπαρμπούντα αξιοθέατα είναι τα ερείπια της Οικίας Χάιλαντ, που αποτελούσε το σπίτι των Κόδριγκτον από το 17ο μέχρι και το 18ο αιώνα. Το φρούριο Μαρτέλο παρουσιάζει επίσης τουριστικό ενδιαφέρον.

Στο νησί Γκρέιτ Μπέρντ απαντάται το φίδι δρομέας της Αντίγκουας (Antigua Racer Snake), που είναι και το σπανιότερο φίδι στον κόσμο. Μόνο 200 περίπου είδη ζουν σήμερα. Το Εθνικό Πάρκο του Ναυπηγείου Νέλσον θα αποζημιώσει τους φυσιολάτρες. Στη λίμνη Κόδριγκτον της Μπαρμπούντας υπάρχει το Φυσικό Καταφύγιο της Φρεγάτας, όπου υπάρχει η μεγαλύτερη αποικία φρεγατών στον κόσμο.

Στη χώρα κυκλοφορούν δύο καθημερινής κυκλοφορίας εφημερίδες, η Daily Observer και η Antigua Sun. Υπάρχουν αρκετοί τοπικοί και περιφερειακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, ενώ διαθέσιμα είναι πολλά προγράμματα της αμερικανικής τηλεόρασης.

Το οδικό δίκτυο της χώρας φτάνει τα 1.165 χλμ. , εκ των οποίων σχεδόν τα 400 χλμ. ήταν ασφαλτοστρωμένα το 2002. Στο νησί λειτουργούν 3 αεροδρόμια, σύμφωνα με στοιχεία του 2005. Το σύγχρονο λιμάνι του Σεντ Τζονς εξυπηρετεί τους τουρίστες όπως και το αεροδρόμιο Κούλιτζ.

http://el.wikipedia.org/wiki/Αντίγκουα_και_Μπαρμπούντα

 

Βανουάτου

Το Βανουάτου (παλαιότερη ονομασία Νέες Εβρίδες) είναι αρχιπέλαγος που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό, 1000χλμ δυτικά των νησιών Φίτζι. Από τα 82 νησιά του αρχιπελάγους του Βανουάτου τα δύο μεγαλύτερα είναι το Εσπίριτου Σάντου και το Μαλακούλα. Η πρωτεύουσα της χώρας είναι το Πόρτ-Βίλα και βρίσκεται στο Εφάτε. Από το 1906, οι τότε νέες Εβρίδες τελούσαν υπό κοινή Αγγλογαλλική διοίκηση έως το 1980 οπότε το Βανουάτου απέκτησε την ανεξαρτησία του. Ο πληθυσμός της χώρας ανέρχεται σε 205.000 (2005) εκ των οποίων το 94% είναι Μελανήσιοι. Οι 105 γλώσσες που χρησιμοποιούνται στα νησιά του Βανουάτου κατατάσουν την χώρα ανάμεσα σε αυτές με την μεγαλύτερη γλωσσική ποικιλία.

Ο πληθυσμός της χώρας είναι 205.754 (169η στον κόσμο). Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1.52% (εκτίμηση 2005). Ρυθμός γεννήσεων 23.06 γεννήσεις/1000 πληθυσμού και θανάτου 7.9 θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2005).

Το ΑΕΠ της χώρας είναι $ 580,000,000 (206η στον κόσμο)(εκτίμηση 2003). Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ είναι 1.10% (εκτίμηση 2003). Το κατα κεφαλήν ΑΕΠ είναι $2,900 (εκτίμηση 2003).

http://el.wikipedia.org/wiki/Βανουάτου

 

Βατικανό

Το Βατικανό είναι ανεξάρτητο κρατίδιο, δυτικά της Ρώμης στην Ιταλία και αποτελεί συνέχεια του εκκλησιαστικού (ή και παπικού) κράτους του Μεσαίωνα. Ιδρύθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1929 με τη συνθήκη του Λατερανού. Χαρακτηρίζεται ως το μικρότερο ανεξάρτητο κρατίδιο, ως προς την έκταση του και τον πληθυσμό του. Στο Βατικανό εδρεύει η Αγία Έδρα που αποτελεί το πνευματικό και διοικητικό κέντρο της Καθολικής Εκκλησίας.

Επί Πάπα όμως Πίου ΙΑ' και της ιταλικής κυβερνήσεως του Μουσολίνι συνήφθει στο Λατερανό στις 11 Φεβρουαρίου 1929 συνθήκη δια της οποίας ιδρύθηκε νέο μικροσκοπικό ανεξάρτητο κράτος με το όνομα «Κράτος της πόλεως του Βατικανού» (Stato della Città del Vaticano) και κατέβαλε 750.000.000 ιταλ. λίρες σε μετρητά και ένα δις. Ιταλ. λίρες σε δάνειο ως αποζημίωση για την κατάληψη των εδαφών του Ποντιφικού κράτους (ποσό λιγότερο από αυτό που ανάθεσε για τον Πάπα ο ιταλικός νόμος του έτους 1871, αλλά που δεν τον δέχτηκε εκείνος). Παράλληλα ο Πάπας ανεγνώρισε το Βασίλειο της Ιταλίας με την Ρώμη πρωτεύουσα αυτού παραιτούμενος του λοιπού επί παντός δικαιώματος και διεκδίκησης των άλλοτε ποντιφικών εδαφών.

Το ανασυσταθέν αυτό νέο κράτος της πόλης του Βατικανού έκτασης 0,44 τ.χλμ. είχε 512 κατ. (1929 έτος ίδρυσης) εξ ων 389 Ιταλοί και 113 Ελβετοί.

Η μοναδική, μη εμπορική οικονομία της Πόλης του Βατικάνου υποστηρίζεται από τις συνεισφορές των ρωμαιοκαθολικών όλης της υφηλίου (γνωστές ως "Οβολός του Πέτρου"), την πώληση γραμματοσήμων και αναμνηστικών, τα αντίτιμα εισόδων στα μουσεία και την πώληση εκκλησιαστικών δημοσιεύμάτων. Το Βατικανό έχει ανεξάρτητο οικονομικό σύστημα και τις τράπεζές του. Τα εισοδήματα των εργαζομένων είναι αρκετά καλύτερα από τα αντίστοιχα αυτών που εργάζονται στην πόλη της Ρώμης. Το βιοτικό επίπεδο είναι διαφορετικό, τουλάχιστον στα δημόσια στοιχεία του, λόγω του ιδιαίτερα συγκρατημένου τρόπου ζωής που απαιτείται.

    * Προϋπολογισμός:
          o Εισοδήματα (2003): 252 εκατομμύρια δολάρια
          o Δαπάνες (2003): 264 εκατομμύρια δολάρια.

Η Πόλη - Χώρα μπορεί να φαίνεται μικρότερη και από το Μονακό, την Ανδόρρα και το Λιχτενστάιν αλλά στη πραγματικότητα ως «Αγία Έδρα» της Καθολικής εκκλησίας ασκεί σήμερα μεγαλύτερη επιρροή ακόμη και από ολόκληρη την Ιταλία.

Χωροταξική διάταξη: Κτισμένη επί της δυτικής όχθης του Τίβερη ποταμού μέσα στη καρδιά της Ρώμης.Σχήματος μάλλον τριγωνικού με τη πρό του Αγίου Πέτρου πλατεία (Πιάτσα Σαν Πιέτρο)να κατέχει τη μία νοτιοανατολική γωνία της πόλης-κράτους. Τα μεσαιωνικά και αναγεννησιακά τείχη που τη περιβάλουν προσδιορίζουν και τα σύνορα αυτής που είναι δυνατόν να περπατήσει κανείς γύρω γύρω σε μία ώρα!

Έκτός από τη "Πίατσα Σαν Πιέτρο" που αποτελεί και είσοδο στη πόλη, από τις υπόλοιπες πέντε πύλες των τειχών μόνο δύο είναι ανοικτές στο κοινό η Arco delle Campane (=Αψίδα των Καμπάνων) στη πρόσοψη της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου και η είσοδος των βορείων τειχών προς τα μουσεία του Βατικανού.

Το επιβλητικότερο κτίσμα είναι η Βασιλική του Αγίου Πέτρου που κτίστηκε το 4ο αι. και ανοικοδομήθηκε το 16ο αι. Αριστερά της Βασιλικής και εκτός των τειχών βρίσκεται το τευτονικό νεκροταφείο, ενώ εντός των τειχών είναι το ιερό σκευοφυλάκιο και το ανάκτορο της Αγίας Μάρθας. Πίσω από αυτά τα κτίσματα βρίσκονται αντίστοιχα το Δικαστικό μέγαρο και το ανάκτορο του Αγ. Καρόλου και πίσω ακριβώς αυτών το Εργαστήριο ψηφιδωτών και ο σιδηροδρομικός σταθμός πίσω δε αυτών ο ραδιοφωνικός σταθμός του Βατικανού όπου και καταλήγουν τα νότια τείχη.

Πίσω ακριβώς της Βασιλικής του Αγ. Πέτρου και βόρεια των παραπάνω κτισμάτων βρίσκεται ο ναός του Αγ. Στεφάνου (των Αβησσυνών) και πίσω αυτού το Κυβερνητικό Μέγαρο όπισθεν του οποίου το Αιθιοπικό Κολέγιο καταλήγοντας στο δυτικό "τείχος του Λέοντος Δ'" και το ελικοδρόμιο. Βόρεια των δύο προηγουμένων κτισμάτων ο μεγάλος τριγωνικός κήπος του Βατικανού (έκτασης 1/6 της χώρας) καταλήγοντας στα βόρεια τείχη.

Δεξιά και σε κάθετη διάταξη προς τον άξονα της πλατείας και της Βασιλικής του Αγ. Πέτρου δεσπόζει το πελώριο Ανάκτορο του Βατικανού που το βόρειο άκρο του καταλήγει στην Έπαυλη Μπελβεντέρε(=ωραία θέα, πανόραμα) και στην είσοδο των βορείων τειχών. Προ του ανακτόρου αυτού και πάντα εντός των τειχών βρίσκονται διάφορα κτίσματα, υπηρεσίες της χώρας όπως το ταχυδρομείο, τηλεφωνείο, τυπογραφείο, φαρμακείο, ο ναός της Αγ. Άννας των Ιπποκόμων (επειδή εκεί εκτός τειχών στάβλιζαν τα άλογα των ευγενών επισκεπτών). Πίσω ακριβώς αυτού του ανακτόρου και από νότια προς βόρεια είναι η πλατεία Nομισματοκοπείου η Ακαδημία Επιστημών η Έπαυλη Πίου Δ' και η Πινακοθήκη του Πίου ΙΑ'. Πίσω δε όλων αυτών ο κήπος του Βατικανού. Τέλος μεταξύ του πελώριου ανακτόρου και της Βασιλικής του Αγ. Πέτρου είναι το κτίριο Καπέλα Σιξτίνα.

Αυτή είναι και όλη χωροταξική διάταξη της χώρας του Βατικανού.

*

http://www.vatican.va

*

http://www.radiovaticana.org

*

http://www.clerus.org/

 

Βερμούδες

Οι Βερμούδες είναι μια νησιωτική χώρα στον Ατλαντικό Ωκεανό, με έκταση 53km² και πληθυσμό 65,365. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Χάμιλτον. Είναι κτήση του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η επίσημη γλώσσα των Βερμούδων είναι τα Αγγλικά, ενώ μερικοί κάτοικοι μιλούν Πορτογαλικά. Η επίσημη θρησκεία του νησιού είναι ο Χριστιανισμός. Το νησί είναι γνωστό και για το περίφημο "Τρίγωνο των Βερμούδων", καθώς και για τα κρεμμύδια που παράγει.

Κυβερνήτης των Βερμούδων είναι ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν. Η Βασίλισσα της Αγγλίας εκπροσωπείται από τον Κυβερνήτη Σερ Ρίτσαρντ Γκόζνεϊ (από τις 12 Δεκεμβρίου 2007) και Πρωθυπουργός είναι ο Γιούαρτ Μπράουν.

Στις γενικές εκλογές, που διεξήχθησαν στις 18 Δεκεμβρίου του 2007, το Προοδευτικό Εργατικό Κόμμα (PLP) κέρδισε τρίτη κυβερνητική θητεία με 22 έδρες έναντι 14 για το αντιπολιτευόμενο Ενωμένο Κόμμα των Βερμούδων (UBP). Αμφότερα τα κόμματα κέρδισαν ίδιο αριθμό εδρών με τις προηγούμενες εκλογές, οι οποίες είχαν διεξαχθεί το 2003.

http://el.wikipedia.org/wiki/Βερμούδες

 

Βόρειες Μαριάνες Νήσοι

Η Κοινοπολιτεία των Βορείων Μαριάνων Νήσων είναι μια κοινοπολιτεία σε πολιτική ένωση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Βρίσκεται στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό και έχει έκταση 477km² και πληθυσμό 80.362 κατοίκων. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Σαϊπάν.

Aντίθετα πρός τα άλλα εδάφη του Δυτικού Ειρηνικού, που τελούσαν υπό την κηδεμονία του ΟΗΕ και απέκτησαν την ανεξαρτησία τους το 1987, οι βόρειες Μαριάνες διατήρησαν δεσμούς με τις ΗΠΑ. Ωστόσο οι ντόπιοι πολιτικοί έχουν αρχίσει να αμφισβητούν το νέο καθεστώς. Ενώ η βοήθεια από της ΗΠΑ έφερε ένα κύμα οικονομικής ανάπτυξης κατά τη δεκαετία του 1980, στηριζόταν σε εργατικό δυναμικό μεταναστών που στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ξεπέρασαν αριθμητικά τον ντόπιο πληθυσμό. Επιπλέον, ο τουρισμός επιτάχυνε την παρακμή της υπάρχουσας παραδοσιακής οικονομίας.
Κυβερνήτης των νησιών είναι, από το 2006 ο Μπενίνιο Φιτιάλ.

http://el.wikipedia.org/wiki/Βόρειες_Μαριάνες_Νήσοι

 

Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι

Βρετανικοί Παρθένοι Νήσοι είναι μια χώρα με έκταση 153km² και πληθυσμό 22,643. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Ρόουν Τάουν. Στις 19 Ιουνίου 2007 τέθηκε σε ισχύ νέο Σύνταγμα (το προηγούμενο ήταν το 1977) και θεσμοθετήθηκε το αξίωμα του Πρωθυπουργού στη θέση του μέχρι τότε ανωτέρου υπουργού. Από το 2006 Κυβερνήτης είναι ο Ντέιβιντ Πίρεϊ. Πρωθυπουργός από το 2007 είναι ο Ραλφ Ο' Νιλ.

http://el.wikipedia.org/wiki/Βρετανικές_Παρθένοι_Νήσοι

 

Μαύρη τρύπα

Μαύρη τρύπα είναι μια συγκέντρωση μάζας σημαντικά μεγάλης ώστε η δύναμη της βαρύτητας να μην επιτρέπει σε οτιδήποτε να ξεφεύγει από αυτή, παρά μόνο μέσω κβαντικής συμπεριφοράς. Το βαρυτικό πεδίο είναι τόσο δυνατό, ώστε η ταχύτητα διαφυγής κοντά του ξεπερνά την ταχύτητα του φωτός. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ότι τίποτα, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει από τη βαρύτητα της μαύρης τρύπας, εξ ου και η λέξη «μαύρη». Ο όρος μαύρη τρύπα (black hole) είναι ευρύτατα διαδεδομένος και επινοήθηκε το 1967 από τον Αμερικανό αστρονόμο και θεωρητικό φυσικό John Wheeler. Δεν αναφέρεται σε τρύπα με τη συνήθη έννοια, αλλά σε μια περιοχή του χώρου από την οποία τίποτα δεν μπορεί να επιστρέψει.

Μία "μαύρη τρύπα" είναι το σημείο εκείνο του διαστήματος, όπου κάποτε υπήρχε ο 'πυρήνας ενός γιγάντιου άστρου'. Ένας πυρήνας που περιείχε περισσότερα υλικά από δυόμισι ηλιακές μάζες και ο οποίος στην τελική φάση της εξέλιξης του άστρου έχασε την πάλη του ενάντια στη βαρύτητα, με αποτέλεσμα τα υλικά του να καταρρεύσουν και να συμπιεστούν περισσότερο ακόμη και από τα υλικά ενός άστρου νετρονίων. Αν μπορούσαμε να συμπιέσουμε τη Γη μας ολάκερη στο μέγεθος ενός κερασιού, θα την είχαμε μετατρέψει σε μία "μαύρη τρύπα". Φυσικά δεν υπάρχει καμία γνωστή διαδικασία που θα μπορούσε να μετατρέψει τη Γη ή και τον Ήλιο ακόμη, σε "μαύρη τρύπα".

Φανταστική απεικόνιση μιας μαύρης τρύπας

Οι μαύρες τρύπες προβλέπονται από τη γενική θεωρία της σχετικότητας. Σύμφωνα με την κλασική γενική σχετικότητα, ούτε ύλη ούτε πληροφορίες μπορούν να κινηθούν από το εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας προς έναν εξωτερικό παρατηρητή. Για παράδειγμα δεν μπορεί κάποιος να πάρει δείγμα του υλικού της, ή να δεχτεί την αντανάκλαση από μια φωτεινή πηγή (π.χ. φακό), ούτε να πάρει πληροφορίες για το υλικό από το οποίο αποτελείται η μαύρη τρύπα. Κβαντομηχανικά φαινόμενα μπορούν να επιτρέψουν σε ύλη και ενέργεια να δραπετεύσουν από μαύρες τρύπες. Εικάζεται, όμως, ότι η φύση τους δεν εξαρτάται από αυτά που έχουν εισέλθει στη μαύρη τρύπα κατά το παρελθόν. Αυτό σημαίνει ότι στις μαύρες τρύπες έχουμε απώλεια πληροφορίας σε σχέση με το είδος των σωματιδίων (τα μόνα χαρακτηριστικά που «διατηρεί στη μνήμη» η μαύρη τρύπα είναι η μάζα και το φορτίο της απορροφημένης ύλης). Επομένως, μια μαύρη τρύπα πρέπει να χαρακτηρίζεται από μια ορισμένη εντροπία.

Η ύπαρξη μαύρων τρυπών στο σύμπαν υποστηρίζεται και από τις αστρονομικές παρατηρήσεις, ειδικά από τη μελέτη των σουπερνόβα και των ακτίνων Χ που εκπέμπουν ενεργοί γαλαξίες.
Η Γενική θεωρία της Σχετικότητας όχι μόνο λέει ότι οι μαύρες τρύπες ή αλλιώς μελανές οπές μπορούν να υπάρξουν, αλλά προβλέπει ότι σχηματίζονται στη φύση οποτεδήποτε συγκεντρώνεται σε ένα δεδομένο χώρο επαρκής ποσότητα μάζας, μέσω μιας διαδικασίας που καλείται βαρυτική κατάρρευση. Για παράδειγμα, αν συμπυκνώσουμε τον Ήλιο σε μια ακτίνα τριών χιλιομέτρων, περίπου στα τέσσερα εκατομμυριοστά του τωρινού του μεγέθους, θα μετατραπεί σε μαύρη τρύπα. Όσο η μάζα μέσα σε μία συγκεκριμένη περιοχή μεγαλώνει, η βαρύτητα γίνεται δυνατότερη – ή στη γλώσσα της σχετικότητας, ο χώρος γύρω της όλο και παραμορφώνεται. Όταν η ταχύτητα διαφυγής σε μια συγκεκριμένη απόσταση από το κέντρο φτάσει την ταχύτητα του φωτός, σχηματίζεται ένας ορίζοντας γεγονότων μέσα στον οποίο ύλη και ενέργεια αναπόφευκτα καταρρέουν σε ένα μοναδικό σημείο, σχηματίζοντας μια μοναδικότητα.

Μια ποσοτική ανάλυση αυτής της ιδέας οδήγησε στην πρόβλεψη ότι ένα άστρο που έχει περίπου τρεις φορές τη μάζα του ήλιου στο τέλος της εξέλιξης του (συνήθως άστρο νετρονίων), σχεδόν σίγουρα θα συρρικνωθεί μέχρι το κρίσιμο εκείνο μέγεθος που χρειάζεται για να υποστεί βαρυτική κατάρρευση. Μόλις αρχίσει, η κατάρρευση, δεν μπορεί να διακοπεί από καμία φυσική δύναμη και σχηματίζεται μια μαύρη τρύπα.

Προσομείωση η οποία δείχνει πώς θα φαινόταν ένας γαλαξίας (κίτρινη λοξή γραμμή) ο οποίος θα περνούσε πίσω από μια μαύρη τρύπα (κυκλική μαύρη περιοχή).

Θεωρητικά κανένα αντικείμενο πέρα από τον ορίζοντα γεγονότων δε θα μπορούσε να έχει αρκετή ταχύτητα να διαφύγει από μια μαύρη τρύπα, συμπεριλαμβανομένου και του φωτός. Εξ αιτίας αυτού, οι μαύρες τρύπες δεν μπορούν να εκπέμψουν κανενός είδους φως ή άλλο στοιχείο που θα μπορούσε να επιβεβαιώσει την ύπαρξή τους. Παρ' όλα αυτά οι μαύρες τρύπες μπορούν να ανιχνευτούν με τη μελέτη φαινομένων γύρω τους, όπως για παράδειγμα η βαρυτική διάθλαση και τα αστέρια που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από χώρο που δε φαίνεται να υπάρχει εμφανής ύλη.

Τα πιο εμφανή αποτελέσματα πιστεύεται ότι προέρχονται από ύλη που πέφτει μέσα σε μια μαύρη τρύπα, η οποία προβλέπεται ότι συγκεντρώνεται σε ένα εξαιρετικά θερμό και γρήγορα περιστρεφόμενο δίσκο γύρω από τη μαύρη τρύπα, πριν εισέλθει σε αυτή. Η τριβή ανάμεσα σε γειτονικές ζώνες αυτού του δίσκου τον θερμαίνουν τόσο, ώστε να ακτινοβολεί μεγάλη ποσότητα ακτίνων Χ. Η θέρμανση είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και μπορεί να μετατρέψει περίπου το 50% της ενέργειας ενός αντικειμένου σε ακτινοβολία.

Παρατηρήσεις των λεγόμενων δακτυλίων του Αϊνστάιν.

http://cosmology.berkeley.edu/Education/BHfaq.html

http://www.damtp.cam.ac.uk/user/gr/public/bh_intro.html

 

Γιβραλτάρ

Το Γιβραλτάρ (αγγλικά: Gibraltar, στα ισπανικά προφέρεται Χιμπραλτάρ) είναι μια μικρή βραχώδης χερσόνησος έκτασης περίπου 6,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο νότιο μέρος της Ιβηρικής Χερσονήσου και συγκεκριμένα της Ανδαλουσίας, 14 ν.μ. Α.ΒΑ. της άκρας Ταρίφης (νότια εσχατιά της Ευρώπης), που αποτελεί όμως υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου. Στο σημείο εκείνο, γνωστό και ως στενό του Γιβραλτάρ, ενώνονται η Μεσόγειος Θάλασσα με τον Ατλαντικό Ωκεανό, αποτελώντας έτσι τη δυτική κλείδα - στόμιο της λεκάνης της Μεσογείου. Το Γιβραλτάρ εκτείνεται σε μήκος 2,5 μιλίων από Β. προς Ν. και πλάτους 3/4 του μιλίου, είναι δε η Τζιμπιλτέρα ή Τζιμπεράλτα στη κοινή γλώσσα των Ελλήνων ναυτικών.

Λόγω της προνομιακής του γεωγραφικής θέσης και της στρατηγικής του σημασίας για τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας, το Γιβραλτάρ αποτέλεσε επί πολλούς αιώνες σημείο έντονων αντιπαραθέσεων. Το αρχικό όνομα ήταν «βράχος του Ταρίκ» (Gibr al-Ţāriq), ή «όρος του Ταρίκ» (αραβικά: جبل طارق, Jabal Ţāriq) από τον Jebel Tarik που το κατέλαβε το 711. Αργότερα κατελήφθη από τους Ισπανούς της Γρανάδας το 1462 και τελικά κατελήφθη από τον Βρετανό ναύαρχο Sir George Rooke στις 24 Ιουλίου 1704 και που τελικά προσαρτήθηκε στην Αγγλία κατά τη διάρκεια του Πολέμου για την Ισπανική Διαδοχή. Η βρετανική κυριαρχία αναγνωρίσθηκε από την Συνθήκη της Ουτρέχτης το 1713 την οποία και ακολούθησαν οι Συνθήκες των Παρισίων 1763 και των Βερσαλιών 1783.
Στις τελευταίες εκλογές, στις 11 Οκτωβρίου 2007 το κυβερνών κόμμα Σοσιαλδημοκράτες του Γιβραλτάρ του Πίτερ Καρουάνα κέρδισε νίκη με οριακή πλειοψηφία, εξασφαλίζοντας 10 επί συνόλου 17 εδρών στο Κοινοβούλιο.

http://el.wikipedia.org/wiki/Γιβραλτάρ

 

Ήλιος

Ο Ήλιος είναι ο αστέρας του ηλιακού μας συστήματος, είναι δε το λαμπρότερο σώμα του ουρανού. Η φωτεινότητά του είναι τέτοια ώστε κατά την διάρκεια της ημέρας, όταν είναι πάνω από τον ορίζοντα, να μην επιτρέπει λόγω της έντονης διάχυσης του φωτός σε άλλα ουράνια σώματα να εμφανίζονται (με εξαίρεση την Σελήνη και σπανιότερα την Αφροδίτη). Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, υπήρξε γιος του Τιτάνα Υπερίωνος (κατά τους Όμηρο, Ησίοδο). Φοίβος, φωτοβόλος δηλαδή, ήταν η προσωνυμία του Ηλίου, η ίδια με του θεού Απόλλωνα. Κατά την εξέλιξη του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, οι ηλιακές ιδιότητες αποδόθηκαν στον θεό Απόλλωνα. Στη σύγχρονη εποχή γνωρίζουμε πως ο Ήλιος είναι το κοντινότερο στην Γη άστρο. Η σημασία του Ήλιου στην εξέλιξη και την διατήρηση της ζωής στην Γη είναι καίρια, καθώς με τη θεμελιώδη διαδικασία της φωτοσύνθεσης προσφέρει την απαραίτητη ενέργεια για την ανάπτυξη των ζωντανών οργανισμών, και διατηρεί την επιφανειακή θερμοκρασία της Γης σε ανεκτά για τη ζωή επίπεδα.
Ο Ήλιος είναι ένας αστέρας της Κύριας Ακολουθίας, φασματικού τύπου G2 V, έχει δηλαδή μεγαλύτερη μάζα και θερμοκρασία απ΄ ό,τι ένα μέσο αστέρι αλλά σημαντικά μικρότερα από έναν μπλε γίγαντα. Ο χρόνος ζωής ενός αστέρα G2 της Κύριας Ακολουθίας είναι περί τα 10 δισεκατομύρια έτη· η ηλικία του Ηλίου εκτιμάται στα 5 δισεκατομύρια. Ο Ήλιος ακολουθεί μία τροχιά περί τον Γαλαξία μας σε μία απόσταση 25.000 με 28.000 έτη φωτός από το κέντρο του Γαλαξία, ολοκληρώνοντας μία περιφορά σε 226 εκατομύρια έτη περίπου. Γύρω από τον `Ηλιο έχουν τις τροχιές του οι 8 γνωστοί πλανήτες (η Γη είναι ο τρίτος πλανήτης από τον `Ηλιο) με τους δορυφόρους τους, καθώς και άλλα σώματα όπως αστεροειδείς και κομήτες, αυτό που καλούμε Ηλιακό Σύστημα.
http://[URL unfurl="true"]www.tovima.gr/data/D2007/D0603/1reh3c.jpg[/img[/URL]]
Το σχήμα του Ηλίου, μετά από επιμελημένες μετρήσεις έδειξαν ότι είναι σχεδόν μία τέλεια σφαίρα με μέση διάμετρο 1.392.000 km (109 γήινες διάμετροι) με μία πλάτυνση περί τα 9 εκατομμυριοστά, η οποία οφείλεται κυρίως στη βαρύτητα του πλανήτη Δία.
Στην αντίληψη του μεγέθους τού Ήλιου συχνά γίνεται λόγος του όρου "φαινόμενη διάμετρος του Ηλίου". Φαινόμενη διάμετρος του Ηλίου ονομάζεται η γωνία ΑΓΒ με την οποία παρατηρείται ο Ήλιος από τη Γη όταν Α και Β είναι αντιδιαμετρικά σημεία της περιφέρειας του δίσκου του Ηλίου και Γ το σημείο της Γης (του παρατηρητή).
* Η διχοτόμος της γωνίας ΑΓΒ εκφράζει την απόσταση Γης Ηλίου δηλαδή την απόσταση ΓΗ.
Η φαινόμενη διάμετρος του Ήλιου μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια του έτους.
Στις 1 Ιανουαρίου κατ΄ έτος λαμβάνει τη μεγαλύτερη τιμή, ίση προς 32΄ 36΄΄,2 ενώ στις 2 Ιουλίου περιορίζεται στην ελάχιστη τιμή των 31΄ 32΄΄. Συνεπώς η μέση τιμή αυτής είναι 32΄ 4΄΄,1.
Αυτή η μεταβολή της φαινομένης διαμέτρου αποδεικνύει ότι η Γη δεν περιστρέφεται περί τον Ήλιο σε κυκλική τροχιά αλλά σε ελλειπτική σε τρόπο ώστε την 1η Ιανουαρίου η απόσταση ΓΗ να λαμβάνει την ελάχιστη τιμή των 147.100.000 χλμ (km) και τη 2α Ιουλίου τη μέγιστη τιμή των 152.100.000 χλμ (km). Συνεπώς η μέση τιμή απόστασης είναι 149.504.312 km.
Η πλήρης σφαιρικότητα του Ήλιου εξηγείται από τη βραδεία του περιστροφή. Πράγματι τόσο κατά την οπτική όσο και την φασματοσκοπική εξέταση η ηλιακή σφαίρα περιστρέφεται στον άξονά της εκ δυσμών προς ανατολάς και ο απαιτούμενος χρόνος περιστροφής, κατά μέσον όρο φθάνει τις 25 ημέρες και 23 λεπτά (γήινου χρόνου). Ο χρόνος όμως αυτός δεν είναι σταθερός σε όλα τα σημεία της επιφάνειάς του. Έτσι στη περιοχή του ηλιακού ισημερινού περιορίζεται στις 24 ημέρες και 15 ώρες, ενώ σε απόσταση 45° από αυτόν τον ισημερινό φθάνει τις 28,5 ημέρες περίπου ενώ στους πόλους παρατηρείται ακόμη μεγαλύτερος.
    * Η αύξηση της διάρκειας της περιστροφής από τον ισημερινό στους πόλους αποδεικνύει ότι η ηλιακή σφαίρα δεν είναι στερεό σώμα αλλά ρευστό.
[img]http://astro.pblogs.gr/files/32981-LimbFlareJan12_H.jpg
Ο Ήλιος αποτελείται κατά 74% από υδρογόνο, κατά 25% από ήλιο και 1% από άλλα στοιχεία. Το υδρογόνο αποτελεί το κύριο καύσιμο για τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις που παράγουν την ενέργεια που ακτινοβολεί, ενώ το ήλιο προέρχεται κυρίως από τα προϊόντα της πυρηνικής σύντηξης του υδρογόνου.

Ο Ήλιος δεν έχει σαφή επιφάνεια όπως έχουν οι γήινοι πλανήτες. Η πυκνότητα των αερίων μειώνεται σε συνάρτηση με την ακτίνα του Ηλίου με ένα νόμο αντιστρόφου τετραγώνου. Η ακτίνα του Ηλίου μετριέται από το κέντρο του άστρου έως τη φωτόσφαιρα, έξω από την οποία δεν λαμβάνει χώρα η πυρηνική σύντηξη.
Οι συνθήκες όμως στο κέντρο του Ηλίου όπως και σε οποιοδήποτε άλλο αστέρα είναι κάθε άλλο παρά κανονικές. Η θερμοκρασία εδώ φθάνει τους 20 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Αυτό έχει σαν συνέπεια τα άτομα υπερθερμασμένα να κινούνται με μεγάλες ταχύτητες, να συγκρούονται μεταξύ τους σφοδρά και βίαια έτσι ώστε 2 άτομα υδρογόνου να κολλάνε μεταξύ τους κατά τη σύγκρουση. Αν ακολουθήσουν άλλες δύο συγκρούσεις τότε προστίθενται άλλα 2 άτομα υδρογόνου στο σύνολο φτιάχνοντας έτσι ένα σταθερό άτομο ηλίου.
Το παράξενο στη διαδικασία αυτή είναι ότι τα 4 μεμονωμένα άτομα υδρογόνου ζυγίζουν περισσότερο, πριν τη συγχώνευση, από ένα άτομο ηλίου που δημιουργήθηκε με τη συγχώνευση. Τι έγινε η υπόλοιπη μάζα; Απλούστατα, μετατράπηκε σε ενέργεια, όπως πρόβλεψε ο Αλβέρτος Αϊνστάιν στη περίφημη εξίσωσή του
Ο Ήλιος δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια τεράστια σφαίρα από διάφορα αέρια κυρίαρχα των οποίων είναι το υδρογόνο και το ήλιο. Η θερμοκρασία που επικρατεί στον Ήλιο είναι τόσο μεγάλη ώστε να εξαερώνονται ακόμη και τα μέταλλα. Η ποσότητα ενέργειας που παράγεται είναι απίστευτη. Έχει προσδιοριστεί πως σε κάθε δευτερόλεπτο ο Ήλιος εκπέμπει τόση ενέργεια όση θα έδινε μια έκρηξη 4 δισεκατομμυρίων βομβών υδρογόνου των 100 μεγατόνων η κάθε μία! Δηλαδή κάπου με μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων κιλοβατώρες! (Συγκριτικά αν αυτό το χρέωνε η ΔΕΗ θα έπρεπε ο ελληνικός λαός να πληρώνει τον ετήσιο προϋπολογισμό της Ελλάδας για 10.000 τρισεκατομμύρια χρόνια!). Και όλα αυτά για ένα μόνο δευτερόλεπτο, ενώ ο Ήλιος εκπέμπει εδώ και 5 δισεκατομμύρια χρόνια και θα συνεχίσει τουλάχιστον για άλλα τόσα.

Κύριο και εύλογο ερώτημα είναι το πως ο Ήλιος παράγει και ακτινοβολεί τόση ενέργεια. Την απάντηση μας τη δίνουν οι ανακαλύψεις του τελευταίου αιώνα, ότι τα άτομα αποτελούνται από πρωτόνια (σωματίδια με θετικό ηλεκτρικό φορτίο), από νετρόνια (χωρίς κανένα φορτίο) που αποτελούν μαζί τον πυρήνα του ατόμου και από τα μικροσκοπικά ηλεκτρόνια (με αρνητικό φορτίο) που κινούνται σε τροχιές γύρω από τον πυρήνα.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω κάθε δευτερόλεπτο που περνάει περίπου 655 εκατομμύρια τόνοι υδρογόνου (από τη μάζα του ήλιου) μετατρέπονται σε 650 εκατομμύρια τόνοι ηλίου He (που συνεχίζουν να αποτελούν μάζα του Ήλιου). Από τη διαφορά αυτή 4,6 εκατομμύρια τόνοι μετατρέπονται σε ενέργεια.
Η θερμοκρασία που επικρατεί στο κέντρο του Ήλιου φθάνει τους 20 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Σε τέτοια θερμοκρασία είναι προφανές ότι τα άτομα έχουν χάσει τα ηλεκτρόνιά τους, βρίσκονται δηλαδή ιονισμένα και η κατάσταση της ύλης δεν είναι ούτε στερεά, ούτε υγρά, ούτε και αέρια, αλλά βρίσκεται σε μιά άλλη κατάσταση, ηλεκτρικά ουδέτερη, που καλείται πλάσμα.
Η ύλη δηλαδή στη καρδιά των άστρων αποτελείται από μίγμα ελεύθερων πυρήνων και ελεύθερων ηλεκτρονίων. Επειδή το υδρογόνο είναι κύριο συστατικό των άστρων, αυτό σημαίνει πως το αστρικό πλάσμα αποτελείται κυρίως από ελεύθερα πρωτόνια που θα πρέπει να συνδεθούν μεταξύ τους για να σχηματίσουν το στοιχείο ήλιο. Όλα όμως τα πρωτόνια έχουν θετικό φορτίο και σύμφωνα με την ηλεκτροστατική άπωση αυτά απωθούνται μεταξύ τους. Και εύλογα γεννιέται τότε το ερώτημα πως τελικά αυτά συνδέονται;
Για να μπορέσουν δύο πρωτόνια να ενωθούν χρειάζεται να έχουν μεγάλη ταχύτητα έτσι ώστε εξ αυτής να αποκτήσουν μεγάλη κινητική ενέργεια που να υπερνικά την μεταξύ τους απωθητική ενέργεια. Δύο πρωτόνια αν πλησιάσουν μεταξύ τους απόσταση του ενός εκατοστού του ενός τρισεκατομμυριοστού του χιλιοστού δηλαδή 10-14 χιλιοστά ή 0,00000000000001 του χιλιοστού, τότε η ηλεκτροστατική άπωση θα σταματήσει να ασκείται και άλλες δυνάμεις αναλαμβάνουν τη σύνδεσή τους.
Παρόλη όμως τη τεράστια θερμοκρασία που αναπτύσσεται στο εσωτερικό του Ήλιου (και των άστρων) που υποχρεώνει τα άτομα του υδρογόνου να κινούνται με τεράστιες ταχύτητες, εφοδιάζοντάς τα έτσι με κινητική ενέργεια χιλίων ηλεκτρονιοβόλτ (1KeV) η ενέργεια αυτή είναι χίλιες φορές περίπου μικρότερη για την υπέρβαση της ηλεκτροστατικής άπωσης ανάμεσα σε δύο ατομικούς πυρήνες όταν η ενέργεια που απαιτείται φθάνει το ένα εκατομμύριο ηλεκτρονιοβόλτ (1MeV). Συνεπώς κάτω από αυτές τις συνθήκες καμία πυρηνική αντίδραση δεν θα μπορούσε να είναι δυνατή στο εσωτερικό των άστρων. Εδώ έρχεται η κβαντομηχανική και δίνει τη λύση.
Από τους νόμους της κβαντομηχανικής διαφαίνεται πως παρά τη μεγάλη διαφορά της απαιτούμενης από της πραγματικής κινητικής ενέργειας των πρωτονίων η πιθανότητα σύγκρουσής των δεν είναι μηδενική αλλά αρκετά μεγάλη έτσι ώστε τουλάχιστον ορισμένα να καταφέρουν να υπερνικήσουν την απωθητική δύναμη να συγκρουστούν και ν΄ αρχίσουν και να συνεχίσουν τις απαιτούμενες πυρηνικές αντιδράσεις. Φυσικά υπόλογίζεται πως μόνο ένα πρωτόνιο στα 100 εκατομμύρια θα μπορεί να έχει αρκετή ενέργεια για τη συντήρηση των θερμοπυρηνικών αντιδράσεων. Αλλά ο αριθμός των ατόμων του Ηλίου είναι τόσο τεράστιος ώστε σε κάθε δευτερόλεπτο 280 τρισεκατομύρια τρισεκατομμυρίων, τρισεκατομμυρίων ή 2,8Χ1038 (ή ο αριθμός 28 ακολουθούμενος από 37 μηδενικά) άτομα υδρογόνου συντήκονται και μετατρέπονται σε ήλιο.

Η μάζα του Ηλίου δεν είναι τέτοια ώστε να τον οδηγήσει σε κατάσταση καινοφανούς ή υπερκαινοφανούς (Nova / Supernova). Ωστόσο εκτιμάται πως σε 4 με 5 δισεκατομμύρια έτη, με την εξάντληση των αποθεμάτων υδρογόνου και τη μεταστοιχείωσή τους σε ήλιο και κατόπιν σε βαρύτερα στοιχεία, θα αρχίσει να διαστέλλεται σχηματίζοντας έναν κόκκινο γίγαντα. Αυτό θα συμβεί διότι η πίεση από την σύντηξη των βαρύτερων στοιχείων είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη του υδρογόνου, έτσι για να εξισοροπηθεί με την βαρύτητα θα μεγαλώσει ο όγκος του Ηλίου.

Αν και είναι πιθανόν η έκταση του κόκκινου γίγαντα να περιέχει την τροχιά της Γης, πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν πως η διαδικασία επέκτασης σε κόκκινο γίγαντα θα προωθήσει τη Γη σε απομακρυσμένη τροχιά, αποτρέποντας την εξάχνωσή της. Μετά τη φάση του κόκκινου γίγαντα, ο Ήλιος θα γίνει ένας άσπρος νάνος, ο οποίος θα ψύχεται για τα επόμενα 5 δισεκατομμύρια έτη.

http://el.wikipedia.org/wiki/Ήλιος

 

ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΝΗΜΗ ΟΙ ΤΥΦΛΟΙ;

Ναι, οι εκ γενετής τυφλοί έχουν σαφώς καλύτερη μνήμη από αυτούς που βλέπουν. Η ικανότητα των τυφλών να θυμούνται μια ακολουθία δεδομένων είναι διπλάσια απ’ ό,τι των υπόλοιπων ανθρώπων. Αυτό απέδειξαν πειράματα που διεξήχθησαν στο Ισραήλ. Το φαινόμενο ερμηνεύεται προφανώς από το γεγονός ότι οι τυφλοί έχουν ανάγκη από μια ισχυρή μνήμη για τις μετακινήσεις τους.

 

[stabit]

ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΝΗΜΗ ΟΙ ΤΥΦΛΟΙ;

Ναι, οι εκ γενετής τυφλοί έχουν σαφώς καλύτερη μνήμη από αυτούς που βλέπουν. Η ικανότητα των τυφλών να θυμούνται μια ακολουθία δεδομένων είναι διπλάσια απ’ ό,τι των υπόλοιπων ανθρώπων. Αυτό απέδειξαν πειράματα που διεξήχθησαν στο Ισραήλ. Το φαινόμενο ερμηνεύεται προφανώς από το γεγονός ότι οι τυφλοί έχουν ανάγκη από μια ισχυρή μνήμη για τις μετακινήσεις τους.

Φιλε ταρατσα μηπως υπαρχουν πληροφοριες εαν οι εκ γεννετης τυφλοι βλεπουν ονειρα?