Άχρηστες αλλά ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

Πώς προσελκύει νέους αστροναύτες η NASA;

Κάθε χρόνο, μαθητές και φοιτητές μηχανολόγοι μηχανικοί πετούν με ειδικό αεροπλάνο της NASA για να πάρουν μια γεύση από το διάστημα.

Η τετρακινητήρια στρατιωτική εκδοχή του Μπόινγκ 707 πετά πάνω από τον Κόλπο του Μεξικού για να εκπαιδεύσει τους αστροναύτες σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας αλλά και για να δοκιμάσει στον αέρα τη διαστημική τεχνολογία. Έχει όμως και μία άλλη αποστολή, πολύ σημαντική για το μέλλον της υπηρεσίας. Να προσελκύσει στις τάξεις της δεκάδες νέα στελέχη, μελλοντικούς αστροναύτες και μηχανικούς.

Στη διάρκεια της ιδιόμορφης πτήσης, για ελάχιστα δευτερόλεπτα κάθε φορά, το KC-135 ακολουθεί ελλειπτική πορεία σε ύψος τριών χιλιομέτρων. Τότε, οι επιβάτες «επιπλέουν» στον αέρα, όπως θα έκαναν και σε ένα διαστημόπλοιο. Λίγο πριν ολοκληρωθεί η κάθε ελλειπτική πορεία, το σύνθημα «πόδια κάτω» προειδοποιεί τους επιβάτες πως η βαρύτητα επιστρέφει δριμύτερη και πρέπει να ετοιμαστούν για την πτώση τους στο δάπεδο.

 

Τι είναι οι κοσμικές ακτίνες και ποια η επίδρασή τους στο περιβάλλον;

Οι κοσμικές ακτίνες είναι ατομικά κυρίως σωμάτια που ταξιδεύουν στο διάστημα και φτάνουν σε ταχύτητες παρόμοιες με εκείνες του φωτός. Η πρόσκρουσή τους με σωμάτια στην ατμόσφαιρα της Γης παράγει βροχή από δευτερεύοντα σωματίδια.

Ο Φανγκ Γιουν Γιου, ερευνητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Αlbany, υποστηρίζει ότι οι κλιματολογικές αλλαγές οφείλονται στις κοσμικές ακτίνες. Εκφράζει την άποψη ότι αυτή ακριβώς η ακτινοβολία προκαλεί μεταβολές στη γήινη νέφωση, η οποία με τη σειρά της ευθύνεται για τις θερμοκρασιακές μεταβολές.

Στην επιθεώρηση Journal of Geophysical Research- Space Physics της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής, ο Φανγκ Γιουν Γιου υποστηρίζει ότι οι ακτίνες επιδρούν στη νεφοκάλυψη της Γης, φαινόμενο στο οποίο βασικό ρόλο διαδραματίζει το υψόμετρο των νεφών.

 

Μας δίνουν τα τηλεσκόπια άποψη των χώρων προσγείωσης της αποστολής "Απόλλων" για να σταματήσουν οι θεωρίες συνωμοσίας;

Η πιο πειστική ένδειξη ότι πριν από 35 χρόνια προσεδαφίστηκαν αστροναύτες στη Σελήνη είναι η Σεληνάκατος, αυτόνομο διαστημικό όχημα που είχε στόχο τη μεταφορά προς και από την επιφάνεια του πλανήτη των δύο εκ των τριών μελών της αποστολής.

Τα μοναδικά τηλεσκόπια που θα μπορούσαν να μας δώσουν την εικόνα της Σεληνακάτου είναι τα ονομαζόμενα Πολύ Μεγάλα Τηλεσκόπια, τα οποία είναι τοποθετημένα στο Παρανάλ της Χιλής. Με τέσσερα οκτάμετρα κάτοπτρα που συνδέονται μεταξύ τους με οπτικές ίνες, προσφέρουν τη δυνατότητα παρατήρησης μιας ανθρώπινης τρίχας από απόσταση δεκαέξι χιλιομέτρων. Οι επιστήμονες που εργάζονται στο Παρανάλ ισχυρίζονται ότι θα ήταν σε θέση να εντοπίσουν τη Σεληνάκατο. Ακόμα κι αν τα καταφέρουν, πάλι κάποιοι θα σπεύσουν να ισχυριστούν ότι συγκαλύπτουν την όλη υπόθεση.

 

Γιατί το λευκό φως δε δίνει τα βασικά χρώματα όταν διασπάται;

Το λευκό φως αποτελείται από ανεξάντλητη ποικιλία χρωμάτων, από μήκη κύματος που διαχωρίζονται όταν το φως διαθλάται μέσα από ένα πρίσμα.

Στην πραγματικότητα βλέπουμε μόνο τα βασικά χρώματα - κόκκινο, πράσινο και μπλε. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν και τα μάτια μας. Μπορούμε και διακρίνουμε τα χρώματα χάρη στα περίπου έξι εκατομμύρια κωνοειδή κύτταρα του αμφιβληστροειδούς. Υπάρχουν τρία είδη κώνων, ο καθένας από τους οποίους είναι ευαίσθητος σε διαφορετικές περιοχές του φάσματος. Οι κόκκινοι κώνοι υπερισχύουν, αφού αποτελούν περίπου τα 2/3 του συνόλου. Ακολουθούν οι πράσινοι, που αποτελούν το 1/3, και οι μπλε, οι οποίοι δεν ξεπερνούν το 2%. Κατά συνέπεια, η οπτική αντίληψη των μπλε αντικειμένων είναι αδύναμη σε σχέση με την αντίστοιχη των υπολοίπων.

Όταν το φως εισέρχεται στα μάτια μας, ο εγκέφαλός μας ερμηνεύει την ένταση των σημάτων που λαμβάνει απ' αυτούς τους τρεις τύπους υποδοχέων. Οι ζωγράφοι χρησιμοποιούν μόλις τρία χρώματα: το κόκκινο, το πράσινο και το μπλε. Και στους τηλεοπτικούς μας δέκτες τα χρώματα δεν είναι περισσότερα. Υπάρχει μόνο η ματζέντα, το κυανό και το κίτρινο, όμως ο εγκέφαλός μας εκλαμβάνει την εικόνα σαν να περιελάμβανε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.

 

Πώς γνωρίζουμε ποια στοιχεία υπάρχουν σ' ένα αστέρι;

ια να ανακαλύψουμε τη χημική σύνθεση ενός αστέρα ή της επιφάνειας ενός ουράνιου σώματος αρκεί να αναλύσουμε μ' ένα πρίσμα το φως που εκπέμπεται απ' αυτό το ουράνιο σώμα.

Χάρη σ' αυτό το σύστημα, που επινοήθηκε το 1861 από τον αστρονόμο Άντερς Γιούνας Όνγστρομ, το φως αποσυντίθεται στα διάφορα μήκη κύματος που το αποτελούν. Το καθένα απ' αυτά αντιστοιχεί σ' ένα χρώμα. Αφού λοιπόν κάθε στοιχείο απορροφά και εκπέμπει καθορισμένα μήκη κύματος (χρώματα), η παρουσία του θα αφήνει πάντα το "αποτύπωμά" της στο φάσμα του φωτός.

Στην περίπτωση των αστέρων για να βγει το φως που εκπέμπεται από το εσωτερικό τους πρέπει να διαπεράσει τα εξωτερικά στρώματα, άρα το φάσμα του τροποποιείται από τα χημικά στοιχεία που συναντά. Στην περίπτωση των πλανητών η ατμόσφαιρα και η επιφάνειά τους τροποποιούν το φως που πέφτει πάνω τους από τον Ήλιο, αφομοιώνοντας κάποια χρώματα (μήκη κύματος) και εκπέμποντας κάποια άλλα. Από την ανάλυση του φάσματος του φωτός που διαθλούν οι πλανήτες μπορούμε να καθορίσουμε από ποια στοιχεία αποτελούνται.

Η απουσία κάποιου χρώματος, που αντιστοιχεί σ' ένα χημικό στοιχείο, δε σημαίνει αναγκαστικά ότι αυτό το στοιχείο δεν υπάρχει. Μπορεί τα άτομά του να βρίσκονται σε τέτοια ενεργειακή κατάσταση ώστε να μην εκπέμπουν ή να αφομοιώνουν φως από το δεδομένο φάσμα φωτός. Πρέπει λοιπόν να γνωρίζουμε τις φυσικές συνθήκες που επικρατούν σ' αυτό το ουράνιο σώμα, κυρίως τη θερμοκρασία του.

 

Πόσο μεγάλη μπορεί να είναι μια Μαύρη Τρύπα;

Πρακτικά δεν μπορούμε να καθορίσουμε ούτε το ελάχιστο ούτε το μέγιστο των διαστάσεων μιας Μαύρης Τρύπας. Κάθε μάζα μπορεί να συμπιεστεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε η ακατανίκητη βαρύτητά της να "ρουφάει" ακόμα και το φως έλκοντάς το, δημιουργώντας μια Μαύρη Τρύπα.

Στο δικό μας σύμπαν οι Μαύρες Τρύπες δημιουργήθηκαν μετά το θάνατο εκείνων των άστρων η μάζα των οποίων ήταν δέκα φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου μας. Μετατρέποντας αυτή τη μάζα σε βάρος, μιλάμε για περίπου 1031 κιλά.

Σε ό,τι αφορά στην έκταση μια Μαύρης Τρύπας, πρέπει να θεωρηθεί ότι η συμπιεσμένη μάζα είναι ανάλογη με την ακτίνα. Έτσι μια Μαύρη Τρύπα με μάζα δέκα φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο θα έχει ακτίνα 30 χιλιομέτρων - αυτές μπορούν πράγματι να θωρηθούν ως οι μικρότερες πιθανές διαστάσεις της. Πολύ πιο δύσκολο είναι να υπολογίσουμε τη μέγιστη τιμή των διαστάσεών της. Το επίκεντρο πολλών γαλαξιών αποτελείται από Μαύρες Τρύπες που δημιουργούν ενιαίο πυρήνα. Η ακτίνα τους φτάνει, και πολλές φορές ξεπερνά, τα τρία εκατομμύρια χιλιόμετρα.

 

Είναι αλήθεια ότι ο Ήλιος έχει μια συντροφιά με το όνομα Νέμεσις;

Το ενδεχόμενο ότι ο Ήλιος έχει μια συντροφιά που τον περιτριγυρίζει ίσως εξηγεί την εξαφάνιση ζωικών και φυτικών ειδών που συνέβη πολλές φορές, με συγκεκριμένη κανονικότητα σε όλο το φάσμα των γεωλογικών εποχών.

Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η οποία όμως δεν είναι απόλυτα επιβεβαιωμένη, το φαινόμενο οφείλεται πιθανότατα στην πτώση μεγάλων μετεωριτών ή κομητών. Αυτοί υπάρχουν στο ηλιακό μας σύστημα από τη στιγμή που δημιουργήθηκε. Όταν ένα υποθετικό αστέρι, που ονομάσαμε Νέμεσις, περνά πολύ κοντά τους, ίσως τροποποιεί την κίνησή τους. Επιστήμονες υπολόγισαν ακόμα και την τροχιά του αστέρα. Η τροχιά του θα μπορούσε να φτάσει τις 150 χιλιάδες αστρονομικές μονάδες από μας. Υπολογίστε ότι μια αστρονομική μονάδα ισούται με 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Η περίοδος τροχιάς της συντρόφου-φαντομά του Ήλιου θα ήταν 26 εκατομμύρια έτη. Κατά τη φάση που πλησιάζει στη μικρότερη απόσταση από τον Ήλιο φτάνει τις 26 χιλιάδες αστρονομικές μονάδες, άρα πολύ μέσα από το νέφος του Oort, από το οποίο θα μπορούσε να φύγει ο κομήτης. Μια υποβλητική υπόθεση η οποία που όμως δεν έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα, παρόλο που διεξάγονται εντατικές έρευνες, κυρίως από τα τέλη του 1980.

 

Υπήρξε ποτέ ο εξωγήινος του Ρόσγουελ;

Πρόκειται για επεισοδιο που δημιουργήθηκε το 1947, όταν ένα κατασκοπευτικό «μπαλόνι» της αεροπορίας των ΗΠΑ έπεσε στα περίχωρα του Ρόσγουελ στο Νέο Μεξικό.

Τότε οι τοπικές εφημερίδες μιλούσαν για πτώση ενός άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενου αντικειμένου (UFO). Μετά από λίγα χρόνια κάποιοι φανατικοί ουφολόγοι άρχισαν να διαδίδουν ότι στο Ρόσγουελ είχε πέσει ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο μαζί με το πλήρωμά του- ορισμένοι υποστήριαζαν ότι επιβίωσε ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Τελικά προβλήθηκε στην τηλεόραση ένα ντοκιμαντέρ που υποτίθεται πως έδειχνε την αυτοψία που πραγματοποιήθηκε το 1947 στο πτώμα ενός από τους εξωγήινους. Όμως οι ειδικοί παθολόγοι και χειρουργοί που μελέτησαν αυτό το «τεκμήριο» συμφωνούν ότι όποιος πραγματοποίησε την «αυτοψία» δεν είχε καθόλου γνώσεις ιατρικής. Επιπλέον, διάφορες ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το «ντοκιμαντέρ» είναι πλαστό και επίσης ότι ο «εξωγήινος» ήταν μια κούκλα, δημιουργία ενός ειδικού στα τεχνικά εφέ.

 

Τι σημαίνει η λέξη «πιτζάμα»;

Η λέξη πιτζάμα, που υπάρχει σε πολλές γλώσσες, είναι περσικής προέλευσης. Είναι σύνθετη και αποτελεί συνδυασμό των λέξεων pai (πόδι) και jamah (ρούχο). Οπότε, σε κατά λέξη μετάφραση, πιτζάμα σημαίνει «ρούχο για τα κάτω άκρα».

 

Μπορούν δύο γεγονότα να συμβούν ταυτόχρονα;

Απλά σημαίνει ότι δύο γεγονότα που συμβαίνουν ταυτόχρονα για έναν παρατηρητή, δε συμβαίνουν ταυτόχρονα και για έναν άλλο, ο οποίος κινείται με σταθερή ταχύτητα σε σχέση με τον πρώτο. Πριν από τον Αϊνστάιν, η απάντηση στο ερώτημα αυτό ήταν πάντοτε καταφατική. Όμως, με τη θεωρία της σχετικότητας και τη γνώση ότι η ταχύτητα του φωτός είναι πάντα η ίδια για όλους, η ιδέα περί απόλυτου ταυτοχρονισμού κατέρρευσε. Ο Αϊνστάιν εξήγησε γιατί συμβαίνει αυτό, με τη βοήθεια ενός πολύ γνωστού νοητικού πειράματος (επάνω σκίτσο), με ένα τρένο που κινείται με μεγάλη ταχύτητα, όταν κάποια στιγμή κεραυνοί χτυπούν το μπρος και το πίσω μέρος του.

Τη στιγμή που πέφτουν οι κεραυνοί, ο παρατηρητής στην αποβάθρα τυχαίνει να βρίσκεται στο μέσο της απόστασης από το μπροστινό και το πίσω μέρος του τρένου. Επειδή το φως των δύο κεραυνών, που κινείται με την ίδια ταχύτητα, διανύει την ίδια απόσταση μέχρι να τον φτάσει, ο παρατηρητής θεωρεί ότι και οι δύο κεραυνοί έπεσαν ταυτόχρονα.

Αντίθετα, για τον παρατηρητή στο τρένο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Επειδή το τρένο κινείται προς τα δεξιά, ο παρατηρητής που βρίσκεται στο μέσο του τρένου απομακρύνεται από το φως του κεραυνού Α και πλησιάζει προς το φως του κεραυνού Β. Γι' αυτό και βλέπει τον κεραυνό Β πριν από τον κεραυνό Α. Γνωρίζοντας, όμως, ότι η ταχύτητα του φωτός είναι σταθερή, συμπεραίνει ότι ο κεραυνός Β έπεσε πρώτα.

Ποιος από τους δύο έχει δίκιο; Μα... και οι δύο! Το αν δύο γεγονότα είναι ταυτόχρονα ή όχι εξαρτάται από το παρατηρητή που τα εξετάζει.

 

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ ΜΙΑΣ ΚΡΕΠΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙΔΙΕΣ;

Ο χυλός που χύνεται στη μεταλλική πλάκα στρώνεται ομοιόμορφα, απορροφώντας την ίδια θερμότητα σε όλα τα σημεία του. Ο χυλός ανυψώνεται δημιουργώντας στην πάνω μεριά του μικρές φουσκάλες. Όταν αναποδογυρίζουμε την κρέπα, οι φουσκάλες θα κάτσουν πιο βαριά στην πλάκα και θα πάρουν πιο σκούρο χρώμα. Αυτός είναι ο λόγος που η μια μεριά της κρέπας έχει κηλίδες.

 

Πόσο γρήγορα μεγαλώνει ένα νύχι;

Ένα νύχι μεγαλώνει, κατά μέσο όρο, 0,125 χιλιοστά την ημέρα. Αυτό τεκμηριώθηκε από τον Αμερικανό γιατρό William Bean, ο οποίος μελέτησε ενδελεχώς για 35 ολόκληρα χρόνια την ανάπτυξη του νυχιού του αντίχειρά του. Συμπέρανε, επίσης, ότι ο ρυθμός ανάπτυξης των νυχιών μειώνεται όσο γεράζουμε. Μετά τα 60, τα νύχια μεγαλώνουν κατά 0,1 χιλιοστό την ημέρα. Επίσης, τα νύχια των ποδιών μεγαλώνουν πιο αργά απ’ ό,τι των χεριών.

 

Γιατί τα ζώα του αυτού είδους είναι τόσο ίδια;

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολύ διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον. Γιατί τότε τα ζώα είναι τόσο ίδια μεταξύ τους;

Μια σύντομη απάντηση είναι ότι τα ζώα δεν είναι τόσο ίδια μεταξύ τους –απλώς έτσι μας φαίνονται. Ζώα όπως οι ζέβρες και οι καμηλοπαρδάλεις είναι γνωστό ότι αποτελούν σχεδόν πιστά αντίγραφα το ένα του άλλου, αλλά, αν κοιτάξει κανείς πιο προσεκτικά, θα διακρίνει πάρα πολλές διαφορές. Σε αυτές βασίζονται, μεταξύ άλλων, τα ίδια τα ζώα, για να αναγνωρίζονται μεταξύ τους.

Ωστόσο, σε ορισμένα ζώα δεν μπορούμε να διακρίνουμε διαφορές, όσο εξονυχιστικά κι αν τα εξετάσουμε. Συνήθως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα είδη αυτά δε χρησιμοποιούν την όραση για να αναγνωρίζονται μεταξύ τους. Πολλά θηλαστικά έχουν εκπληκτικά ανεπτυγμένη όσφρηση και αναγνωρίζουν το ένα το άλλο από τη μυρωδιά. Πολλά πουλιά, που φαίνονται σχεδόν όμοια, ξεχωρίζουν το ένα το άλλο από τις φωνές τους.

Το γεγονός ότι οι άνθρωποι είμαστε πολύ διαφορετικοί οφείλεται κυρίως στην τεράστια εξάπλωση που έχουμε ως είδος. Αυτό ισχύει επίσης και για είδη ζώων που έχουν μεγάλη εξάπλωση, τα οποία συχνά υποδιαιρούνται σε υποείδη με βάση κυρίως την εμφάνισή τους.

 

Ποιο είναι το μικρότερο κράτος του κόσμου;

Το κράτος της Πόλης του Βατικανού, η Αγία Έδρα της Καθολικής Εκκλησίας, είναι το μικρότερο κράτος του κόσμου. Έχει έκταση 0,44 τ.χλμ. και πληθυσμό 770 κατοίκους. Ακολουθεί το Μονακό, με έκταση 1,95 τ.χλμ. και 32.000 κατοίκους, και το Ναούρου στον Ειρηνικό Ωκεανό, με έκταση 21 τ.χλμ. και 12.000 κατοίκους.

 

Που απέχει περισσότερο η ξηρά;

Ένα σημείο στον Ειρηνικό ωκεανό ανάμεσα στη Νέα Ζηλανδία, τη Λατινική Αμερική και την Ανταρκτική είναι το πιο απομακρυσμένο από την ξηρά. Αν κανείς πέσει στη θάλασσα σε 1230 Δ γεωγραφικό μήκος και 490 Ν γεωγραφικό πλάτος, θα πρέπει να κολυμπήσει 2.683 χιλιόμετρα.

 

Μητέρα στα 67

Η γηραιότερη μητέρα στον κόσμο είναι μια 67χρονη Ισπανίδα, που έφερε στον κόσμο δύο υγιέστατα αγοράκια τον Πάου και τον Κρίστιαν.
Η Καρμέλα Μπουσάντα γέννησε στις 29 Δεκεμβρίου και στην πρώτη της συνέντευξη λέει πως αναγκάστηκε να πουλήσει ένα σπίτι για να συγκεντρώσει τα 59.000 δολάρια που απαιτούνταν για να υποβληθεί σε θεραπεία γονιμότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης, παραδέχθηκε ότι στην κλινική του Λος Αντζελες είπε ψέματα πως είναι μόλις 55 χρόνων. Ο Πάου και ο Κρίστιαν γεννήθηκαν πρόωρα και χρειάστηκε να μείνουν στη θερμοκοιτίδα για τρεις εβδομάδες. Τώρα η Καρμέλα Μπουσάντα ψάχνει έναν νεότερο σύζυγο που θα την βοηθήσει να αναθρέψει τους δύο γιους της.

Η Καρμέλα Μπουσάντα αποφάσισε να γίνει μητέρα μόλις πριν δύο χρόνια, όταν πέθανε η μητέρα της. Όταν έμεινε έγκυος και το ανακοίνωσε σε συγγενείς και φίλους, εκείνοι νόμισαν ότι έλεγε αστεία. Το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε η 66χρονη Ρουμάνα Αντριάνα Ιλιέσκου που έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι.

 

Μυστηριώδης εξαφάνιση...λίμνης!

Η Χιλή είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο ως η χώρα των πανύψηλων και απόκρημνων βουνών.Η άγρια ομορφιά τους καθηλώνει τον επισκέπτη,που όλο ανυπομονησία,θέλει να τα ανέβει και να εξερευνήσει κάθε σπιθαμή τους...και αν είναι αρκετά τυχερός μπορει να δει απο κοντά μερικές από τις σπάνιες λίμνες της.Όμως,πριν από λίγο καιρό, ο καταλογος τους μειώθηκε κατα μία καθώς...η τύχη της αγνοείται!!!

Η λίμνη,εκτάσεως 50.000 τ.μ.,βρισκόταν απομονωμένη κοντά σε κάποια κορυφή των νότιων Άνδεων,ενω ταυτόγχρονα αποτελούσε και ένα σημαντικό αξιοθέατο του πάρκου Μπερνάντο Ο'Χίγκιν.Η παρουσία της ήταν απαραίτητη στην περιοχή καθως συγκέντρωνε το νερό από έναν παγετώνα κατα την διαρκεια της θερινής περιόδου.

Έτσι κατα τα τέλη Ιουνίου-και ενώ οι φύλακες του πάρκου περίμεναν να δουν την λίμνη να λάμπει από την ομορφιά των κρυστάλλινων νερών της-το μόνο που αντίκρισαν στην θέση της ήταν ένας αρκετα μεγάλου διαμετρήματος κρατήρας που είχε βάθος ,περίπου, 30 μέτρων!Τα μόνα στοιχεία που μαρτυρούσαν το παρελθον του κρατήρα ήταν μερικά μεγάλα κομμάτια πάγου στον πάτο του.Φυσικά,σχεδόν αμέσως μετά την δημοσιοποίηση του γεγονότος,η Εθνική Εταιρεία Δασών της χώρας φρόντισε να διεξάγει εκτενείς έρευνες στο σημείο...όπου λίγες μέρες μετά,ένα μικρό ρήγμα εντοπίστηκε στο κέντρο της λίμνης.

Η μόνη θεωρία που έχει προταθεί μέχρι σήμερα έιναι,ότι το νερό χάθηκε στο υπέδαφος εξαιτίας κάποιου σεισμού ο οποίος,με την σειρά του,προκάλεσε και το ρήγμα.Ωστόσο,παρα την υψηλή σεισμικότητα της Χιλής,σεισμικές δονήσεις στην περιοχή της άλλοτε λίμνης δεν έχουν καταγραφεί από τον Μάρτιο...

 

Ποιος είχε πρώτος κατοικίδιο;

Η πρώτη αναφορά σε κάποιο κατοικίδιο με συγκεκριμένο όνομα προέρχεται από την αυλή του φαραώ Τούθμωση Γ΄ (1479-1425 π.Χ.). Πρόκειται για τη γάτα Νεντιέμ, που σημαίνει «γλυκιά». Και οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν τα κατοικίδια ζώα.

 

Γιατί οι γάτες έχουν στενόμακρες κόρες ματιών;

Η κόρη είναι ένα άνοιγμα του ματιού, που ρυθμίζει την ποσότητα του φωτός που περνάει μέσω του φακού στον αμφιβληστροειδή χιτώνα. Συνεπώς, όταν το φως είναι δυνατό, η κόρη κλείνει σχεδόν εντελώς, για να μην υποστεί βλάβη το μάτι, ενώ στο σκοτάδι ανοίγει όσο γίνεται περισσότερο, ώστε το λιγοστό φως που υπάρχει να καταγραφεί από τα φωτοευαίσθητα κύτταρα.

Στη γάτα, που είναι κυνηγός της νύχτας, οι κόρες των ματιών είναι στενόμακρες και κάθετες – ένα χαρακτηριστικό που η γάτα μοιράζεται με άλλα νυκτόβια ζώα. Οι μακρόστενες κόρες λειτουργούν σαν κουρτίνες, που, με τη βοήθεια των μυών της ίριδας, ανοίγουν ή κλείνουν, ανάλογα με την ένταση του φωτός. Την ημέρα είναι σχεδόν κλειστές, ώστε να μην περνάει πολύ φως, ενώ στο σκοτάδι ανοίγουν τόσο πολύ, που γίνονται σχεδόν ολοστρόγγυλες. Δε γνωρίζουμε με σιγουριά γιατί τα νυκτόβια ζώα έχουν στενόμακρες κόρες. Ορισμένοι βιολόγοι πιστεύουν ότι αυτές βοηθούν τα μάτια να καμουφλάρονται καλύτερα, ενώ άλλοι θεωρούν ότι έτσι τα μάτια εστιάζουν πιο αποτελεσματικά.

Πρόσφατα, δύο βιολόγοι του Πανεπιστημίου του Lund στη Σουηδία παρουσίασαν μια ευφυή θεωρία σχετικά με το γιατί η μακρόστενη κόρη είναι πιο κατάλληλη για τα νυκτόβια ζώα. Οι ερευνητές μελέτησαν τα μάτια διάφορων ζώων και διαπίστωσαν ότι όλα τα ζώα με μακρόστενες κόρες διαθέτουν επίσης στο μάτι τους ειδικό πολυεστιακό φακό. Ο φακός αυτός είναι χωρισμένος σε πολλές ζώνες, καθεμιά από τις οποίες μπορεί να συλλαμβάνει φως συγκεκριμένου μήκους κύματος. Ο πολυεστιακός φακός προσφέρει στα νυκτόβια ζώα πολύ καλύτερη χρωματική όραση στο σκοτάδι απ’ ό,τι διαθέτουν τα ζώα με τους συνήθεις φακούς.

Οι ζώνες του πολυεστιακού φακού είναι διαταγμένες σαν ομόκεντροι δακτύλιοι γύρω από το κέντρο του φακού, καθιστώντας έτσι τη στενόμακρη κόρη πολύ λειτουργική. Στο φως της ημέρας, η λεπτή στενόμακρη κόρη επιτρέπει στο φως να περάσει σε όλες τις ζώνες του πολυεστιακού φακού, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η ικανότητα του ζώου να διακρίνει χρώματα – κάτι που δε θα ήταν εφικτό με στρογγυλή κόρη.

 

Ζακ-Υβ Κουστό

Ο Ζακ-Υβ Κουστό είναι πιθανόν ο πιο διάσημος δύτης και υποθαλάσσιος εξερευνητής. Έφερε τον θαλάσσιο κόσμο στο προσκήνιο και γέμισε με μπλε την οθόνη της τηλεόρασής μας.
http://[URL unfurl="true"]www.focusmag.gr/articles/pictures/43739271/m_cousteau.jpg[/img[/URL]]
Ο Κουστό γεννήθηκε στο Σεντ-Αντρέ-ντε-Ντουμπζάκ της Γαλλίας από τον Ντανιέλ και την Ελιζαμπέτ Κουστό, στις 11 Ιουνίου 1910. Αν και ανέκαθεν η θάλασσα ήταν η μεγάλη αγάπη του Κουστό, κατά την πρώτη του εφηβεία έδειξε ενδιαφέρον για τις μηχανές. Στην ηλικία των 11, κατασκεύασε ένα μοντέλο γερανού και στα 13 του, δημιούργησε ένα αυτοκίνητο που λειτουργούσε με μπαταρία. Επίσης, σε αυτή την ηλικία γοητεύτηκε από τον κινηματογράφο και αγόρασε την πρώτη του οικιακή κάμερα.

Ο Κουστό σύντομα βαρέθηκε στο σχολείο και άρχισε να προκαλεί προβλήματα. Ως αποτέλεσμα, οι γονείς του τον έστειλαν σε ένα αυστηρό ναυτικό σχολείο. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο Κουστό διέπρεψε και μετά την αποφοίτησή του, μπήκε στην Ναυτική Ακαδημία στο Μπρεστ. Το 1933, ο Κουστό κατατάχθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό ως αξιωματικός πυροβολικού. Ήταν εκείνη την περίοδο που ξεκίνησε τις υποβρύχιες εξερευνήσεις του και άρχισε να εργάζεται στη συσκευή οξυγόνου για καταδύσεις διαρκείας.

Το 1937, ο Κουστό παντρεύτηκε τη Σιμόν Μελσουάρ, με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Ζαν-Μισέλ και τον Φιλίπ. Δύο χρόνια μετά τον γάμο τους, ο Κουστό πήρε μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπηρέτησε ως κατάσκοπος και τιμήθηκε με αρκετά μετάλλια. Ακόμη και κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Κουστό βρήκε τον χρόνο να συνεχίσει το υποθαλάσσιο έργο του. Το 1943, μαζί με τον Γάλλο μηχανικό Εμίλ Γκανιάν τελειοποίησαν τη φιάλη αυτοκατάδυσης. Οι δύτες χρησιμοποίησαν τη συσκευή για να εντοπίζουν και να αφαιρούν εχθρικές νάρκες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το 1950, έγινε Πρόεδρος των Γαλλικών Ωκεανογραφικών Εκστρατειών και τον ίδιο χρόνο, αγόρασε το πλοίο «Καλυψώ» για να συνεχίσει τις εξερευνήσεις του. Για να χρηματοδοτήσει τα ταξίδια του και να κινητοποιήσει το ενδιαφέρον του κοινού για τις υποβρύχιες έρευνες, ο Κουστό παρήγαγε πολυάριθμα φιλμ και εξέδωσε πολλά βιβλία. Τα ντοκιμαντέρ του περιλαμβάνουν τον Σιωπηλό Κόσμο (1956) και τον Κόσμο χωρίς Ήλιο (1966). Και τα δύο κέρδισαν τα βραβεία της Ακαδημίας στην κατηγορία του καλύτερου ντοκιμαντέρ. Τα βιβλία του περιλαμβάνουν τα Ζωντανή Θάλασσα (1963), Δελφίνια (1975) και Ζακ Κουστό: Ο Κόσμος του Ωκεανού (1985).

Εξαιτίας των πολλών παράλληλων εργασιών του, ο Κουστό παραιτήθηκε από το Γαλλικό Ναυτικό. Το 1957, έγινε διευθυντής του Ωκεανογραφικού Μουσείου του Μονακό, ίδρυσε την Υποθαλάσσια Ερευνητική Ομάδα στην Τουλόν, και τέθηκε επικεφαλής του Προγράμματος Conshelf. Το Πρόγραμμα Conshelf ήταν ένα πείραμα στο οποίο άτομα ζούσαν και δούλευαν κάτω από το νερό για μεγάλες χρονικές περιόδους.

Το 1968, ζητήθηκε από τον Κουστό να κάνει μια τηλεοπτική σειρά. Για τα επόμενα 8 χρόνια, ο Υποθαλάσσιος Κόσμος του Ζακ Κουστό έβαλε το κοινό σε ένα κόσμο καρχαριών, φαλαινών, δελφινιών, βυθισμένων θησαυρών και κοραλλιογενών υφάλων. Το 1974, ο Κουστό ίδρυσε την Εταιρεία Κουστό για την προστασία της ωκεάνιας ζωής. Τα μέλη της μη-κερδοσκοπικής οργάνωσης έφτασαν τις 300.000 παγκοσμίως. Ο Κουστό βραβεύτηκε με το Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Πρόεδρο Ρήγκαν το 1985 και το 1989 τιμήθηκε από τη Γαλλία με μία θέση στη Γαλλική Ακαδημία.

Τον Δεκέμβριο του 1990, η πρώτη του γυναίκα πέθανε και τον Ιούνιο του 1991 παντρεύτηκε με την Φρανσίν Τριπλέ. Ήδη είχαν μαζί μία κόρη, την Ντιάν (1980) και ένα γιο, τον Πιερ-Υβ (1982).

Στις 11 Ιανουαρίου 1996, το «Καλυψώ» βυθίστηκε στο λιμάνι της Σιγκαπούρης. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Κουστό μπλέχτηκε σε δικαστική διαμάχη με τον γιο του, Ζαν-Μισέλ για τη χρήση του ονόματος Κουστό. Πέθανε στις 25 Ιουνίου 1997.